In een vorig bericht wezen wij er al op dat het niet kon uit blijven dat de kerkgemeenschap haar leden zou oproepen tot het tonen van meer barmhartigheid.
De kerk moest wel eens nader gaan kijken naar de huidige omstandigheden waar vele mensen zich vragen stellen bij de vele vluchtelingen.
Spaanse Trappen in Rome (Foto credit: Wikipedia)
Op 8 december 2015 ging voor de Katholieken het ‘Jaar van de barmhartigheid’ van start. Daarbij roept de kerkelijke vader op om na te denken over hoe we in ons leven en in ons werk de barmhartigheid kunnen uitdragen en beleven. De kerkgemeenschap wil hierbij focussen op de geestelijke werken van barmhartigheid, die misschien minder gekend zijn dan de lichamelijke werken van barmhartigheid. Ook zij kunnen een hulp zijn om te groeien in ons geloof opdat wij in ons leven meer en meer op Jezus zouden gelijken.
De Kerk die ons helpt groeien en, met de hulp van het licht en de kracht van het Woord van God, ons de weg van de verlossing wijst en ons beschermt tegen het kwaad, moet een gemeenschap zijn die wordt gevormd door leden die als broeders en zusters door het leven willen gaan. Hierbij moeten die kerkleden zich ook open stellen als broeder en zuster tot anderen in hun omgeving.
Het wezenlijke in onze gemeenschap is volgens het Evangelie de barmhartigheid.
God heeft zijn Zoon gezonden. Deze gezondene van God heeft zich als mens volledig onderworpen aan zijn hemelse Vader, die hij eerde als de Enige Ware God en de mensheid Hem leerde kennen. In volledige overgave tot de God van Abraham, die ook onze God hoort te zijn, bood hij zich aan als zoenoffer om ons te verlossen, dat wil zeggen om ons zijn barmhartigheid te schenken. Jezus zegt het klaar en duidelijk wanneer hij zijn onderricht voor de leerlingen samenvat:
“Weest barmhartig zoals uw Vader barmhartig is” (Lukas 6,36).
Bestaat er een christen die niet barmhartig is? Neen. Een christen moet noodzakelijkerwijze barmhartig zijn, want dat is de kern van het Evangelie. En, trouw aan dit onderricht, kan de Kerk niet anders dan hetzelfde voor haar kinderen herhalen:
“Weest barmhartig”, zoals de Vader is en zoals Jezus geweest is.
Paus Franciscus I riep op 10 september 2014 al de gelovigen op om barmhartigheid te tonen. Hij riep de gelovigen op om zich te gedragen zoals Jezus en zei over de kerk dat ze geen theoretische lessen geeft over de liefde, over de barmhartigheid.
Ze verspreidt in de wereld niet, een filosofie, een weg van wijsheid…
zei hij. Vervolgend
Zeker, het christendom is dat ook en het is dat alles ook, maar als een gevolg, indirect. De moeder Kerk onderricht zoals Jezus, met het voorbeeld en woorden dienen om de betekenis van haar gebaren toe te lichten.
De moeder Kerk leert ons te eten te geven en te drinken aan wie honger en dorst heeft, te kleden wie naakt is. Hoe doet ze dat? Ze doet dat door middel van het voorbeeld van vele heilige mannen en vrouwen die dit op voorbeeldige wijze gedaan hebben; ze doet het ook door het voorbeeld van ontelbare vaders en moeders die aan hun kinderen leren dat wat wij over hebben, toekomt aan wie het noodzakelijke ontbeert. Het is belangrijk dit te weten. In de meest eenvoudige christelijke gezinnen is de regel van de gastvrijheid altijd heilig geweest: nooit ontbreekt er een schotel en een bed voor wie het nodig heeft. Eens verteld een moeder mij – in mijn vorige bisdom – dat ze haar kinderen – ze had er drie – wilde leren dat men wie honger heeft, moet helpen en te eten geven. Op een dag tijdens het middagmaal – vader was buitenshuis aan het werk – was zij met de drie kleine kinderen van ongeveer 7, 5 4 jaar aan tafel toen er aan de deur werd geklopt. Een heer vroeg te eten. De moeder zei: “Heb even geduld”. Ze is terug binnengegaan en heeft aan de kinderen gezegd: “Er is een meneer die te eten vraagt, wat doen we?” “We geven het hem mama, we geven het hem!” Ieder van hen had op het bord een biefstuk met frieten. “Heel goed, – zegt de mama – laten we de helft nemen van wat elk van jullie heeft, we geven hem de helft van de biefstuk van elk van jullie”. “Ah, neen, mamma dat is niet goed!” “Jij moet van het jouwe geven”. Zo heeft deze moeder haar kinderen geleerd te eten te geven van wat men zelf heeft. Een mooi voorbeeld dat mij erg geholpen heeft. “Ik heb geen overschot…” “Geef van wat je hebt!” Zo leert het de moeder Kerk. En jullie, de vele moeders die hier aanwezig zijn, jullie weten wat aan jullie kinderen te leren om, van de eigen dingen die ze hebben, te delen met wie in nood verkeert.
Vandaag zien wij veel mensen die enkel hun eigen op de eerste plaats zetten. Zij zijn het meest begaan met hun eigen ‘ik’. De ander wordt als een indringer aanschouwd. Velen willen enkel op zichzelf vertrouwen en anderen wantrouwen. Dit creëert sowieso al een barrière die het christelijk geloof in de weg staat. Als anderen dan ook nog eens hun aandacht opeisen doordat zij ziek of verzwakt zijn worden zij nog meer als een last aanschouwd.
Nochtans
De moeder Kerk leert nabij te blijven bij wie ziek is. Vele heilige mannen en vrouwen hebben Jezus op deze wijze gediend! En vele eenvoudige mannen en vrouwen brengen, elke dag dit werk van barmhartigheid in praktijk in een ziekenhuiskamer, of in een rusthuis, of thuis door wie ziek is bij te staan.
De moeder Kerk leert wie in de gevangenis is, nabij te zijn. “Maar Vader, neen, dat is gevaarlijk, dat is slecht volk”. Maar elk van ons is bekwaam… Weet wel: elk van ons is in staat te doen wat die man of vrouw die in de gevangenis zit, heeft gedaan. Allen hebben we de mogelijkheid tot zonde en om hetzelfde te doen, je in de loop van je leven te vergissen. Hij is niet slechter dan jij of ik! Barmhartigheid overstijgt elke muur, elke hindernis, en brengt je ertoe altijd op zoek te gaan naar het gelaat de mens, van de persoon. Het is de barmhartigheid die hart en leven verandert, die een persoon kan doen herleven en in staat stelt op een nieuwe wijze in de samenleving mee te doen.
Die samenleving is constant onder verandering en staat momenteel misschien meer onder druk dan al de voorgaande jaren na de afloop van de gruwel van beide wereld oorlogen. Indien wij echter niet opletten komen wij terug in een jaren dertig toestand van vorige eeuw. Het komt er op aan dat wij meer mensen bewust maken van onze taak als medeburger in een groter geheel waarbij wij een vrijheid wensen voor meerdere mensen uit verschillende culturen.
Als mensen op televisie gruwelbeelden zien komen nu en dan wel gevoelens los voor die gestorvenen. Maar waar blijft de aandacht voor de levenden die zo nabij zijn en voor dezen die zulk een gruwelen trachten te ontvluchten?
De paus herinnert er ons aan
De moeder Kerk leert nabij te blijven bij wie verlaten en alleen sterft. Dat heeft de zalige Teresa van Calcutta in de straten van Calcutta gedaan; dat hebben vele christenen gedaan die niet bang zijn om de hand vast te houden van wie op het punt staat deze wereld te verlaten. En ook in dit geval geeft barmhartigheid vrede zowel aan wie gaat als aan wie achterblijft. Zij doet ons ervaren dat God groter is dan de dood en dat voor wie in hem blijft ook het laatste afscheid een “tot weerziens” is… Dat had de zalige Teresa heel goed begrepen! Men zei haar:” Moeder dit is tijdverlies!” Zij bracht de stervenden die ze op straat vond en aan wier lichaam de straatratten reeds knaagden, naar huis zodat ze gereinigd, rustig, geliefd, in vrede konden sterven. Zij zei aan al dezen “Tot weerziens”. Vele mannen en vrouwen hebben gedaan wat zij deed. En zij worden daar door hen opgewacht [wijst naar de hemel] aan de deur, om voor hen de deur van de hemel te openen.
Mensen goed, in vrede, helpen sterven.
Geliefde broers en zussen, zo is de Kerk moeder, door haar kinderen de werken van barmhartigheid te leren.
zegt de Paus en vermeldt ook van wie die kerk dat geleerd heeft.
Van Jezus heeft zij deze weg geleerd, zij heeft geleerd dat dit het wezenlijke van de verlossing is. Het volstaat niet lief te hebben wie ons liefheeft. Jezus zegt dat ook de heidenen dat doen. Het volstaat niet goed te doen aan wie ons goed doet. Om de wereld ten goede te veranderen, komt het erop aan goed te doen aan wie het ons niet kan teruggeven, zoals de Vader met ons gedaan heeft door ons Jezus te geven. Hoeveel hebben wij betaald voor onze bevrijding? Niets, geheel gratis! Het goede doen zonder iets terug te verwachten. Zo heeft de Vader met ons gedaan en wij moeten hetzelfde doen. Doe het goede en ga verder!
Hoe goed is het te leven in de Kerk, in onze moeder Kerk die ons alles leert wat Jezus onderwezen heeft. Laten we de Heer danken die ons de genade geeft de Kerk als moeder te hebben, zij die ons de weg van de barmhartigheid leert, de weg van het leven. Laten we de Heer danken.
Na het Jaar van de diaconie – 2002-03 waarbij men wees op de zending om te dienen, nodigt de Katholieke kerk nu haar leden uit om niet enkel in het kerkgebouw te dienen maar om nog verder te dienen in de gemeenschap van ongelovigen en anders gelovigen.
Sprekend over het speciale jubileum jaar van barmhartigheid dat hij gelanceerd heeft op 8 december, wil paus Francis ons alsnog herinneren dat katholieken ontworpen zijn om over de hele wereld te leven en niet uitsluitend in Rome te leven. Hij herinnerde tijdens zijn wekelijkse algemene audiëntie op het Sint Pieters Plein woensdag de Italianen dat
“De [Heilige] Deur Jezus zelf duidt , die zei: ‘Ik ben de deur: als men door me gaat, zal hij [of zij] worden gered’ ‘”
“Door de Heilige Deur gaand is het teken van ons geloof in de Heer Jezus, die niet is gekomen om ons te richten, maar om ons te redden,”
zei de paus.
Kerkdeuren die geopend moeten worden – Roskilde kathedraal (Photo credit: Wikipedia)
Begin vorig week, werden naar schatting 10.000 ‘heilige deuren’ in katholieke kerken over de hele wereld geopend.
De opening van deze ‘heilige deuren’ betekent dat iedereen – met inbegrip van vluchtelingen in Irak, ondergrondse katholieken in China, en de gevangenen in de paus geboorteland Argentinië – kan het jubileum verwennerij geassocieerd worden met het passeren van de Heilige Deur tot een ontvangen zou leiden dat bij het “Grote Jubileum” van het jaar 2000 alleen pelgrims die naar Rome konden reizen zouden kunnen genieten.
De verkoop van aflaten, houtsnede door Jörg Breu de Oudere uit Augsburg, circa 1530.
In het katholieke jargon zouden deze aflaten, beschouwd als “volle aflaten,” tijdelijke straf voor zonden verwijderen, zolang de ontvanger ook naar de biecht gaat, communie ontvangt, en bidt voor de paus.
Zulke verzinsels, alsof God omkoopbaar zou kunnen zijn en alsof men zou afhangen van de vrijkoping van zonden van het geld dat men kan investeren in een kerk, worden nu toch een beetje getemperd doordat de paus niet zozeer om financiële bijdragen vraagt maar om daad kracht. Hij roept zijn gelovigen op om daadwerkelijk een helpende hand toe te steken naar de vluchtelingen. (Mij benieuwen hoeveel katholieken hier op ingaan en werkelijk de handen uit de mauwen steken.)
Diegenen die zich Christen noemen moeten leren om hun mond meer te openen en te durven opkomen voor de zwakkeren die niet kunnen spreken of waar niemand naar wil luisteren. Voor gelovigen is het nog belangrijker om te tonen waar zij staan. Zij die beweren Christen te zijn moeten dan ook waardig tonen dat zij Christus Jezus volgen. Zij moeten anderen nog duidelijker maken wat het verschil is tussen hen en goede burgers die medelevend zijn en anderen graag helpen.
Anderen moeten komen inzien waarom Christenen op een bepaalde wijze denken en handelen. Ook moeten wij durven laten zien wat ons inspireert en wat ons verder kan drijven dan anderen.
Laten wij van dat dienen in 2016 dan ook een mooi punt maken.
+
Voorgaand: Jaarthema voor Gereformeerde kerk in Nederland ”Vreemdelingschap en hoop”
++
Aanvullend
- Beschamende Westerse stilte over vervolging van Christenen
- Paus waarschuwt dat de mens en milieu met elkaar verbonden zijn
- Paustoespraak voor de Raad voor de nieuwe evangelisatie
- Vredeboodschap op extra beveiligde Sint-Pietersplein
- De kerk moet blijvend hervormd worden
- Grondslag voor de af te leggen weg
- Vrijheid. Denken en handelen in naam van godsdienst
- Beter een arme die in oprechtheid wandelt
- Kies niet onjuist te zijn, omwille van verschillend te wezen
- Probeer vooruit te rijden in plaats van achteruit
- Laat mij anderen van harte dienen
- Dienaar in de gegeven genade
- Leden in het lichaam van Christus
- Een kaars in het leven
+++
Verder verwante teksten
- Omgekeerde wereld
- Tijd voor Verandering
- Het goede voorbeeld geven
- Door een toename van de aandacht maken wij ons denken scherpzinnig (2)
- Helpen! Hoe doe je dat?
- Hoognodige
- Wij.
- Kippen fokken en bijbelles
- SAP Nederland doneert 15.000 euro aan vluchtelingen
- Rode Neuzen Dag
- Who’s to blame?
- Kos vir die siel
- Weg mit dem Dreck!
- Etwas ist faul im Staate…
- Kleiner Mensch, Groß Geliebt
- Dienender König – königlicher Diener // Servant King
+++
alsowritten
Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten
belgischebroedersinchristus
Bijbelvorsers
Christadelphians
Guestspeaker
Immanuel Verbondskind
jeshuaist
Vragensteller - Inquirer
lizaborstlap
Marcus Ampe
Success Inspirers' World
obligingworldviewer
Fan of Pequeña Sudamérica
Relating to God
From guestwriters 