Poolse ontkenning van antisemitische en immigranten feiten

Op onze redactie vloeiden protesten binnen over onze indrukken over de toestand aan de Pools-Wit-Russische grens, waarbij wij in sommige van onze blogs ook woorden aangaven van wat Poolse burgers zeiden. Maar volgens de briefschrijvers zouden zulke woorden tegen Joden en Islamieten niet gezegd zijn door Polen en zou de regering geen mensen tegen houden aan de Poolse grens.

Opvallend hierbij is dat die ontkennende reacties kwamen van mensen die in Polen wonen, waarbij wij ons dan ook ernstige vragen stellen of in Polen dan geen censuur wordt toegepast en de Poolse burger in onwetendheid wordt gehouden.

Nochtans horen en zien wij toch ook beelden van, in het binnenland van Polen, afspelende feiten, zoals een boekverbranding bijv., die dan toch ook zouden moeten opgemerkt worden door mensen die hier niet mee akkoord gaan.

Brabosh.com met haar blog Terug naar Zion schets wel een gelijkaardig beeld dat wij hier in België ook hebben. Ook zij halen de houding van de Katholieke Kerk aan die onze ogen doen fronsen en geven ons ook te kennen hoe er een sterk Pools Nationalisme heerst dat zich verzet tegen de Wetten van de Europese Unie en die niet open wil staan voor de mensenrechten die men van een lid van de EU verwacht.
Zelfs van iemand die onze geloofsgroep genegen zou zijn kwam de opmerking dat wat er op Immanuel Verbondskind onlangs verschenen bericht geschreven werd, allemaal verzinsels zouden zijn om Polen en haar burgers in een zwart daglicht te stellen en dat het een onwaardig schrijven zou zijn zonder enige journalistieke waarde.

Maar ontegensprekelijk kunnen wij enkel onze besluiten nemen doordat wij van de pers-media en via bloggers hun schrijven berichten binnen krijgen, waarbij wij de perstolken en andere vertalers van Poolse uitspraken moeten vertrouwen. Als wij de brievenschrijvers zouden moeten geloven zouden dan de beelden die wij te zien krijgen van ‘duizenden’ Poolse burgers die het niet pikken hoe de regering mensen behandeld, allemaal georkestreerd moeten zijn. Hierbij vragen wij ons wel af waar ze dan al die figuranten vandaan halen om zich voor te doen als vluchtelingen of om zich voor te doen als betogers tegen de antifobe houding van de regering.

Wij vinden dat wij die beelden, die laten zien hoe mensen op straat komen om te protesteren tegen de strikte abortuswetgeving of nefaste rechtsstaathervormingen, als wel degelijk echt mogen interpreteren. Ook geloven wij de woorden van mensenrechtencommissaris Adam Bodnar die kan rekenen op driehonderd medewerkers. Wel geven wij toe dat het bewijs dat zij nog bestaan en hun werk nog kunnen doen getuigt dat Polen nog niet helemaal is afgegleden naar het niveau van een autoritaire staat. Hij zelf zegt dan ook

Het is niet zoals in Hongarije, ook al is Viktor Orbán een voorbeeld voor de huidige Poolse politieke leiders.

Maar hij laat ook weten dat de huidige regering er alles aan doet wat ze kan om van Polen een antiliberaal regime te maken.

Er is weinig respect voor de onafhankelijkheid van instellingen en er is nauwelijks dialoog mogelijk met de overheid en haar administraties.

zegt hij. ookk geeft hij toe dat de regering hem eigenlijk beschouwt als een buitenstaander.

“Ik probeer daarom mensenrechtenthema’s onder de aandacht te brengen op alternatieve manieren, onder meer via maatschappelijke middenveldorganisaties en de media.”

vervolgt hij.

“De regering probeert een andere invulling te geven aan de rechten van vrouwen, LGBTI-mensen, migranten, minderheden … Het is een ideologische kwestie. Ik kan natuurlijk niet toestaan dat de rechten van LGBTI-mensen en andere minderheden worden geschonden. Het is mijn job om die rechten te verdedigen.”

Naast de marsen tegen de negatieve houding betreft anders voelenden en andere geslachtsverhoudingen zijn er ook andere woorden en daden die ons toch moeten verontrusten.

Zo waren er in 2019 Katholieke priesters in Polen die tijdens een ceremonie boeken in brand staken die naar hun mening tovenarij promoten. Onder de verbrande boeken was ook een van de populaire Harry Potter-boeken van de Britse schrijfster JK Rowling. Behalve het Harry Potter-boek verdween ook een paraplu van Hello Kitty in de vlammen, net als een tribaal masker en een boek van spiritueel leider Osho.

Links de brandstapel, met onder andere een Harry Potter-boek en een boek van spiritueel leider Osho. Rechts een van de priesters en twee aanwezige kinderen. © Facebook/rv

Op donderdag 13 november 2021 ware er Poolse nationalisten schreeuwden “dood aan de Joden” terwijl ze een boek verbrandden dat een historisch pact voorstelde ter bescherming van de rechten van de Poolse Joden. Dit gebeurde tijdens een bijeenkomst in een stad in centraal Polen in de wojwodschap Groot-Polen. Kalisz stad vormt een aaneengesloten agglomeratie met de nabijgelegen steden Ostrów Wielkopolski en Skalmierzyce en moet daarom niet aanschouwd worden als een afgelegen dorpje waar mensen ver genoeg van elkaar wonen om meerdere dingen niet op te merken. Als een stad met ongeveer 100.000 inwoners gelegen 120 mijl ten zuidwesten van Warschau, maakte ze deel uit van een reeks nationalistische evenementen op 11 november, Nationale Onafhankelijkheidsdag, de verjaardag van het moment waarop Józef Piłsudski de hernieuwde onafhankelijkheid van Polen uitriep in 1918. dus was het niet zo maar een kleine aangelegenheid waarop die nationalisten overgingen tot een boekverbranding en hun haat tegen Joden uitschreeuwden in een land dat de schandvlek van verscheidene uitroeiingskampen draagt.

De extreemrechtse activist Wojciech Olszański, een extreemrechtse activist kan nu zoo p video’s en volgens ooggetuigenverslagen op sociale media aangeklaagd worden voor het spiesen en verbranden van  een boek met een rode kaft welk het Statuut van Kalisz symboliseerde, aanstak om het Statuut van Kalisz te symboliseren, terwijl hij riep

“dood aan de Joden”

Sommigen scandeerden ook:

“Nee tegen Polin, ja tegen Polen.”

“Polin” is zowel de Hebreeuwse naam voor Polen als de naam van het belangrijkste Joodse museum in Warschau. {‘Dood aan de Joden’, schreeuwen Poolse nationalisten tijdens demonstratie terwijl ze boek over Joden in Polen verbranden}

**

Organisaties die aan boekverbrandingen doen staan over het algemeen op de meest zwartgeblakerde pagina’s van de geschiedenisboeken. Anno 2021 mogen wij niet toelaten dat de geschiedenis zou gaan herhalen (voor de zoveelste maal).

De Polen, Hongaren maar ook wij hier in West Europa mogen niet blind zijn voor het toenemend antisemitisme en de haat voor homo’s en transgenders. Ook mogen wij onze oren niet sluiten voor bepaalde ‘praat’ of haatsprekerij die zich in conservatief Christelijke middens plaats grijpt.

Het ging bij deze boekverbranding niet over een éénmalig of uitzonderlijk voorval. Andere grote nationalistische evenementen vonden de afgelopen dagen plaats in grote Poolse steden. Een van de hoofdthema’s in de marsen betrof ook de huidige crisis in de betrekkingen tussen Wit-Rusland en Polen. De rechtse regering van Polen weigert de immigranten binnen te laten, waaronder Afghaanse asielzoekers.

Ook moeten wij als Europese burgers er op staan dat overal in de Europese Unie al de rechten van de mens gevrijwaard blijven en vrijheden verzekerd worden.

+

Vindt ook te lezen:

1. Polen dat zich boven wet en historische waarheid stelt
2. ‘Dood aan de Joden’, schreeuwen Poolse nationalisten tijdens demonstratie terwijl ze boek over Joden in Polen verbranden

+

Voorgaande

1. Geert Mak – Grote Verwachtingen. In Europa. 1999-2019.
2. Vrouwenbewegingen uit 46 landen roepen op tot Women’s Strike

++

Aanverwant

1. Spirituele diversiteit in Europa (Our world) = Spirituele diversiteit in Europa (Some view on the world)
2. Felle cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal, conservatief en progressief Katholiek Polen (Our world) = Felle cultuurstrijd tussen rechts en progressief-liberaal, conservatief en progressief Katholiek Polen (Some view on the world)
3. Hongaarse ondermijning van Europese vrijheden
4. Europa moet emigranten aan Pooolse grens opvangen
5. Polen met de gebakken peren
6. Een door Wit-Rusland gecreëerde migrantencrisis

de Nederlandse Protestantse Kerk en haar wil om Joden tot hun geloof te brengen

Jodenzending

Dr. Steven Paas sr. bracht een zeer boeiend opiniestuk in  het Reformatorisch Dagblad (RD)met als titel: Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden

Respect voor medemens en andersgelovigen

Volgens hem hebben Christenen liefde en respect voor de medemensen met wie ze het Evangelie willen delen en voor hun cultuur. Maar hier kunnen wij niet echt mee akkoord gaan. Regelmatig ondervinden wij zelf hoe agressief trinitarische Christenen vijandig over unitarische Christenen staan. Volgens Trinitariërs zijn Unitariërs of Niet-Trinitariërs zelfs geen Chirsten, alhoewel de niet-trinitarische Christenen nog het meest Jezus Christus navolgen en zijn God aanbidden en in werkelijkheid dus eigenlijk de ware christenen zijn.

In februari gaf Maarten Stolk in het RD aan dat in veel Nederlandse kerken de aandacht voor Israël toenam. Toch kan het volgens hem wel wat meer. Zo heeft de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) haar visie op papier gezet en gemeld dat

„De kerk is geroepen om antisemitisme te ontmaskeren als haat tegen de God van Israël.”

Volgens Paas hebben veel kerken in de gereformeerde gezindte moeite met de term ”Jodenzending”.  Hij schrijft:

In plaats daarvan benoemen ze hun verhouding met het Joodse volk uiteenlopend. Het dichtst bij zending ligt de aanduiding ”verkondiging”. De Hersteld Hervormde Kerk gebruikt deze term in haar nieuwe visiedocument, onder nadrukkelijke afwijzing van ”Jodenzending” (RD 6-2). De benadering van de Gereformeerde Gemeenten lijkt hier sterk op.

Daarbij kan de vraag gesteld worden welk verschil zij zien in zending en verkondiging alsook in missionering. Want wat is hun betrachting met hun wil om Joden van hun Enige Ware God tot een Drie-Voudige godheid te brengen?

De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt handhaven nog de duiding ”zending onder de Joden”, wat aangeeft dat zij als zendelingen hen willen benaderen. Andere kerkgenootschappen typeren hun relatie met de Joden bijvoorbeeld als:

arbeiden onder de Joden, luisteren naar de Joodse uitleg van de Schrift, diaconaat en handreikingen tot verzoening, met elkaar dialogiseren op voet van gelijkwaardigheid. {Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden}

Ds. R. van de Kamp, voorzitter van de commissie Israël van de Hersteld Hervormde Kerk, en predikant uit Opheusden, erkent dat de belangstelling voor het Joodse volk bij meerdere Christenen toe neemt.

„Steeds meer mensen zien dat er Bijbelse beloften worden vervuld, zoals in de oprichting van de staat Israël in 1948 en de terugkeer van Joden naar hun land. Het aantal Messiasbelijdende Joden groeit. Dat zijn wonderlijke dingen.” {Geen Jodenzending, wel verkondiging}

Graag willen heel wat protestanten op gelijke voet staan met de Joden en zelfs over gaan tot met elkaar dialogiseren op voet van gelijkwaardigheid. Alhoewel dat bij die protestanten de hoop voorop ligt om te ‘hervormen’ of om Joden van gedachten te doen veranderen en zich te laten dopen tot hun ‘christelijk’ geloof, dit terwijl bij de Joden er helemaal geen opzet tot zieltjeswinnerij. In hun bereidwilligheid om met anderen te dialogeren is het voor de Joden nooit de bedoeling mensen tot het Joodse geloof om te vormen.

Verbondenheid van de Kerk met Israël

Dr. Steven Paas sr. schrijft:

Officieel geformuleerd of niet, de kerken gaan in het algemeen uit van een verbondenheid van de Kerk met Israël. Waaruit die verbondenheid dan wordt verondersteld te bestaan, varieert nogal. Het wordt, wat mij betreft, het minst duidelijk bij de Protestantse Kerk in Nederland, in haar befaamde artikel I-7 van de Kerkorde. In ieder geval lijkt ook deze kerk weg te willen blijven van de klassieke betekenis van christelijke zending. {Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden}

Niemand kan ontkennen dat de Stichting van de staat Israël iets van de blijvende geldigheid van Gods belofte aan Abraham is. Maar hierbij moet men beseffen dat het niet aan mensen ligt om de tijd noch de grenzen er van vast te leggen.

Sommige Christelijke groeperingen zien wel een verbintenis met het Volk van God en het Volk van Israël, en gaan zelfs zo ver dat zij bepaalde gebruiken en feesten willen overnemen, maar daarbij toch nog aan hun Drie-eenheid willen vast houden in plaats van over te gaan tot het geloof in de God van Israël. Erg is het als zij zich Messiaansen noemen en zo Joden in hun groepering willen lokken met de voorwendselen dat zij dan hun geloof niet moeten stop zetten. Voor meerdere Joden is het dan ook een doorn in het oog als men over het Messiaans Jodendom spreekt en daarbij aan de Trinitarische groepen denkt. Om die reden gebruiken zij liever de naam Jeshuaisme, waarbij wordt aangegeven dat men bij de volgers van Jeshua behoort die dezelfde God aanhangen als Jeshua de Messias aanhing.

In het visiedocument van de Hersteld Hervormde Kerk staat dat met de komst van Christus alle ceremoniële wetten zijn vervuld. Zij zijn dan ook duidelijk met de zegging:

„Wij wijzen elke beweging van christenen uit de volken die naar deze wetten terugkeren af.”

Volgens hen mogen christenen zelfs geen Loofhuttenfeest vieren of de sabbat gaan houden. Voor hen lijkt dat wel een vloek ook al zien zij ook dat dit steeds meer om hen heen gebeurt.

Dat wordt weleens gekscherend ”omkeringstheologie” genoemd, waarin christenen terugkeren naar de schaduwen, terwijl met de komst van Christus het licht helder is gaan schijnen.”

zegt Ds. R. van de Kamp.

Jezus’ zendingswoorden

Opvallend is dat kerken zending bedrijven onder Joodse medemensen schuwen. Jezus wilde, getuige Zijn oproep tot deelname aan de ”Missio Dei” (de zending van God), immers dat de discipelen hun zendingsactiviteiten „bij Jeruzalem” zouden beginnen. De evangelist Lukas meldt dat nadrukkelijk (24:47). In Handelingen 1:8 schrijft hij dat volgens Jezus de discipelen hun werk „in Jeruzalem” moesten beginnen en dat Hij ook het gebied nabij de stad erbij betrok: „zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria.”

merkt Dr. Steven Paas sr. op en vervolgt:

De discipelen keken daarvan niet op. Want al voor Zijn kruisiging had Jezus ”de twaalf” erop uitgezonden om „het Koninkrijk van God te prediken” onder de Joden (Mattheüs 10:1-5; Markus 6:7-13; Lukas 9:1-2; vgl. Lukas 22:35-36). En later stuurde hij een groep van zeventig volgelingen met hetzelfde doel (Lukas 10:1-3).

Als de Kerk van vandaag een voortzetting is van de eerste leerlingen van Jezus, dan behoort zending onder de Joden vanzelfsprekend tot haar taak.

Prediking naar niet-Joden

De Joodse leermeester Jeshua (Jezus Christus) wenste de weg naar God open stellen voor alle soorten Joden maar ook voor niet-Joden. Zijn leerlingen kregen de opdracht het Goede Nieuws over de gehele wereld uit te dragen. Nooit heeft hij er op gestaan dat dit met geweld of verplichte bekering moest gebeuren. De Weg naar God is een pad dat de mensen voor zichzelf moeten uitmaken en kiezen.

Voor zijn volgelingen kwam het er op aan om geen onderscheid te maken tussen de mensen, want voor God is er niet zulk een onderverdeling per land, besnedenen of onbesnedenen, maar allen hoorden in eendracht één met Christus te zijn. (Galaten 3:28; Romeinen 10:12; Efezen 2:11-16)

Door Jezus volgelingen werd de hoop gesteld dat de liefde van Christus verder verkondigt kon worden en mensen er toe brengen verder meer naastenliefde te doen opbrengen, zodat zij ook door middel van de martelpaal alle volkeren in één lichaam met God zouden verzoenen.

Jezus heeft nooit tot doel gehad een nieuwe godsdienst te scheppen. Hijzelf, als zeer godvruchtige Jood, zou zeker niet tevreden zijn indien zijn volgelingen de mensen er toe zouden brengen een andere God te aanbidden dan hij en de vroegere profeten aanbaden.

*

Spijtig genoeg kon ik het artikel maandag niet verder lezen zonder te registreren. Maar het is onbetaalbaar om op alle kranten een abonnement te nemen of dagelijks vele gedrukte krantenversies te kopen.   Wij raden u dus aan om zelf verder de bovenvermelde artikelen te lezen en verder aan Besluitvorming te doen.  Verdere bespreking van de artikelen is hier van harte welkom.

++

Aangeraden lectuur

1. Verschil tussen Messiaans Jodendom, Jeshuaisme of Jesjoeaïsme, Christendom en Christenheid
2. Een misverstand over het Messiaans Jodendom
3. Wie of wat is een Jeshuaist of Jesjoeaist?
4. Beleidsverklaring van de Jeshuaist-gemeenschap
5. Betreft het specifieke geloof in het Jeshuaisme
6. Opdracht voor Christen
7. Opdracht tot Getuigenis
8. Evangelisatiewerk blijvende opdracht
9. Getuigenis afleggen
10. Gods vergeten Woord 24 Getuigen 3 De opdracht om te prediken
11. Schijnbaar onmogelijke opdracht

Antisemitische misdaden in 1919 met 13 procent gestegen in Duitsland

Uit een jaarverslag dat dinsdag door de Duitse minister van Binnenlandse Zaken Horst Seehofer en Holger Münch, de voorzitter van de Duitse federale recherchedienst (BKA), officieel wordt voorgesteld, blijkt volgens de zondagskrant Welt am Sonntag dat Antisemitische misdaden vorig jaar met 13 procent gestegen zijn in Duitsland.

In het jaarverslag over politiek geïnspireerde misdrijven staat onder andere dat er in 2019 zo’n 2.000 misdaden werden gepleegd jegens joden en joodse instellingen. Het jaar voordien waren er dat nog 1.799.

Meer algemeen stegen de politiek geïnspireerde misdaden in totaal met 14 procent naar ruim 41.000, tegenover 36.062 in 2018.

In ongeveer 22.000 gevallen werden de strafbare feiten toegeschreven aan daders uit rechtse hoek, terwijl in zo’n 10.000 van de gevallen sprake is van een linkse overtreder.

Vooral in de deelstaten Brandenburg en Thüringen was de toename met respectievelijk 52,5 en 40 procent opmerkelijk te noemen.

Aalst Carnaval: Unia analyseert meldingen

Unia meldt:

Net als vorig jaar waren er gisteren tijdens de carnavalsstoet in Aalst Joodse karikaturen en stereotypen te zien. Bij Unia ontvingen we hierover enkele meldingen. We begrijpen dat sommige karikaturen mensen choqueerden en kwetsten, en onderzoeken de feiten.

Verschillende Aalsterse carnavalisten spotten dit jaar met Unesco en er gebruikten hierbij ook Joodse karikaturen. Bij Unia verzamelen we alle informatie en onderzoeken we of er strafbare feiten zijn gepleegd. Daarbij staan we in contact met de politie en het parket.

We betreuren dat er ook dit jaar antisemitische stereotypen werden gebruikt, omdat we weten dat stereotypen kunnen leiden tot vooroordelen en discriminatie. We blijven er dan ook op aandringen dat de lokale autoriteiten de kans grijpen om aan een inclusief en verbindend Aalst Carnaval te werken. De burgemeester heeft daarbij een belangrijke verantwoordelijkheid om te depolariseren en te de-escaleren.

+

Voorgaande

Hoe ver kan men gaan om zich te beroepen op Vrije meningsuiting

Perhaps Anti-Semitism for lots of people isn’t always easy to see

Ophitser en opzetter tegen Joden

Donald Trump probeert de Amerikaanse joden uit elkaar te spelen en ervoor te zorgen dat de Democraten bestempeld worden als anti-joods, anti-Israël.”

Amerikaanse joden die voor de Democraten stemmen zijn volgens de Amerikaanse leider ofwel “onwetend”, ofwel “deloyaal”, afvallig tegenover Israël.

Deze uitspraak van de Amerikaanse president Donald Trump heeft heel wat joden verontwaardigd en geschoffeert. Voor velen is het duidelijk hoe Trump de Amerikaanse joden tegen elkaar probeert uit te spelen en ervoor te zorgen dat de Democraten worden bestempeld als anti-joods, anti-Israël.

De uitspraak van Trump volgt kort na een controversiële tweet van enkele dagen geleden, waarin de president de Democratische politici Rashida Tlaib en Ilhan Omar viseerde, die kritisch staan tegenover het beleid van de Israëlische premier Benjamin Netanyahu. Met zijn tweet kreeg Trump gedaan dat Israël de twee Democrates de toegang ontzegde, toen ze de Westelijke Jordaanoever en Oost-Jeruzalem hadden willen bezoeken.

 

Het is totaal verkeerd te denken dat als men tegen de politieke gang van zaken is dat men ook tegen Joden zou zijn. Niet alle Joden zijn het eens hoe hun land muren bouwt en anderen uitsluit.

Trump wil zeer pro-Israël zijn, maar stelt pro-joods altijd gelijk aan pro-Israël. Als je tegen Israël bent, ben je een antisemiet, volgens Trump, maar dat klopt natuurlijk niet.

Invloedrijke joodse organisaties zijn niet te spreken over Trumps uitspraak, nadat ze vorige week dus ook al overwegend negatief hadden gereageerd op de beslissing van Israël, volgend op Trumps tweet, om Tlaib en Omar de toegang tot het land te ontzeggen. Veel joodse organisaties lieten weten dat ze de opvattingen van de beide politici niet steunden, maar desondanks wel vonden dat Israël hen niet de toegang had mogen weigeren. “Israël heeft niet wijs gehandeld”, klonk het.

Wanneer Joden uitschelden een routine werd

Sinds 2014 mogen we zeggen dat in Nederland, België en Frankrijk als het ware niet speciaal werd opgekeken wanneer Joden werden uitgescholden.

Mannelijke Moslims kregen niet zo veel opmerkingen als vrouwelijke moslims; Zij die te gesluierd rondliepen konden wel op reacties rekenen. Maar toch mag men zeggen dat zij in het algemeen minder last hadden dan de Joden. Joden kregen het niet alleen aan de stok met moslims, maar kregen ook haatwoorden van “mensen van hier”.

Vijf jaar geleden viel het oudere mensen, die de jaren ’30 hebben meegemaakt, al op dat wij in zekere zin terug naar die periode aan het gaan waren. Maar velen vonden erg genoeg ook dat de Jodenhaat vandaag de dag veel agressiever is dan voorheen. Het komt ook in een andere vorm tot uiting. Een soort vreemde macht.

In Nederland en België begonnen de oma’s en opa’s hun kleinkinderen aan te moedigen om deze contreien te verlaten. Ook al mocht Israël niet zonder gevaar zijn kon het daar toch beter zijn en kunnen wij er op rekenen dat de staat Israël voor ons zal zorgen. Vele Joodse gezinnen vonden het de laatste jaren dan ook veiliger om België te laten voor wat het was en hun intrek te nemen in het “Beloofde Land”.

Voor hen die in Nederland, België of Frankrijk wonen hangt de verhouding tegenover andere inwoners van die streken af van hun herkenbaar joods zijn en hoe zijt geloof al of niet uitdragen. Hoe minder herkenbaar als Jood hoe minder men met de Jodenhaat geconfronteerd word. Maar zij die zich als jood ben een ambassadeur van Israël voelen zullen echter ook meer weerstand vinden en verantwoording moeten afleggen voor wat de staat Israël allemaal aanricht.

Bij opperrabbijn Jacobs waar in 2014 te Amersfoort ruiten werden ingegooid en hij regelmatig uitgescholden werd valt het op dat uitschelden eigenlijk al routine is geworden. Hij zei

“Dat zie je van kilometers ver aankomen. Joden zijn daaraan gewend. Het is een realiteit waar iedereen mee leert leven. Daarom heb ik eieren voor mijn geld gekozen in plaats van blijven hopen dat de situatie verbetert.”

Hij schrok er ook niet van als er naar hem of zijn medebroeders

‘Dood aan de Joden’

werd geroepen in de Haagse Schilderswijk om dat dit al al jaren wordt geroepen. Hem stelt het hem niet zo teleur daar hij zich wel Nederlander aanschouwt, maar dat Nederlands zijn zijn identiteit niet laat bepalen. Hij zei

“Ik voel me ook Nederlander en heb liefde voor het land. Maar ik ben opgegroeid met het idee:

‘Ik heb een eigen land en dat is Israël.’

Omdat mijn Nederlandschap niet echt mijn identiteit bepaalt, ben ik nu niet zo teleurgesteld. Bovendien, als er sprake is van teleurstelling, is die al eerder bevestigd tijdens de Tweede Wereldoorlog.”

Voor hen die tijdens de tweede wereld oorlog zijn geboren of daarna, zijn er enkel de verhalen van onze ouders en grootouders. Sommigen behoren ook tot ouders die als kind waren opgevangen bij anders gelovigen. Dat maakt het dan weer zeer moeilijk hoe dat Joods zijn te plaatsen en geen verraad te voelen voor hen die onze familieleden in bescherming namen. Bij meerderen kan dit een zeer grote druk teweeg brengen. ook kunnen er opgevangen kinderen in een christelijk gezin opgegroeid zijn en zo met het christelijk geloof verstrengeld zijn geraakt dat het Joodse geloof op de achtergrond geraakt. Maar nu kunnen hun kinderen of kleinkinderen zich weer naar die Joodse wortels begeven of voelen zij zich toch sterk tot die Joodse wortels aangetrokken.

Van de kinderen of kleinkinderen van bij christenen opgevangen Joden, die sterk beïnvloed zijn door het christelijk geloof, zijn er dezen die wel aan nemen dat Jezus Christus de Messias is. Maar beseffen zij ook dat die Jezus een Jood was met de naam Jeshua die ook de God der Joden aanbad en niet zichzelf (zoals vele christen geloven). De nakomelingen van het Kindertransport zitten soms met een dilemma, vooral ook als er geen bewijzen meer zijn van de vroegere moeder of grootmoeder, mits deze in de kampen zijn omgekomen. De Joodse lijn lijkt dan zo verbroken of niet meer terug vindbaar. Maar diep in het hart is er dan wel dat Joodse gevoelen. Sommigen hebben gelukkig nog enkele aandenken aan hun Joodse voorouders en zoeken deze lijn weer sterk te maken. Ook al zou het voor hen inhouden dat zij nu Jeshua als de Messias aanschouwen en zo ook deel zouden kunnen uitmaken van de Christenheid. Echter willen zij duidelijk afstand nemen van het Christendom waar er christenen zijn die een Drie-eenheid aanbidden in plaats van de God van Abraham.

Voor deze die het Joodse verwantschap aanvoelen maar ook Jeshua als de Messias willen aannemen is het dikwijls nog moeilijker dan de Joden die nog uitkijken naar een eerste komst van de Messias. Als Messiasbelijdende Joden zijn die gelovigen die Jeshua als Messias aannemen in vele gevallen niet welkom bij andere joodse gemeenschappen. Maar bij vele christenen zijn ze ook niet welkom omdat zij weigeren Jezus als hun god te nemen. Dat maakt hun ergens wezens die nergens bij lijken toe te behoren en als eenzaten het langs nog meer kanten het te verduren krijgen, van Joden, Christenen en Moslims. Dezer dagen maakt dat het ook niet makkelijker.

Wij weten wel dat er rabbijnen zijn die zeggen dat het jodendom buiten Israël er is als een soort bijproduct van het hoofddoel: Israël. Maar als Messias belijdende Joden of Jeshuaisten beseffen wij dat Jeruzalem de hoofdstad zal zijn van het Beloofde Land Israël, maar dat Gods Koninkrijk zich ook zal uitstrekken naar alle landen van de wereld. Gods Koninkrijk zal plaatsgrijpen maar eveneens hier en wij geloven dat wij allemaal mogen uitkijken naar die komende vrede over de gehele wereld, en niet enkel naar een klein stukje in het Midden Oosten.

+

Lees ook

1. Kritiek op Israël niet gelijkstellen met antisemitisme
2. Geïnstitutionaliseerde discriminatie
3. Wereld herdenkt Auschwitz met overlevenden
4. Islamitische terreur doet hulp aan Palestijnen verminderen
5. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
6. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
7. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
8. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
9. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
10. Europees spilland en antisemitisme
11. Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België
12. Prinsesjes en carnavalstoestanden #1 Aalst Carnaval 2019
13. Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten
14. Gemelde antisemitische voorvallen neemt toe

Opmerkelijk: Resolutie van Franse parlementsleden ‘antisemitisme = ‘anti-Zionisme’

Niets nieuws onder de zon maar wel verpakt in een nieuw kleedje, waarbij politici weer eens de weg van het populisme kiezen en blij zijn dat zij mee met de vinger naar een zondebok mogen wijzen.

*

Te onthouden:

anti-Zionisme of anti-Israëlisme = moderne uitdrukking voor aloude barbaarse antisemitisme teruggaand tot ver voorbij de Duistere Middeleeuwen.

Midden-Oosten = decennialang bonton om Jood, Israëli, Israëliet en Zionist door elkaar te gebruiken => Voor moslims + Arabieren > antisemitisme + anti-Zionisme = twee kanten van dezelfde munt.

anti-Zionistische + antisemitische kreten = “Wegwezen, jij Zionist sh*t”, “Vuile Zionist”, “F*ck your mother”, “Frankrijk is van ons” en meer van dat minder fraais..

haatmisdrijven in Frankrijk in 2018, waarbij aanvallen op Joden = dagelijks verschijnsel

+

Voorgaand

Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België

Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten

+++

Verdere lectuur

1. Gerstenfeld: Duitsland bevordert antisemitisme en anti-Israëlisme
2. Gerstenfeld: antisemitisme is een integraal deel van de Europese cultuur
3. Hoe door de massa-immigratie in Europa het antisemitisme zijn rentree maakt
4. Door de rentree van de Islam in Europa is het antisemitisme helemaal terug
5. Antisemitisme bestrijd je niet met een speciaal loket
6. Mobiliser les chrétiens contre l’antisémitisme?
7. At Ménilmontant, the rassemblement des “vrais antiracistes” contre l’antisémitisme
8. Antisémitisme et antisionisme, those différence?
9. Expliquez-nous… Antisémitisme et antisionisme

Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten

Aalst Karnaval 2019 Joodse Karrikaturen – Recycled puppets for 2019 Aalst Carnaval

Men kan er niet aan onderuit te merken hoe op sociale media tegen bepaalde bevolkingsgroepen gereageerd wordt. Joden en islamieten blijken de kop van Jut te zijn. Betreft de Joden worden nog steeds groteske stereotiepe beelden gepresteerd, welk nog eens bevestigd mocht worden met het Aalsters karnaval, waar een bedenkelijke karikatuur werd voorgesteld.

Wat in West Europa erg opvalt de laatste jaren is dat de bevolking een angst lijkt te krijgen voor het multiculturele. Het blijkt vele mensen af te schrikken dat wij naar een multiculturele samenleving aan het groeien zijn. Hiervoor hoeven zij echter niet bang te zijn indien zij zelf het toelaten dat er in onze maatschappij een verscheidenheid van culturen en ideeëngoed mag zijn.

Vele burgers denken verkeerd dat “de anderen” hun eigen cultuur zouden gaan afpakken. Maar de Joden hebben door de eeuwen heen in de verscheidene continenten bewezen dat het nooit in hun intentie ligt om zich op te dringen aan anderen noch om een noodzaak te voelen om anderen hun cultuur helemaal in de hunne op te nemen. Zij voelen zich eerder geneigd voor het respecteren van eenieders eigenheid, welk zij ook als een verrijking in een maatschappij beschouwen.

Opvallend is dat de laatste drie jaar het alsmaar gebeurd dat bepaalde termen zo maar door elkaar gebruikt worden en zeer veel gelijkgesteld worden als een racistisch gegeven. Voor velen is antisemitisme en anti-Zionisme van hetzelfde vat, dit terwijl een anti-Zionist niet bepaald tegen de Joden hoeft te zijn, noch tegen Israël als een natie. Begrijpelijk dat bepaalde schrijvers of denkers het niet fijn vinden als antisemiet uitgemaakt te worden als zij het wagen kritiek te uiten op Israël.

Wat wij nu echter meer zien gebeuren is dat het recht om kritiek te geven voor wat in Israël gebeurd ook bepaalde groeperingen doet voorkomen dat het moet mogelijk zijn om algemeen kritiek te geven op de Joodse gemeenschap  en om deze de vele ‘fouten’ in hun schoenen te schuiven. Het antizionisme gaan classificeren als een vorm van antisemitisme, en daarom het als een ​​misdaad gaan beschouwen gaat hieraan niet verhelpen,  … integendeel.

De regerende centrumrechtse partij La République en marche (LREM) in Frankrijk die de antisemitismestudiegroep leidt in de Nationale Assemblee van het land concludeerde in februari dat

“haat tegen Israël de nieuwe manier is om Joden te haten“

Sylvain Maillard zei terecht

“We kunnen de regering van Israël bekritiseren, maar niet het bestaan ​​van deze staat in twijfel trekken. Niemand twijfelt aan het bestaan ​​van de Franse staat of de Duitse staat.”

In Frankrijk heerst er al lang een wrevel tegen de Joodse gemeenschap. Zowel in België als in Frankrijk kan men aanbidders vinden die naar Shabbat-diensten gaan met een zekere angst. Niet enkel Joden die naar de Grote Synagoge in de Franse stad Straatsburg gaan worden meer dan eens vergast met antisemitische beledigingen en slogans. In Frankrijk ging de sociale protestbeweging van de Gilets Jaunes of  “gele hesjes” zo ver dat zij onaanvaardbare lelijke woorden tegen Joden riepen en er niet tegenop zagen om te urniren tegen de muur van de synagoge. Maurice Dahan, de voorzitter van de Consistoire juif du Bas-Rhin de l’Est de la France of Joodse kerkenraad van de regio Nederrijn in Oost-Frankrijk (Jewish Consistory of the Lower Rhine region of Eastern France) zei

“Dit kan niet worden getolereerd door de gele vesten, en het kan niet worden getolereerd in Frankrijk.”

Een verklaring van de Consistoire vermeldde met

“grote ontroering de gewelddadige antisemitische opmerkingen die werden gemaakt voor de synagoge en tegen Joodse burgers die de Sjabbat vierden, een wekelijks festival van rust en vrede.”

De verklaring vervolgde:

“De Franse wet staat iedereen toe vrijelijk te demonstreren, maar het moet de antisemitische beledigingen tegen de Republiek van vrijheid, gelijkheid en broederschap stevig en krachtig veroordelen.”

en die veroordeling moet er zeker komen nadat ook op meerdere plaatsen verscheidene grafzerken ‘ontheiligd’ werden. Meerdere malen al kregen wij te horen over grafschennis op Joodse begraafplaatsen. Ook moet men harder optreden tegen “Gele hesjes” betogers die de Holocaust als niet bestaande verklaren.

Rechtse politici en populisten maken handig gebruik van de onvrede van de mensen en over de “onleefbaarheid” waarmee meer en meer mensen te  maken hebben. Hun armoede wordt als een gevolg gezien, door velen, als de schuld van aandeelhouders en de rijke Joden. Alsof die Joden vandaag zo rijk zouden zijn. Zij zouden eens moeten weten hoe veel Joden in zekere zin ook in armoede of aan de armoede grens wonen. Heel wat Joden in België en Frankrijk moeten het met heel wat minder doen dan de modale Belg.

Bepaalde politici willen maar al te graag het economische deficit en de huidige crisis afwimpelen met de aandacht op de Joodse gemeenschap te richten, hun beschuldigend van zionisme, in die zin dat zij die hier nog zouden verblijven als Israëlische agenten zouden optreden. De Joodse gemeenschap wordt aanzien als iets dat men moet verwerpen. ook gaat het niet op dat Joden met hun kippah of hoed op zich niet zo zouden kunnen vertonen in bepaalde straten van dit land.

Hoe de Aalsterse carnaval groep er geen graten in ziet wat zij voorgesteld hebben getuigd van de beperkte visie maar beaamt in zekere zin ook de vooringenomenheid van bepaalde karakteristieke kenmerken die men bepaalde gemeenschappen wil toedichten. Dat burgemeester D’Haese  de Vismooil’n-groep verdedigde en te kennen gaf dat het niet in de bedoeling lag om te beledigen en dat

“zulke dingen zouden moeten worden toegestaan op het carnaval van Aalst.”

doet ons wel afvragen in hoeverre men wil gaan in het zogenaamd toelaatbare en waarom men niet tracht duidelijk te maken dat iets niet kan, indien de mensen dat niet zouden begrijpen.

Filip de Vidts, een technicus en de secretaris van Vismooil’n heeft “absoluut geen spijt” van deelname aan het display en zegt

“Ik denk dat de mensen die beledigd zijn in het verleden leven, van de Holocaust, maar dit ging over het heden.”

Hij mag het dan wel zien als een viering van humor, maar kan hij dan ook uitleggen waar de humor eigenlijk in zit?’

Het Joodse thema, zei hij, was

“omdat we niet zeker waren of we een 2020-tournee zouden doen [vanwege de stijgende kosten]. Dus dat zou betekenen dat we een sabbatical zouden nemen, en het ging verder vanaf daar. “

Dit maakt het mijns inziens zelfs nog erger en geeft dan duidelijk aan hoe zij denken over geld, geldhebbers en laart mij afvragen als men dan geld tekort heeft waarom men dan zoveel geld verprutst aan zulke grote poppen.

Mike Whine, de directeur van de regering en internationale zaken bij de Community Security Trust, de waakhondgroep van de Britse Joden vindt dat

“Het kan bij de overheid lang duren om de verandering te herkennen,”  {Jewish Telegraphic Agency}.

Vraag is echter hoe lang de regeringen werkelijk gaan ingrijpen en een halt gaan toeroepen aan het toenemend geweld tegen en stigmatiseren van de Joden.

+

Voorgaand

Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België

+
Lees ook

1. Rabbijn Van de Kamp: Kloof tussen joden en christenen blijft
2. Veroverende geloofsgroep
3. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
4. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
5. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
6. Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme
7. Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
8. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
9. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
10. De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk

+++

Verdere lectuur

1. Manfred Gerstenfeld: Antisemitisme herkennen is de eerste stap om het te bestrijden
2. Opnieuw ca. 500 ‘Palestijnen’ vroegen en kregen asiel in België de eerste maand van 2019
3. Melanie Phillips: Antisemitisme ontketent in het Westen; hoe is het zo uit de hand kunnen lopen?
4. Ik dacht echt dat antisemitisme voorbij was maar ik was verkeerd
5. Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn
6. Opmerkelijk: Resolutie van Franse parlementsleden ‘antisemitisme = anti-Zionisme’
7. Er is een nieuw ‘nieuw antisemitisme’ in West-Europa en het voelt griezelig vertrouwd aan
8. Anti-Semitism among Yellow Vest protesters demoralizes France’s Jews
9. Belgian mayor defends carnival float featuring Jews with money and a rat
10. I spoke to the creators of Belgium’s anti-Semitic carnival float. They’re not sorry.

Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België

NU.nl meldt “Bijna 30 procent van de ondervraagden zegt minstens een keer in de voorgaande twaalf maanden te zijn lastiggevallen, maar slechts één op de vijf van hen stapte naar de politie. 34 procent vermijdt een bezoek aan de synagoge en joodse evenementen uit vrees voor de veiligheid. Antisemitisme is volgens 89 procent van de ruim zestienduizend ondervraagde Joodse EU-burgers het meest problematisch op de sociale media”. 

Maggie De Block heeft de dagelijkse quota van maximaal 50 asielaanvragers per dag opnieuw opgetrokken tot 200 per dag en op 5 december 2018, verstrengde het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS) het beleid rond asielaanvragen van Palestijnen uit de Gazastrook. Veel heisa was daar toen niet over. Voortaan zouden Palestijnse asielzoekers uit Gaza niet meer standaard worden erkend als vluchteling, zo leerde een bericht op de website van het CGVS.

In 2018 alleen al waren er tot dusver meer dan 1.900 aanvragen (tot eind oktober) waardoor het de tweede grootste groep asielzoekers dat jaar, na de Syriërs was, maar men mag niet nalaten te weten dat er heel wat meer binnen komen die helemaal geen asielaanvraag doen maar in de anonimiteit verdwijnen.

Volgens ons is het geen droom van Bart De Wever die denkt dat door Palestijnen momenteel een smokkelroute opgezet is richting België. Hij beweert ook dat asielzoekers op het vliegtuig worden gezet naar Zuid-Amerika welke van daaruit naar België vliegen.

“We gaan nu richting 200 aanvragen per dag, voornamelijk van mensen uit de Gazastrook“,

aldus de N-VA-voorzitter.

“En dat zijn geen oorlogsvluchtelingen, dit is pure mensensmokkel. En die mensen krijg je ook niet buiten. Want Israël neemt hen niet terug.”

Klaarblijkelijk hebben de Gazanen een uitweg gevonden om hun land te verlaten en loopt die weg blijkbaar direct naar België. volgens on is het voor hen ook niet moeilijk om via Cairo naar Istanboel of via Spanje naar Brussel te vliegen, of eventueel over de weg naar België te rijden. 3.675 Staatloze Syrische (Palestijnse) vluchtelingen konden in amper twee jaar tijd hier in België asiel krijgen.

Nochthans genieten de Palestijnen in Gaza en de Westbank van het UNRWA-statuut, dat hen recht geeft op gratis gezondsheidszorg, onderwijs en bijstand. Betreft dat UNRWA-statuut kan men zich afvragen of de Belgische belastingbetaler dan geen twee keer voor deze ‘vluchtelingen’ betaald: een eerste keer via de UNRWA en een tweede keer via asiel, opvang en integratie.

Ondertussen valt het op dat bij de Belgische bevolking er een aangroeiende groep is die vind dat de Joden een probleem zijn. Grotendeels zijn het voor het ogenblik herkenbare chassidische Joden die van Jodenhaat, verbaal én fysiek, het slachtoffer zijn, alhoewel sommige van onze lezen ook al last mochten ondervinden. Voor Joden die Jeshua erkennen als de Messias lijkt het nog moeilijker te zijn daar zij tussen twee of drie vuren geraken te zitten, namelijk de Christenen, Joden en Moslims. Wat opvalt bij de Joden die in België en Noord Frankrijk wonen is dat er een consensus heerst waarbij er wordt verkozen in de anonimiteit te leven om zo problemen te vermijden. Bij sommigen lijkt het wel of zij een soort schaamtegevoel hebben. Vooral bij Jeshuaisten of kinderen die zich helemaal schuldig voelen omdat hun ouders door christenen beschermd zijn geworden tijdens de tweede wereldoorlog en dat zij hun redding aan die mensen te danken hebben. Door hun keuze om terug naar het Jodendom te gaan voelen sommigen dat ook aan als een vorm van verraad, wat hen een groot schuldgevoel bezorgd, dit vooral als hun ouders overgegaan waren naar het Katholiek geloof en zij nu terug naar het geloof van hun voorouders gaan maar dan met de verandering dat zij Jeshua als Messias aanschouwen. De meerderheid van de zogenaamde Christenen is niet echt met hun geloof bezig maar ziet Joden en Moslims wel als een hindernis voor hun cultuur, terwijl de Joden zich helemaal niet opdringen aan andere gemeenschappen. Alsook moet het gezegd worden dat het van de Moslims de fanatikelingen zijn die zo erg opvallen in de cultuur van onze Westerse beschaving en de indruk willen geven dat wij moeten terugkeren naar oude tijden.

Het valt op in de Joodse gemeenschap dat velen ook niet willen/durven praten over de moeilijkheden of antisemitisme dat ze tegen komen. zij vinden ook dat sinds 2017 het antisemitisme in Europa wel de normaalste zaak van de wereld lijkt geworden te zijn. Bas Belder spreker van de “Stichting Herleving gebed voor Israël” en lid van het Europees Parlement, hoorde dit een gepensioneerd medicus van Joodse origine nog zeggen. ook de Duitse cognitieve wetenschapper en professor aan de Technische Universiteit, Monika Schwarz-Friesel wees al in 2016 op dit fenomeen. Haar onderzoek richt zich op de interactie van taal, cognitie en emotie, cognitieve semantiek en metaforen, evenals verbale uitingen van hedendaags antisemitisme.
Sinds die jaren zijn er verscheidene mensen ook bezig om anderen te doen geloven dat Joden helemaal geen recht hebben op bepaalde ‘heilige plaatsen’.

Wij moeten beseffen dat het niet zomaar een sinister spook van antisemitisme is dat zweeft boven de West-Europese gronden en wateren. En die wateren leken in Antwerpen helemaal niet zo zuiver te zijn, zoals blijkt uit recenter onderzoek omtrent de houding van het Antwerps stadsbestuur in de Tweede Wereldoorlog tegenover de Joodse gemeenschap.

De Nederlandse journalist Hans Knoop (75), kind van ondergedoken ouders, schrikt er niet van dat het antisemitisme in heel Europa is toegenomen.

“Het komt nu van drie kanten tegelijk: van extreemrechts, van extreemlinks en van een groot deel van de in Europa almaar groeiende moslimpopulatie.”

zegt hij.

een Joodse Antwerpenaar meldt

Onlangs kreeg onze tienerzoon een vuist in het gezicht. Omdat hij een jood is.”

Pijnlijke woorden van Antwerpse joods-orthodoxe ouders, die de cijfers over toenemend antisemitisme in ons land al even pijnlijk illustreren.

Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, voorheen Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding (opgericht in 1993), kreeg in 2018 bijna dubbel zoveel meldingen van antisemitisme als het jaar daarvoor. Van het Forum der Joodse Organisaties tot het Centraal Israëlitisch Consistorie van België komen wij te weten dat er heel wat meer dan de 101 klachten bij Unia zijn.

Het vrome gezin van vastgoedmakelaar Jacob* (37) en zijn vrouw Miriam* (36) wil de stilte wel doorbreken.

“Omdat we ons hier niet meer veilig voelen”,

schetst Miriam in onberispelijk Nederlands. Ze wonen aan de Belgiëlei in het hart van de Antwerpse joodse wijk en zijn gezegend met zeven kinderen – de jongste is 3, de oudste 15. Hun moeder spreekt hen de ene keer aan in het Jiddisch, dan weer in het Engels.

“Mijn man is in Londen geboren, zestien jaar geleden kwam hij naar Antwerpen. Ik ben hier geboren, ook al onze kinderen zagen hier het levenslicht. We hebben ons altijd veilig gewaand. Maar sinds een paar jaar is de sfeer aan het veranderen, verharden.”

Jacob:

“Ik werk veel samen met niet-joden en word bijna dagelijks gebrandmerkt als ‘vuile jood’.

Veelal door jongeren, zowel moslims als blanke Belgen. Ik ben er intussen immuun voor geworden. Idem voor de kwetsende opmerkingen over de zwarte kleren die we dragen. Veel zakelijke gesprekken eindigen tegenwoordig ook met de schertsende insinuatie dat ik er ‘wel elke penny zal willen uitknijpen’. Want, dat dat toch ‘the jewish system’ is. Als ik dan niet begrijpend kijk, wordt er smalend gelachen.”

“De woorden ‘vuile jood’ gebruiken ze de laatste tijd enorm veel, ja”,

beaamt Miriam.

“Ik ben het gewend, dat ze ons zo noemen. Ik schrik er niet meer van. Wanneer ik het hoor, loop ik haastig door en kan ik alleen maar denken aan hoe onveilig ik me waan in mijn eigen stad, in mijn eigen straat. Vroeger hoorde ik dat hier zelden. Vorige week was mijn broer uit Israël hier op bezoek. Hij stapte in onze straat uit de auto, een passant riep vanuit het niets ‘vuile jood’ naar hem. Mijn broer was sprakeloos.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}

Indien een gemeenschap dat toelaatbaar acht of om zo maar te aanvaarden acht is er wel degelijk iets grondig mis. De laatste twee jaar is het zelfs niet bij woordelijk geweld gebleven.

“Maar waar je niét immuun voor wordt, is wanneer ze je kinderen attaqueren”,

vervolgt Jacob. Hij doelt op een fysieke aanval tegen zijn oudste zoon van vijftien, een schriel ventje met pijpenkrulletjes.

“Het gebeurde twee weken geleden om halfacht ’s avonds, toen hij met twee vrienden te voet onderweg was naar huis na de Thora-les op school. Op het kruispunt van de Plantin en Moretuslei met de Simonsstraat, hier vlakbij, stonden ze voor het rode licht te wachten, toen een voorbijrijdende fietser hen ineens toeriep dat ze te ver op fietspad stonden en daar weg moesten. De fietser reed zo’n twintig meter verder en keerde dan terug om mijn zoon, die inmiddels met zijn vrienden op het voetpad was gaan staan, met zijn volle vuist in het gezicht te slaan.”

“Kijk eens goed naar die jongen”,

zegt Jacob.

“Hij is de tengerste van de hoop, hij zou nog niet weten hoe hij een vlieg kwaad zou moeten doen. Tuurlijk was dit een antisemitische daad. Het volstond niet voor die fietser om die tieners in een emotionele opwelling toe te schreeuwen. Neen, hij keerde doelbewust terug, dus nadat hij had nagedacht over wat hij ging doen: een onschuldig, joods kind in het gezicht boksen.”

“Mijn zoon kon van de shock geen woord uitbrengen toen hij thuiskwam”,

gaat zijn moeder verder.

“Hij was getraumatiseerd, kon de eerste uren alleen maar huilen. Later op de avond zei hij:

‘Ik kan niet geloven dat je hier, zo vlak bij huis, geslagen wordt om wie je bent.’

Wat kon ik hem zeggen?

‘Dat is wat hier vandaag gebeurt.’

Uit de CT-scan bleek dat hij niets gebroken had, maar hij had een lichte hersenschudding en is een week niet naar school kunnen gaan omdat hij te duizelig was. Hij is bij momenten nog draaierig, alsof hij moet overgeven. Je ziet de sporen rond zijn neus nog. Het ergste is: hij is banger geworden. Durft ’s avonds in het donker niet meer alleen de straat op. En dat voor een jongen van bijna zestien. Dit was geen mep meer, hé. Dit was een vuist. En gewoon, omdat hij als jood iets te ver op het fietspad had gestaan.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}

Meerderen van ons kunnen de verhalen van onze grootouders en ouders nog goed herinneren. Die verhalen lijken soms hun copy-cat in deze maatschappij te krijgen.

Jacobs grootmoeder, die in Londen woont, ervaart het net zo. Zij ziet gelijkenissen met hoe het er in Hongarije in de jaren dertig aan toeging. En nee, gelukkig is het hier Parijs nog niet. Gelukkig vertaalt jodenhaat zich hier niet in vandalisme zoals daar. Maar it’s boiling up, hier. Het is een kwestie van tijd, denk ik.”

zegt Miriam.

Na meer dan een halve eeuw berichtgeving over het Israëlisch- Palestijns conflict en deelname aan honderden discussies en fora over dit onderwerp is de in België wonende Nederlandse Joodse journalist en oud-correspondent in Israël van De Telegraaf, AVRO en de VRT, Hans Knoop, al heel wat gewend. Hij vindt dat men ook op het Israëlisch beleid vis à vis de Palestijnen kritiek mag hebben. Trouwens moeten mensen beseffen dat niet alle Joden akkoord gaan met wat de Joodse regering in Israël uitspookt. Dat Jean- Marie Dedecker hierover van mening verschilt, zoals eveneens anderen daarover een andere mening mogen hebben zou hem misschien geen antisemiet maken, maar …

Ik kan slechts herhalen dat Dedecker zich in tal van statements onvervalst antisemitisch heeft uitgedrukt en zich er dan ook niet over kan beklagen voor antisemiet te worden gehouden.

zegt Hans Knoop. Ook voor ons kwamen bepaalde uitlatingen op de televisie niet bepaald Joods-vriendelijk over. Knoops gaat verder

Hij is – zo schrijft hij- tweemaal in Auschwitz geweest met zijn kleinkinderen. Dat siert hem, maar hij heeft verzuimd zijn kleinkinderen duidelijk te maken dat Hamas, Hezbollah en Iran een nieuwe genocide op Joden propageren en Israël daarom hard (en misschien soms naar zijn oordeel té hard) moet optreden.

Met Hamas heeft Dedecker echter minder problemen dan met Israël. Dat is zelfs met honderd bezoeken aan Auschwitz niet te accepteren of te vergoelijken. Dedecker zou er verstandig aan doen ruiterlijk afstand te nemen van zijn vroegere antisemitische taalgebruik. Misschien heeft hij het inderdaad anders bedoeld, maar wat hij over Israël en Joden zoal heeft opgemerkt rechtvaardigt en leidt tot de verdenking c.q. beschuldiging van antisemitisme. Als dat – naar zijn mening – onterecht is zou hij die statements publiekelijk moeten herroepen. Als mede- judoka en zwarte band zou ik voor de voormalige judocoach dan een diepe buiging maken! {Hans Knoop niet onder de indruk van uitspraken Dedecker}

In 2015 zei Knoop al

“In de ziel van Dedecker kan ik niet kijken, maar lezen en luisteren kan ik wel. Als hij geen antisemiet is heeft hij alleen zichzelf te verwijten dat hij er voor wordt aangezien”. {Hans Knoop ontmaskert Jean-Marie Dedecker als ordinaire “antisemiet”}

Meer dan eens hoorden wij Dedecker beweren dat in de Sovjet Unie de Joden zelf de oorzaak waren van de problemen en meerdere kampen. Voor Dedecker waren het Joden zelf die hielpen om andere Joden op te sluiten en daarom zelf verantwoordelijk moeten gesteld worden voor de vele miljoenen doden.

Heden horen wij terug leuzen scanderen die men ook op documentaires kan horen van de jaren dertig van vorige eeuw. Ook de karnavalspoppen in Aalst leken sterk op karnavalspoppen van in de voor-oorlogse periode. Wij kunnen niet zeggen dat er veel tegen zulke uitspattingen gedaan wordt. Ook willen velen het bagatelliseren en afdoen dat het maar om te lachen is en dat men tegen een stootje moet kunnen. Wij vinden eerder dat wij tegen een realiteit moeten aan zien waarbij men niet voor terugschrikt het anti-Israëlische sentiment – het stiekeme neefje van het antisemitisme – in Europese mainstream door Europese politici, intellectuelen en media te omarmen, aan te moedigen alsook makkelijker te maken of zo maar te aanvaarde te maken.

De Europese gemeenschap moet zich ernstig zorgen maken over een terugkerend fenomeen, dat een gevaarlijke situatie kan scheppen waarbij wij wel in een jaren dertig patroon verzeild geraken.

De waarschuwing van de geschiedenis is donderend en onmiskenbaar: de trends in de pre-WWII in Groot-Brittannië, Amerika en Europa tonen aan dat antisemitisme een barometer van de crisis is! {Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn}

+
Lees ook

1. Rabbijn Van de Kamp: Kloof tussen joden en christenen blijft
2. Veroverende geloofsgroep
3. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
4. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
5. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
6. Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme
7. Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
8. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
9. Opnieuw ca. 500 ‘Palestijnen’ vroegen en kregen asiel in België de eerste maand van 2019
10. Melanie Phillips: Antisemitisme ontketent in het Westen; hoe is het zo uit de hand kunnen lopen?
11. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
12. De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk
13. Ik dacht echt dat antisemitisme voorbij was maar ik was verkeerd
14. Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn
15. Het hardnekkige en onverwoestbare Europese Antisemitisme 2.0

++

Aansluitend

1. Websites Pius X genootschap verspreiden antisemitische propaganda
2. Vlaams Palestina Komitee reageert op pausbezoek
3. Kritiek op Israël niet gelijkstellen met antisemitisme
4. Evangelisatie en open karakter
5. Wereld herdenkt Auschwitz met overlevenden

+++

Verder ook

1. De Russische revolutie, bruut genomen
2. De wrange wortels van het linkse antisemitisme
3. Einstein voelde in 1922 het antisemitisme, voorvoelde nazisme en fascisme.
4. ‘Dat Jean-Marie Dedecker voor antisemiet wordt gehouden, dankt hij uitsluitend aan zichzelf’
5. “Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”
6. Barones Elsa & antisemitisme
7. Antizionisme is wel antisemitisme
8. Jaarverslag 2018
9. Antisemitisme bestrijd je niet met een speciaal loket
10. “Over Frankrijk en Europa”, op “De Afspraak op vrijdag”, 22 feb. 2019
11. Oproep manifestatie bij landelijk bureau GroenLinks door Christenen voor Israel
12. Zionisme en anti-semitisme gaan hand in hand
13. Demo Samen tegen antisemitisme
14. GroenLinks zet vernietiging Israël op de agenda
15. Van woorden naar daden
16. Artikel: Het antisemitisme-frame als deel van de cultuuroorlog tussen links en rechts
17. Antisemitisme als politiek wapen – The Rights Forum
18. Labour splijt door eigen geïnstitutionaliseerde antisemitisme
19. Groot Brittannië: Zeven Labour partijleden stappen op
20. Antisemitisme in het Witte Huis
21. I truly thought that anti-Semitism was over… I was wrong, says Stephen Pollard
22. Indonesia’s Jews: Small Jewish community faces growing hostility

Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme

Als wij rondom ons kijken in de pers, lijkt het bij sommige bladen alsof het Joodse Volk gebruikt wordt door staatslui om de gedachten af te wenden van zogenaamd “ernstiger zaken”.

Vooral in Frankrijk waar er al enige tijd hevig tumult is omtrent leefbaarheid en laksheid van de Franse regering om de mensen hun leven dragelijker te maken.

Men kan het er op na geven dat er heel wat koppige Fransen kunnen zijn. Ook al had de regering gedacht dat de oproep en de protestlust van de gele hesjes vlug zou uitdoven, kunnen wij nu al bijna vier maanden hun protesten op het Franse grondgebied de grondvesten zien daveren. Weekend na weekend slagen meerdere misnoegde Fransen in hun gele hesje Parijs tot een slagveld te maken.

Volgens “Fenixx” biedt de staat alles aan de politie: vreemde ongeïdentificeerde veiligheidstroepen, de Eurogendfor en deelsgewijs legertroepen om de mensen in toom te houden. Wij kunnen dan wel horen van massale arrestaties, honderden gewonden, enkele ernstige en enkele doden, maar toch zien wij geen schot in de zaak. Ook valt het op dat de mainstream media  slechts zeer sporadisch berichten over de gewonden en de doden en eigenlijk weinig moeite doen om het grotere probleem of de “oorzaak” van het probleem uit de voegen te lichten.

Volgens Rommel van Fenixx gaan ze nu in Frankrijk in de hoogste versnelling:

“tijdens het laatste Gele Hesjes-protest in het Parijse Montparnasse district gebeurde er een incident dat een nieuwe wending aan de hele agenda geeft. Een oudere joodse heer, de bekende filosoof Alain Finkielkraut, werd op straat beledigd. Een groep Gele Hesjes was onderweg toen Finkielkraut werd herkend. “Wij zijn het volk”, werd tegen hem geschreeuwd en “Rot op vuile zionistenduivel!”

Volgens Rommel sprong de pers onmiddellijk op deze kwestie, en steeg het sinistere spook van het antisemitisme plotseling overal op. De schrijver blijkt daarbij te vergeten dat al meer dan vijf jaar er in Frankrijk wel degelijk een groeiend antisemitisme waar te nemen valt.  Ook al mag de “donkere kant” van de Gele Hesjes “HET thema” zijn, kan men de rest van de gang van zaken niet negeren, alsook moet men sommige onderliggende ongenoegens ook durven boven te halen. Men zou beter ook eens dieper graven naar onderliggende oorzaken van ontevredenheid van de Franse, maar ook van de Belgische bevolking en er sterk over na denken om niet te vervallen in een vroeger zeer dat ook haar voedingsbodem vond in een gelijkaardige economische crisis, ook al is de huidige economische crisis helemaal niet zo erg of te vergelijken met de jaren 30 van vorige eeuw.

Voor Rommel komt de reactie op de roepende man naar Finkielkraut, die eerder wel zijn support aan de Gele Hesjes had gegeven, op een moment dat het gevestigde systeem geen raad weet hoe om te gaan met het fenomeen Gele Hesjes en zowel geen oplossing kan vinden noch kan toegeven.

Hij schrijft:

De veiligheidstroepen staan op de rand van uitputting, de EU nomenclatura vecht om te overleven: Want wanneer Frankrijk onder volksprotesten valt, valt de EU. Het incident met Finkielkraut komt voor de kaste van de EU-grandeurs als een geschenk uit de hemel.

Plotseling vernemen we van “Deutschlandfunk” via “Zeit”, “FAZ” tot “Spiegel” dat massaal antisemitische slogans op etalages van joodse winkels gekliederd zouden zijn, hakenkruis-graffiti en masse op joodse begraafplaatsen en op elke hoek aanvallen op Joden.

Alles in één nacht? Een gecoördineerde actie van de Gele Hesjes? Of is dit alles al maandenlang aan de orde van de dag en heeft de pers het discreet verborgen gehouden? Nauwelijks. Tenzij er natuurlijk nog niet over is gesproken, want dit antisemitisme is vooral afkomstig van moslimmigranten, die in Frankrijk even heilig zijn als in Duitsland. {De EU-omvolking-propaganda-pers is een enorme campagne gestart tegen het fenomeen van de Gele Hesjes: Antisemitisme}

Vanuit onze gemeenschap kunnen wij enkel vaststellen dat vele Joden tot nu toe niet veel in de openheid durfden komen betreft aanvallen tegen hen. Vanuit de gemeenschap is er ook een gevoelen om beter in de schaduw te blijven en niet te veel in het openbaar te brengen. Wij ook zitten met het dilemma van wat zullen wij of mogen wij publiceren. Twee weken geleden is zo de niet Joodse broeder Marcus Ampe uit Israël nog verzocht om bepaalde artikelen van zijn blog “Our World” weg te nemen wegens het in gevaar brengen van bepaalde mensen of groepen. Hierbij ging het wel meer omtrent gevaar voor Joden met interesse voor het geloof in de Messias en voor Christadelphians en dit hoofdzakelijk uitgaande van dreiging en aanvallen door fundamentalistische evangelischen.

Bij de Gele-hesjes kunnen er mensen van alle kanten gevonden worden,

een brede alliantie … van de mensen daar beneden tegen de mensen daarboven. Er was alles van links tot rechts, inclusief veel moslims uit de Franstalige landen van Noord-Afrika die naar Frankrijk emigreerden. Het antisemitisme van dit deel van de Franse samenleving is bekend en duidelijk. En dat de Gele Hesjes-beweging steeds meer steun krijgt van islamisten is bij iedereen in Frankrijk bekend. Er is zelfs sprake van een “toe-eigening” van de beweging door islamisten. Natuurlijk zijn er ook Franse rechtsradicalen, hooligans en racisten onder de Gele Hesjes, zoals in elk land. {De EU-omvolking-propaganda-pers is een enorme campagne gestart tegen het fenomeen van de Gele Hesjes: Antisemitisme}

Volgens Rommel moet de antisemietenknuppel nu de Gele Hesjes-beweging demoniseren en verdelen.

De opdracht aan de media om overal de luide trom te slaan om een Europees-wijde golf van distantiëring te veroorzaken en tweespalt te ontketenen binnen de Gele Hesjes wordt onmiddellijk opgepakt en uitgevoerd. Opnieuw maken de media zich tot de lakeien van de gevestigde orde. De beschuldiging van antisemitisme stroomt nu uit elke scheur en spleet. Men zou blind en doof moeten zijn om niet te herkennen wat hier wordt gespeeld. {De EU-omvolking-propaganda-pers is een enorme campagne gestart tegen het fenomeen van de Gele Hesjes: Antisemitisme}

Wij geven toe dat mensen het grote verschil moeten zien tussen antizionisme en antisemitisme, waarbij het ene niet het andere moet inhouden, maar waar het eerste een kritische houding voorstelt tegenover het agressieve, nationalistische beleid van overheersing en onderdrukking van de Palestijnen en in veel gevallen zelfs gaat over een seculiere groep en niet zozeer het geloofsmatige omhelst. Het is totaal verkeerd te denken dat diegenen die zich verzetten tegen bepaalde groepen zionisten ook het joodse volk als minderwaardig zouden beschouwen.

Men mag ook niet vergeten dat de heer Finkielkraut zelf meermaals de aandacht heeft getrokken met bedenkelijke opmerkingen en zelfs met  racistische uitlatingen tegen moslims.

rommel merkt op

Als u ooit een verzameling van zeer lasterlijke krantenkoppen wilt lezen van de links-tolerante-diverse pers tegen de heer Finkielkraut, waarin hij als racistisch, rechtsradicaal, misantroop en provocateur wordt bestempeld, is deze zeer interessante publicatie het lezen waard [Franstalig]. Het biedt overigens een zeer intelligent verslag van het Franse, linkse, divers islamofiele, globalistische medialandschap, dat tot nu toe zijn favoriete vijand in de heer Finkielkraut heeft gezien en zich in zijn beledigingen aan hem geenszins meer pietluttig gedraagt dan de Gele Hesjes in de video.

Een ongekende hypocrisie die je kaak doet bungelen op kniehoogte: Een zeer intelligent denkhoofd, maar niettemin een rechtse provocerende intellectueel die zich uitspreekt tegen moslimmigranten, die al jaren door de pers wordt aangevallen, wordt nu plotseling in heel Europa gestileerd als de kroongetuige van een vermeend antisemitisme van de Gele Hesjes – om de Gele Hesjes-beweging op doorzichtige wijze te belasteren en te verdelen. Dat is gewoon brutaal en schaamteloos. {De EU-omvolking-propaganda-pers is een enorme campagne gestart tegen het fenomeen van de Gele Hesjes: Antisemitisme}

Ook al mag die reactie op Finkielkraut door sommigen als gegrond gezien, mogen wij niet er naast kijken dat hiermee ook een ontwijking van twee gebeurtenissen wordt beoogd, namelijk de ware ontevredenheid van een grote groep Fransen die zich in het nauw gedreven voelen door economische redenen en een andere groep Fransen die zich ook in het nauw voelen gedreven maar dan omwille van vernedering wegens hun geloofsgroep en nijd voor hun positie en welslagen in de maatschappij

+

Lees verder ook:

• De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk
• De ontheiliging van de joodse begraafplaats van Sarre-Union.
• en/of in het Frans: La profanation du cimetière juif de Sarre-Union

 

Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa

Vonden bepaalde Christenen het niet beter om te zorgen dat de Joden als “Godmoordenaars” zo vlug mogelijk uit Europa zouden verdwijnen, door hen Israël aan te bieden?

In de 16de eeuw kon Luther mensen al warm maken om Joden te verachten en hun synagogen in brand te steken! Het antisemitisme is bij bepaalde christengroeperingen nooit ver weg geweest en door de vele vluchtelingen zien zij nu weer een kans om de Joden als een etterbuil te bekijken in het hele verhaal van allerlei ruzies onder gelovigen van de verscheidene strekkingen.
Populistische politici zien de kans mooi om nu het laken voor Jodenhaat door te schuiven naar die bevolkingsgroep die hier heil komt zoeken maar waarvan er ook enkelen zijn die onze waarden van een vrije samenleving niet willen aanvaarden en hun beperkingen hier willen doorvoeren.

Een grote meerderheid van diegenen die zich keren tegen zo wel moslims als Joden en beweren Christen te zijn, vergeten dat zij totaal tegen de leer van Jezus Christus gaan. Die Jezus was een Joodse rebbe die vrede en verdraagzaamheid onder elkaar predikte. Van hen die zich Christen noemen zou men dan op zijn minst die naastenliefde en prediking voor wederzijdse verdraagzaamheid verwachten.

De vele Europese politici die in hun partij het woordje “Christen” dragen of “democraat” zullen er nog veel aan moeten doen dat de burger hen gaat geloven en erkennen als politici die een vrije democratische wereld nastreven waar er pluralisme mag en zal zijn en iedereen vrij zijn godsdienst of levensbeschouwing zal mogen volgen en uiten.

Voor het ogenblik zien wij meer en meer politici van die christen strekkingen en zogenaamd liberale Europeanen die de vrijheden van de mensen meer en meer willen beperken en zelfs nergens nog geloofssymbolen willen zien.

*

Te herinneren

Bas Belder spreker van de “Stichting Herleving gebed voor Israël” en lid van het Europees Parlement, die gelooft dat de (tijdelijke) verwerping der Joden de verzoening is der wereld {Uitgelicht} haalde in zijn lezing te Waddinxveen op woensdag 8 februari 2017 aan hoe hij in Straatsburg in het Europees Parlement jaren achtereen maandelijks met een gepensioneerd medicus van Joodse origine sprak. Hij hoorde hem nog zeggen:

“Het antisemitisme in Europa is de normaalste zaak van de wereld geworden.”

Daarop stelt hij de vraag:

Onderkennen wij als christenen ook in deze realiteit het gevaar van haar ‘normaliteit’?

en kijkt naar de Duitse antisemitisme-onderzoeker prof. Monika Schwarz-Friesel die in de zomer 2016 een opinieartikel plaatste dat als een regelrechte aanklacht leest:

“Wenn Antisemitismus normal wird”.

•  rede Palestijnse leider Machmud Abbas eind juni 2016 in het Europees Parlement in Brussel
• bestrijding van antisemitisme op Europees niveau
• rabbijn gevraagd om te reageren op de toenemende bedreigingen aan het adres van de Joodse gemeenschappen in Duitsland wees verzoek van de hand, wegens vrees + angst => anonimiteit
• hoofdredacteur van het Nieuw Israëlitisch Weekblad, Esther Voet blijft haar mond tegen het antisemitisme opendoen
• niet rechts-extremisme waardoor er anno 2017 zwaarbewapende marechaussee voor onze Joodse scholen staat + niet vanwege voetbalhooligans dat Joodse instellingen moeten worden bewaakt > Dodelijk antisemitisme anno 2017 komt vanuit islamitische hoek.
• zomer 2014 pro-Palestijnse massabetogingen in ware belegeringen + brandbomaanslagen op verscheidene synagoges in het centrum van Parijs + haar voorsteden > klonken leuzen = “Hitler had gelijk”, “Slacht de Joden af” + “Dood aan de Joden”.
• Bassam Tibi publiceerde “Zugewanderter Judenhass” ofwel “Binnengekomen Jodenhaat” > gevaarlijkste antisemitisme dat vandaag gedijt = komt uit de wereld van de islam
• in 2017 Duitsland zes miljoen moslims.
• islamitisch antisemitisme

Vreemd genoeg mag het zijn dat de EU het in 2017 het ook aardig liet afweten toen de UNESCO de historische en religieuze banden van de Joden met de heilige plaatsen in Jeruzalem en Hebron ontkende. Terecht noemde Guy Milliere dit immoreel en antisemitisch.

Ook kunnen wij er niet onderuit dat er in Frankrijk en België al veel langer sprake van virulent antisemitisme, dat te vaak door de media wordt verdoezeld of toegedekt. Omtrent Frankrijk zegt Noémie Halioua, journaliste bij het weekblad Actualité Juive

 “De meeste media, vooral die van linkse signatuur, verkeren in een staat van ontkenning.”

“Door te doen alsof antisemitisme uit islamitische hoek uit de lucht komt vallen, hopen ze kennelijk dat het op een of andere manier vanzelf verdwijnt.” (Trouw, 17 januari 2018).

++

Aanverwant

1. Nieuwkomers, nieuwelingen, immigranten, allochtonen en import
2. Moslims, Christenen en Gratis Heilige Boeken
3. Is Islamfobie uitgevonden door fundamentalistische regimes
4. Virussen van onze maatschappij
5. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
6. Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
7. Evangelisatie en open karakter
8. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
9. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.

+++

Gerelateerd

1. Nederland op ramkoers met VS over VN-resolutie Jeruzalem
2. Waar staat de EU eigenlijk voor, Frans Timmermans?
3. Het weinig overtuigende Duitse coalitieakkoord, de Joden en Israël
4. Vervangingspropaganda en Jodenhaat
5. Europa: De gecensureerde film – ze willen niet dat je hem ziet
6. Palestijnse aanslag op Joods gezin is Jodenjacht
7. Politiek Den Haag beloont Palestijnse terreur
8. Nieuw antisemitisme klopt dagelijks aan de deuren van Franse joden
9. Arrestaties na gooien brandbommen naar Zweedse synagoge
10. Hamas in Rotterdam
11. Abou Jahjah: ‘Alle Joden in de zee gooien is niet haalbaar’
12. Nazi’s, islamisten en het moderne Midden Oosten, Nederlandse vertaling nu verkrijgbaar!!!
13. Laatste waarschuwing voor overheden Amsterdam!
14.  Leefbaar Rotterdam lanceert antiradicaliseringsplan met Forum voor Democratie
15. Onze Timmerfranz: Eerste vicevoorzitter van de Europese Commissie: “Islam is onze toekomst”
16. De boze en de verheven mens
17. Leo Lucassen verbreidt nepnieuws over antisemitisme
18. Antisemitismebestrijding kan niet zonder immigratiebeperking
19. Opnieuw ophef om antisemitisme in Duitsland
20. This is Merkel’s new, “diverse” Germany, where antisemitism is cool again.

Stichting Herleving Gebed voor Israel

Lezing St. Herleving Gebed voor Israël, Waddinxveen, woensdag 8 februari 2017

Geachte aanwezigen,

Als Jood getuigde de dichter en theoloog Isaäc Da Costa (1798-1860) van vervolging en smart. In navolging van Psalm 129.

Zij hebben, zegge Isrel, van ouds my gekweld,
Benaauwd van der jeugd aan, geploegd als een veld.
Toch hebben zy tegen my niet overmocht.
Maar rouw blijft mijn deel en mijn leed onbezocht.

Deze klacht, deze aanklacht heeft tot op heden niets aan schrijnende actualiteit verloren.

In Straatsburg sprak ik in het Europees Parlement jaren achtereen maandelijks met een gepensioneerd medicus van Joodse origine. Ik hoor hem nog zeggen: “Het antisemitisme in Europa is de normaalste zaak van de wereld geworden.”

Een vraag. Onderkennen wij als christenen ook in deze realiteit het gevaar van haar ‘normaliteit’?

Over deze prangende vraag publiceerde de Duitse antisemitisme-onderzoeker prof. Monika Schwarz-Friesel zomer 2016 een opinieartikel dat als een regelrechte aanklacht leest:…

View original post 1,593 more words

Sjoel West Amsterdam 60 jaar en springlevend

Op 25 september 1957, Erev Rosj Hasjana 5718, aan de vooravond van het nieuwe Joodse jaar, ging de Beit Knesset of synagoge van start, destijds gevestigd in het verenigingsgebouw aan de Vasco da Gamastraat 19. De inrichting van de huidige sjoel werd door de bezoekers zelf verzorgd, inclusief het schilderwerk, de aankoop van meubelen, het aanleggen van de verlichting, etc. Delen van het interieur zijn afkomstig uit de voormalige na-oorlogse sjoel aan de Linnaeusstraat. Grote dank is verschuldigd aan de industrieel ontwerper Piet Cohen die het interieur kleur gaf.
Bloeme Evers-Emden z.l.,  Nederlands ontwikkelingspsycholoog, universiteitsdocent en feministe, overlevende van het Auschwitz kamp, de ‘moeder van Sjoel West’ van 1971 tot haar overlijden vorig jaar in Israël, wenste dat iedereen welkom was in die Amsterdamse synagoge.

Tot op hoge leeftijd schreef Evers-Emden columns in het Nieuw Israëlitisch Weekblad, bleef ze waarschuwen voor het oplaaiend antisemitisme in Nederland en gaf ze les over het jodendom. Om Jodenhaat tegen te gaan kan men best niet-Joden de kans geven om meer te komen weten over de Joodse gemeenschap.

Juist omdat Sjoel West “laagdrempelig” is, draagt zij een steentje bij aan het overdragen van Jodendom. Zij straalt een sfeer uit die mensen uitnodigt erbij te willen horen. Dat is de kracht van deze sjoel.

“Sjoel West was van meet af aan een sjoel waar iedereen kon komen. Niemand hoefde zich opgelaten te voelen. Iedereen was welkom: rijk of arm, vroom of vrij. Dat leidde ertoe dat de mensen zich met elkaar verbonden voelden, ook buiten de sjoel …, ”

aldus Regina Israëls-Kern z.l., de echtgenote van oprichter Sander Israëls z.l., naar wie de sjoel werd vernoemd.

Het mooie mag zijn als een gebedshuis werkelijk een open huis is waar mensen elkaar mogen ontmoeten om samen op zoek te gaan naar de Elohim.

Sjoel West mag van geluk spreken dat zij nog steeds een kleine doch moedige en zeer levendige sjoelgemeenschap met een geheel eigen sfeer, middenin stadsdeel De Baarsjes mag zijn. Ook na het overlijden de grondleggers van de oorspronkelijke Sander Israëls Synagoge en van Bloeme Evers-Emden z.l. en haar man Hans z.l., die begin jaren ‘70 samen met hun kinderen een nieuwe impuls aan Sjoel West gaven, neemt Sjoel West nog steeds een bijzondere plaats in binnen de Amsterdamse kehilla. Hans Evers naast zijn leiderschap van de synagoge van Amsterdam West was onder andere voorzitter van de afdeling Amsterdam van de Nederlandse Zionistenbond, voorzitter van de Raad van de Joodse Gemeente. Hij was een beroemd expert, gespecialiseerd in de taxatie van antieke kunst en fungeerde jaren als voorzitter van het Europese orgaan van Experts.

Raphael (Rav) Evers

Zijn oudste zoon Raphael Evers is als rabbijn verbonden aan het Rabbinaat van de Joodse Gemeente, en fungeerde tevens als rabbijn van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap van 1990 tot 2016. Ook was hij rector van het Nederlands Israëlitisch Seminarium (het opleidingsinstituut voor Joodse leraren en leraressen en rabbijnen), waaraan hij tot dan als studiecoördinator was verbonden. Toen zijn moeder hoorde dat hij op 1 september 2016 opperrabbijn van de Joodse gemeente in Düsseldorf zou worden, verhuisde zij naar Israël, waar zij enkele maanden later overleed in een verzorgingstehuis.

De sjoel wordt momenteel gedragen door bezoekers uit m.n. de stadsdelen Amsterdam-West en Nieuw-West.

Door naast de tweewekelijkse sjabbatbijeenkomsten tal van extra activiteiten te organiseren (chazanoet concerten, filmmiddagen, matzebrunches, bijeenkomsten in de soeka, etc.), slaagt Sjoel West erin steeds nieuwe bezoekers te trekken, onder wie meer en meer jongeren.

Vandaag kunnen de leden van de gemeenschap terug kijken op de mooie heropstanding van hun Joodse Gemeenschap in Amsterdam. Leuk ook dat er steeds voldoende mensen gevonden kunnen worden om het draaiende te houden. Zoals het ook in onze Belgische en Engelse gemeente gebeurd zijn het toerbeurten die de werking zorgvuldig moeten doen verlopen. Dankzij een goed opgevolgd roostersysteem wordt bij toerbeurt alles klaargezet voor de dienst, ingekocht voor de kidoesj, schoongemaakt en opgeruimd.

 

 

Er is een bijzonder goede relatie met de buurt opgebouwd, vooral door het door de sjoel geïnitieerde Joods-Marokkaans Voetbaltoernooi in 2004. Nadat Joodse en Marokkaanse jongeren en opa’s met elkaar hadden gevoetbald, was de gespannen sfeer tussen Marokkanen en Joden in Amsterdam-West weggenomen. Het ‘MaJo voetbaltoernooi’ kreeg van stadsdeel De Baarsjes de Vrijwilligersprijs 2005 toegekend.

Elke 14 dagen is er sjabbatdienst, gevolgd door een gezellige kidoesj, waarbij heerlijk gegeten, gezongen en gepraat wordt.  Zoals bij de Christadelphians wordt er de gewoonte op na gehouden om in gemeenschap de maaltijd te gebruiken waardoor er ook nog eens extra tijd bij komt om met elkaar van gedachten te wisselen en over koetjes en kalfjes te praten. De gebeden voor en na de maaltijd geven een extra gezegend gebeuren aan dit gemeenschapsmoment.

Alle diensten in de Amsterdamse shul, inclusief de Hoge Feestdagen, volgen de West-Europese Asjkenazische Amsterdamse traditie. Vanwege de bijzondere mechitsa (scheidswand) zijn de vrouwen nauw betrokken bij alle diensten en het gebeuren rondom de bima. Er is een mooie, grote panel-soeka (loofhut) aanwezig, waar tijdens Soekot alle dagen gebruik van wordt gemaakt.

Sjoel West Amsterdam herinwijding sefer Tora buiten, met rabbijn Raphael Evers en zijn moeder Bloeme Evers, 2013.

+++

Related articles

• How our personal relationships make life brighter

Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat

Vandaag kijken wij naar een artikel van politicoloog, schrijver Freek van Beetz van het in 2015 opgerichte onafhankelijk opiniemagazine Opinie Z, “met confronterende, goed leesbare, niet politiek-correcte artikelen over politiek en maatschappij”.

Bewustzijnde dat ook in onze regionen de censuur ook toe neemt en het ons niet kan ontgaan dat migratie-kritische berichten, foto’s, video’s steeds vaker worden geweerd op Twitter, Facebook, YouTube … komt het er op aan dat wij bepaalde stemmen toch nog kansen geven om zich volledig te uiten en dat wij zelf onze stem niet verstillen of te bang worden ons gezicht te laten zien of om waarheden en feiten naar boven te brengen in het daglicht.

Weze het grote steden als Paris, Brussel, Antwerpen, Rotterdam of Amsterdam, overal beginnen sinds enkele jaren Joden zich minder op hun gemak te voelen en heerst er een dreiging van ongewenstheid. Die uiting van verwensing komt echter niet enkel van moslims maar veeleer van extreem rechtse groepen die in Frankrijk en de Benelux aan populariteit winnen door hun populistische visies.

Lange tijd wilden inzaten van die drie landen niet inzien dat er bepaalde bevolkingsgroepen uit hun eigen regionen verwenst werden of in de verdrukking kwamen.
Terwijl de media alsmaar de aandacht op een bepaalde terreurgroep wilden vestigen, brachten zij een vloek over de moslimgemeenschappen die wel vredelievend waren, maar deden ook het licht uit over de gebeurtenissen die een herhaling blijken te worden van wat er zich voordeed in de jaren 30 en 40 van vorige eeuw.

De politie heeft haar handen vol om zich zichtbaar op te stellen, maar intussen hebben zij het blijkbaar te druk met iftar, hoofddoekjes en offerfeestjes, om bepaalde haat uitingen tegenover inwoners van haar steden en gemeenten voor ernstig te nemen of om op te treden bij gevallen waarbij de eerbaarheid van de mens, zij het een kind, vrouw of man wordt geschonden.

De rozemutsenbrigade vindt het niet belangrijk. Te druk met woordjes als identity politics, mansplaining, manspreading in plaats van daadwerkelijke veiligheid. Het COA is te druk met het rondpompen van probleemmigranten. De rechterlijke macht is druk aan het navelstaren. Politici zijn druk aan het formeren. {Wordt het niet optreden tegen aanranding de norm?}

Politici en media zijn bang geworden om bepaalde dingen bij hun ware naam te noemen.

Zo komen we in Nederland anno 2017 in de situatie terecht dat een Hamas-conferentie geen Hamas-conferentie genoemd mag worden, ondanks overduidelijke banden en bevestiging daarvan door de Duitse inlichtingendiensten het verband blijven ontkennen. Hiermee geven zij een terreurorganisatie de ruimte om zichzelf in Nederland te profileren. Ten koste van de Joodse gemeenschap, want die heeft hier alles bij te vrezen. Dodelijk geweld tegen joodse burgers in Europa is de afgelopen jaren afkomstig uit één hoek: die van islamitische extremisten.

Na gruwelijke aanslagen op joodse kleuters en een leraar in Toulouse volgde de aanslag in het Joodse museum in Brussel en een jaar later op een joodse supermarkt in Parijs. Vervolgens wordt er bij elke anti-Israël demonstratie hardop in het Arabisch geschreeuwd dat Joden eenzelfde lot wacht als de joodse stammen die door de profeet werden uitgeroeid. En iedereen staat erbij en kijkt ernaar. {De politiek-correcte Fabeltjeskrant over de Hamas-conferentie}

Tanya Hoogwerf van het Nederlandse opinie blad is bewust dat lezers zo veilig in de bubbel blijven:

rechts is fout en potentieel gevaarlijk en links danwel islamitisch is goed en vredelievend. {De politiek-correcte Fabeltjeskrant over de Hamas-conferentie}

Jan Gajentaan schrijft dan weer dat het benoemen van islamitisch antisemitisme – dat net als christelijk antisemitisme eeuwenoud is – nog steeds not done is  in policor Europa.

De leidende gedachte van veel politiek-correcte geesten is nog steeds dat wij, “witte mensen”, de erfzonde dragen van kolonialisme en Holocaust. De enige manier om ons daarvan te bevrijden is Europa openstellen voor miljoenen islamitische migranten. Wie op de keerzijde daarvan probeert te duiden wordt uitgemaakt voor neonazi, of op zijn best iemand die de neonazi’s dienstig is. {De blindheid voor Arabisch antisemitisme}

Volgens Yves Mamou zijn de Joden in Frankrijk al jarenlang slachtoffer van moslimterreur. In het artikel van vandaag nemen wij niet enkel de meest recente voorbeelden van maart 2012 en mei en juli 2014 of oproepen tot

“Dood aan de joden”

welke te horen zijn in Brussel, Parijs en Kopenhagen waar Joden slachtoffer werden van moslim-fundamentalistisch geweld in Europa, anno 2016. Vraag is wanneer zekere islamietische jogeren roepen

‘Smerige joden, we hebben onze kalasjnikovs’

deze niet hardhandiger worden aangepakt of er niet meer wordt op gewezen dat dit een ontoelaatbare discriminatie is.

Op de ARD kon men de documentaire,gemaakt in opdracht van de Frans-Duitse zender Arte, Auserwählt und ausgesetzt – der Hass auf Juden in Europa zien waaruit duidelijk blijkt hoe antisemitisme in Europa in opmars is.

Wanneer zullen dromen en roze olifanten zichtbaar worden voor de uilen die niet zienen willen?

+++

Verder aanverwant

1. Europa’s medelevende haat tegen Israël
2. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
3. Religiocide
4. U heeft niets te vrezen?
5. Het multiculturele ideaal bestaat toch!
6. Amsterdam huilt….
7. De Haat Tegen De Joden
8. Geen media-ophef over antisemitische ‘bruggenbouwers’
9. Al-Haddad in Utrecht: zijn meest controversiële uitspraken
10. Moslimterrorist wil ongelovige neersteken en maakt dan kennis met zijn ‘geheime wapen’
11. Linda Sarsour: NYC’s queen of hate
12. De Joden en het nazisme van de 21e eeuw
13. Imam in Dänemark ruft zum Mord an Juden auf
14. The UN’s Obsession against Israel
15. Kerken van Mill, Grave en Gassel beklad met hakenkruizen en satansster
16. Islamic State calls on Scottish Muslims to target businesses owned by Jews
17. Studie: Judenhaß unter moslemischen Schülern weitverbreitet
18. De eenzaamheid van Kuzu
19. Audioversie Bidstond Waddinxveen 8febr.2017
20. Attack on Israeli Embassy in Jordan
21. Bondi synagogue ban over terrorism risk leaves Jewish community shocked and furious
22. ‘Europe is lost’: Barcelona’s chief rabbi urges Jews to move to Israel
23. Vehicle attacks what to do if targeted in pedestrianized environments
24. MIND organization against internet discrimination.2016 rapport
25. Facebook like a Facistbook
26. Hamas in Rotterdam
27. Israel-ready-for-annual-training-cyber-attack

OpinieZ

“Ook buiten het VK groeit de moslimhaat. Islamofobie in Europa”, kopte de NRC vrijdag 23 juni. Ik moest even met de ogen knipperen. Heb ik iets gemist? Bij nadere lezing werd de alarmerende boodschap behoorlijk gerelativeerd en eigenlijk nauwelijks onderbouwd, maar het beeld dat de krant ons wilde opdringen was duidelijk: de moslims in Europa verkeren in groot gevaar.

Titelfoto: Screenshot door redactie OpinieZ van video ABS-CBN News

Ik geloof daar niets van, maar het is een beeld dat de media ons al jaren proberen voor te spiegelen: al die aanslagen door moslimextremisten, ach, een beetje vervelend, vooral voor de slachtoffers en hun nabestaanden, maar in het verkeer en thuis vallen veel meer doden (keukentrapje!) en de meeste moslims zijn vreedzame burgers.

Wegredeneren
Waar komt die onbedwingbare behoefte tot wegredeneren vandaan? Laat er geen twijfel over bestaan: de aanslag op moskeegangers in Londen is net zo goed…

View original post 612 more words