Zij die beweren christen te zijn,
zouden er moeten over nadenken welke God zij eren.
Eren zij dezelfde God die Jezus Christus en zijn discipelen aanbaden, of aanbidden zij Jezus als hun god.
Toen sprak God deze woorden:
‘Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypte,
uit de slavernij, heeft bevrijd.
Vereer naast Mij geen andere goden.’
Exodus 20:1-3
Bijna elke christelijke traditie benoemt als eerste gebod alleen het laatste gedeelte van dit vers:
vereer naast Mij geen andere goden.
Maar de Joden kijken naar het geheel en zo moeten wij dat ook op die manier zien.
Wij moeten oog hebben voor de God die aan Zijn volk redde. Hij stond aan hun kant maar wil ook aan onze kant staan.
Hij is de God die in jou en hen gelooft en laat weten dat zij Zijn volk zijn.
Ik ben jullie God. Jullie zijn geen slaven meer, maar zijn onderweg naar het beloofde land. Ik sta aan jullie kant. Ken Mij!
Het kan moeilijk te geloven zijn dat God aan jouw kant staat. Misschien lees je dit en denk je dat God niet aan jouw kant staat, en nooit heeft gestaan. Toch is het waar. Het betekent niet dat het leven niet moeilijk kan zijn en dat je niet met moeilijke uitdagingen te maken krijgt. Het betekent niet dat je niet overspannen of ziek kunt worden. Het betekent niet dat je niet met strijd te maken krijgt.
Maar waar je ook mee te maken krijgt,
God zal je erdoorheen dragen.
Hij zal je uit de slavernij dragen, naar het beloofde land. Heb vertrouwen en geef niet op.
Gebed
Dank U, Heer dat U er altijd bent.
Zelfs als ik U niet zie of ervaar, draagt U mij.
Help me om me dat ook in moeilijke tijden te herinneren.
Tag Archives: Christen zijn
Enige dragende bekommerende en verlossende God
Verlangens van hedendaagse jongeren
Voor hen die Abraham gezien hebben is er een terugkijken naar wat zij van hun verlangens konden waar maken. Velen van hen zochten in de tweede helft van de vorige eeuw mogelijkheden om het beste van het leven te maken. Maar ook verschillende levenswijzen werden beproefd. Hierbij ging het er telkens om hoe wij konden omgaan met anderen en liefst met elkaar in gemeenschap konden leven.
De latere generaties begonnen zich meer op zichzelf te richten en stonden ook niet zo stil, zoals wij deden, rond geloof en onze verhouding tot de Schepper en schepping.
Vandaag lijkt het alsof de wereld haar best doet om de mensen zoveel mogelijk te prikkelen met materiële zaken. De winkels brengen schreeuwerige uitstalramen en om de zovele minuten worden wij in de media bekogelt met allerlei weerkerende reclamespots, die wij tot vervelens toe zo maar hoeven te slikken, lijkt het wel.
De oorlogs- en childboom-generatie wenste wel tot de top te geraken en succesvol te zijn in het leven, maar vandaag wordt iedereen gepusht om hoger en hoger te klimmen en meer en meer te hebben, want zonder de allernieuwste gadgets lijkt men niet geslaagd te zijn in het leven.
Ook het verlangen van hen die zich ‘christen’ noemen dreigt soms te seculariseren. Er zijn er niet zoveel meer die nog de oude christelijke notie beamen dat we genade ontvangen van God en dat onze identiteit in Christus ligt. Nog moeilijker is het om daarnaar te leven.
In onze samenleving ligt het zo veel meer voor de hand onze identiteit te ontlenen aan status of aan producten. Ten diepste bepalen anderen je identiteit dan, niet het geloof in Christus of wie of wat dan ook. Al willen de mensen nu heel graag opscheppen met allerlei trends waarbij zij aan anderen willen duidelijk maken dat zij daar ook al aan hebben mee gedaan. Het gaat niet meer om zich niet aan de trends te binden, ook al vervliegen die ook zeer vlug. De achterkomers worden dan ook maar ‘vies’ bekeken of als ‘achterlijk’ aanschouwd.
Ergerlijk is dat de wanende kerk als maar meer moeite doet om mee te gaan met de vele trends, niet beseffend dat zij meestal achteraan hinkt en hierbij veel te laat komt.
Kerken die zich niet als een bedrijfje presenteren met een passend product voor mensen met spirituele behoeften vallen uit de boot. In 2014 bracht het Researchbureau Motivaction voor de Nederlandse Protestantse Kerk al een rapport uit waar het volgende in staat:
‘De kerk kan inspringen in de onaangeboorde markt van religieuze behoeften’.
Het besef dat geloof door God geschonken wordt, verdwijnt in zulke taal snel naar de achtergrond. Men mag niet vergeten dat God roept, maar men moet mensen ook de kans geven die roep van God te horen. Als leek of gelovige moet men de kans zien de Woorden van God te horen en ook de resultaten van dat Woord te zien. Hiertoe dragen zij die zich Christen noemen de verantwoordelijkheid om duidelijk het verschil te tonen tussen een gelovige en een ongelovige. Het is namelijk zo dat elke atheïst ook in staat is zeer goed werk te leveren en anderen ook goed kan helpen en bijstaan in moeilijkheden. Als gelovige in God komt het er op aan je persoonlijkheid zodanig naar Zijn hand te zetten dat zij als bijzonder wordt ervaren door anderen.
In deze voornaamste periode van het kerkelijk jaar, de hoogdagen van ons geloofsleven, moeten wij naar buiten durven komen om die liefdesdaad van Christus Jezus te tonen, maar ook om anderen een bewijs te geven van het grote verschil tussen een gelovige en niet-gelovige.
Gelovigen hoeven geen taskforce catechese van verlangen in het leven te roepen. Veel belangrijker is de liturgie of de uitoefening van ‘kerk zijn’ of ‘kerkgemeenschap vormen’. In die kerkgemeenschap moet dat Woord van God de draagkracht van de gemeenschap zijn. Als gelovigen moeten wij laten zien hoe dat Woord ons leven schraagt en ons verbindt als broeders en zusters. Waar het mogelijk is om in gemeenschap liederen te laten klinken kunnen deze bijdragen tot de gezelligheid van een samenkomen waarbij dat Woord altijd centraal moet staan. Daarnaast kan de exhortatie of prediking meehelpen om de gemeenschap te ondersteunen. Zonder bellen en toeters, hoeven wij niet de allernieuwste snufjes in de gemeenschap. Wel hoort elkeen zijn zuivere persoonlijkheid te durven tonenen. In de kerkgemeenschap is er geen plaats voor de vervalste Faceboook timelines en voorkomens. enkel het echte ik moet er naar boven komen en moet zich bereid geven om gelijkwaardig met elkaar het brood en de wijn te delen.en de sacramenten. In dat samen zijn, samen de bijbel lezen en samen over dat Woord van God nadenken en bespreken is God zelf aan het werk.
Laat anderen voor onze bijzondere bijeenkomst op 14 Nisan proeven van onze gastvrijheid maar ook van de geest die in elke christelijke gemeenschap hoort te vertoeven. Laat het dan ook verder een aanzet zijn om buitenstaanders uit te nodigen om andere bijeenkomsten van ware volgers van Jezus bij te wonen, zodat zij de essentie van zulk een broederschap in Christus kunnen waarnemen.
Jezus volgen bevrijdt van faalangst en prestatiedruk
In onze huidige maatschappij wordt er langs vele kanten druk geoefend op de mens.
Veel mensen worstelen ermee dat ze zich niet aanvaard of begrepen voelen. Er ligt een grote druk op onze schouders om te presteren. Faalangst ligt op de loer. Oh zo dikwijls gaan wij onszelf vergelijken met anderen en vinden ons dat niet goed genoeg. Wij lijken niet de toppen te bereiken die wij graag zouden bereiken.
Wij zien in deze wereld hoe mensen zich anders trachten voor te doen op de sociale media. De ‘vriend’ of Facebook lijkt op Facebook een andere persoon te zijn dan diegene die we in het echt kennen. Wat wij ook kunnen zien is dat dikwijls personen om zelf overeind te blijven, een ander in niet enkel in hun gedachten onder uit halen maar ook in hun woorden ze omlaag trachten te halen.
Wanneer heb je het lef om je fouten toe te geven, zodat ze niet als een last op je schouders blijven liggen?
Wanneer heb je de ruimte om een ander te vergeven, zodat je niet door wrok wordt opgeslokt?
Zij die zich Christen voelen moeten zich de natuur van Christus aanmeten. Als Christus moeten zij open staan voor iedereen,ongeacht hun aard, ras of overtuiging. Dezer dagen zien wij hoe in vele West Europese landen hiertegenover gezondigd wordt en hoe velen zich keren tegen de vele vluchtelingen. Velen hebben vergeten wat eigen christen zijn inhoudt.
Velen voelen zich door anderen belaagd of in de hoek geduwd. Zij zien dat anderen plaatsen innemen die zij zelf graag hadden ingenomen of die hen ongerust maken omdat zij zich dan in een minderheid of benadeeld voelen.
Wij moeten open staan dat anderen worden geholpen en soms ook dingen krijgen die wij zelf niet hebben. Steeds moeten wij opletten dat jaloersheid ons niet overvalt.
Regelmatig doordat wij zien dat anderen dingen krijgen die ons niet lijken toe te komen, voelen wij ons mislukt. Dat gevoelen haalt ons nog verder naar beneden en doet ons verhinderen nieuwe of andere stappen te ondernemen. Het laat ons nog meer twijfelen aan ons zelf.
Om faalangst te vermijden kunnen wij best kijken naar die eenvoudige man die enkele eeuwen geleden zijn arbeiders familie verliet om rond te trekken en mensen er van te overtuigen dat er Iemand is Die ons vooruit trekt en Die ons het meest ideale leven kan bezorgen. Die arbeiderszoon was er van overtuigd dat de Oude Geschriften vol met wijsheid stonden die wij voor ons leven kunnen gebruiken. Hij ging daar dan ook verder op in en verklaarde vele van die geschriften. Hij was een meester verteller en een zeer groot leraar. Velen werden ook door zijn vertellingen aangetrokken alsook door de vele mirakelen die hij deed. Anderen werden hierdoor nijdiger op hem en gingen zelfs zo ver in hun na-ijver dat zij hem wilden doden en er ook voor zorgden dat die leermeester aan een paal werd opgehangen, zoals moordenaars om het leven werden gebracht als straf.
Ook al werd hij verguisd ging die Nazareense man voort en werd hij niet ontmoedigd om het Goede Nieuws te blijven verkondigen. zo een kleine twee duizend jaar geleden waren er ook vissers die zich geroepen voelden om deze man te volgen; Zij zagen ook hoe hij regelmatig beschimpt en bespot werd, maar hoe hij zich daar niets van leek aan te trekken. Zij nochtans waren meer dan eens bevreesd om te laten zien dat zij met hem betrokken waren of voor wat zij geloofden te uiten. tot dat zij kracht van de Heilige Geest kregen. Dan voelden zij zich gesterkt en durfden zij in vele talen spreken.
Jezus was dan al weg. Hij was niet letterlijk bij hen, maar toch voelden zij Jezus zeer nabij. En dat is wat wij ook horen aan te voelen. Dat Jezus dicht bij ons is als wij hem in ons hart willen toe laten. Dichtbij Jezus, daar is die ruimte te vinden die ons rust in ons leven kan geven. In jouw eigen omgeving zou het in de kring van gelovigen moeten zijn dat je samen met hen Jezus aanwezig voelt. Zij die problemen hebben op het werk of zich verstoten voelen in de maatschappij, moeten juist daar in gemeentelijke kring, de ecclesia, zich opgenomen voelen door broeders en zusters in Christus. Juist in de gemeente zou je uiteindelijk de veroordeling voorbij moeten kunnen komen.
Wij horen dat vele mensen in hun geloofsgemeenschap niet echt die verbondenheid voelen. In vele kerken is er helemaal geen persoonsgebonden verwantschap met Christus voelbaar. Christenen moeten in wezen familieleden van Christus alsook van God zijn. Men moet in een geloofsgemeenschap deel uitmaken van dat groter geheel wat wij het Lichaam van Christus noemen. Daar moet verbondenheid zijn. Daar mag er geen plaats zijn voor na-ijver, jaloersheid of haat.
In meerdere kerkgemeenschappen zien wij dat men niet snel klaar staat om anderen op te vangen. Ook merken wij dat in meerdere kerken er geen verlegenheid meer heerst om vies op te kijken naar anderen, kwaad te spreken over anderen of te roddelen. Voor vele dingen is er zelfs geen schaamte meer.
Willen we vruchtbaar leven met Jezus, dan moet dat onkruid eruit en moet er ruimte gemaakt worden voor het volgen van Jezus.
Ware christenen moeten al de moeite doen om in Jezus zijn voetsporen te stappen en als het ware als hem te worden. Één met Christus zijn houdt in gelijkaardig als hem te zijn. Zo mag er dan in onze persoonlijkheid geen plaats meer zijn voor het slechte of voor datgene wat God niet wil. Zoals Jezus de Wil van God deed moeten wij ook er toe komen om volledig de Wil van God te doen.
Hoe meer wij er aan werken om zoals Christus te worden zullen wij merken dat vele angsten zullen gaan verdwijnen. De prestatiedruk die uitgaat van deze materialistische wereld zullen wij niet meer zo gaan voelen, daar wij zullen beseffen dat dit leven en deze tijd maar een tijdelijk gebeuren zijn. Het is vergankelijk terwijl wij kunnen uitkijken naar iets onvergankelijks. Dat onvergankelijke berustend op de hoop die gegeven wordt in de geschriften zal ook iets zijn waar wij naar zullen kunnen uitkijken in vertrouwen, want op God kunnen wij rekenen, terwijl wij niet op elke mens kunnen rekenen.
Door het schild van Christus aan te trekken zullen wij voldoende gewapend zijn om de tegenstanders van God aan te kunnen. Door op God te vertrouwen en ons in Zijn handen te geven zullen wij er op aankunnen dat wij onder Zijn hoede ons werk naar best vermogen zullen kunnen verwezenlijken en dat wij er dan ook niet voor beschaamd hoeven te zijn. Wij zullen tevreden zijn met de riemen die wij gekregen hebben om er mee te roeien. Wij zullen dan ook die riemen durven te gebruiken en verder de stroom opwaarts durven gaan.
Laat ons in Jezus en zijn hemelse Vader vertrouwen en ons in hun handen leggen. Met Jezus hebben wij de beste voorspreker bij God en zullen daarom niet hoeven te vrezen.
er is helemaal geen reden voor controle verlies wanneer jijzelf over jezelf de controle wil geven aan Hem die Jezus ook volde, de Enige Ware God, de Elohim Hashem Jehovah.
+
Voorgaande
Goed Nieuws brengen met en door voorbeeld
Voor Katholieken ook een jaarthema rond barmhartigheid
De aanduiding door Paulus en Jacobus van de werken die wij horen te doen
Wie luistert, ontwikkelt de gave van het spreken
++
Aanverwante lectuur
- Fragiliteit en actie #8 Eerste Wetsvoorziening
- Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen
- Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #4 Ambitieuze mannen, verdraaide woorden en akkoorden met wereldleiders
- De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin
- Jehovah kan hem staande houden
- Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen
- God liefhebben en Bekommeren om je medemensen
- Paulus en Jakobus hulle skryf oor geloof en werke
+++
Gerelateerd
- Ons Onderwijs Is Een Panopticon
- Prestaties, bijles, diploma’s
- Persoonlijke & Zakelijke Oplossingen
- De steun van een boek
- Een beetje verloren
- Faalangst
- Faalangst, stop
- Faalangst? Controleverlies?
- Week 9: Rosanne slaagt op het Faal Festival
- Week 3: Nienke krijgt stoom uit haar oren
- geheel vrijwillig
- Ben jij een eeuwige twijfelaar?
- Zing, dans en lach net zoals een kind dat kan
- Zie jezelf in een nieuw licht
- De Nazarener
- Bewijs!
- Wat kan mense aan ons doen?
De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin
Omtrent het Jood zijn kan er veel gediscussieerd worden. Wie mag zich Jood noemen en van al die verschillende Joodse geloofsgroepen welke heeft er dan het ware Joodse geloof? Tegenwoordig vindt men ook groepen die zich Messiaanse Joden noemen. Hierbij valt op dat er daar ook mensen bij zijn die in de Drie-eenheid geloven en daarom eigenlijk nooit het recht kunnen opeisen om zich Jood te noemen, want dit is een aanfluiting voor de gehele Joodse gemeenschap, mits de God van de Joden een Enige God is die slechts Één is en niet uit meerdere godheden bestaat. De God van Abraham is slechts één. Jezus als Esseense jood wist drommels goed wie die Godheid was en heeft ook nooit opgeëist om zelf als godheid erkend te worden. Integendeel heeft Jezus steeds beweerd dat hij niets kon zonder die Ene Ware God, de God van Israël, die veel groter is dan hij.
Na de afslachting van de Joden kan men toch nog stellen dat in Nederland er nu toch nog zo een 40.000 tot 50.000 Joden zijn. Daarvan zijn er die anderen wegens het moeder of vaderschap geen Joodschap willen toekennen.
De 36-jarige Chaim Moszkowicz zegt bijvoorbeeld:
‘Als kind al besefte ik dat mijn opa anders was dan anderen, met dat vreselijke nummer op zijn arm. Ik voelde haarfijn aan dat het niet iets alledaags was. En nog iedere keer als ik hem opzoek word ik daarmee opnieuw geconfronteerd. Die oorlog roept vragen op: ik geloof wel in íets – al kan ik dat moeilijk onder woorden brengen – maar hoe heeft die oorlog dan kunnen plaatsvinden? Daarom snap ik ook niet dat orthodoxe joden vaak zo neerkijken op liberalen of mensen met alleen een joodse vader; we hebben al zo veel mensen verloren.’
Ronit Palache
Of er al of niet altijd die overdracht via de moeder moet zijn is slechts één van de heikelpuntjes bij Joden. Ronit Palache (32) die opgroeide in een traditioneel-joods gezin had zich nooit in de tragiek van de vaderjoden verdiept. De gesprekken die zij met zulke Joden voerde voor haar recent verschenen boek, waren zeer emotioneel.
Soms hadden mensen hun levensverhaal ter voorbereiding opgeschreven. Ze zagen tegen het gesprek op. Sliepen slecht. Huilden veel.
Niet enkel kwamen bepaalde mensen door de oorlog er achter dat zij eigenlijk Joods waren. door de oorlog verstopten ook velen hun Joods zijn of kwamen tot een ontkenning die tot nu door gegaan is bij hun kinderen en kleinkinderen. Maar bij de huidige jongeren, die er nu laat zijn achter gekomen dat zij Joodse familieleden hadden of nog hebben is de vraag gekomen van het al of niet Jood zijn of bij sommigen ook van het al of niet christen en/of Jood zijn.
In ieder geval moet het zeer pijnlijk zijn voor mensen die in kampen hebben gezeten voor hun Jood zijn om te horen dat na de oorlog er zijn die beweren dat hun kinderen geen Jood zijn omdat ze geen joodse moeder hebben. Dit is werkelijk hartverscheurend. Voor die kinderen en hun kleinkinderen is het ook een waar dilemma. Voor hen die daarbij ertoe zijn gekomen om rabbi Jeshua te aanschouwen als de lang verwachte Messias, is het nog moeilijker, want vele christenen willen hen ook niet aanvaarden als Christen omdat zij de Drie-eenheid niet willen erkennen. Maar de Drie-eenheid is iets wat Jezus nooit heeft gepredikt en iets dat geen enkele Jood, dus ook Jezus niet, zou aanvaarden. Gelukkig zijn er ook meerdere niet-trinitarische Christenen die echter ook op weerstand van de andere (valse) christenen vallen. Dit houdt de ware ‘Joodse’ volgers van de Jood Jeshua / Jesus of Jezus, zoals hij door de meeste Christenen wordt genoemd, niet tegen om slechts één Ware God te aanbidden en hun hoop te richten op de wederkomst van Jezus Christus.
Maar ondertussen komt het er op aan zich een leven op te bouwen dat conform is volgens de regels van God en daar kan het wel zoeken zijn naar gemeenschappen die zich daar aan willen houden. Dat is echter niet enkel een probleemgeval bij Christenen. Ook bij Joden en bij Islamieten kan men zien dat ook in die gemeenschappen valse leerstellingen zijn binnen gesijpeld en dat in de verschillende geloofsgroepen van die gemeenschappen ook heel wat menselijke leerstellingen de overhand hebben gehaald op de Schriftuurlijke leerstellingen.
Een van de geïnterviewden vertelt dat hij tijdens een conflict met een orthodox-joodse rabbijn riep:
‘Als dit het jodendom is, kan je Jehova in je reet steken’.
vertelt de liberaal denkende Joods gelovige auteur van de “Verhalenbundel over de joodse identiteit” “Ontroerende onzin“.
Traditioneel joods opgevoed voerden Ronit Palache haar ouders een kosjere huishouding. In de Nederlands joodse gemeenschap is de naam ‘Palache’ een begrip. Er is de de zeventiende eeuw was Samuel Pallache (de naam werd toen nog met dubbel ‘l’ gespeld) die als ambassadeur voor sultan Muley Zaydan in Nederland als een kameleontisch figuur op trad en met joden, christenen en moslims overweg kon.
Juda Lion Palache leider van de Joods Portugese gemeenschap in Amsterdam
Er was de groot rabbijn Isaac Juda Palache (1858-1927), en haar overgrootvader linguist Juda Lion Palache, hoogleraar semitische talen aan de Universiteit van Amsterdam. Na zijn ontslag, in 1941, werd hij lid van de Joodse Raad. Drie jaar later volgde deportatie naar Theresienstadt – en van daaruit Auschwitz. Juda Palache werd vermoord, maar zijn naam leeft voort in een bibliotheek voor Hebreeuwse studieboeken: het Juda Palache instituut.
Alle voorvaderen van Palache (haar vader Bram incluis) zaten in het bestuur van de Portugees-Israëlitische gemeente in Amsterdam. Zij leidden de diensten in de orthodoxe synagoge aan het Mr. Visserplein. Een gebouw dat volgens Palache symbool staat voor eeuwenoude tradities, melodieën en overlevering.
Zij zelf doorliep de lagere school Rosj Pina en de middelbare school Maimonides en werd lid van jeugdvereniging Bne Akiwa en sportvereniging Maccabi tennis.
Dankzij de tolerantie van haar ouders kon zij alles vragen en bespreken. Dit is echter niet zo gewoon in de Joodse gemeenschap en gaandeweg besefte zij ook hoe uitzonderlijk dat is.
„Ik ken veel joden die alleen met joden omgaan. Door hun segregatie zijn ze wereldvreemd en beschouwen ze kritiek op de Israëlische politiek als verraad. Het zelfreinigend vermogen van deze gesloten groep is beperkt. Dat is beklemmend voor iemand die graag nadenkt.”
In België stelt zich ook dat probleem. Bepaalde groepen Joden kijken argwanend op indien een Jood maar iets slecht durft te beweren over het huidige bewind in Israël. Echter moeten de mensen in het algemeen beseffen dat er daar ook veel seculiere Joden de klak willen zwaaien en dat veel bewindsvoeringen niet uit religieus maar politiek oogvlak worden voltrokken terwijl extreme Joodse gelovigen het algemeen Joodse geloof meer slecht dan goed doen door hun houding die niet volgens de leer van de Elohim is.
In België, Nederland en in andere landen is het ook een groot probleem als Joden met niet Joden trouwen. In onze contreien zijn er echter onvoldoende gelovigen van de eigen gemeenschap om uit te kiezen. Verder is in onze tegenwoordige maatschappij waar en een andere kijk is op het geslacht en geslachtsgemeenschap ook een moeilijkheid bij gekomen voor diegenen die wel Jood zijn maar verkiezen om geslachtsgemeenschap te hebben met iemand van het zelfde geslacht. De orthodox-joodse homoseksuelen zijn zo de groep die zich het meest uitgesloten voelt.
Palache verklaart
Voor mijn opleiding journalistiek heb ik een documentaire over homoseksualiteit en religie gemaakt. Van een van de geïnterviewden, een lesbische joodse vrouw, mocht de film alleen aan de examinatoren worden vertoond, omdat het thema zo gevoelig ligt in orthodox-joodse kring. De vrouw was zelf orthodox, had een groot gezin, maar vertelde dat ze het liefst met een vrouw samen zou leven. Omdat in de Torah staat dat vrouwen niet als man en vrouw ‘tegen elkaar mogen aanwrijven’, houdt zij haar gevoelens verborgen.”
Voor het boek was het goed dat de geïnterviewden zich niet door de schrijfster veroordeeld voelden.
In het voorwoord van haar boek schrijft zij
Dé joodse gemeenschap bestaat niet
en dat is iets wat de buitenwereld ook moet gaan beseffen dat in het Jodendom en de Islam eveneens een grote verscheidenheid te vinden is zoals deze te vinden is in het Christendom.
Joden moeten zoals Christenen en Islamieten eens durven in de spiegel te kijken en durven kritisch te zijn over hun eigen geloof en het geloof van andere groepen met zogezegd hetzelfde geloof. Niet elke Jood heeft hetzelfde Joodse geloof zo als niet elke Christen hetzelfde Christelijk geloof heeft. dit moeten Joden durven te zeggen en durven delen meet anderen in maar ook buiten hun geloofsgemeenschap.
*
Lees ook het interview van Danielle Pinedo met Ronit Palache (32) in NRC Handelblad ” “‘Ik heb een liberaal hoofd en een religieus hart’”
en vindt: Verhalenbundel over de joodse identiteit in het Nederland van nu
Lees een fragment uit het boek: Leesfragmenten uit “Ontroerende onzin”
+++
Aanverwante verdere lezing
+++
Related articles
Voor Katholieken ook een jaarthema rond barmhartigheid
In een vorig bericht wezen wij er al op dat het niet kon uit blijven dat de kerkgemeenschap haar leden zou oproepen tot het tonen van meer barmhartigheid.
De kerk moest wel eens nader gaan kijken naar de huidige omstandigheden waar vele mensen zich vragen stellen bij de vele vluchtelingen.
Spaanse Trappen in Rome (Foto credit: Wikipedia)
Op 8 december 2015 ging voor de Katholieken het ‘Jaar van de barmhartigheid’ van start. Daarbij roept de kerkelijke vader op om na te denken over hoe we in ons leven en in ons werk de barmhartigheid kunnen uitdragen en beleven. De kerkgemeenschap wil hierbij focussen op de geestelijke werken van barmhartigheid, die misschien minder gekend zijn dan de lichamelijke werken van barmhartigheid. Ook zij kunnen een hulp zijn om te groeien in ons geloof opdat wij in ons leven meer en meer op Jezus zouden gelijken.
De Kerk die ons helpt groeien en, met de hulp van het licht en de kracht van het Woord van God, ons de weg van de verlossing wijst en ons beschermt tegen het kwaad, moet een gemeenschap zijn die wordt gevormd door leden die als broeders en zusters door het leven willen gaan. Hierbij moeten die kerkleden zich ook open stellen als broeder en zuster tot anderen in hun omgeving.
Het wezenlijke in onze gemeenschap is volgens het Evangelie de barmhartigheid.
God heeft zijn Zoon gezonden. Deze gezondene van God heeft zich als mens volledig onderworpen aan zijn hemelse Vader, die hij eerde als de Enige Ware God en de mensheid Hem leerde kennen. In volledige overgave tot de God van Abraham, die ook onze God hoort te zijn, bood hij zich aan als zoenoffer om ons te verlossen, dat wil zeggen om ons zijn barmhartigheid te schenken. Jezus zegt het klaar en duidelijk wanneer hij zijn onderricht voor de leerlingen samenvat:
“Weest barmhartig zoals uw Vader barmhartig is” (Lukas 6,36).
Bestaat er een christen die niet barmhartig is? Neen. Een christen moet noodzakelijkerwijze barmhartig zijn, want dat is de kern van het Evangelie. En, trouw aan dit onderricht, kan de Kerk niet anders dan hetzelfde voor haar kinderen herhalen:
“Weest barmhartig”, zoals de Vader is en zoals Jezus geweest is.
Paus Franciscus I riep op 10 september 2014 al de gelovigen op om barmhartigheid te tonen. Hij riep de gelovigen op om zich te gedragen zoals Jezus en zei over de kerk dat ze geen theoretische lessen geeft over de liefde, over de barmhartigheid.
Ze verspreidt in de wereld niet, een filosofie, een weg van wijsheid…
zei hij. Vervolgend
Zeker, het christendom is dat ook en het is dat alles ook, maar als een gevolg, indirect. De moeder Kerk onderricht zoals Jezus, met het voorbeeld en woorden dienen om de betekenis van haar gebaren toe te lichten.
De moeder Kerk leert ons te eten te geven en te drinken aan wie honger en dorst heeft, te kleden wie naakt is. Hoe doet ze dat? Ze doet dat door middel van het voorbeeld van vele heilige mannen en vrouwen die dit op voorbeeldige wijze gedaan hebben; ze doet het ook door het voorbeeld van ontelbare vaders en moeders die aan hun kinderen leren dat wat wij over hebben, toekomt aan wie het noodzakelijke ontbeert. Het is belangrijk dit te weten. In de meest eenvoudige christelijke gezinnen is de regel van de gastvrijheid altijd heilig geweest: nooit ontbreekt er een schotel en een bed voor wie het nodig heeft. Eens verteld een moeder mij – in mijn vorige bisdom – dat ze haar kinderen – ze had er drie – wilde leren dat men wie honger heeft, moet helpen en te eten geven. Op een dag tijdens het middagmaal – vader was buitenshuis aan het werk – was zij met de drie kleine kinderen van ongeveer 7, 5 4 jaar aan tafel toen er aan de deur werd geklopt. Een heer vroeg te eten. De moeder zei: “Heb even geduld”. Ze is terug binnengegaan en heeft aan de kinderen gezegd: “Er is een meneer die te eten vraagt, wat doen we?” “We geven het hem mama, we geven het hem!” Ieder van hen had op het bord een biefstuk met frieten. “Heel goed, – zegt de mama – laten we de helft nemen van wat elk van jullie heeft, we geven hem de helft van de biefstuk van elk van jullie”. “Ah, neen, mamma dat is niet goed!” “Jij moet van het jouwe geven”. Zo heeft deze moeder haar kinderen geleerd te eten te geven van wat men zelf heeft. Een mooi voorbeeld dat mij erg geholpen heeft. “Ik heb geen overschot…” “Geef van wat je hebt!” Zo leert het de moeder Kerk. En jullie, de vele moeders die hier aanwezig zijn, jullie weten wat aan jullie kinderen te leren om, van de eigen dingen die ze hebben, te delen met wie in nood verkeert.
Vandaag zien wij veel mensen die enkel hun eigen op de eerste plaats zetten. Zij zijn het meest begaan met hun eigen ‘ik’. De ander wordt als een indringer aanschouwd. Velen willen enkel op zichzelf vertrouwen en anderen wantrouwen. Dit creëert sowieso al een barrière die het christelijk geloof in de weg staat. Als anderen dan ook nog eens hun aandacht opeisen doordat zij ziek of verzwakt zijn worden zij nog meer als een last aanschouwd.
Nochtans
De moeder Kerk leert nabij te blijven bij wie ziek is. Vele heilige mannen en vrouwen hebben Jezus op deze wijze gediend! En vele eenvoudige mannen en vrouwen brengen, elke dag dit werk van barmhartigheid in praktijk in een ziekenhuiskamer, of in een rusthuis, of thuis door wie ziek is bij te staan.
De moeder Kerk leert wie in de gevangenis is, nabij te zijn. “Maar Vader, neen, dat is gevaarlijk, dat is slecht volk”. Maar elk van ons is bekwaam… Weet wel: elk van ons is in staat te doen wat die man of vrouw die in de gevangenis zit, heeft gedaan. Allen hebben we de mogelijkheid tot zonde en om hetzelfde te doen, je in de loop van je leven te vergissen. Hij is niet slechter dan jij of ik! Barmhartigheid overstijgt elke muur, elke hindernis, en brengt je ertoe altijd op zoek te gaan naar het gelaat de mens, van de persoon. Het is de barmhartigheid die hart en leven verandert, die een persoon kan doen herleven en in staat stelt op een nieuwe wijze in de samenleving mee te doen.
Die samenleving is constant onder verandering en staat momenteel misschien meer onder druk dan al de voorgaande jaren na de afloop van de gruwel van beide wereld oorlogen. Indien wij echter niet opletten komen wij terug in een jaren dertig toestand van vorige eeuw. Het komt er op aan dat wij meer mensen bewust maken van onze taak als medeburger in een groter geheel waarbij wij een vrijheid wensen voor meerdere mensen uit verschillende culturen.
Als mensen op televisie gruwelbeelden zien komen nu en dan wel gevoelens los voor die gestorvenen. Maar waar blijft de aandacht voor de levenden die zo nabij zijn en voor dezen die zulk een gruwelen trachten te ontvluchten?
De paus herinnert er ons aan
De moeder Kerk leert nabij te blijven bij wie verlaten en alleen sterft. Dat heeft de zalige Teresa van Calcutta in de straten van Calcutta gedaan; dat hebben vele christenen gedaan die niet bang zijn om de hand vast te houden van wie op het punt staat deze wereld te verlaten. En ook in dit geval geeft barmhartigheid vrede zowel aan wie gaat als aan wie achterblijft. Zij doet ons ervaren dat God groter is dan de dood en dat voor wie in hem blijft ook het laatste afscheid een “tot weerziens” is… Dat had de zalige Teresa heel goed begrepen! Men zei haar:” Moeder dit is tijdverlies!” Zij bracht de stervenden die ze op straat vond en aan wier lichaam de straatratten reeds knaagden, naar huis zodat ze gereinigd, rustig, geliefd, in vrede konden sterven. Zij zei aan al dezen “Tot weerziens”. Vele mannen en vrouwen hebben gedaan wat zij deed. En zij worden daar door hen opgewacht [wijst naar de hemel] aan de deur, om voor hen de deur van de hemel te openen.
Mensen goed, in vrede, helpen sterven.
Geliefde broers en zussen, zo is de Kerk moeder, door haar kinderen de werken van barmhartigheid te leren.
zegt de Paus en vermeldt ook van wie die kerk dat geleerd heeft.
Van Jezus heeft zij deze weg geleerd, zij heeft geleerd dat dit het wezenlijke van de verlossing is. Het volstaat niet lief te hebben wie ons liefheeft. Jezus zegt dat ook de heidenen dat doen. Het volstaat niet goed te doen aan wie ons goed doet. Om de wereld ten goede te veranderen, komt het erop aan goed te doen aan wie het ons niet kan teruggeven, zoals de Vader met ons gedaan heeft door ons Jezus te geven. Hoeveel hebben wij betaald voor onze bevrijding? Niets, geheel gratis! Het goede doen zonder iets terug te verwachten. Zo heeft de Vader met ons gedaan en wij moeten hetzelfde doen. Doe het goede en ga verder!
Hoe goed is het te leven in de Kerk, in onze moeder Kerk die ons alles leert wat Jezus onderwezen heeft. Laten we de Heer danken die ons de genade geeft de Kerk als moeder te hebben, zij die ons de weg van de barmhartigheid leert, de weg van het leven. Laten we de Heer danken.
Na het Jaar van de diaconie – 2002-03 waarbij men wees op de zending om te dienen, nodigt de Katholieke kerk nu haar leden uit om niet enkel in het kerkgebouw te dienen maar om nog verder te dienen in de gemeenschap van ongelovigen en anders gelovigen.
Sprekend over het speciale jubileum jaar van barmhartigheid dat hij gelanceerd heeft op 8 december, wil paus Francis ons alsnog herinneren dat katholieken ontworpen zijn om over de hele wereld te leven en niet uitsluitend in Rome te leven. Hij herinnerde tijdens zijn wekelijkse algemene audiëntie op het Sint Pieters Plein woensdag de Italianen dat
“De [Heilige] Deur Jezus zelf duidt , die zei: ‘Ik ben de deur: als men door me gaat, zal hij [of zij] worden gered’ ‘”
“Door de Heilige Deur gaand is het teken van ons geloof in de Heer Jezus, die niet is gekomen om ons te richten, maar om ons te redden,”
zei de paus.
Kerkdeuren die geopend moeten worden – Roskilde kathedraal (Photo credit: Wikipedia)
Begin vorig week, werden naar schatting 10.000 ‘heilige deuren’ in katholieke kerken over de hele wereld geopend.
De opening van deze ‘heilige deuren’ betekent dat iedereen – met inbegrip van vluchtelingen in Irak, ondergrondse katholieken in China, en de gevangenen in de paus geboorteland Argentinië – kan het jubileum verwennerij geassocieerd worden met het passeren van de Heilige Deur tot een ontvangen zou leiden dat bij het “Grote Jubileum” van het jaar 2000 alleen pelgrims die naar Rome konden reizen zouden kunnen genieten.
De verkoop van aflaten, houtsnede door Jörg Breu de Oudere uit Augsburg, circa 1530.
In het katholieke jargon zouden deze aflaten, beschouwd als “volle aflaten,” tijdelijke straf voor zonden verwijderen, zolang de ontvanger ook naar de biecht gaat, communie ontvangt, en bidt voor de paus.
Zulke verzinsels, alsof God omkoopbaar zou kunnen zijn en alsof men zou afhangen van de vrijkoping van zonden van het geld dat men kan investeren in een kerk, worden nu toch een beetje getemperd doordat de paus niet zozeer om financiële bijdragen vraagt maar om daad kracht. Hij roept zijn gelovigen op om daadwerkelijk een helpende hand toe te steken naar de vluchtelingen. (Mij benieuwen hoeveel katholieken hier op ingaan en werkelijk de handen uit de mauwen steken.)
Diegenen die zich Christen noemen moeten leren om hun mond meer te openen en te durven opkomen voor de zwakkeren die niet kunnen spreken of waar niemand naar wil luisteren. Voor gelovigen is het nog belangrijker om te tonen waar zij staan. Zij die beweren Christen te zijn moeten dan ook waardig tonen dat zij Christus Jezus volgen. Zij moeten anderen nog duidelijker maken wat het verschil is tussen hen en goede burgers die medelevend zijn en anderen graag helpen.
Anderen moeten komen inzien waarom Christenen op een bepaalde wijze denken en handelen. Ook moeten wij durven laten zien wat ons inspireert en wat ons verder kan drijven dan anderen.
Laten wij van dat dienen in 2016 dan ook een mooi punt maken.
+
Voorgaand: Jaarthema voor Gereformeerde kerk in Nederland ”Vreemdelingschap en hoop”
++
Aanvullend
- Beschamende Westerse stilte over vervolging van Christenen
- Paus waarschuwt dat de mens en milieu met elkaar verbonden zijn
- Paustoespraak voor de Raad voor de nieuwe evangelisatie
- Vredeboodschap op extra beveiligde Sint-Pietersplein
- De kerk moet blijvend hervormd worden
- Grondslag voor de af te leggen weg
- Vrijheid. Denken en handelen in naam van godsdienst
- Beter een arme die in oprechtheid wandelt
- Kies niet onjuist te zijn, omwille van verschillend te wezen
- Probeer vooruit te rijden in plaats van achteruit
- Laat mij anderen van harte dienen
- Dienaar in de gegeven genade
- Leden in het lichaam van Christus
- Een kaars in het leven
+++
Verder verwante teksten
- Omgekeerde wereld
- Tijd voor Verandering
- Het goede voorbeeld geven
- Door een toename van de aandacht maken wij ons denken scherpzinnig (2)
- Helpen! Hoe doe je dat?
- Hoognodige
- Wij.
- Kippen fokken en bijbelles
- SAP Nederland doneert 15.000 euro aan vluchtelingen
- Rode Neuzen Dag
- Who’s to blame?
- Kos vir die siel
- Weg mit dem Dreck!
- Etwas ist faul im Staate…
- Kleiner Mensch, Groß Geliebt
- Dienender König – königlicher Diener // Servant King
+++
Related articles
Goed Nieuws brengen met en door voorbeeld
Christenen hun gedrag vandaag
Vandaag kunnen wij nog steeds verscheidene mensen vinden die beweren Christen te zijn. Als wij dan nagaan wat zij werkelijk geloven en hoe zij Jezus Christus navolgen kunnen wij ons eerder afvragen waarom zij zich eigenlijk christen noemen.
Als wij naar de gedragingen van de mensen kijken die beweren christen te zijn kan men zich ook dikwijls de vraag stellen wat zij dan wel onder dat christen-zijn verstaan en welk het verschil dan wel mag zijn tussen hen en niet gelovigen. Wat onderscheidt hen van diegenen die niet in Christus geloven en niet in een god geloven?
Het Christen zijn, houdt dat niet in een volgeling van Christus te zijn. Hoort daarbij ook niet het opvolgen van zijn leerstellingen en zijn opgaven?
Een ware Christen volgt de leerstellingen van Jezus Christus en houdt zich daar aan om die liefde van Christus ook met anderen te willen delen.
Liefde en goed nieuws delen met anderen
Het is een troost te weten dat de bijbel goed nieuws verkondigt, het nieuws namelijk dat Gods koninkrijk een eind zal maken aan ziekte, honger, misdaad, oorlog en alle vormen van onderdrukking.
9 Hij doet oorlogen ophouden tot het uiteinde* der aarde.+ De boog verbreekt hij en hij slaat de speer werkelijk aan stukken;+ De wagens* verbrandt hij in het vuur.+ (Psalm 46:9)
12 Want hij zal de arme die om hulp schreeuwt, bevrijden,+ Ook de ellendige en al wie geen helper heeft.+ (Psalm 72:12).
Is dat geen nieuws dat iedereen moet horen?
Zij die in Jezus Christus geloven en hem liefhebben willen ook deelgenoot zijn van zijn lichaam en samen met anderen die liefde delen en het goede nieuws verkondigen, zoals Jezus het zijn leerlingen gevraagd heeft om te doen.
19 Gaat daarom en maakt discipelen*+ van mensen uit alle natiën,+ hen dopende+ in* de naam van de Vader+ en van de Zoon+ en van de heilige geest,+ 20 en leert+ hun onderhouden+ alles wat ik U geboden heb.+ En ziet! ik ben met U+ alle dagen tot het besluit* van het samenstel van dingen.”*+ (Mattheüs 28:19– 20).
Ook zei hij tot hen dat hun prediking zich tot „de verst verwijderde streek der aarde” zou uitstrekken (Handelingen van de apostelen 1:8).
14 En dit goede nieuws+ van het koninkrijk+ zal op de gehele bewoonde aarde* worden gepredikt* tot een getuigenis* voor alle natiën,+ en dan zal het einde*+ komen. (Mattheüs 24:14)
Opdracht gegeven door Jezus Christus
Oude meesters konden zich indenken hoe Johannes de doper, Jezus en de apostelen mensen trachtten te bereiken door het prediken. Zo bracht Pieter Breugel de Oudere een voorstelling van de predikende Johannes de doper, geplaatst in zijn omgeving, in 1565, het jaar voor de beeldenstorm (Foto credit: Wikipedia)
De opdracht die Jezus aan zijn leerlingen heeft gegeven geldt ook voor de discipelen van vandaag. Zij heeft betrekking op het bekend maken van het goede nieuws van Gods koninkrijk en van redding door geloof in Jezus Christus. Het wordt in de bijbel aangeduid als „het goede nieuws van het koninkrijk” (Mattheus 4:23), „het goede nieuws van God” (Romeinen 15:16), „het goede nieuws over Jezus Christus” (Markus 1:1), „het goede nieuws van de onverdiende goedheid van God” (Handelingen van de apostelen 20:24), „het goede nieuws van vrede” (Efeziërs 6:15) en het „eeuwig goed nieuws” (Opbenbaring van Johannes 14:6).
Jezus achtte het getrouw vasthouden aan het goede nieuws en het blijven verkondigen ervan belangrijker dan iemands huidige leven, en ook Paulus erkende dat de getrouwe bekendmaking ervan van levensbelang was (Markus 8:35; 1 Korinthiërs 9:16; 2 Titus 1:8). Iemand zou zijn dierbaarste bezittingen kunnen verliezen, ja, zelfs vervolging kunnen ondergaan, maar daar staat tegenover dat hij nu reeds honderdvoudig zou ontvangen,
„huizen en broers en zusters en moeders en kinderen en velden, . . . en in het komende samenstel van dingen eeuwig leven”. — Mr 10:29, 30.
Toetssteen ter beoordeling
Het goede nieuws is de toetssteen op grond waarvan de mensheid wordt geoordeeld:
Het goede nieuws aanvaarden en gehoorzamen, leidt tot redding; verwerping en ongehoorzaamheid hebben vernietiging tot gevolg (1 Petrus 4:5, 6, 17; 2 Thessalonicenzen 1:6-8). Vooral met het oog op dit feit moet de beweegreden waarmee iemand het goede nieuws predikt, zuiver zijn, en hij moet de prediking van harte verrichten, uit liefde voor degenen die luisteren.
De apostelen hadden zo veel waardering voor de belangrijkheid van het levengevende goede nieuws en werden dermate door Gods geest en door liefde aangevuurd dat zij degenen die naar hun prediking luisterden, niet alleen het goede nieuws meedeelden maar ook hun „eigen ziel” (1 Thessalonicenzen 2:8).
God had bepaald dat de verkondigers van het goede nieuws het recht hadden om materiële ondersteuning te aanvaarden van degenen aan wie zij het goede nieuws bekendmaakten (1 Korinthiërs 9:11-14). Maar Paulus en zijn naaste medewerkers achtten het voorrecht dat zij hadden om het goede nieuws te verkondigen zo dierbaar dat zij het angstvallig vermeden daaruit financieel gewin te behalen of zelfs maar de schijn daartoe te wekken. In 1 Korinthiërs 9:15-18 en 1 Thessalonicenzen 2:6, 9 beschrijft de apostel Paulus hoe hij in dit opzicht handelde.
Afgedwongen respect
Jezus wordt als een charismatisch religieuze leider aanschouwt (Foto credit: Wikipedia)
Tijdens zijn bediening dwong Jezus respect af van zijn leerlingen en omstanders door steeds op een gepaste liefdevolle manier te antwoorden.
Jezus was „zachtaardig en ootmoedig van hart” (Mattheus 11:29). Hij was ook een man van de daad. Nooit onttrok hij zich aan zijn verantwoordelijkheden (Markus 6:34; Johannes 2:14-17). Vriendelijk gaf hij zijn discipelen goede raad, herhaaldelijk zelfs als dat nodig was (Mattheus 20:21-28; Markus 9:33-37; Lukas 22:24-27).
Jezus’ voorbeeld leert ons hoe om te gaan met anderen en hoe onze prediking uit te voeren.
Onderwijzers zijn
Als volgelingen van Christus weten we dat we onderwijzers moeten zijn (Mattheüs 28:19, 20). We weten dat de tijd waarin we leven het dringend noodzakelijk maakt dat we zo goed mogelijk onderwijs geven. En we weten dat ons onderwijs voor degenen die we onderwijzen zelfs het verschil kan uitmaken tussen leven en dood! (1 Timotheüs 4:16)
Ons Voorbeeld van een onderwijzer is niemand minder dan Jezus Christus, die tot zijn volgelingen zei:
„Ik heb u het voorbeeld gegeven” (Johannes 13:15).
Brainerd in openlucht predikend voor Native Americans. (Foto credit: Wikipedia)
Hij doelde op zijn voorbeeld in het tonen van nederigheid, maar het model dat Jezus ons verschafte, omvat beslist het belangrijkste werk dat hij als mens op aarde verrichtte — mensen het goede nieuws van Gods koninkrijk onderwijzen (Lukas 4:43). Als u nu één woord moest kiezen om Jezus’ bediening te beschrijven, zou u waarschijnlijk het woord „liefde” nemen, nietwaar? (Kolossenzen 1:15; 1 Johannes 4:8) Jezus’ liefde voor zijn hemelse Vader, Jehovah, was het belangrijkste (Johannes 14:31). Maar als onderwijzer gaf Jezus op nog twee manieren van liefde blijk. Hij hield van de waarheden die hij onderwees, en hij hield van de mensen die hij onderwees.
Goddelijke wijsheid stond voorop bij Jezus, waarbij hij deze steeds toeschreef aan zijn hemelse Vader in wie hij meer waardering vond.
52 En Jezus bleef toenemen in wijsheid+ en in fysieke groei en in gunst bij God en de mensen.+ (Lukas 2:52).
Jezus in zijn onderricht gebruikte steeds Gods Woord, de Schrift waaruit hij kennelijk heel liefdevol uit citeerde en bij elk antwoord dat hij gaf een zorgvuldig gebruik van Gods Woord maakte.
De liefde die Jezus voor de door hem onderwezen waarheden had, was altijd duidelijk merkbaar. Per slot van rekening zou hij gemakkelijk zijn eigen ideeën hebben kunnen ontwikkelen. Hij bezat een enorme schat aan kennis en wijsheid (Kolossenzen 2:3). Niettemin herinnerde hij zijn toehoorders er steeds weer aan dat alles wat hij onderwees niet van hemzelf was, maar van zijn hemelse Vader (Johannes 7:16; 8:28; 12:49; 14:10). Hij hield zo veel van goddelijke waarheden dat hij ze niet door zijn eigen gedachten wilde vervangen.
Onderwijs in allerlei plaatsen
Jezus leidde zijn discipelen zowel door woord als door voorbeeld op. Hij onderwees niet alleen in het openbaar, maar ook in particuliere huizen door het goede nieuws rechtstreeks bij de mensen te brengen (Mattheus 9:10, 28; Lukas 7:36; 8:1; 19:1-6). Uit de verslagen van de evangelieschrijvers blijkt dat Jezus’ discipelen in veel gevallen aanwezig waren wanneer hij aan diverse soorten van mensen getuigenis gaf, want deze gesprekken zijn opgetekend. Volgens het boek Handelingen volgden zijn discipelen dat voorbeeld en bezochten zij de mensen van huis tot huis om de Koninkrijksboodschap bekend te maken. (Handelingen van de apostelen 5:42; 20:20)
Jezus legde aan zijn discipelen uit wat een ware dienaar van God was, door te zeggen:
„De koningen der natiën heersen over hen, en zij die autoriteit over hen hebben, worden Weldoeners genoemd. Gij dient evenwel niet zo te zijn. Maar wie onder u de grootste is, moet als de jongste worden, en degene die als de voornaamste optreedt, als degene die dient. Want wie is groter, degene die aan tafel aanligt of degene die bedient? Is het niet degene die aan tafel aanligt?”
Vervolgens zei hij, daarbij zijn eigen loopbaan en gedrag ten voorbeeld stellend:
„Ik ben echter in uw midden als degene die bedient” (Lukas 22:25-27).
Bij die gelegenheid demonstreerde hij deze beginselen — de eigenschap nederigheid inbegrepen — op krachtige wijze door de voeten van de discipelen te wassen. — Johannes 13:5.
Geen religieuze titels nodig
Verder wees Jezus zijn discipelen erop dat ware dienaren van God geen vleiende religieuze titels aannemen, en die ook niet aan anderen verlenen:
„Gij moet u geen Rabbi laten noemen, want één is uw leraar, terwijl gij allen broeders zijt. Noemt bovendien niemand op aarde uw vader, want één is uw Vader, de Hemelse. Laat u ook geen ’leiders’ noemen, want één is uw Leider, de Christus. De grootste onder u moet echter uw dienaar zijn. Al wie zich verhoogt, zal vernederd worden, en al wie zich vernedert, zal verhoogd worden.” — Mattheus 23:8-12.
De heilige Petrus ging uit om het goede nieuws te verkondigen (Photo credit: Wikipedia)
De gezalfde volgelingen van de Heer Jezus Christus zijn net als Paulus ’dienaren van het goede nieuws’ (Kolosenzen 1:23); zij zijn ook „dienaren van een nieuw verbond”, daar zij in deze verbondsverhouding tot Jehovah God staan, waarbij Christus de Middelaar is (2 Korintiërs 3:6; Hebreeuwen 9:14, 15). Aldus zijn zij dienaren van God en van Christus (2 Korintihiërs 6:4; 11:23). Hun bekwaamheid komt van God door bemiddeling van Jezus Christus, niet van de een of andere mens of organisatie. Zij hoeven als bewijs voor hun bediening niet een of ander document of certificaat te overleggen, zoals een aanbevelingsbrief of een schriftelijke machtiging. Als hun ’aanbevelingsbrief’ kunnen zij wijzen op de personen die zij hebben onderwezen en opgeleid om, net als zij zelf, dienaren van Christus te zijn. Hierover zegt de apostel Paulus:
„Hebben wij misschien, zoals sommigen, aanbevelingsbrieven voor u of van u nodig? Gijzelf zijt onze brief, geschreven op ons hart en gekend en gelezen door alle mensen. Want het is duidelijk dat gij een brief van Christus zijt, geschreven door ons als bedienaren, niet met inkt geschreven, maar met geest van een levende God, niet op stenen tafelen, maar op vleselijke tafelen, op harten” (2 Korinthiërs 3:1-3).
Hier beschrijft de apostel de liefde en de verbondenheid, de warme genegenheid en de zorg van de christelijke bedienaar voor degenen die hij dient, want zij zijn ’op het hart [van de bedienaar] geschreven’.
Gegeven gaven
Na zijn hemelvaart gaf Christus de christelijke gemeente dan ook „gaven in mensen”. Daartoe behoorden apostelen, profeten, evangeliepredikers, herders en leraren, en zij werden gegeven
„met het oog op het terechtbrengen van de heiligen, voor het werk der bediening, tot opbouw van het lichaam van de Christus” (Efeziërs 4:7-12).
Hun bekwaamheid als dienaren komt van God. — 2 Korinthiërs 3:4-6.
Om te prediken, te verkondigen of te getuigen moeten wij dus niet bepaald een theologische hogeschool of universiteit gevolgd hebben. De kennis van de Heilige Schrift is veel voornamer dan de kennis van allerlei theologische studies of filosofen. De eerste verkondigers na Jezus’ dood waren ook niet allemaal geletterden. Vele gewone mensen hebben naast de apostelen er voor gezorgd dat het geloof verder kon uitbreiden. Ook nu moet de verdere uitbreiding verwezenlijkt worden door de gewone gelovigen van de geloofsgemeenschap.
Wij moeten er op rekenen dat het God is die ons zal uitrusten met de nodige gaven voor het predikingswerk of voor het Gods werk dat ons toe komt.
Getuigenis afleggen
Jezus was gekomen om getuigenis af te leggen en verzocht zijn volgelingen wederzijds ook getuigenis af te leggen. Zij die zich Christen noemen horen ware volgelingen van Jezus te zijn en horen dan ook zijn leerstellingen en zijn opdrachten op te volgen. Jezus werd de grootste getuige die God ooit voor Zijn naam heeft gehad. Jezus nam de betekenis van de naam die hij van God had gekregen serieus.
Bijbelgeleerden zijn het er in het algemeen over eens dat de naam Jezus is afgeleid van de Hebreeuwse naam Jeshua en een verkorte vorm van Gods naam bevat. De naam betekent:
„Jehovah is redding.”
In harmonie met de betekenis van zijn naam hielp Jezus „de verloren schapen van het huis van Israël” om berouw te hebben van hun zonden zodat ze weer Jehovah’s goedkeuring konden krijgen (Mattheus 10:6; 15:24; Lukas 19:10). Daarom gaf Jezus ijverig getuigenis over Gods Koninkrijk. De evangelieschrijver Markus zei:
„Jezus [ging] naar Galilea en predikte het goede nieuws van God en zei: ’De bestemde tijd is vervuld en het koninkrijk Gods is nabij gekomen. Hebt berouw en stelt geloof in het goede nieuws’” (Markus 1:14, 15).
Jezus stelde ook moedig de Joodse religieuze leiders aan de kaak, wat ertoe bijdroeg dat ze hem aan een paal lieten terechtstellen (Markus 11:17, 18; 15:1-15).
Durf te spreken
Wij hoeven niet dadelijk een terechtstelling vrezen, maar nochtans zien wij dat te veel christenen mensen vrezen en het niet durven om openlijk over hun geloof te praten en het Koninkrijk van God te verkondigen. Ook zijn de meesten bang om Gods naam uit te spreken; Het valt zelfs op dat er zeer veel mensen zijn die zich Christen noemen maar zelfs Gods naam niet eens kennen.
Diegenen die zich Christen noemen horen niet verlegen te zijn om te spreken over God en gebod. Als zij werkelijk een levend geloof hebben, een echt geloof en een op de bijbelse waarheid gebaseerd geloof, moet hun hart doordrongen zijn door de liefde voor God zodat zij de volledige drang voelen om dat waarin zij ten volle geloven te delen met allen die willen luisteren.
3 Dit is voortreffelijk en aangenaam+ in de ogen van onze Redder, God,+ 4 wiens wil het is dat alle soorten van mensen+ worden gered+ en tot een nauwkeurige kennis+ van de waarheid komen.+ (1 Timotheüs 2:3, 4.)
Weerstand verdragend en doorzetten
Wij moeten ons vredelievend richten tot allen en hopen dat er voldoende zullen zijn die willen luisteren. Maar steeds horen wij hen zachtaardig toe te spreken en open staan voor naar hen te luisteren en te begeleiden in hun zoektocht naar waarheid.
Natuurlijk kan het afmattend zijn om dag in dag uit tegenstand of spot te verduren. Het kan vermoeiend zijn alsmaar weerstand te bieden aan de aantrekkelijke dingen van de wereld, misschien tot teleurstelling van familieleden die ons aanmoedigen ’iets te worden’. Maar net als Jezus kijken we naar Jehovah op voor steun terwijl we vastbesloten het Koninkrijk de eerste plaats in ons leven toekennen. — Mattheüs 6:33; Romeinen 15:13; 1 Korinthiërs 2:4.
Ons leven moet als een voorbeeld aan anderen aangeboden worden, waarbij wij naast de goede werken steeds getuigenis afleggen.De apostel Paulus schreef:
„Laten wij . . ., zolang de tijd voor ons er nog gunstig voor is, het goede doen jegens allen, maar vooral jegens hen die aan ons verwant zijn in het geloof” (Galaten 6:10).
In crisissituaties of als iemand behoeftig is, aarzelen we niet ’het goede te doen’ voor onze buren of onze broeders en zusters. steeds houden wij de houding van Jezus in ons achterhoofd terwijl wij ons concentreren op onze hoofdtaak: getuigenis afleggen van de waarheid.
+
Vindt ook om te lezen:
- Schepper en Blogger God 4 Verklarende Stem
- Het woord van de Ware God gegeven voor wijsheid te vergaren
- Bijbel op de eerste plaats #2/3
- Bijbel, Gods Woord ingegeven nuttig tot lering, tot bestraffing, tot verbetering en tot onderwijzing
- Al-Fatiha [De Opening] Surah 1: 4-7 Barmhartige Heer van de Schepping om ons de juiste weg te tonen
- Kijkend naar het Oosten en het Westen voor Waarheid
- Op zoek naar spiritualiteit 8 Eigen spiritualiteit
- Echte boodschap van redding niet ver te zoeken
- De verjaardag van de King James Bijbel als aanleiding voor prediking
- 14 Nisan, de avond om Christus Zijn predikingswerk te herinneren
- Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
- Schijnbaar onmogelijke opdracht
- Verkondigen van Evangelie opgetekend in de Bijbel
- Conservatieve rolpatronen en huishoudtaken
- Positie en macht
- Al of niet verenigen
- Verzoening en Broederschap 2 Uit de eigen cocon stappen
- Verzoening en Broederschap 3 Verenigen onder de Hoeksteen
- Verzoening en Broederschap 4 Deelgenoten in Christus
- Verzoening en Broederschap 6 Geestelijk tabernakel
- Verzoening en Broederschap 7 Eén zijn
- Kleine huiskring ook mogelijke ecclesia
- De ecclesia als lichaam van Christus
- Dienstknecht voor velen terwille van de waarheid van God
- Slaaf voor mens en God
- Christus’ ethische leerstelling
- Intenties van de ecclesia
- Kerk van eenzelfde lichaam levendig houden of laten groeien
- Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren
- Redding, vertrouwen en actie in Jezus #7 Adverteren
- Redding, vertrouwen en actie in Jezus #8 Omgang met Leerstellingen
- Redding, vertrouwen en actie in Jezus #9 Omgang met anderen
- Hermeneutiek om uit te dragen #1 Verslaggevers
- Hermeneutiek om uit te dragen #4 Uitzendkanaal
- Hermeneutiek om uit te dragen #8 Tegenspraak
- Hermeneutiek om uit te dragen #10 Verkondigen
- Verkondigen
- Ademen om les te geven
- Volgens eerste eeuw patronen
- Werking van de hoop
- Missionaire hermeneutiek 3/5
- Missionaire hermeneutiek 4/5
- Missionaire hermeneutiek 5/5
- Een Manifest voor Gelovigen
- Manifest Gelovigen nemen het woord
- Publieke overdracht van Manifest Gelovigen nemen het woord
- Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #2 Aanroepen van de Naam van God
- Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #3 Stem van God #6 Woorden tot voedsel en communicatie
- Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #4 Vergankelijkheid #3 Behaging in Volhouding
- Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #5 Gebed #2 Getuigen zonder taalbarrieres
- Dit is God se wil . . . dat alle soorte mense gered moet word
- Gods wil dat alle soorten van mensen worden gered
- Echte boodschap van redding niet ver te zoeken
- Samen werken aan een Open Gemeenschap
- Op weg naar 2014-2015
- Opbouw van een ecclesia en verbonden kosten
- Vakantietijd contacttijd
- Door verkondiging ook geruster
- Fragiliteit en actie #6 Juistheid van handelen
- Oorlog in kerkenland
- Aankondigingsweek in Nederland
- Nieuw tijdperk van Geloofsverkondiging voor Katholieke kerk
- Stichter van een beweging
- Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen. #1 Abraham de aartsvader
- Meerderheid protestantse kerken zit op zwart zaad
- Bij de opheffing van de Vereniging voor Bijbelstudie
- Andere aanpak in de organisatie van de diensten # 3
- Er is geen ware en constante zachtheid zonder nederigheid
- Kleed jezelf met compassie, zachtheid, vriendelijkheid, nederigheid, en geduld
- Wordt nederig als Christus
- Vriendelijkheid
- Nederig opstellen
- Nederigheid
- Laat mij niet uit de hoogte doen
- Woorden moeten worden afgewogen, niet meegerekend
- Als broeders en zusters samen op weg voor een nieuw jaar
- De nacht is ver gevorderd 18 Studie 3 Lessen uit het verleden 7 Conclusie
- Dagelijks helpen in het geloof
+++
Verder verwant:
Related articles
- The Word: Psalm 82 (steakandabible.com)
- The Enduring Lessons from the Psalms (goodnewsnow.wordpress.com)
- ‘So You Think You Can Preach’ Reality Show Is Taking Applications (guardianlv.com)
- California Pastor Shane Idleman Advises Hillsong Church to Deny Membership to Unrepentant Homosexuals (blackchristiannews.com)
- Counterfeit Churches: Do Not Know the Gospel, Can’t Preach It (endtimesprophecyreport.com)
- The Two Loves That Give Rise To Sound Preaching (via Tim Keller) (garyware.me)
- McConnell vows to “preach the same message” after first court appearance for anti-Islam sermon (secularnewsdaily.com)
- Active Engagement (biblicalpreaching.net)
- Jeb Bush preaches religious liberty at Southern Baptist event (religionnews.com)
- Why Your Sermon Gets Ignored (joshuareich.org)
