Het leven is een tuin

Schilderij door Xie Chu Yu

Het leven is een tuin,
Een mooie zomer, maar
Winter zonder lente.

 

Vertaling van /Translation from: Life van Esther H. in “Poésie” > hier ook te vinden als: Life is a garden

+

Voorgaande:

Het leven is een vreemde lus

Het leven is geen race

Het leven is geen race

Het leven is geen race,
Het is geen wedstrijd
Het is een lange reis.
We gaan nergens heen,
Door de mist van het niets

 

Vertaling van: Life door Esther H. in “Poésie” > hier ook als: Life isn’t a race

+

Voorgaande

Het leven is een vreemde lus

Volgende

Het leven is een tuin

Het leven is een vreemde lus

Art by Vinzdream2006

 

Het leven is een vreemde lus.
Je kwam uit het niets
Je gaat terug naar het niets
Een reis door leegte.

 

Vertaling van: Life van Esther H. in “Poésie” > hier ook als: Life is a strange loop

In deze dagen van bezorgdheid over de uitputting van de energie van de wereld

In deze dagen van bezorgdheid over de uitputting van de energie van de wereld
is het vermeldenswaard dat onwetendheid een hernieuwbare hulpbron is.
~ Bijgedragen door Phil

English original / Engels origineel: In these days of concern regarding the depletion of the worlds energy

Alles gaat voorbij

*

Alles gaat over de dagen, de nachten
Anderen dorst zo’n onnoemelijk verdriet
De wind en de wolken alles vervluchtigd
Gelijk je dromen als je wakker schiet
Alles gaat over het geraakt al vergeten
Onze kindertijd die nooit wederkeert
Dienen oorlog nachtenlang in de kelder
Bommen en granaten
Alles passeert

Waar is mijn schooltje
Waar is min kerke
Dat eeuwige leven in’t lang en in’t breed
Waar zijn de meesters die alles wisten
En de pasters en paterkes bij de vleet
Waar is dat werkkot van vader zaliger
Die planken en balken
Die boeren en knechten en paarden en karren
En waar is dat vlassersvolk in hemelsnaam

Ons vaders en moeders ze moeten al sterven
De schrokkerige dood kent geen ontzag
Waar zijn de geuren uit groodmoeders keuken
En hoe klonken de liedjes op nieuwjaardag
waar zijn de vrienden gebleven
En al de schoon muziek van de dorpsharmonie
De dronkaards en de kaarters Eugene en Daniel
En de dansende meiskjes Marjanne en Sofie

Maar we wilden liever al de zwartjes bekeren
En de wilde indianen van Noord Canada
Ter ere Gods ons jong leven ons leden
Zogezeid dat majoren in de gloria
Maar we maakten een vust naar regels en wetten
En we vloekten opstandig om dat al te zwaar juk
En we bekeerden ons gretig naar het volle leven
Naar vrouwen en kinders
Ons groot geluk

We vechten nu al jaren met witte woede
Van vriendschap en vrede in een groen paradijs
En toch wordt de wereld niet beter en niet schoonder
En we worden intussen ook zelf oud en grijs
En dan worden we op ’t einde ook nog ziek en gebrekkig
Gelijk dolende zielen in nevel en mist
Gelijk wattige wolken in een eindeloze hemel
Zo worden we zelf tenslotte uitgewist

Alles gaat over
Den hemel en helle
Die bange verzinsels zijn nu opgelost
Weerwolf en boeman
Spoken en heksen
We zijn nu voorgoed van den duvel verlost
En toch lees ik nog altijd sprookjes en fabels
Ik ga door mijn knieën voor een schoon verhaal
Ik vaar met Odysseus naar het eiland Itaca
En met Lancelot zoek ik naar de heilige graal

En ’s winters zette ik hier liedjes te schrijven
En haring te eten en karnemelkpap
Maar in de lente wacht me santieago
Te voete naar Compostella op stap
Om goed te begrijpen waarom dat alles alles veranderd
En toch blijft bestaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Maar dat is een raadsel dat is ik nooit ga verstaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Dat is een raadsel dat we nooit gaan verstaan

Willem Vermandere

Waarheid is de dochter van de tijd

Architect Daniel Libeskind, geboren na de Tweede Wereldoorlog in Lodz, Polen,
in een recent interview met kunsteditor Diane M. Bolz over een tentoonstelling
die hij ontwierp voor het 75-jarig jubileum van de bevrijding van Auschwitz, zei

“Je kunt proberen de waarheid te manipuleren.
Je kunt proberen haar te onderdrukken,
maar op de lange termijn komt de waarheid altijd naar buiten. ‘

English version / Engelse  versie: Truth is the daughter of time

Neem een stap terug

 

“Soms moet je een stapje terug nemen
en beseffen wat belangrijk is in je leven,
waar je mee kunt leven, maar wat nog belangrijker is,
waar je niet zonder kunt leven.”
– livelifehappy.com

 

+

Engelse versie / English version: Take a step back

Originele versie / Original version on Suzette B’s Blog: take a step back

Józef Świder, Jan Kochanowski – Wat wilt u van ons, Heer

*

++

Józef Świder, Jan Kochanowski – Wat wilt u van ons, Heer: “Czego chcesz od nas Panie”
Agata Galik – harfa/harp
Henryk Wojnarowski – dyrygent/conductor
Chór Filharmonii Narodowej w Warszawie
Warsaw Philharmonic Choir
koncert zarejestrowano 1 kwietnia 2016 w sali koncertowej Filharmonii Narodowej
recorded at Warsaw Philharmonic Concert Hall, April 01, 2016
Realizacja Telewizja Polska S.A.

*

Wat wilt u van ons, Heer, voor uw gulle gaven?
Wat zijn de voordelen die u niet hebt gemeten?
De kerk zal je niet omarmen, overal waar je vol bent,
En in de afgrond en in de zee, op aarde, in de lucht.

Ik wil ook geen goud, want het is allemaal van jou,
Wat er in deze wereld verandert.
Heer met dankbaar hart, we bekennen
Omdat we geen knapper slachtoffer hebben.

Je bent de Heer van de hele wereld, je hebt de hemel gebouwd
En hij borduurde prachtig met gouden sterren;
Je hebt de opgegraven grond gesticht
En je bedekte haar naaktheid met verschillende kruiden.

Op uw bevel staat de zee in de oevers
En de beoogde grenzen springen bang over;
Rivieren van ontelbare wateren zijn grootmoedig.
Witte dag en donkere nacht kennen hun tijden.

Je zult veel bloemen zien De lente baart,
Je bent in een bloemenkrans. De zomer is hier.
Herfstwijn en verschillende appels,
Dan staat de luie Winter op.

Bij uw gratie zal de nachtdauw op zachte kruiden vallen,
En de die-hard graanregen komt tot leven;
Naar je handen kijkt elk dier naar zijn voedsel,
En u voedt iedereen met uw vrijgevigheid.

Wees voor altijd geprezen, onsterfelijke Heer!
Je genade, je goedheid zal nooit ophouden.
Verberg ons terwijl u zich verwaardigt in dit lage land;
Laat mij er een onder uw vleugels zijn!

[Jan Kochanowski, XXV lied uit de tweede boeken, gepubliceerd in 1562. Een meesterwerk van Poolse poëzie.]

Jan Kochanowski, (geboren 1530, Sycyna, Polen – stierf op 22 augustus 1584, Lublin), humanistische dichter die de cultuur van het Renaissance-Polen domineerde.

Kochanowski, geboren in de adel van het land, studeerde aan de Jagiellonische Universiteit in Krakau en later, tussen 1552 en 1559, aan de Universiteit van Padua in Italië. Bij zijn terugkeer naar Polen in 1559, diende hij als secretaris aan het koninklijk hof in Krakau. Hij trouwde omstreeks 1575 en trok zich terug in zijn familiebezit in Czarnolas, in centraal Polen.

Engelse versie / English version: Józef Świder, Jan Kochanowski – What do you want from us, Lord

Laten we

Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat wij dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.
Laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken.
En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Laten we durven.

Stiliste Griet op de Beeck

Aankloppende of fluisterende herfst

Hoewel de herfst voor veel mensen een trieste en sombere periode van het jaar is, is het ook een tijd van overvloed en prachtige oogsten. Na de lekkere zonnewarmte krijgen we nu de overvloed aan vruchten, granen en groenten van het jaarlijks terugkerend proces.

Kunstwerk door Holly Sierra, Mabon – Harvest Goddess Tekst- en afbeeldingsbron: Rivers in the Ocean https://www.facebook.com/RiversInTheOcean/

Die overvloed aan fruit wordt ons gebracht terwijl de wereld rondom kleurt in een verscheidenheid van moeilijk te verwoorden kleuren.

Foto van Nature’s bounty – Bottino della Natura

We kunnen  ons soms niet voorstellen wat die wonderlijke kleurenwereld ons wel aanbiedt. Alsook kunnen wij ons afvragen hoe de bladeren wel zouden kunnen denken (als ze dat konden doen) hoe comfortabel het zal zijn om de aarde aan te raken in plaats van het niets in lucht en eindeloze windstoten.

De bomen met hun bladeren en zwiepende takken zingen een lied dat verhoogd bij het vallen van de duisternis, zodat we hen niet zouden vergeten en ‘s morgens wakker zouden kunnen worden met een vers uitgespreid kleurentapijt.

Autumn by Morgan Weistling

De herfst kleurt prachtig in geel en rood en brengt ons ook een oogsttijd, wanneer de mens wordt geleid om de vruchten van zweet en zwoegen te vergaren, van lieve Moeder Aarde, de diepe rijke grond.

(Geïnspireerd naar tekst van Gertrude Tooley Buckingham)

Aanvullend op: Autumn, gorgeous in yellow and red,