Het verandert ook je geest,
je houding en je stemming.
Wil je graag delen … dat mag enkel mits bronvermelding ( © respecteer de auteursrechten). Dankjewel. Wijzigingen aanbrengen aan gedeelde prenten of teksten is niet toegestaan! Teksten overnemen voor commercieel gebruik is niet toegestaan!
Een zeer grote groep mensen in onze maatschappij zijn de “vergetenen”, de vluchtelingen, daklozen, marginalen en armen.
De politici die het voor het zeggen hebben zijn met hun gedachten meestal zeer ver van de harde werkelijkheid en leven in hun eigen cocon, waarbij de wereld van de machtigen en rijken de r aarde prioriteit verkrijgt.
Velen moeten het weten te rooien zonder systemen die de parlementariërs wel voorzien. Maar een grote meerderheid valt tussen de mazen van het net.
Met deze periode van social distancing hebben ook heel wat mensen afstand genomen van de “andere” en hebben zij zichzelf prioritair gesteld. Het egoïsme is zienderogen versterkt. En als er mensen gingen samen klappen om 20 uur was dat toch niet zozeer uit medegevoelen doch eerder om zichzelf te laten zien aan anderen, dat zij toch nog mee telden in deze maatschappij.
Na alle afzondering, sluiting van winkels en bedrijven hopen zij hun werk terug te vinden, maar komen nu die “buitenlanders” nog meer als bedreiging van hun eigen stekje te zien.
Toch zullen zij moeten komen in te zien dat wij die toevloed van buiten Europa ook nodig hebben en dat wij maar beter dat mooie woord “blijveling” als een positieve meerwaarde voor onze maatschappij gaan zien.Kirsten van den Hul, lid van de Nederlandse Tweede Kamer namens de Partij van de Arbeid, heeft zoals kamerleden in België heel wat portefeuilles in haar handen, namelijk Onderwijs, Wetenschap, Emancipatie, Media, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.
Volgens haar is de tijd gekomen voor een (enorme) verandering. Zij gelooft in een een (s)hevolution, waarbij mannen en vrouwen samen de wereld veranderen en de emancipatie van de vrouw voortzetten.
Niet omdat dat moet van de politiek, of van de feministen, of van hun partner. Maar omdat de economie, onze relaties en de hele maatschappij er aantoonbaar beter van worden als zaken tussen mannen en vrouwen beter zijn verdeeld dan nu.Het kan misschien mogelijk zijn dat wij hier te maken hebben met een wat vreemde eend in de bijt, een politicus die zoals in de Belgische PvdA, echt begaan is met wat er onder de mensen leeft. Haar oog(merk ) mag dan misschien op de vrouw vallen die een revolutie kan veroorzaken, wat wij vandaag nodig hebben zijn mensen die hun stem willen verheffen om de gewone man en vrouw, jongens en meisjes van alle slag aan het woord te laten en hun een plaats te bezorgen in een voor hen leefbare omgeving.
Zij weet het zeker dat dit een eeuw voor de vrouw wordt, maar hopelijk zal zij ook inzien hoe die vrouw aan het roer het moet opnemen voor het algemeen welzijn van plant, dier en elk mens. Voorzeker mag het deel-tijddilemma, de loonkloof, huiselijk geweld niet ontbreken. Vooral dat laatste is kenbaar enorm toegenomen in deze corona tijd. Maar geweld onder kinderen is ook een enorm opvallend probleem geworden. De laatste maanden zijn wij overstelpt met moorden gepleegd door minderjarigen. Uit de hand gelopen pesterijen, met dood tot gevolg van ocharme 13 en 14 jarigen.
Onze maatschappij zit duidelijk met een groot probleem van normen en waarden.Het is goed te merken dat zij inziet dat in onze huidige maatschappij wel genoeg ellende is voor nog minstens vijf boeken.
Zij sprak de afgelopen drie jaar vaak over ‘gelijke kansen‘. Als het ging om te lage schooladviezen voor kinderen met lager opgeleide ouders of (groot)ouders met een migratie-achtergrond bijvoorbeeld. Of over het lerarentekort, dat inmiddels door heel Nederland en België pijnlijk voelbaar is. Maar zoals in België voelen nog minder leerkrachten er iets voor om in scholen les te geven waar ‘minderbegaafden’, ‘minderheden’ of ‘allochtonen’ zitten. Niet veel leerkrachten staan te popelen om les te gaan geven in scholen met relatief meer leerlingen met risico’s op achterstanden. Van den Hul schreef er een initiatiefnota over en bestookte onderwijsministers Slob en Van Engelshoven geregeld met Kamervragen en moties.
Zij zegt
Maar de meeste indruk maakten niet de debatten, Kamervragen, of stemmingen (al blijft het natuurlijk best een bijzonder gevoel als een motie wordt aangenomen, zoals deze bijvoorbeeld😊). De meeste indruk maakten de gesprekken die ik had met de mensen die ik onderweg tegenkwam.
Gesprekken met leraren, over hun gigantische werkdruk en hun zorgen over de toekomst van ons onderwijs. Met ouders, die soms al jaren worstelden met het vinden van passend onderwijs voor hun kind. Met leerlingen in het Voortgezet Speciaal Onderwijs, die me vroegen om in debatten ook het VSO niet te vergeten. Gesprekken met vluchtelingen uit Congo en Soedan in een kamp in Oeganda, dat we bezochten tijdens een indrukwekkend werkbezoek aan Oost-Afrika. En vooral: de vele gesprekken met vrouwen in de vrouwenopvang, die me vertelden over hun pijn en hun dromen.
Want daarmee begon het allemaal voor mij, met een heel persoonlijke initiatiefnota over geweld achter de voordeur. Een onderwerp dat voor mij veel meer is dan alleen politiek: ik kan er helaas zelf als voormalig slachtoffer over meepraten. Best bloot voelde dat, jezelf zo kwetsbaar opstellen onder het oog van collega’s, pers en publiek. Maar ik ben blij dat ik zo een steentje heb kunnen bijdragen aan het bespreekbaar maken van dat hardnekkige taboe. {Waarom ik door wil als Kamerlid}
Met meer dan een jaar een proberen om te gaan met een ons zeer beperkende pandemie zijn er heel wat taboes boven water komen drijven die aangepakt moeten worden. Dus heel wat werk aan de winkel.
Wat gisteren nog opviel op het nieuws was hoe een Iraans leraar Engels hier een korte cursus had gelopen en zo de mogelijkheid kreeg om hier als bemiddelaar te kunnen optreden. Opmerkelijk was hoe goed die man in één jaar tijd Nederlands had geleerd. Tegenover veel Belgen en Nederlanders die een bepaalde job niet willen uitvoeren, omdat ze deze te min voor zichzelf vinden, heeft deze man de handen uit de mauwen gestoken, hogeschool gevolgd en op één jaar tijd een diploma behaald waarmee hij nu verder kan en in België ook zijn diensten kan aanbieden.
Overal in Europa hebben wij zulke moedige en hardwerkende durvers en blijvelingen nodig. Zij zullen binnenkort ook moeten meewerken om onze landen weer op de juiste weg te helpen na de coronacrisis.
Niet enkel politici moeten hun oor te luisteren leggen ook zeer vele mensen die het nog steeds niet geloven dat wij met een echte pandemie te maken hebben en dat wij ook nood hebben aan mensen van het buitenland om onze verouderde bevolking aan te vullen en op te vangen.
+
Voorgaande
Waarom doen we niets aan de oorzaak?
Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal
Politici handig gebruik makend van immigranten en jihad angst
Gastvrijheid: een pijnlijke weg om anderen te verwelkomen
++
Aanvullend
Hoe omgaan met huidige moeilijkheden
Politici die trachten het geloof in de privesfeer te duwen of uit de maatschappij te bannen
Met christenen flirtende politici
Wie of welke generatie verantwoordelijk
Een tijd van plicht, verantwoordelijkheid en verantwoording
+++
Verder gerelateerd
Vluchtelingen, medemensen in nood: welkom!
Verkiezingscampagnes gaan vaak over wie het hardst kan roepen. Wie het meest in het nieuws is, wie de concurrentie het best kan aftroeven, wie het meest gevatte antwoord geeft in debatten. Ik heb mijzelf een ander doel gesteld deze campagne. Ik wil vooral luisteren.
De afgelopen vier jaar heb ik mij als Kamerlid met veel liefde verdiept in veel verschillende onderwerpen. Van kansengelijkheid in ons onderwijs tot de aanpak van ‘huiselijk’ geweld, van eerlijke handel tot LHBT-veiligheid. De berichten, mails, brieven en telefoontjes die ik over al die onderwerpen kreeg waren daarbij vaak van onschatbare waarde. In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart leg ik mijn oor dan ook graag te luisteren bij (ervarings)deskundigen in het land: studenten, professionals, onderzoekers, mensen die uit eigen ervaring kunnen spreken. Op zoek naar de meest prangende problemen, en wat daar volgens jullie aan gedaan moet worden.
Zo sprak ik vandaag met…
View original post 217 more words
Vandaag mogen ongeveer 13 miljoen Nederlanders naar de stembus. Bouwkundestudente Myrthe Viveen (19) heeft er ‘super veel zin in’ om haar eerste biljet in de stembus te steken.
Bij vrienden en leeftijdsgenoten ziet Viveen veelal sympathie voor GroenLinks en ChristenUnie, maar Forum voor Democratie is zeker geen uitzondering.
‘Middenpartijen hebben de macht al en jongeren willen verandering’,
analyseert ze.
‘Dan ga je voor een uitgesproken partij. Forum-stemmers zie ik niet als vijanden. Mensen zijn meer dan wat ze stemmen. Uiteindelijk willen we allemaal wat het beste is voor Nederland, alleen kunnen de wegen daar naartoe nogal uiteenlopen. Op Instagram ga ik regelmatig de discussie aan met Forum-stemmers. Dan horen we elkaars kant van het verhaal en dat vind ik hartstikke goed. Dat houdt mij scherp, want mijn mening is niet altijd de juiste.’
> Lees verder:
+
Voorgaande
De Nederlanders konden de vorige dagen hun voorkeur kenbaar maken voor wie het land zou mogen regeren. Vandaag is het de laatste stemdag voor 2021.
Vandaag mogen ongeveer 13 miljoen Nederlanders naar de stembus. Benieuwd wie de stappen gaat nemen om zijn voorkeur kenbaar te maken. Men kan de vraag ook stellen in welke mate deze coronacrisis en de klimaat situatie een inslag zullen hebben. Men kan er niet naast zien dat klimaatactie nodig is en dat wij als levende wezens ernstig gaan moeten na gaan hoe wij met andere levende wezens (dieren maar ook planten) gaan omgaan.
De corona situatie heeft mensen erg gealarmeerd. Het coronavirus heeft er voor gezorgd dat heel wat mensen met hun haar in hun coronakapsel zaten. De situatie zorgt nog steeds voor een hoop kopzorgen. De gehele samenleving is in meerdere landen overhoop gehaald. Zo staat de zorg onder druk, dreigen verschillende horecazaken failliet te gaan en zorgen de strenge coronamaatregelen voor een tweedeling in de samenleving.
Angst voor ziek te worden en zelfs te sterven heeft velen bevangen. Niemand kon ontkomen aan wat er rondom hen gebeurde. Het was geen “ver-van-mijn-bed-show ” meer. Daar tegenover staat een ander drama dat al jaren door miljoenen mensen genegeerd wordt.
Hopelijk heeft deze corona-pandemie duidelijk gemaakt dat wij als mens verkeerd bezig zijn en dat er een drastische verandering moet gebeuren. Er zijn wel de corona en de klimaatsverandering ontkenners, maar die nemen niet weg dat een meerderheid van de bevolking bewust kan gemaakt worden van de nodige veranderingen. Toch valt het op dat sinds 2020 uit rechtse hoek heel wat groepen naar voor kwamen die aandacht opriepen en verkregen alsook er in slaagden aanhangers te winnen door de vele leugens die ze konden verspreiden.
Sommige christenen, ook onder de Broeders in Christus, beweren dat wij niet mee moeten doen aan “stemmen” en mits er in Nederland geen stemplicht geldt, welke wel in België geldt, vinden velen van die christenen dat ze dan maar thuis moeten blijven en moeten afwachten wat anderen zullen bepalen. Maar dat is wel gaan voor een gemakkelijke manier om de eigen verantwoordelijkheid af te wimpelen.
In 2018 vroegen wij ons al af of deze wereld afstevende op een toenemende onverschilligheid. De roep van de Belgische Christadelphians om anders te gaan leven leek enkel in dovemansoren terecht te komen. Het bracht wel veel spot op, van de velen die ons veel te donker vonden kijken. Maar wij vertelden vroeger al dat bepaalde virussen zich makkelijk verder konden ontwikkelen als wij niet meer zorg gingen dragen voor het omgaan met plant en dier.
Ook wezen wij al jaren op een ander soort virus dat onze maatschappij aantastte. Namelijk dat van onverdraagzaamheid. De laatste jaren groeiden de pesterijen aan net als discriminatie en racisme, dat torenhoge proporties leek te verkrijgen in deze tijden van isolatie. Men zou denken dat nu meerdere mensen eens konden voelen wat het betekende opgesloten te zijn in eigen “kot”, dat zij een groter medevoelen zouden krijgen met de duizenden die in tentenkampen het barre weer moesten trotseren. Maar niets is minder waar..
Het Sociaal en Cultureel Planbureau van Nederland heeft een rapport uitgebracht met als titel: ‘Een jaar met corona‘. Uit dat rapport blijkt het vertrouwen in de medemens ernstig te zijn gedaald tijdens de tweede coronagolf. De saamhorigheid die Nederland nog had tijdens de eerste coronagolf, zoals het applaudisseren voor de zorg, is inmiddels ver te zoeken.
Ook in België zien wij dat er nog maar weinig overschiet van een samenhorigheidsgevoel. Velen denken enkel aan zichzelf en wat de toekomst voor hen mag opbrengen. Maar wij mogen “de kop niet in het stand steken” en horen ons hoofd koel te houden terwijl wij duidelijk een verwachtingspatroon kenbaar moeten maken en keuzes naar voren moeten brengen welke een beleid zullen kunnen verkrijgen dat toekomstgericht naar een herstel van deze zieke aarde kan komen.
Indien men zijn stem kan uit brengen moet men er gebruik van maken. Men moet durven spreken voor diegenen of die dingen die niet voor zichzelf kunnen spreken. De natuur schreeuwt om help en die roep voor hulp mogen wij niet negeren. Dit vereist actie, nu en niet morgen. Daarom komt het er op aan dat wij onze politici wakker schudden en van hen eisen om de nodige maatregelen te treffen die ons weer op het rechte pad brengen naar een leefbare wereld.
+
Voorgaande
België staat voor een nieuwe epidemie
Extremisme is terug van nooit weggeweest
2020 en het onfatsoen van het grote geld
++
+++
Iedereen kent het gevoel.
Je duffelt je lekker in.
Je zet je kap op.
Een donkere bril.
Je gaat voort op de weg die je al kent.
Omdat dat makkelijk is.
Of comfortabel. Vertrouwd. Veilig.
Omdat je bang bent. Van de ommezwaai. Het risico. De verandering. Het onbekende.
Verandering vraagt moed.
Durven springen vraagt lef.
Je laten vallen. In het grote niets.
Om dan zonder garanties te blijven geloven in jezelf.
Een nieuwe versie van jezelf misschien.
Een versie die je nog niet kende.
Die je nog niet zag.
Dat is de magie van het onbekende.
English version / Engelse versie > Being the change that you wish to see
English version / Engelse versie > Picking up suitcases of pride
Hoe dikwijls beginnen wij niet met een idee
en wordt het helemaal iets anders?
English version / Engelse versie > Something different from the original idea
In zijn overzicht van het jaar 2016 keek Marcus Ampe naar een zwart jaar. En donker mag men het wel noemen met al de aanslagen en ongelofelijke moordpartijen. Maar is er een mogelijkheid om er toch een lichtpunt in te zien?
In ons tijdsbestel treffen wij een wereld die constant in verandering is en waar men kan vaststellen dat veel mensen elkaar veel dingen voor liegen. In deze wereld is het ook dat de mensheid
“de verandering vertegenwoordigt zoals u is uitgelegd en dat daarin ook de weg naar vrede ligt en wanneer deze vrede uiteindelijk collectief tot zijn eigen diepste worteling kan komen, dan zal daar ook wereldvrede uit kunnen ontstaan.” {Zal er wereldvrede zijn? En ja in welk jaartal?}
Vandaag de dag is er weinig van vrede en vredelievendheid te merken. Datgene wat momenteel in onze wereld zichtbaar is, geeft eerder weer hoe de mens in zijn eigen hebzucht uit elkaar is gegroeid en zijn toevlucht heeft gezocht tot zijn eigen ik, dat hij het liefst zo hard mogelijk vertroetelt.
Men kan zich ook de vraag stellen of er wel genoeg mensen te vinden zijn die de vrede echt willen najagen? Zijn er voldoende mensen te vinden die werkelijk met “Bewustzijn deze vrede in zichzelf creëren”, en het heft zelf in handen willen nemen om stappen te ondernemen om anderen mee te motiveren die weg op te gaan waarbij wij gezamenlijk willen streven naar onderlinge vrede en naar de uitzending van hoop en de positieve gedachten war Mr. Ampe zo graag naar wijst. Hij gelooft er in dat de verandering uit elk van ons moet komen en dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor de evolutie van de dag. Volgens hem zijn het wij zelf die de boodschap moeten uitdragen door ook al een bepaalde houding aan te nemen en een lichtend voorbeeld te vormen. Volgens hem moet daar ook de vrede als basis in dienen te liggen in ons eigen dagelijkse leven.
Deze vrede zal dan ook de verbinding maken met de ander en dit zal als een sneeuwbaleffect op deze wereld zijn beslag gaan krijgen.
+++
+++