ik wil weg waaien

A Writing Blackbird

ik wil weg waaien
naar de velden van het paradijs
daar achter de dijken, de bloemen-
velden met vrolijke kopjes
schommelend in de zon
daar waar het kleine jongetje in het
donkerblauwe pakje

broekje, shirtje, jongetje wijs
me de weg naar de velden
de velden met bloemetjes zoals
jij die daar kleurend in de zon
de geuren van het bestaan ruikt
en zich vol voelt van de warme melk
en honing

– ante0312

View original post

Een cello neemt wraak met gedichten (conceptversie 2)

Rasmus K. Robot

“Wanneer een lied explodeert in Oekraïne” (Conceptversie [2])
van Rasmus K. Robot
Een vertaling van een gedicht van Douglas Gilbert.

Sommigen in de schuilkelder zeggen:
Larysa heeft waanvoorstellingen omdat…
ze zegt haar baby Lyudmyla
wil haar vader horen
zing haar in slaap, haar bekoren
nog een laatste keer, en
speel zijn cello voor haar
omdat ze een muzikant zal zijn
en in gelukkige tijden in de baarmoeder
hoorde een zachte cello van liefde
en voor anderen de bijbel:
“Van mijn zus, ben ik de hoeder?”

We zijn allemaal krijgers zegt ze
en Panas heeft me nodig
om liefhebben elk liedje van hem
om te uitnodigen mijn handen
te rusten op zijn hart snaren
om zijn elke noot te plukken tot
we zingen een melodie van vrede

Sommigen in de schuilkelder zeggen:
Larysa heeft waanvoorstellingen, en om ontfermen
ze moet blijven om haar baby te beschermen.

Als een cello zichzelf speelt,

View original post 288 more words

Oekraïne – Droogenbroodt

mystiek & filosofie

Oorlog in Oekraïne

De amandelbomen staan hier in bloei
een verrukking voor het oog
dat van schoonheid houdt

weldra zullen ook citrusbloesems
een verleidelijk parfum verspreiden

maar elders woedt de oorlog
ziet het oog verwoesting
en menselijk leed

daar bloeien geen bloesems
ze verstikken in de rook
van barbaars geweld.

Germain Droogenbroodt

Marioepol

Vredesduif

Het regent
het regent treurnis

voor onschuldige slachtoffers
voor de vernietiging van een land
voor de vlucht van moorddadig geweld

hongerig verlaat een tortelduif
de beschutting van haar boom

een strop gelijk
de zwarte ring rond haar hals.

Germain Droogenbroodt

Marioepol

Despoot

De nacht heeft de dageraad overvallen
en ontvreemdt van de vrede
het kostbare licht

De stilte verstomt
door schoten, kanongebulder
en huilende sirenes overstemd

Onberoerd door het leed
─ zelfs van zijn eigen volk
de heerszuchtige despoot.

Germain Droogenbroodt

Marioepol

Sporen

De storm is geluwd
met de zandkorrels vermengd
de algen op het strand

View original post 1,248 more words

Goethe’s Augenschirm

Kruzdlosofie

Goethes sterfbed en zonneklep.

De zon schijnt niet. Toch is het druk op het terras en in het oude centrum. Iemand valt mij op: ze draagt een zonneklep. Onder de zonneklep een zonnebril. Voorovergebogen, voldaan knikkend boven een rij sardines.

Elke keer als ik een wandeling over het strand of door het oude centrum maak, zie ik die klep. Hoe kan dat toch¿

Goethe droeg de zonneklep op zijn sterfbed. Zo beschermde hij zich tegen het (felle) licht. Zij moet ook hinder ondervinden van het licht, zelfs als er een regenbui sist en tikt op de parapluw’s. Goethe, zo lijkt me, zal ook zonder de zonneklep zich het Duitse, Italiaanse licht hebben herinnerd. Misschien het stralend licht van zijn heen gaan: het verlossende licht¿

In het dorp en op het strand zie ik de zonneklep niet meer. Vertrokken.

En zo sta je aan de voet van het sterfbed van Goethe…

View original post 61 more words

Gasprijs, elektriciteitsprijs en aantal mensen bij de voedselbank stijgen

In meerdere landen zien wij eenzelfde fenomeen: mensen worden getroffen door torenhoge energierekeningen en worden geconfronteerd met de kosten van levensmiddelen die records blijven vestigen, terwijl het conflict in Europa een extra tol eist van die prijzen.

Oregano schrijft

Vooral wie er warmpjes bij zit,

Zit er warmpjes bij.

Zit je er maar armpjes bij ?

Je hoeft niet in de kou te staan

Sluit maar bij de voedselbank aan

Nummer 177300 in de rij

View original post

Нет войне

We must not forget that it is often the leaders of a country who use the inhabitants only as cannon fodder. Even when Russia invaded Ukraine, there were Russian conscripts who thought they were going to a training camp and would certainly not have to fight against their blood brothers.

Along both sides of the fighting parties, parents will not see their children alive again. At both camps, there were casualties for no gain. War always involves loss of life and is always a regrettable fact that would have been best avoided.

+

Preceding

Remember (an acrostic poem)

Ines Udelnow

English translation below / Перевод на русский язык см. ниже

Angesichts des brutalen Angriffskrieges, den Russland – ein Land, dem ich mich familiär und freundschaftlich verbunden fühle – vollkommen gegen die Ukraine begonnen hat und der furchtbaren Folgen, des Leides, der Angst, der Zerstörung und der vielen Toten, fällt es mir schwer, meine Gedanken auf etwas anderes zu richten als auf den Krieg.

Ich hätte eine ganze Reihe von Fotos aus dem erwachenden Frühling, die ich zeigen könnte, aber mir steht der Sinn nicht danach. Statt verlinke ich ein Lied des in der gesamten ehemaligen UdSSR und darüber hinaus bekannten und von vielen verehrten Sängers und Schauspielers Wladimir Wysotskij, der eine Reihe von Liedern über und gegen den Krieg geschrieben hat. Ich bin mir sicher, würde er heute noch leben, dann gehörte er zu denen, die aufstehen und ihre Stimme gegen diesen Krieg erheben.

Ich habe eine Version gewählt mit…

View original post 318 more words

Gedichten rond dood, rouw en verlies

 

mystiek & filosofie

MIJN LEVENDE DODE

In mijn verdriet niets dat beweegt

Ik wacht en geen mens komt

Overdag noch ‘s nachts

En ook nooit meer wat ik zelf was

---

Mijn ogen zijn gescheiden van jouw ogen

Zij raken hun vertrouwen raken hun licht kwijt

Mijn mond is gescheiden van jouw mond

Mijn mond is gescheiden van het plezier

En van de zin in de liefde en de zin in het leven

Mijn handen zijn gescheiden van jouw hand en

Mijn hand en laten alles los

Mijn voeten zijn gescheiden van jouw voeten

Zij verzetten geen stap er zijn geen wegen meer

Zij kennen mijn gewicht niet meer noch de rust

---

Ik kan mijn leven een einde zien nemen

Samen met het jouwe

Mijn leven in jouw kracht

Die ik oneindig dacht

---

En de toekomst mijn enige hoop is mijn graf

Net als het jouwe omringd door een onverschillige wereld

Ik was je…

View original post 5,675 more words

Zoektocht door het donker

Ter herinnering

• op zoek naar onbekende factor in leven
• innerlijke groei
• herinnering aan licht => kiemkracht v.h. zaad => nieuw bestaan, vruchtvol
• Pelgrimeren = zoeken + weg in leven vinden zonder kompas, zonder echt houvast
• machteloosheid

mystiek & filosofie

Asche
nur Verband für den Schmerz des Lichtes
auf Erden?

Nelly Sachs

Een mens gaat voortdurend op zoek. Is het niet naar God, waarover hij heeft horen spreken, dan is het wel naar zichzelf, eigenlijk de onbekende factor in zijn leven. Er zijn veel teksten geschreven over deze zoektochten, veel poëzie en nog meer boeken met soms uitgestippelde routes. Paul Blok, die een leven achter zich heeft van vallen en opstaan en daarbij veel dingen over zichzelf en zijn leven heeft ontdekt, heeft een boek geschreven waarin het begrip tussenruimte en het begrip (innerlijk) licht centraal staan. Hij heeft ontdekt hoe belangrijk de tussenruimte is, tussen vallen en opstaan bijvoorbeeld, tussen in de grond worden gezaaid als zaad en daarna een moment van rust (de tussenruimte) en tenslotte de groei na het ontkiemen. Uit de donkere aarde opnieuw naar het licht. Blok gebruikt aan het begin van zijn boek, dat…

View original post 2,382 more words

Geloof een afleiding van het leven

Is het werkelijk zo dat iedereen in het leven gelooft? Vast staat wel dat niet iedereen gelooft in Dat wat leven geeft.

Sommigen beweren dat zij niet geloven. Eigenlijk klopt zulk een uitspraak helemaal niet, want ieder mens gelooft wel iets, al was het dat hij of iets bestaat, of iets zus of zo is.

Kunstenaar Hans Wap blijkt helder te zijn in een van z’n gesproken gedichten, uit Het kind van de rekening,

waar hij het over een konijn heeft en over een stad in het land, waar burgers met elkaar verbonden zijn. (Een stad onder de stad) Hij vraagt zich af wat er na de dood komt, en hoopt dat het hiernamaals een slijterij mag zijn.

**

‘Geloof het of geloof het niet. Ik geloof niet in het geloof. Bij ons thuis werd niet gebeden. We zetten de navigator aan als we een bestemming zochten‘.

George Knight vindt dat er wat pleit wat voor Waps uitgangspunt. Hij schrijft:

Het geloof wordt overgewaardeerd. Ik geloof niet als hij zegt dat hij nergens in geloofde. Kun je je dan ontwikkelen als kunstenaar? Hij is zo slim om er een weerwoord aan te verbinden: ‘diep van binnen‘. Dat laat geloof losjes toe. Zo opent zich de grote lijn in het leven.

Bij Hans Wap thuis werd niet gebeden. Hijzelf zegt niet in details te geloven, maar enkel in grote lijnen.

“Eigenlijk die van binnen, geloof ik nergens in.”

zegt hij. Zelfs

“niet in de brieven die achter mijn voordeur op de mat vallen.”

Hij neemt waar en leggen alles langs de mat.

George Knight geeft terecht aan dat het nodig is

om tijdens het leven in het leven te geloven.

Leven in het geloof is niet noodzakelijk. Geloof is afleiding van het leven. Geloof is het voorschot op de dood tijdens het leven. {Hans Wap: Geloof het of geloof het niet}

Iedereen hoort zelf keuzes te maken over hoe hij of zij naar de dingen wil kijken en wat er van te willen geloven. Zo moet dan ook iedereen zelf een beslissing nemen om al of niet in dingen te geloven of niet te geloven, maar komt het er ook op aan om al of niet te gaan geloven in een ontstaan van het heelal en in het al of niet zijn van een Maker of Schepper van het geheel.

Volgens George Knight

“maakt uiteindelijk niet uit.” {Hans Wap: Geloof het of geloof het niet}

Maar het maakt wel degelijk zeer veel uit. Dat al of niet geloven in de Goddelijke Maker zal bepalen of er al of niet iets zal komen in dit en na dit leven.

Hij schrijft:

Er volgt niets meer op. Het geloof heeft op het laatst geen diepere zin. Iedereen die gelooft valt ooit van het geloof af en voor iedereen die niet gelooft geldt hetzelfde. De bestemming staat vast. Voor allen. {Hans Wap: Geloof het of geloof het niet}

Maar het geloof en geloven hebben een grote zin in en voor het leven!

Er kunnen mensen zijn die van het geloof in God afvallen, maar een groot deel groeit verder in dat geloof en worden nog meer versterkt in dat geloof naar ze ouder worden. Heel wat mensen sterven in geloof.

Dat de bestemming vast stat voor allen is deels zeker. Iedereen zal namelijk geconfronteerd worden met “de dood”. Maar met wat er later, na de dood, gaat gebeuren is ook voor velen een vaststaand feit. Namelijk bij de terugkeer van Jezus zal deze komen te oordelen. En zijn oordeel over levenden en doden zal bepalend zijn voor diegenen die in geloof gestorven zijn, en door hem goedgekeurd zullen worden om Gods Koninkrijk binnen te gaan.

++

Aanvullend

1. Geloof
2. Geloof en Geloven

De waarheid!

 

de ontmoeting!

Wat is waarheid?
Zijn dat ware woorden?
Zinnen juist geformuleerd?
Moet dan alles kloppen
En goed ingestudeerd?
Of is waarheid,
Heel misschien de inhoud
Al doet het dan ook pijn
Het laten zien en doen ervaren
Van wie we werkelijk zijn?

De waarheid is
Hoe kan het anders,
Werkelijk waar gebleken,
In Christus
Als je het durft uit te spreken.
De Waarheid ,
In eigen persoon
Met eigen woorden
Heel gewoon
Diepe kracht en zegt;
Jij bent mijn kind,.mijn dochter , mijn zoon.

HV 2021

• 

View original post

Leef de waarheid

 

Orchideeschrijft

Wil je graag delen … dat mag enkel mits bronvermelding ( © respecteer de auteursrechten). Dankjewel. Wijzigingen aanbrengen aan gedeelde prenten of teksten is niet toegestaan! Teksten overnemen voor commercieel gebruik is niet toegestaan!

View original post

Verkleurde woorden

 

Orchideeschrijft

Wil je graag delen … dat mag enkel mits bronvermelding ( © respecteer de auteursrechten). Dankjewel. Wijzigingen aanbrengen aan gedeelde prenten of teksten is niet toegestaan! Teksten overnemen voor commercieel gebruik is niet toegestaan!

View original post

Ich möchte…

 

Mijmering of Brief over Poëzie

‘Er zijn gedichten die zichzelf transcriberen, geboren worden uit inspiratie, gedichten die worden geschreven, uitgaande van een vonk van inspiratie, een associatie van woorden die aanleiding geeft tot een zoektocht naar de andere woorden die een staat uitdrukken.

Er zijn gedichten die verhalen vertellen en gedichten die fotograferen, gedichten die filmen en gedichten die schilderen. Het zijn de artistieke creaties van mensen met gratie. Ze kunnen ook tot “ambachtslieden” behoren, hoewel er altijd een kilheid is, een veel te gebeitelde toon, een gedwongen zoektocht naar woorden totdat ze passen bij een pretentieus of zogenaamd ontwikkeld intellect.

Poëzie hangt dan in hoge mate af van de toestand van de lezer.
Het komt zelden voor, en dat zijn poëtische diamanten, dat het voorlezen van een gedicht de staat van de lezer zo schudt dat het opgaan in zijn veld, geen ruimte meer heeft voor andere gedachten, in een verheven verzaking blijft, of, integendeel, een zelfontdekking.
Daar blijven, in en met poëzie, voorbij de tijd en elke andere conceptuele beperking, is echter niet alleen het voorrecht van de poëzie zelf. De lezer moet openheid, vriendelijkheid, respect en toewijding hebben aan artistieke creatie in het algemeen, en poëzie in het bijzonder. Het is mogelijk dat deze afhankelijkheid van de toestand van de lezer de oorzaak is van de talloze oorlogen tussen dichters, de niet-erkende oorzaak van hartstochtelijke kritiek.

Omdat elke creatie puur subjectief is, kunnen we niet negeren dat elke poëzieschrijver zijn best deed op het moment dat hij zijn creatie aan de wereld overbracht.”

Tekst naar Scrisoare despre poezie van Bogdan Dragomir vertaald uit het Roemeens.

Worteling

 

Gedichten langs een weg met God

Als geworteld was ik
in mijn huis
bij de vaas,
als bij de kern
van mijn leven.
En onderwijl
passeerde
dat leven.
Maar het ontsprong
aan de Bron
en stroomde
aan me voorbij.
En ik nam waar
al wat het leven
aanbracht
en waar ik
deel aan had
of juist niet…
En onderwijl
werd de vaas
leger –
de stroom zuiverder.

Ergens ontsprong
een gevoel van lente.
Een nieuwsgierigheid
naar leven
– verder.
En ermee samen
een vertrouwen –
ssssstttt….. heel stil nog –
in wortels
en vaste grond.
Weggeëbde angst
voor schuivende
grond en
kernverlies.
Groeiend weten:
wat al zo lang
mij samenhield
en in Jou verankerd,
is genoeg om
te kunnen gaan,
mee met de
levensstroom
die  ontspringt
aan de Bron –
die ook in mij is.
In het huis
waar ik niet in ben
maar dat in mij is;
Geworteld.

View original post

“Doe mijn tranen in uw kruik”.

 

Gedichten langs een weg met God

Onderstromen van verdriet
– en ik wil ze niet.
Niet zonder dat iemand
weet… en ziet.

Alleen met rede gestaafd
mag ’t er zijn.
Enkel gevoel is meer fictie-
al doet ze ook pijn.

Waarin verstrikt dit alles me –
zonder profijt?
Het is vragen om recht –
raak ik ’t kwijt?

Een kind kan niet strijden
met wie volwassen zijn.
Enige weg dan: verzet en zwijgen
een lange lijn

die mij gevangen houdt om het
eigen gelijk;
maar het maakt me armer
in plaats van rijk.

Hoe dit ontstijgen, omslaan
dit spoor?
Zeventig maal zeven maal
trekken de voor

en hopen op zaad,
ontkiemend tot leven.
Niet als een wet
maar als gave – gegeven.

Staan in de stilte
met lege handen
en enkel aan Hem
mijn hart verpanden.

“Wat verdriet en moeite is,
Jij ziet het aan.
En Jij weegt – als geen ander –
ons bestaan.” (psalm…

View original post 10 more words

Liesbeth List & Ramses Shaffy – Pastorale

Een halve eeuw zijn er verstreken, maar nog steeds slaat dit nummer in als een emotionele bom.

Meerdere generaties konden hierin vertroosting en hoop vinden.

**

Voorgaande:

Bij het overlijden van Liesbeth List

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Het Laatste Woord Liesbeth gemist? Bekijk hier de hele uitzending

In Het Laatste Woord vertelt Liesbeth List openhartig over haar leven, onder andere haar veelbewogen jeugd, de unieke band met Ramses Shaffy, haar huwelijk met Cees Nooteboom en haar come-back in de jaren negentig, aan de zijde van Frank Boeijen.

Interview: Het Laatste Woord – Liesbeth List

Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder

Voor degenen in een schuilhoek achter glas,
voor degenen met de dichtbeslagen ramen,
voor degene die dacht dat-ie alleen was,
moet nu weten,
we zijn allemaal samen

*

Afkomstig uit het concert ‘En God schiep… De radio’ ter ere van 80 jaar NCRV radio in 2004.

**

Voorgaande: Bij het overlijden van Liesbeth List

Vervolg: Liesbeth List & Ramses Shaffy – Pastorale

 

Alles gaat voorbij

*

Alles gaat over de dagen, de nachten
Anderen dorst zo’n onnoemelijk verdriet
De wind en de wolken alles vervluchtigd
Gelijk je dromen als je wakker schiet
Alles gaat over het geraakt al vergeten
Onze kindertijd die nooit wederkeert
Dienen oorlog nachtenlang in de kelder
Bommen en granaten
Alles passeert

Waar is mijn schooltje
Waar is min kerke
Dat eeuwige leven in’t lang en in’t breed
Waar zijn de meesters die alles wisten
En de pasters en paterkes bij de vleet
Waar is dat werkkot van vader zaliger
Die planken en balken
Die boeren en knechten en paarden en karren
En waar is dat vlassersvolk in hemelsnaam

Ons vaders en moeders ze moeten al sterven
De schrokkerige dood kent geen ontzag
Waar zijn de geuren uit groodmoeders keuken
En hoe klonken de liedjes op nieuwjaardag
waar zijn de vrienden gebleven
En al de schoon muziek van de dorpsharmonie
De dronkaards en de kaarters Eugene en Daniel
En de dansende meiskjes Marjanne en Sofie

Maar we wilden liever al de zwartjes bekeren
En de wilde indianen van Noord Canada
Ter ere Gods ons jong leven ons leden
Zogezeid dat majoren in de gloria
Maar we maakten een vust naar regels en wetten
En we vloekten opstandig om dat al te zwaar juk
En we bekeerden ons gretig naar het volle leven
Naar vrouwen en kinders
Ons groot geluk

We vechten nu al jaren met witte woede
Van vriendschap en vrede in een groen paradijs
En toch wordt de wereld niet beter en niet schoonder
En we worden intussen ook zelf oud en grijs
En dan worden we op ’t einde ook nog ziek en gebrekkig
Gelijk dolende zielen in nevel en mist
Gelijk wattige wolken in een eindeloze hemel
Zo worden we zelf tenslotte uitgewist

Alles gaat over
Den hemel en helle
Die bange verzinsels zijn nu opgelost
Weerwolf en boeman
Spoken en heksen
We zijn nu voorgoed van den duvel verlost
En toch lees ik nog altijd sprookjes en fabels
Ik ga door mijn knieën voor een schoon verhaal
Ik vaar met Odysseus naar het eiland Itaca
En met Lancelot zoek ik naar de heilige graal

En ’s winters zette ik hier liedjes te schrijven
En haring te eten en karnemelkpap
Maar in de lente wacht me santieago
Te voete naar Compostella op stap
Om goed te begrijpen waarom dat alles alles veranderd
En toch blijft bestaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Maar dat is een raadsel dat is ik nooit ga verstaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Dat is een raadsel dat we nooit gaan verstaan

Willem Vermandere

Laten we

Laten we graag zien omdat we dat kunnen, en leven – voluit en gretig – omdat wij dat mógen en het daarom dubbel zo goed moeten doen.
Laten we beter leren weten, niet meer morsen met de dagen die al die anderen, daar, zomaar, opeens zijn kwijtgeraakt.
Laten we geen engelen zijn, maar als het kan toch ook geen duivels.
Laten we mensen zijn. En helemaal onszelf worden, niet wie we denken dat anderen wilden dat we waren.
Laten we moed houden, durven wankelen en redden wat er te redden valt. Onszelf bijvoorbeeld, en mekaar.
Laten we stoppen met hopen en doen wat moet gebeuren om het te doen gebeuren, en mild zijn voor wie dat nog niet kan.
Laten we ze openlaten: onze deuren, onze armen, onze geesten. Laten we pantsers afleggen, en het en de andere tegemoet treden, telkens weer.
Laten we slapende honden keihard wakker maken. Blijven geloven in dromen die ook uitkomen. Veel verwachten, genoeg spijt hebben, in zeven sloten tegelijk lopen, alle dingen aankijken, ook dat wat ons verontrust.
Laten we minachting koesteren voor de hopeloosheid, weten wat we waard zijn, onszelf gunnen wat we verdienen, want dat is vaak meer dan we geneigd zijn te denken.
En laten we begrijpen wat de liefde is, onthouden dat dat alles is, of toch bijna.
Laten we durven.

Stiliste Griet op de Beeck