Jurgen Mettepenningen mag dan door sommigen een idioot gevonden worden, hij heeft wel gelijk.

Uit de oude doos: een reactie op een opinie-stuk van Jürgen Mettepenningen op redactie.be.

malakhahavah

Vandaag verscheen op de redactie.be een opinie-stuk van Jürgen Mettepenningen. Terwijl ik het stuk vrij goed kon smaken wil ik het niet zozeer hebben over zijn opinie-stuk, maar wel over de reacties die het op facebook teweeg bracht, vooral natuurlijk door de man met de pet die steeds hoog van de toren blaast, zolang het maar veilig van achter zijn PC is.

Eerst en vooral wil ik ten stelligste ontkennen dat Mettepenningen een idioot zou zijn, of dom zou zijn. Mettepenningen is theoloog verbonden aan de KU Leuven en tevens bisschoppelijk afgevaardigde Onderwijs in het aartsbisdom Mechelen-Brussel. Geloof maakt iemand niet noodzakelijk dom, en zeker niet op dit niveau van de wetenschap. Zoals Polkinghorne ook al stelde (een fysicus en Anglicaans priester): wetenschap en geloof kunnen hand in hand gaan. De faculteit theologie aan de KU Leuven is misschien een kleine, maar het zit boordevol mensen op zoek naar zingeving…

View original post 906 more words

Joden in Ijsland Uitkijkend naar synagoge

In 1625 vestigde zich de eerste Jood in IJsland. Het was een Poolse handelaar die zich tot het christendom bekeerde. In de achttiende en negentiende eeuw kwamen er meerdere Joden naar IJsland, vooral Deense handelaren. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog zocht een handjevol vluchtelingen zijn toevlucht op het vulkanische eiland. Later voegden zich daar ook Britse, Canadese en Amerikaanse soldaten bij, die er gelegerd werden. Een Amerikaanse veldrabbi kwam in 1941 naar IJsland voor de zielzorg van de Joodse soldaten. Aan het einde van de oorlog waren er zo’n tweeduizend Joden, verdeeld over twee Joodse gemeenschappen, waaronder een orthodoxe. Rond 1955 was het Jodendom nagenoeg verdwenen. De meeste Joden hadden, zoals de IJslandse wet toen voorschreef, IJslandse namen aangenomen en assimileerden in de samenleving.

Het handjevol overgebleven Joden die vasthielden aan hun Joodse identiteit kwam pas in 2011 tijdens een cedermaaltijd in Reykjavik voor het eerst officieel weer bij elkaar. Deze was georganiseerd door rabbi Berel Pewzner van de Chabat-beweging. In de jaren die volgden, organiseerde de gemeenschap met enige regelmaat bijeenkomsten om gezamenlijk Joodse feestdagen te vieren. Hiervoor werden zaaltjes gehuurd.

Gaandeweg werd de gemeenschap hechter en ontstond er behoefte aan geestelijke en praktische leiding. Het echtpaar Feldman bezocht de gemeenschap in 2017 enkele keren, om zich in het voorjaar van 2018 permanent in IJsland te vestigen. Het echtpaar is oecumenisch ingesteld en heeft niet als missie het gedachtegoed van de Chabat-beweging uit te dragen, maar de gemengde Joodse gemeenschap tot steun te zijn.

Een 250 zielen willende gelegenheid krijgen om samen in een synagoge hun geloof te beleiden.

Een eigen synagoge heeft de Joodse gemeenschap nog niet. Tot nu toe huurt men telkens een zaaltje. „Maar we hopen in de nabije toekomst een eigen cultureel centrum te openen, waar we onze feestdagen en sabbatten kunnen vieren” zegt rabbi Feldman enthousiast.

Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten

Aalst Karnaval 2019 Joodse Karrikaturen – Recycled puppets for 2019 Aalst Carnaval

Men kan er niet aan onderuit te merken hoe op sociale media tegen bepaalde bevolkingsgroepen gereageerd wordt. Joden en islamieten blijken de kop van Jut te zijn. Betreft de Joden worden nog steeds groteske stereotiepe beelden gepresteerd, welk nog eens bevestigd mocht worden met het Aalsters karnaval, waar een bedenkelijke karikatuur werd voorgesteld.

Wat in West Europa erg opvalt de laatste jaren is dat de bevolking een angst lijkt te krijgen voor het multiculturele. Het blijkt vele mensen af te schrikken dat wij naar een multiculturele samenleving aan het groeien zijn. Hiervoor hoeven zij echter niet bang te zijn indien zij zelf het toelaten dat er in onze maatschappij een verscheidenheid van culturen en ideeëngoed mag zijn.

Vele burgers denken verkeerd dat “de anderen” hun eigen cultuur zouden gaan afpakken. Maar de Joden hebben door de eeuwen heen in de verscheidene continenten bewezen dat het nooit in hun intentie ligt om zich op te dringen aan anderen noch om een noodzaak te voelen om anderen hun cultuur helemaal in de hunne op te nemen. Zij voelen zich eerder geneigd voor het respecteren van eenieders eigenheid, welk zij ook als een verrijking in een maatschappij beschouwen.

Opvallend is dat de laatste drie jaar het alsmaar gebeurd dat bepaalde termen zo maar door elkaar gebruikt worden en zeer veel gelijkgesteld worden als een racistisch gegeven. Voor velen is antisemitisme en anti-Zionisme van hetzelfde vat, dit terwijl een anti-Zionist niet bepaald tegen de Joden hoeft te zijn, noch tegen Israël als een natie. Begrijpelijk dat bepaalde schrijvers of denkers het niet fijn vinden als antisemiet uitgemaakt te worden als zij het wagen kritiek te uiten op Israël.

Wat wij nu echter meer zien gebeuren is dat het recht om kritiek te geven voor wat in Israël gebeurd ook bepaalde groeperingen doet voorkomen dat het moet mogelijk zijn om algemeen kritiek te geven op de Joodse gemeenschap  en om deze de vele ‘fouten’ in hun schoenen te schuiven. Het antizionisme gaan classificeren als een vorm van antisemitisme, en daarom het als een ​​misdaad gaan beschouwen gaat hieraan niet verhelpen,  … integendeel.

De regerende centrumrechtse partij La République en marche (LREM) in Frankrijk die de antisemitismestudiegroep leidt in de Nationale Assemblee van het land concludeerde in februari dat

“haat tegen Israël de nieuwe manier is om Joden te haten“

Sylvain Maillard zei terecht

“We kunnen de regering van Israël bekritiseren, maar niet het bestaan ​​van deze staat in twijfel trekken. Niemand twijfelt aan het bestaan ​​van de Franse staat of de Duitse staat.”

In Frankrijk heerst er al lang een wrevel tegen de Joodse gemeenschap. Zowel in België als in Frankrijk kan men aanbidders vinden die naar Shabbat-diensten gaan met een zekere angst. Niet enkel Joden die naar de Grote Synagoge in de Franse stad Straatsburg gaan worden meer dan eens vergast met antisemitische beledigingen en slogans. In Frankrijk ging de sociale protestbeweging van de Gilets Jaunes of  “gele hesjes” zo ver dat zij onaanvaardbare lelijke woorden tegen Joden riepen en er niet tegenop zagen om te urniren tegen de muur van de synagoge. Maurice Dahan, de voorzitter van de Consistoire juif du Bas-Rhin de l’Est de la France of Joodse kerkenraad van de regio Nederrijn in Oost-Frankrijk (Jewish Consistory of the Lower Rhine region of Eastern France) zei

“Dit kan niet worden getolereerd door de gele vesten, en het kan niet worden getolereerd in Frankrijk.”

Een verklaring van de Consistoire vermeldde met

“grote ontroering de gewelddadige antisemitische opmerkingen die werden gemaakt voor de synagoge en tegen Joodse burgers die de Sjabbat vierden, een wekelijks festival van rust en vrede.”

De verklaring vervolgde:

“De Franse wet staat iedereen toe vrijelijk te demonstreren, maar het moet de antisemitische beledigingen tegen de Republiek van vrijheid, gelijkheid en broederschap stevig en krachtig veroordelen.”

en die veroordeling moet er zeker komen nadat ook op meerdere plaatsen verscheidene grafzerken ‘ontheiligd’ werden. Meerdere malen al kregen wij te horen over grafschennis op Joodse begraafplaatsen. Ook moet men harder optreden tegen “Gele hesjes” betogers die de Holocaust als niet bestaande verklaren.

Rechtse politici en populisten maken handig gebruik van de onvrede van de mensen en over de “onleefbaarheid” waarmee meer en meer mensen te  maken hebben. Hun armoede wordt als een gevolg gezien, door velen, als de schuld van aandeelhouders en de rijke Joden. Alsof die Joden vandaag zo rijk zouden zijn. Zij zouden eens moeten weten hoe veel Joden in zekere zin ook in armoede of aan de armoede grens wonen. Heel wat Joden in België en Frankrijk moeten het met heel wat minder doen dan de modale Belg.

Bepaalde politici willen maar al te graag het economische deficit en de huidige crisis afwimpelen met de aandacht op de Joodse gemeenschap te richten, hun beschuldigend van zionisme, in die zin dat zij die hier nog zouden verblijven als Israëlische agenten zouden optreden. De Joodse gemeenschap wordt aanzien als iets dat men moet verwerpen. ook gaat het niet op dat Joden met hun kippah of hoed op zich niet zo zouden kunnen vertonen in bepaalde straten van dit land.

Hoe de Aalsterse carnaval groep er geen graten in ziet wat zij voorgesteld hebben getuigd van de beperkte visie maar beaamt in zekere zin ook de vooringenomenheid van bepaalde karakteristieke kenmerken die men bepaalde gemeenschappen wil toedichten. Dat burgemeester D’Haese  de Vismooil’n-groep verdedigde en te kennen gaf dat het niet in de bedoeling lag om te beledigen en dat

“zulke dingen zouden moeten worden toegestaan op het carnaval van Aalst.”

doet ons wel afvragen in hoeverre men wil gaan in het zogenaamd toelaatbare en waarom men niet tracht duidelijk te maken dat iets niet kan, indien de mensen dat niet zouden begrijpen.

Filip de Vidts, een technicus en de secretaris van Vismooil’n heeft “absoluut geen spijt” van deelname aan het display en zegt

“Ik denk dat de mensen die beledigd zijn in het verleden leven, van de Holocaust, maar dit ging over het heden.”

Hij mag het dan wel zien als een viering van humor, maar kan hij dan ook uitleggen waar de humor eigenlijk in zit?’

Het Joodse thema, zei hij, was

“omdat we niet zeker waren of we een 2020-tournee zouden doen [vanwege de stijgende kosten]. Dus dat zou betekenen dat we een sabbatical zouden nemen, en het ging verder vanaf daar. “

Dit maakt het mijns inziens zelfs nog erger en geeft dan duidelijk aan hoe zij denken over geld, geldhebbers en laart mij afvragen als men dan geld tekort heeft waarom men dan zoveel geld verprutst aan zulke grote poppen.

Mike Whine, de directeur van de regering en internationale zaken bij de Community Security Trust, de waakhondgroep van de Britse Joden vindt dat

“Het kan bij de overheid lang duren om de verandering te herkennen,”  {Jewish Telegraphic Agency}.

Vraag is echter hoe lang de regeringen werkelijk gaan ingrijpen en een halt gaan toeroepen aan het toenemend geweld tegen en stigmatiseren van de Joden.

+

Voorgaand

Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België

+
Lees ook

1. Rabbijn Van de Kamp: Kloof tussen joden en christenen blijft
2. Veroverende geloofsgroep
3. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
4. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
5. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
6. Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme
7. Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
8. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
9. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
10. De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk

+++

Verdere lectuur

1. Manfred Gerstenfeld: Antisemitisme herkennen is de eerste stap om het te bestrijden
2. Opnieuw ca. 500 ‘Palestijnen’ vroegen en kregen asiel in België de eerste maand van 2019
3. Melanie Phillips: Antisemitisme ontketent in het Westen; hoe is het zo uit de hand kunnen lopen?
4. Ik dacht echt dat antisemitisme voorbij was maar ik was verkeerd
5. Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn
6. Opmerkelijk: Resolutie van Franse parlementsleden ‘antisemitisme = anti-Zionisme’
7. Er is een nieuw ‘nieuw antisemitisme’ in West-Europa en het voelt griezelig vertrouwd aan
8. Anti-Semitism among Yellow Vest protesters demoralizes France’s Jews
9. Belgian mayor defends carnival float featuring Jews with money and a rat
10. I spoke to the creators of Belgium’s anti-Semitic carnival float. They’re not sorry.

Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België

NU.nl meldt “Bijna 30 procent van de ondervraagden zegt minstens een keer in de voorgaande twaalf maanden te zijn lastiggevallen, maar slechts één op de vijf van hen stapte naar de politie. 34 procent vermijdt een bezoek aan de synagoge en joodse evenementen uit vrees voor de veiligheid. Antisemitisme is volgens 89 procent van de ruim zestienduizend ondervraagde Joodse EU-burgers het meest problematisch op de sociale media”. 

Maggie De Block heeft de dagelijkse quota van maximaal 50 asielaanvragers per dag opnieuw opgetrokken tot 200 per dag en op 5 december 2018, verstrengde het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS) het beleid rond asielaanvragen van Palestijnen uit de Gazastrook. Veel heisa was daar toen niet over. Voortaan zouden Palestijnse asielzoekers uit Gaza niet meer standaard worden erkend als vluchteling, zo leerde een bericht op de website van het CGVS.

In 2018 alleen al waren er tot dusver meer dan 1.900 aanvragen (tot eind oktober) waardoor het de tweede grootste groep asielzoekers dat jaar, na de Syriërs was, maar men mag niet nalaten te weten dat er heel wat meer binnen komen die helemaal geen asielaanvraag doen maar in de anonimiteit verdwijnen.

Volgens ons is het geen droom van Bart De Wever die denkt dat door Palestijnen momenteel een smokkelroute opgezet is richting België. Hij beweert ook dat asielzoekers op het vliegtuig worden gezet naar Zuid-Amerika welke van daaruit naar België vliegen.

“We gaan nu richting 200 aanvragen per dag, voornamelijk van mensen uit de Gazastrook“,

aldus de N-VA-voorzitter.

“En dat zijn geen oorlogsvluchtelingen, dit is pure mensensmokkel. En die mensen krijg je ook niet buiten. Want Israël neemt hen niet terug.”

Klaarblijkelijk hebben de Gazanen een uitweg gevonden om hun land te verlaten en loopt die weg blijkbaar direct naar België. volgens on is het voor hen ook niet moeilijk om via Cairo naar Istanboel of via Spanje naar Brussel te vliegen, of eventueel over de weg naar België te rijden. 3.675 Staatloze Syrische (Palestijnse) vluchtelingen konden in amper twee jaar tijd hier in België asiel krijgen.

Nochthans genieten de Palestijnen in Gaza en de Westbank van het UNRWA-statuut, dat hen recht geeft op gratis gezondsheidszorg, onderwijs en bijstand. Betreft dat UNRWA-statuut kan men zich afvragen of de Belgische belastingbetaler dan geen twee keer voor deze ‘vluchtelingen’ betaald: een eerste keer via de UNRWA en een tweede keer via asiel, opvang en integratie.

Ondertussen valt het op dat bij de Belgische bevolking er een aangroeiende groep is die vind dat de Joden een probleem zijn. Grotendeels zijn het voor het ogenblik herkenbare chassidische Joden die van Jodenhaat, verbaal én fysiek, het slachtoffer zijn, alhoewel sommige van onze lezen ook al last mochten ondervinden. Voor Joden die Jeshua erkennen als de Messias lijkt het nog moeilijker te zijn daar zij tussen twee of drie vuren geraken te zitten, namelijk de Christenen, Joden en Moslims. Wat opvalt bij de Joden die in België en Noord Frankrijk wonen is dat er een consensus heerst waarbij er wordt verkozen in de anonimiteit te leven om zo problemen te vermijden. Bij sommigen lijkt het wel of zij een soort schaamtegevoel hebben. Vooral bij Jeshuaisten of kinderen die zich helemaal schuldig voelen omdat hun ouders door christenen beschermd zijn geworden tijdens de tweede wereldoorlog en dat zij hun redding aan die mensen te danken hebben. Door hun keuze om terug naar het Jodendom te gaan voelen sommigen dat ook aan als een vorm van verraad, wat hen een groot schuldgevoel bezorgd, dit vooral als hun ouders overgegaan waren naar het Katholiek geloof en zij nu terug naar het geloof van hun voorouders gaan maar dan met de verandering dat zij Jeshua als Messias aanschouwen. De meerderheid van de zogenaamde Christenen is niet echt met hun geloof bezig maar ziet Joden en Moslims wel als een hindernis voor hun cultuur, terwijl de Joden zich helemaal niet opdringen aan andere gemeenschappen. Alsook moet het gezegd worden dat het van de Moslims de fanatikelingen zijn die zo erg opvallen in de cultuur van onze Westerse beschaving en de indruk willen geven dat wij moeten terugkeren naar oude tijden.

Het valt op in de Joodse gemeenschap dat velen ook niet willen/durven praten over de moeilijkheden of antisemitisme dat ze tegen komen. zij vinden ook dat sinds 2017 het antisemitisme in Europa wel de normaalste zaak van de wereld lijkt geworden te zijn. Bas Belder spreker van de “Stichting Herleving gebed voor Israël” en lid van het Europees Parlement, hoorde dit een gepensioneerd medicus van Joodse origine nog zeggen. ook de Duitse cognitieve wetenschapper en professor aan de Technische Universiteit, Monika Schwarz-Friesel wees al in 2016 op dit fenomeen. Haar onderzoek richt zich op de interactie van taal, cognitie en emotie, cognitieve semantiek en metaforen, evenals verbale uitingen van hedendaags antisemitisme.
Sinds die jaren zijn er verscheidene mensen ook bezig om anderen te doen geloven dat Joden helemaal geen recht hebben op bepaalde ‘heilige plaatsen’.

Wij moeten beseffen dat het niet zomaar een sinister spook van antisemitisme is dat zweeft boven de West-Europese gronden en wateren. En die wateren leken in Antwerpen helemaal niet zo zuiver te zijn, zoals blijkt uit recenter onderzoek omtrent de houding van het Antwerps stadsbestuur in de Tweede Wereldoorlog tegenover de Joodse gemeenschap.

De Nederlandse journalist Hans Knoop (75), kind van ondergedoken ouders, schrikt er niet van dat het antisemitisme in heel Europa is toegenomen.

“Het komt nu van drie kanten tegelijk: van extreemrechts, van extreemlinks en van een groot deel van de in Europa almaar groeiende moslimpopulatie.”

zegt hij.

een Joodse Antwerpenaar meldt

Onlangs kreeg onze tienerzoon een vuist in het gezicht. Omdat hij een jood is.”

Pijnlijke woorden van Antwerpse joods-orthodoxe ouders, die de cijfers over toenemend antisemitisme in ons land al even pijnlijk illustreren.

Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, voorheen Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding (opgericht in 1993), kreeg in 2018 bijna dubbel zoveel meldingen van antisemitisme als het jaar daarvoor. Van het Forum der Joodse Organisaties tot het Centraal Israëlitisch Consistorie van België komen wij te weten dat er heel wat meer dan de 101 klachten bij Unia zijn.

Het vrome gezin van vastgoedmakelaar Jacob* (37) en zijn vrouw Miriam* (36) wil de stilte wel doorbreken.

“Omdat we ons hier niet meer veilig voelen”,

schetst Miriam in onberispelijk Nederlands. Ze wonen aan de Belgiëlei in het hart van de Antwerpse joodse wijk en zijn gezegend met zeven kinderen – de jongste is 3, de oudste 15. Hun moeder spreekt hen de ene keer aan in het Jiddisch, dan weer in het Engels.

“Mijn man is in Londen geboren, zestien jaar geleden kwam hij naar Antwerpen. Ik ben hier geboren, ook al onze kinderen zagen hier het levenslicht. We hebben ons altijd veilig gewaand. Maar sinds een paar jaar is de sfeer aan het veranderen, verharden.”

Jacob:

“Ik werk veel samen met niet-joden en word bijna dagelijks gebrandmerkt als ‘vuile jood’.

Veelal door jongeren, zowel moslims als blanke Belgen. Ik ben er intussen immuun voor geworden. Idem voor de kwetsende opmerkingen over de zwarte kleren die we dragen. Veel zakelijke gesprekken eindigen tegenwoordig ook met de schertsende insinuatie dat ik er ‘wel elke penny zal willen uitknijpen’. Want, dat dat toch ‘the jewish system’ is. Als ik dan niet begrijpend kijk, wordt er smalend gelachen.”

“De woorden ‘vuile jood’ gebruiken ze de laatste tijd enorm veel, ja”,

beaamt Miriam.

“Ik ben het gewend, dat ze ons zo noemen. Ik schrik er niet meer van. Wanneer ik het hoor, loop ik haastig door en kan ik alleen maar denken aan hoe onveilig ik me waan in mijn eigen stad, in mijn eigen straat. Vroeger hoorde ik dat hier zelden. Vorige week was mijn broer uit Israël hier op bezoek. Hij stapte in onze straat uit de auto, een passant riep vanuit het niets ‘vuile jood’ naar hem. Mijn broer was sprakeloos.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}

Indien een gemeenschap dat toelaatbaar acht of om zo maar te aanvaarden acht is er wel degelijk iets grondig mis. De laatste twee jaar is het zelfs niet bij woordelijk geweld gebleven.

“Maar waar je niét immuun voor wordt, is wanneer ze je kinderen attaqueren”,

vervolgt Jacob. Hij doelt op een fysieke aanval tegen zijn oudste zoon van vijftien, een schriel ventje met pijpenkrulletjes.

“Het gebeurde twee weken geleden om halfacht ’s avonds, toen hij met twee vrienden te voet onderweg was naar huis na de Thora-les op school. Op het kruispunt van de Plantin en Moretuslei met de Simonsstraat, hier vlakbij, stonden ze voor het rode licht te wachten, toen een voorbijrijdende fietser hen ineens toeriep dat ze te ver op fietspad stonden en daar weg moesten. De fietser reed zo’n twintig meter verder en keerde dan terug om mijn zoon, die inmiddels met zijn vrienden op het voetpad was gaan staan, met zijn volle vuist in het gezicht te slaan.”

“Kijk eens goed naar die jongen”,

zegt Jacob.

“Hij is de tengerste van de hoop, hij zou nog niet weten hoe hij een vlieg kwaad zou moeten doen. Tuurlijk was dit een antisemitische daad. Het volstond niet voor die fietser om die tieners in een emotionele opwelling toe te schreeuwen. Neen, hij keerde doelbewust terug, dus nadat hij had nagedacht over wat hij ging doen: een onschuldig, joods kind in het gezicht boksen.”

“Mijn zoon kon van de shock geen woord uitbrengen toen hij thuiskwam”,

gaat zijn moeder verder.

“Hij was getraumatiseerd, kon de eerste uren alleen maar huilen. Later op de avond zei hij:

‘Ik kan niet geloven dat je hier, zo vlak bij huis, geslagen wordt om wie je bent.’

Wat kon ik hem zeggen?

‘Dat is wat hier vandaag gebeurt.’

Uit de CT-scan bleek dat hij niets gebroken had, maar hij had een lichte hersenschudding en is een week niet naar school kunnen gaan omdat hij te duizelig was. Hij is bij momenten nog draaierig, alsof hij moet overgeven. Je ziet de sporen rond zijn neus nog. Het ergste is: hij is banger geworden. Durft ’s avonds in het donker niet meer alleen de straat op. En dat voor een jongen van bijna zestien. Dit was geen mep meer, hé. Dit was een vuist. En gewoon, omdat hij als jood iets te ver op het fietspad had gestaan.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}

Meerderen van ons kunnen de verhalen van onze grootouders en ouders nog goed herinneren. Die verhalen lijken soms hun copy-cat in deze maatschappij te krijgen.

Jacobs grootmoeder, die in Londen woont, ervaart het net zo. Zij ziet gelijkenissen met hoe het er in Hongarije in de jaren dertig aan toeging. En nee, gelukkig is het hier Parijs nog niet. Gelukkig vertaalt jodenhaat zich hier niet in vandalisme zoals daar. Maar it’s boiling up, hier. Het is een kwestie van tijd, denk ik.”

zegt Miriam.

Na meer dan een halve eeuw berichtgeving over het Israëlisch- Palestijns conflict en deelname aan honderden discussies en fora over dit onderwerp is de in België wonende Nederlandse Joodse journalist en oud-correspondent in Israël van De Telegraaf, AVRO en de VRT, Hans Knoop, al heel wat gewend. Hij vindt dat men ook op het Israëlisch beleid vis à vis de Palestijnen kritiek mag hebben. Trouwens moeten mensen beseffen dat niet alle Joden akkoord gaan met wat de Joodse regering in Israël uitspookt. Dat Jean- Marie Dedecker hierover van mening verschilt, zoals eveneens anderen daarover een andere mening mogen hebben zou hem misschien geen antisemiet maken, maar …

Ik kan slechts herhalen dat Dedecker zich in tal van statements onvervalst antisemitisch heeft uitgedrukt en zich er dan ook niet over kan beklagen voor antisemiet te worden gehouden.

zegt Hans Knoop. Ook voor ons kwamen bepaalde uitlatingen op de televisie niet bepaald Joods-vriendelijk over. Knoops gaat verder

Hij is – zo schrijft hij- tweemaal in Auschwitz geweest met zijn kleinkinderen. Dat siert hem, maar hij heeft verzuimd zijn kleinkinderen duidelijk te maken dat Hamas, Hezbollah en Iran een nieuwe genocide op Joden propageren en Israël daarom hard (en misschien soms naar zijn oordeel té hard) moet optreden.

Met Hamas heeft Dedecker echter minder problemen dan met Israël. Dat is zelfs met honderd bezoeken aan Auschwitz niet te accepteren of te vergoelijken. Dedecker zou er verstandig aan doen ruiterlijk afstand te nemen van zijn vroegere antisemitische taalgebruik. Misschien heeft hij het inderdaad anders bedoeld, maar wat hij over Israël en Joden zoal heeft opgemerkt rechtvaardigt en leidt tot de verdenking c.q. beschuldiging van antisemitisme. Als dat – naar zijn mening – onterecht is zou hij die statements publiekelijk moeten herroepen. Als mede- judoka en zwarte band zou ik voor de voormalige judocoach dan een diepe buiging maken! {Hans Knoop niet onder de indruk van uitspraken Dedecker}

In 2015 zei Knoop al

“In de ziel van Dedecker kan ik niet kijken, maar lezen en luisteren kan ik wel. Als hij geen antisemiet is heeft hij alleen zichzelf te verwijten dat hij er voor wordt aangezien”. {Hans Knoop ontmaskert Jean-Marie Dedecker als ordinaire “antisemiet”}

Meer dan eens hoorden wij Dedecker beweren dat in de Sovjet Unie de Joden zelf de oorzaak waren van de problemen en meerdere kampen. Voor Dedecker waren het Joden zelf die hielpen om andere Joden op te sluiten en daarom zelf verantwoordelijk moeten gesteld worden voor de vele miljoenen doden.

Heden horen wij terug leuzen scanderen die men ook op documentaires kan horen van de jaren dertig van vorige eeuw. Ook de karnavalspoppen in Aalst leken sterk op karnavalspoppen van in de voor-oorlogse periode. Wij kunnen niet zeggen dat er veel tegen zulke uitspattingen gedaan wordt. Ook willen velen het bagatelliseren en afdoen dat het maar om te lachen is en dat men tegen een stootje moet kunnen. Wij vinden eerder dat wij tegen een realiteit moeten aan zien waarbij men niet voor terugschrikt het anti-Israëlische sentiment – het stiekeme neefje van het antisemitisme – in Europese mainstream door Europese politici, intellectuelen en media te omarmen, aan te moedigen alsook makkelijker te maken of zo maar te aanvaarde te maken.

De Europese gemeenschap moet zich ernstig zorgen maken over een terugkerend fenomeen, dat een gevaarlijke situatie kan scheppen waarbij wij wel in een jaren dertig patroon verzeild geraken.

De waarschuwing van de geschiedenis is donderend en onmiskenbaar: de trends in de pre-WWII in Groot-Brittannië, Amerika en Europa tonen aan dat antisemitisme een barometer van de crisis is! {Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn}

+
Lees ook

1. Rabbijn Van de Kamp: Kloof tussen joden en christenen blijft
2. Veroverende geloofsgroep
3. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
4. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
5. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
6. Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme
7. Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
8. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
9. Opnieuw ca. 500 ‘Palestijnen’ vroegen en kregen asiel in België de eerste maand van 2019
10. Melanie Phillips: Antisemitisme ontketent in het Westen; hoe is het zo uit de hand kunnen lopen?
11. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
12. De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk
13. Ik dacht echt dat antisemitisme voorbij was maar ik was verkeerd
14. Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn
15. Het hardnekkige en onverwoestbare Europese Antisemitisme 2.0

++

Aansluitend

1. Websites Pius X genootschap verspreiden antisemitische propaganda
2. Vlaams Palestina Komitee reageert op pausbezoek
3. Kritiek op Israël niet gelijkstellen met antisemitisme
4. Evangelisatie en open karakter
5. Wereld herdenkt Auschwitz met overlevenden

+++

Verder ook

1. De Russische revolutie, bruut genomen
2. De wrange wortels van het linkse antisemitisme
3. Einstein voelde in 1922 het antisemitisme, voorvoelde nazisme en fascisme.
4. ‘Dat Jean-Marie Dedecker voor antisemiet wordt gehouden, dankt hij uitsluitend aan zichzelf’
5. “Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”
6. Barones Elsa & antisemitisme
7. Antizionisme is wel antisemitisme
8. Jaarverslag 2018
9. Antisemitisme bestrijd je niet met een speciaal loket
10. “Over Frankrijk en Europa”, op “De Afspraak op vrijdag”, 22 feb. 2019
11. Oproep manifestatie bij landelijk bureau GroenLinks door Christenen voor Israel
12. Zionisme en anti-semitisme gaan hand in hand
13. Demo Samen tegen antisemitisme
14. GroenLinks zet vernietiging Israël op de agenda
15. Van woorden naar daden
16. Artikel: Het antisemitisme-frame als deel van de cultuuroorlog tussen links en rechts
17. Antisemitisme als politiek wapen – The Rights Forum
18. Labour splijt door eigen geïnstitutionaliseerde antisemitisme
19. Groot Brittannië: Zeven Labour partijleden stappen op
20. Antisemitisme in het Witte Huis
21. I truly thought that anti-Semitism was over… I was wrong, says Stephen Pollard
22. Indonesia’s Jews: Small Jewish community faces growing hostility

Voor Joden die meer willen weten over Jeshua of Jesjoea en over andere Joden die Jeshua volgen

Met de recente gebeurtenissen rond Joodse plaatsen kan men gerust begrijpen dat heel wat Joden in de schaduw willen leven. Niet veel Joden staan er op om zich kenbaar te maken om in het openbaar te komen met bepaalde ideeën. Het is niet altijd zonder gevaar als Joden zich in het openbaar kenbaar maken en bepaalde ideeën uiten.

Terwijl bepaalde Joden liever op de achtergrond of in de schaduw blijven zijn er anderen die beseffen wat de opdracht is die neergeschreven staat in de heilige Geschriften. Sommige Joden worden ook nieuwsgierig naar de Nazarener rebbe Jeshua (Jesjoea) en zouden graag meer over hem en zijn volgelingen willen weten. In Israël, Groot-Brittannië, Frankrijk, België en Nederland zijn Joodse broeders en zusters die het niet erg vinden om over die ongelooflijke meester verteller, leerkracht en genezer te vertellen. Als aanhangers van Jeshua of Jesjoea, in Nederland ook door sommigen Jesjoeaansen of Jesjoeaist genaamd (van een andere Nederlandse manier om Jeshua’s naam te schrijven: Jesjoea), hopen Jeshuaisten meer mensen te laten zien dat Jeshua / Jesjoea of Jezus Christus de weg is naar God en de langverwachte beloofde die door God gezonden werd en als de gezalfde of de Messias (de Moshiach = Kristos of Christus) redding voor de mensheid bracht.

Op internet kunt u vanuit het Vlaamse deel van België en uit het Brussels Gewest de algemene gepubliceerde website vinden:

Jeshuaisten / Jeshuaists Volgers van de Nazarener Joodse rebbe Jeshua – Followers of the Nazarene Jewish rebbe Jeshua

en nog twee persoonlijke sites van een Jeshuaist en van Immanuel Verbondskind

 

Van uit de Waalse regio van België kun je Jesjoeaisten vinden (van Genval in voornamelijk in het Engels en een beetje Frans) en de site die het Jeshuaisme bespreekt (ook van Genval maar in het Nederlands)

elk met hun blog

 

alsook elk met een eigen Forum

Uiteraard zijn zowel Joden als niet-Joden van harte welkom op die plaatsen die een licht willen werpen op de afgezonderde of Heilige Schrift en onze manier van leven, in het vooruitzicht van onze hoop in de Messias en het komende Koninkrijk van God.

Godsdienstwetenschapper: “Religie is geen keuze, geloof is een keuze”

Toen godsdienstwetenschapper en publicist Reza Aslan aankwam in de Verenigde Staten bekeerde hij zich met zijn moeder tot het christendom. Na zijn studietijd is hij toch weer moslim geworden. Hierover vertelde Aslan in de Volkskrant.

Aslan:

“Ik zie religie als een taal en in het leven moet je een taal vinden waarbij je je het meest op je gemak voelt en waarmee je kunt communiceren. Jezus is de zoon van God, hij staat symbool voor alles wat perfect is binnen het christendom. De figuur Jezus is een soort supermens, die het je makkelijker maakt om je in zijn vader, in God, te herkennen en om in te zien dat je eigenlijk helemaal niet zoveel van hem verschilt.”

Maar hoe meer Aslan leerde over religie, hoe meer hij besefte dat die metafoor voor hem niet werkt.

“Binnen de islamitische leer van het soefisme, waarvan ik een aanhanger ben, staat het idee van eenheid centraal. Dat is natuurlijk ook een metafoor, maar het is een metafoor waarin ik mijzelf herken. Als je religie ziet als een taal, dan het is totale onzin om te zeggen dat Frans bijvoorbeeld beter is dan Duits. Het is ook niet zo dat islam meer waar is dan het christendom, of dat het christendom meer waar is dan het jodendom. Mijn vrouw is bijvoorbeeld christen en daarin heeft zij haar taal gevonden.

Religie is geen keuze, geloof is een keuze, de twee zijn absoluut niet hetzelfde.

Geloof, zoals ik het in het boek omschrijf is mysterieus, individualistisch, niet in woorden te vatten en nauw verbonden met het bestaan van de mens. Religie daarentegen is een instituut vol regels en normen dat is gemaakt door mensen om een verklaring te geven voor de aangeboren geloofsbelevenis.”

Lees het volledige interview met Aslan in de Volkskrant.

Hoogdag voor vele protestanten

Herinneringsdeuren met tekst van de 95 stellingen

Vandaag, 31 oktober is voor vele protestanten een hoogdag. Zij gedenken dan een belangrijk keerpunt in het Christendom dat toen op gang werd gezet door Maarten Luther toen hij zijn 95 stellingen ophing aan de deur van de Slotkerk of Allerheiligenkerk te Wittenberg. In wezen was er all eerder wat beweging gekomen in het strak omlijnde denken van de Rooms Katholieken. De Engelse kerkhervormer John Wycliffe en de Boheemse filosoof Johannes Hus waren daarbij enkele spilfiguren die wij niet over het hoofd mogen zien.

Voor velen is de reformatie 500 jaar geleden begonnen met die aanklacht van Luther. Velen vinden ook dat er dan een bevrijding van de ketterij van Rome tot stand kwam. Nochtans kunnen wij duidelijk zien dat vele ketterse en heidense elementen die in voorgaande eeuwen werden verwijderd heden al terug binnen geslopen zijn. Zo kan men tegenwoordig in vele protestantse kerken terug beelden vinden van figuren welke goddelijke krachten worden toegewezen.

De grootste hervorming om terug te gaan naar de eerste eeuwse leerstellingen van de volgelingen van Jeshua is echter nooit door gebroken. Wel kunnen wij zien dat steeds echte volgelingen van Jeshua ernstige pogingen hebben gedaan om het ware geloof in Jezus Christus, zoals Jeshua meer bekend raakte, te bewaren. Oorspronkelijk werden zij als volgelingen van Jeshua aanschouwd als een Joodse sekte, “De Weg“, maar toen zij verder omschreven werden als “Christenen” ontstonden daarnaast andere benamingen die telkens sloegen op denominaties die het licht zagen, en waarbij het kleine gemeenschappen waren die het geloof verder trachtten uit te bouwen. Ze ware christenen die zich hielden aan de leer van Christus en aan de God van Christus, bleven steeds in de minderheid en werden ofwel als verwaarloosbare denominaties in het Christendom aanschouwd of erger nog als sekte. Zo kan men vandaag meerdere groepen in de Christenheid vinden die de liefde van en voor Christus bewaard hebben en nog steeds die Ene Ware God aanbidden.

Door de tijden heen zijn er ook dragers van het geloof geweest die vinden dat het dragen van een naam zeer belangrijk is. Zo zijn er gelovigen die er bewust voor gekozen hebben om de naam van God in hun kerknaam te dragen. Zo kennen de meeste mensen wel de Getuigen van Jehovah. Vele mensen vergeten echter dat er buiten die groep met die naam nog heel wat gelovigen getuigen voor Jehovah. Maar zij dragen verschillende namen al worden zij dikwijls over één en dezelfde kam geschoren als de Getuigen van Jehovah.

Zo wel in het Christendom met de Christenheid zo ook in het Jodendom zijn er die God zodanig lief hebben dat zij niet alleen Hem willen dienen, maar zich ook willen ten dienste geven aan God Zijn gezonden profeet die zich als Lam van God heeft aangeboden en verlossing voor de mensheid heeft gebracht. Die man van vlees en bloed is de persoon die ook door de meeste protestanten tot hun god gemaakt is geworden, in plaats te aanvaarden dat hij de zoon van God is die nu ook de bemiddelaar tussen God en mens is.

Boekdrukkunst in de 15e eeuw

Luther schaamde zich niet voor die blijde Boodschap welke de gezonden van God kwam brengen.  De hervormer was zich bewust van dat Evangelie van Christus, dat het een kracht Gods is tot zaligheid voor iedereen gelijk die gelooft, eerst de Jood, en ook de Griek. Met de Woorden van God in de volkstaal te brengen verbrak Luther de ketens die de Rooms Katholieke Kerk over het Woord van God, de Bijbel had gebracht. Eindelijk konden mensen komen te lezen en zien hoe die Kerk hen bedroog met allerlei leerstellingen die helemaal niet Schriftuurlijk zijn. De leugens werden ontmanteld door de boekdrukkunst en de verdere verspreiding van Gods Woord. Eén groot nadeel was en is nog steeds dat veel mensen zo door de Kerkelijke doctrines beïnvloed waren en zijn, dat zij het zeer moeilijk hadden en hebben om zich daar van los te maken.

Maar diegenen die zich enkel willen houden aan dat onfeilbare Woord van God en inzien wie die lang verwachte Messias is, willen die naam van die gezondene van God ook verder uitdragen, zoals de Joodse leermeester Saul, beter gekend als apostel Paulus. eerst ging hij in het verweer tegen die volgelingen van Jeshua, maar na een teken uit de hemel en zijn plotse tijdelijke blindheid, werden zijn ogen geopend en wist hij hoe belangrijk die uitdraging van de naam van Jeshua ook was.

Nu dat wij dichter tegen de eindtijd komen is het van nog groter belang dat mensen bewust worden van de rol van Jeshua en hoe men zich moet aansluiten bij de volgelingen van deze rebbe. Omdat de naam van hem meer gekend moet geraken en omdat Joodse broeders en zusters helemaal niet geassocieerd willen worden met Christenen die drie goden aanbidden, vormen Jeshuaisten het alternatief. Als naamdragers en vaandeldragers voor Jeshua, de Kristos of Christus, willen zij de belangrijke taak verder opnemen om te getuigen voor God en Christus en de wereld het Goede Nieuws verkondigen van het komende Koninkrijk van God.

$

Lees meer over de belangrijkheid van de naam: Jeshuaisten dragers van de naam van Christus

en lees verder ook:

• Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 3 De Weg – een Joodse sekte
• Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 4 Trinitariërs en Niet-trinitariërs
• Messiaans Judaïsme of Nazarener Judaïsme
• Wie is een Jeshuaist
• Waarom een Jeshuaist worden

++

Aanvullende lezing

1. Eerste eeuw ecclesia
2. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #3 De Weg
3. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #10 De Inquisitie
4. De Ekklesia #10 Addendum 1: een moderne theocratie?
5. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen
6. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #6 Valse leraren en geestelijke hoererij
7. De kerk moet blijvend hervormd worden
8. Kleine gemeenschap in ongeïnteresseerde wereld
9. Stichter van een beweging
10. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #4 Volgelingen van Jezus
11. De marketing van God een op maat gemaakt bedrijfsadvies
12. Opvallende verschuivingen in kerkversiering
13. Huis van het Protestantisme, in Brussel
14. Wereld van een Bijbels analfabetisme is ontstaan
15. Zoeken naar eenheid ook voor Hersteld Hervormde Kerk

+++

Verdere berichten om te lezen

1. Studiedag als Catars – 25 November 2017 – Gent
2. Wat weten we over de wezerrenaissance?
3. Luther…
4. Luther – zijn leven, zijn werk (recensie)
5. Nieuwe biografie bij 500 jaar Luther
6. De 95 stellingen van Luther
7. 500 jaar reformatie – reden tot droefheid
8. 31-10-1517 – 31-10-2017: 500 jaar reformatie: God heeft Zijn Woord bewaart
9. Vijfhonderd jaar Luther(-isme ) in het Catharijneconvent in Utrecht
10. 500 jaar na de Reformatie: dit bracht Maarten Luther teweeg
11. 500 jaar Luther
12. Lutherstad Wittenberg
13. Panorama Wittenberg 1517
14. Maarten Luther: Populist van de 16e eeuw
15. Luther, geloof versus geloof
16. Luther, held of scheurmaker
17. Kwakgeschiedenis: Luther
18. Expositie over Luther in de Santa Maria dell’Anima in Rome
19. Vijfhonderd jaar reformatie
20. Robbert Veen: Menno Simons, de radicale reformator
21. De essentie van reformatie
22. Rome en reformatie
23. Vast gegrond op het fundament van 5x Sola!
24. Erasmus : Nederlandse priester, theoloog, filosoof, schrijver en humanist.
25. Hervorming 500
26. 500 jaar Protestantisme
27. Klaas Touwen: Luther over kerk en staat
28. 2017 langs Jena weer naar huis.
29. Gereformeerde hermeneutiek voorbij de Reformatie?
30. Reformatie volgens Zondag 11
31. Reformatie en oecumene, toen en nu
32. Nuuskommentaar: Reformasie 500 jaar later
33. Die Hervorming. ’n Beknopte geskiedenis
34. Hervormd
35. 31 Oktober en die Hervorming
36. Gedachten bij de Reformatie
37. Reformatie herdenken(1): ellende, verlossing en dankbaarheid…
38. Staat de kerk wel echt achter (de) Reformatie?
39. Wat ik leerde van Luther
40. MoM | Individu en proces
41. Europese heksenvervolging
42. Erfgoedzorg voor protestants-evangelische kerken
43. Geloofsgesprek: iedereen zijn eigen god
44. Feesten bij verschillende religies
45. Rinus Houtman aan het woord
46. Dominee bij Defensie
47. Boek: Stoner – John Williams
48. Die Hervorming: Van Wittenberg tot Wall Street
49. De renaissance versus nu: wat te doen tegen ketters? (essay)
50. Christendom is meer dan paasei
51. Bergoglio weer een stapje dichter bij het afschaffen van het H. Misoffer
52. vernieuwing als die van ‘1517’ ……. ‘again in the air’ ?
53. Solus Christus
54. Glo: in God, en in wat God doen. Sola fide.
55. Wilken Veen: Sola fide, hoe bijbels is dat?
56. De vraag van Judas Thaddeus
57. Tien teksten (deel 3)</a
58. “Luther handelde tegen de Heilige Geest”, vindt kardinaal Müller
59. Kerkelijke samenwerking anno 2017: Als in een wazige (achteruitkijk)spiegel
60. Lezing CSFR over Reformatie en secularisatie
61. Lucas Cranach: Schilder van de Reformatie
62. Zijn Beelden een Gevaar of de Redding voor het Geloof?
63. Refo-column
64. Reformatie – Verbeelding voor onderweg
65. Landschap van mijn dromen>
66. Afsluiting 500 jaar reformatie in Nicolaasbasiliek
67. Reactie: Verder dan de Reformatie en vrijzinnigheid
68. Opperherder zend ons herders (geen kerkleiders!)…
69. Theologiseren in jouw klein hoekje
70. Avond over Reformatie 31 oktober
71. Reformatiemuziek in Ede
72. Trouw : Wat te doen met de ‘Jodenzeug’ op Luthers kerk?
73. De Naam

+++

Related articles

• Greek monks say ‘satanic’ law could lead to all-male sanctuary being invaded by women

Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen

Van onze Joodse broeders in Amsterdam zijn wij te weten gekomen dat er bepaalde zendelingen zich in de joodse buurten willen opdringen en Joden willen bang maken dat als zij Jezus niet erkennen verdoemenis op hen komt.

Graag willen wij Joden er aan herinneren dat zij zich nooit mogen laten intimideren. Ook moeten zij weten dat de straf der zonde de dood is en dat God niet zulk een onrechtvaardige en gruwelijke God is dat Hij de mensen na hun strijd hier op aarde en na hun dood dan nog eens zou gaan doen laten lijden in een folterplaats genaamde hel. Joden zowel als ware christenen weten dat sheol gewoon het graf betekent en de uiteindelijke rustplaats is waar mens en dier terecht komen na hun leven.

Oostkant van Buitenveldert is een wijk in het stadsdeel Zuid in Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland, het Gijsbrecht van Aemstelpark.

Gekleed in opvallende t-shirts met Hebreeuws opschrift gaan de evangelisten in groepjes langs huizen. Zij richten zich op de Joodse bewoners. Gevraagd naar de reden van hun komst naar juist de Zuid Amsterdamse wijk Buitenveldert, toch op zichzelf een woonwijk als vele andere, was het antwoord van de missionarissen:

Hier in deze wijk wonen toch juist de Joden. Onze bedoeling is de Joden tot Jezus te brengen.

 

Deelnemers aan de zendingsactie kwamen uit Veenendaal, maar behoorden niet tot de in die Utrechtstse streken Broeders in Christus, die ook wel Jezus verkondigen maar geen Drie-eenheid aanbidden. Bij deze zendelingen waren er ook bij die naar eigen zeggen uit Maleisië kwamen en überhaupt geen Nederlands bleken te spreken. Daar hebben wij natuurlijk helemaal geen bezwaar tegen, maar er blijkt uit hoe die zendelingen ook wil inspelen op de voor geweld vluchtende Joden uit het zuidelijk halfrond.

In België en Nederland ligt de Joodse gemeenschap al een tijdje onder vuur van belagers allerlei soort. Dat evangelische christenen hier op inspelen mag duidelijk zijn. Zij maken handig gebruik van de angst die in de Joodse gemeenschap aan het groeien is.

Het valt te prijzen dat men Joden Jezus wil leren laten kennen maar dat hoeft niet op een angstaanjagende manier te gebeuren. Jezus was een Jood vol liefde voor zijn eigen gemeenschap en voor anderen. Jezus aanbad slechts één God, de God van Israël Die één is, en niet uit meerdere goden bestaat. Jezus predikte vrede en zaaide geen angst. Zijn wijze van mensen tot God te trekken berustte niet op hete paniek zaaien of om mensen de angst op het lijf te jagen met uitzinnige verhalen van eeuwige foltering of oneindige verbranding.

Het is fijn te merken dat bepaalde christenen er zich wel degelijk bewust van zijn van de belangrijkheid van het Heilige Land, Israël. Goed dat zij beseffen dat daar in Jeruzalem de hoofdstad zal gevestigd worden van het aardse Koninkrijk van God.  Maar nu doen bepaalde christenen alsof het aan hen gelegen is en alsof zij dat koninkrijk zullen gaan bezitten en dat verbondenheid met hun geloofsgroep als enige de toegang tot dat Koninkrijk van God zal kunnen waarmaken .

Getooid met Israëlische vlaggen, met enige regelmaat op vrijdagen zijn er nu christelijke predikers of moeten wij zeggen evangelischen, te vinden in de directe nabijheid van een aantal koosjere winkels in Buitenveldert. Ze komen muziek maken op vrijdagen, de dag dat het het drukst is bij de koosjere winkels. Na hun eerste optreden in september 2016 maakte de leider van de groep duidelijk dat zij waren gekomen met de Messias-boodschap.

Het mag dan wel zijn dat zij met heerlijke muziek de mensen mogen bekoren. Wij zijn er bewust van dat vele jongeren zich door de opgezweepte muziek mogen aangetrokken voelen. Er zijn dagen dat zij met 15 broeders en zusters in de Joodse wijk in Amsterdam muziek maken. Hierbij hopen zij alzo de mensen weer te bemoedigen en het licht van de Messias te laten schijnen.

Hun leider verwoordt zijn motto aldus:

Ik geloof dat de druk op Israël steeds meer toe gaat nemen, ook in Nederland. Juist in die druk kunnen we iets van de Messias laten zien. We zien ook steeds meer openheid onder het Joodse volk om te horen over de Messias. God is aan het werk en ik wil meegaan in dat waar Hij mee bezig is.

Het is wel degelijk zo dat er onder het Joodse Volk meer openheid begint te komen om naar broederlijkheid te streven en in te zien dat meerdere mensen als Volk van God zullen moeten komen samen te leven. Ook kunnen meerdere Joden tekenen zien dat het mogelijk kan zijn dat de Meshiach komende zal zijn. Hierdoor is de belangstelling voor de Messias bij sommige Joden toegenomen. Dezen moeten echter weten dat er helemaal geen reden is, wanneer zij die Messias zouden aanvaarden, om hun Joodse geloof ter zijde te leggen of om zich aan te sluiten bij een geloofsgroep die een Drie-eenheid aanbid. Voor die Joden die de Messias vinden en willen aanvaarden als hun redder staan er genoeg niet-trinitarische Christenen klaar om hen op te vangen. Wij kunnen slechts hopen dat die Joden die Jeshua of Jezus Christus als de Messias willen erkennen dan ook die christelijke geloofsgroepen zullen vinden die slechts één God aanbidden en geen Drie-eenheid. Voor hen mogen de Jeshua-isten een ideale groep zijn, die open staat voor zowel Joden als niet-Joden … voor allen die Jeshua willen erkennen als de Messias en volgens zijn leefregels willen leven.

 

+

Voorgaande

Voor Joden dezelfde positie als ieder volk

++

Aanvullend

1. Schepper en Blogger God 11 Het Oude en Nieuwe Blog 1 Gericht op één mens
2. Lam van God #2 Tegenover onschuldig dier een onschuldig man #1
3. De wederkomst en de eindtijd #3 Let op de Vijgeboom
4. De nacht is ver gevorderd 19 Studie 4 Wat te doen
5. Israël en Gods koninkrijk hand in hand
6. Nieuw boek over anti-joods geweld en consequenties van het Israëlisme
7. Messiaans Pesach 2017 en verharde harten
8. Jeshuaists or Followers of Jeshua

+++

Verder verwant

1. Die Kerk (12) – Die Kerk in die Brief aan die Filippense
2. Wat ik leerde van Luther

Joodse studenten eigendom van het eigen Joodse volk

Moge gij Joodse studenten uw Jodendom bezien niet als geïnteresseerde vreemdelingen of als archeologen, maar als eigendom van het eigen volk.

Opperrabijn Dasberg (11 mei 1937)

Joodse begraafplaats Assen (Photo credit: Wikipedia)

Related articles

• Iranian preacher creating more hatred between religious groups
• Difference between a Messianic Gentile, a Messianic Jew and a Christian
• 1967 Six Day War Fifty years later in view
• The average Fox News or MSNBC viewer is less ideological than the average … – Vox

De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin

Omtrent het Jood zijn kan er veel gediscussieerd worden. Wie mag zich Jood noemen en van al die verschillende Joodse geloofsgroepen welke heeft er dan het ware Joodse geloof? Tegenwoordig vindt men ook groepen die zich Messiaanse Joden noemen. Hierbij valt op dat er daar ook mensen bij zijn die in de Drie-eenheid geloven en daarom eigenlijk nooit het recht kunnen opeisen om zich Jood te noemen, want dit is een aanfluiting voor de gehele Joodse gemeenschap, mits de God van de Joden een Enige God is die slechts Één is en niet uit meerdere godheden bestaat. De God van Abraham is slechts één. Jezus als Esseense jood wist drommels goed wie die Godheid was en heeft ook nooit opgeëist om zelf als godheid erkend te worden. Integendeel heeft Jezus steeds beweerd dat hij niets kon zonder die Ene Ware God, de God van Israël, die veel groter is dan hij.

Na de afslachting van de Joden kan men toch nog stellen dat in Nederland er nu toch nog zo een 40.000 tot 50.000 Joden zijn. Daarvan zijn er die anderen wegens het moeder of vaderschap geen Joodschap willen toekennen.

De 36-jarige Chaim Moszkowicz zegt bijvoorbeeld:

‘Als kind al besefte ik dat mijn opa anders was dan anderen, met dat vreselijke nummer op zijn arm. Ik voelde haarfijn aan dat het niet iets alledaags was. En nog iedere keer als ik hem opzoek word ik daarmee opnieuw geconfronteerd. Die oorlog roept vragen op: ik geloof wel in íets – al kan ik dat moeilijk onder woorden brengen – maar hoe heeft die oorlog dan kunnen plaatsvinden? Daarom snap ik ook niet dat orthodoxe joden vaak zo neerkijken op liberalen of mensen met alleen een joodse vader; we hebben al zo veel mensen verloren.’

Ronit Palache

Of er al of niet altijd die overdracht via de moeder moet zijn is  slechts één van de heikelpuntjes bij Joden. Ronit Palache (32) die opgroeide in een traditioneel-joods gezin had zich nooit in de tragiek van de vaderjoden verdiept. De gesprekken die zij met zulke Joden voerde voor haar recent verschenen boek, waren zeer emotioneel.

Soms hadden mensen hun levensverhaal ter voorbereiding opgeschreven. Ze zagen tegen het gesprek op. Sliepen slecht. Huilden veel.

Niet enkel kwamen bepaalde mensen door de oorlog er achter dat zij eigenlijk Joods waren. door de oorlog verstopten ook velen hun Joods zijn of kwamen tot een ontkenning die tot nu door gegaan is bij hun kinderen en kleinkinderen. Maar bij de huidige jongeren, die er nu laat zijn achter gekomen dat zij Joodse familieleden hadden of nog hebben is de vraag gekomen van het al of niet Jood zijn of bij sommigen ook van het al of niet christen en/of Jood zijn.

In ieder geval moet het zeer pijnlijk zijn voor mensen die in kampen hebben gezeten voor hun Jood zijn om te horen dat na de oorlog er zijn die beweren dat hun kinderen geen Jood zijn omdat ze geen joodse moeder hebben. Dit is werkelijk hartverscheurend. Voor die kinderen en hun kleinkinderen is het ook een waar dilemma. Voor hen die daarbij ertoe zijn gekomen om rabbi Jeshua te aanschouwen als de lang verwachte Messias, is het nog moeilijker, want vele christenen willen hen ook niet aanvaarden als Christen omdat zij de Drie-eenheid niet willen erkennen. Maar de Drie-eenheid is iets wat Jezus nooit heeft gepredikt en iets dat geen enkele Jood, dus ook Jezus niet, zou aanvaarden. Gelukkig zijn er ook meerdere niet-trinitarische Christenen die echter ook op weerstand van de andere (valse) christenen vallen. Dit houdt de ware ‘Joodse’ volgers van de Jood Jeshua / Jesus of Jezus, zoals hij door de meeste Christenen wordt genoemd, niet tegen om slechts één Ware God te aanbidden en hun hoop te richten op de wederkomst van Jezus Christus.

Maar ondertussen komt het er op aan zich een leven op te bouwen dat conform is volgens de regels van God en daar kan het wel zoeken zijn naar gemeenschappen die zich daar aan willen houden. Dat is echter niet enkel een probleemgeval bij Christenen. Ook bij Joden en bij Islamieten kan men zien dat ook in die gemeenschappen valse leerstellingen zijn binnen gesijpeld en dat in de verschillende geloofsgroepen van die gemeenschappen ook heel wat menselijke leerstellingen de overhand hebben gehaald op de Schriftuurlijke leerstellingen.

Een van de geïnterviewden vertelt dat hij tijdens een conflict met een orthodox-joodse rabbijn riep:

‘Als dit het jodendom is, kan je Jehova in je reet steken’.

vertelt de liberaal denkende Joods gelovige auteur van de “Verhalenbundel over de joodse identiteit”  “Ontroerende onzin“.

Traditioneel joods opgevoed voerden Ronit Palache haar ouders een kosjere huishouding. In de Nederlands joodse gemeenschap is de naam ‘Palache’ een begrip. Er is de de zeventiende eeuw was Samuel Pallache (de naam werd toen nog met dubbel ‘l’ gespeld) die als ambassadeur voor sultan Muley Zaydan in Nederland als een kameleontisch figuur op trad en met joden, christenen en moslims overweg kon.

Juda Lion Palache leider van de Joods Portugese gemeenschap in Amsterdam

Er was de groot rabbijn Isaac Juda Palache (1858-1927), en haar overgrootvader linguist Juda Lion Palache,  hoogleraar semitische talen aan de Universiteit van Amsterdam. Na zijn ontslag, in 1941, werd hij lid van de Joodse Raad. Drie jaar later volgde deportatie naar Theresienstadt – en van daaruit Auschwitz. Juda Palache werd vermoord, maar zijn naam leeft voort in een bibliotheek voor Hebreeuwse studieboeken: het Juda Palache instituut.

Alle voorvaderen van Palache (haar vader Bram incluis) zaten in het bestuur van de Portugees-Israëlitische gemeente in Amsterdam. Zij leidden de diensten in de orthodoxe synagoge aan het Mr. Visserplein. Een gebouw dat volgens Palache symbool staat voor eeuwenoude tradities, melodieën en overlevering.

Zij zelf doorliep de lagere school Rosj Pina en de middelbare school Maimonides en werd lid van jeugdvereniging Bne Akiwa en sportvereniging Maccabi tennis.

Dankzij de tolerantie van haar ouders kon zij alles vragen en bespreken. Dit is echter niet zo gewoon in de Joodse gemeenschap en gaandeweg besefte zij ook hoe uitzonderlijk dat is.

„Ik ken veel joden die alleen met joden omgaan. Door hun segregatie zijn ze wereldvreemd en beschouwen ze kritiek op de Israëlische politiek als verraad. Het zelfreinigend vermogen van deze gesloten groep is beperkt. Dat is beklemmend voor iemand die graag nadenkt.”

In België stelt zich ook dat probleem. Bepaalde groepen Joden kijken argwanend op indien een Jood maar iets slecht durft te beweren over het huidige bewind in Israël. Echter moeten de mensen in het algemeen beseffen dat er daar ook veel seculiere Joden de klak willen zwaaien en dat veel bewindsvoeringen niet uit religieus maar politiek oogvlak worden voltrokken terwijl extreme Joodse gelovigen het algemeen Joodse geloof meer slecht dan goed doen door hun houding die niet volgens de leer van de Elohim is.

In België, Nederland en in andere landen is het ook een groot probleem als Joden met niet Joden trouwen. In onze contreien zijn er echter onvoldoende gelovigen van de eigen gemeenschap om uit te kiezen. Verder is in onze tegenwoordige maatschappij waar en een andere kijk is op het geslacht en geslachtsgemeenschap ook een moeilijkheid bij gekomen voor diegenen die wel Jood zijn maar verkiezen om geslachtsgemeenschap te hebben met iemand van het zelfde geslacht. De orthodox-joodse homoseksuelen zijn zo de groep die zich het meest uitgesloten voelt.

Palache verklaart

Voor mijn opleiding journalistiek heb ik een documentaire over homoseksualiteit en religie gemaakt. Van een van de geïnterviewden, een lesbische joodse vrouw, mocht de film alleen aan de examinatoren worden vertoond, omdat het thema zo gevoelig ligt in orthodox-joodse kring. De vrouw was zelf orthodox, had een groot gezin, maar vertelde dat ze het liefst met een vrouw samen zou leven. Omdat in de Torah staat dat vrouwen niet als man en vrouw ‘tegen elkaar mogen aanwrijven’, houdt zij haar gevoelens verborgen.”

Voor het boek was het goed dat de geïnterviewden zich niet door de schrijfster veroordeeld voelden.

In het voorwoord van haar boek schrijft zij

Dé joodse gemeenschap bestaat niet

en dat is iets wat de buitenwereld ook moet gaan beseffen dat in het Jodendom en de Islam eveneens een grote verscheidenheid te vinden is zoals deze te vinden is in het Christendom.

Joden moeten zoals Christenen en Islamieten eens durven in de spiegel te kijken en durven kritisch te zijn over hun eigen geloof en het geloof van andere groepen met zogezegd hetzelfde geloof. Niet elke Jood heeft hetzelfde Joodse geloof zo als niet elke Christen hetzelfde Christelijk geloof heeft. dit moeten Joden durven te zeggen en durven delen meet anderen in maar ook buiten hun geloofsgemeenschap.

*

Lees ook het interview van Danielle Pinedo met Ronit Palache (32) in NRC Handelblad ” “‘Ik heb een liberaal hoofd en een religieus hart’”

en vindt: Verhalenbundel over de joodse identiteit in het Nederland van nu

Lees een fragment uit het boek: Leesfragmenten uit “Ontroerende onzin”

+++

Aanverwante verdere lezing

1. Radicaliteit is gevaarlijk
2. Nederlandse man vervrouwelijkt volgens Jaap Marinus

+++

Save

Related articles

• A breathtaking 1915 photo tour of the mountains of the Holy Land
• Celebrating Christmas in the Midst of Islamic Domination
• Biblical Prophecy Exposes the ‘Two State Solution’ as Absolute Nonsense
• Christians Complain About Muslims Blaspheming Christ In Anglican Church During Services, Now UK Police Are Investigating Christians For “Hate Crimes” Against Muslims
• What Shaped King’s Prophetic Voice?