Tag Archives: Christenen

by Guestspeaker | 2020/08/05 · 6:53 pm

Enige dragende bekommerende en verlossende God

Zij die beweren christen te zijn,
zouden er moeten over nadenken welke God zij eren.
Eren zij dezelfde God die Jezus Christus en zijn discipelen aanbaden, of aanbidden zij Jezus als hun god.
Toen sprak God deze woorden:
‘Ik ben de Heer, uw God, die u uit Egypte,
uit de slavernij, heeft bevrijd.
Vereer naast Mij geen andere goden.’
Exodus 20:1-3

Bijna elke christelijke traditie benoemt als eerste gebod alleen het laatste gedeelte van dit vers:
vereer naast Mij geen andere goden.
Maar de Joden kijken naar het geheel en zo moeten wij dat ook op die manier zien.
Wij moeten oog hebben voor de God die aan Zijn volk redde. Hij stond aan hun kant maar wil ook aan onze kant staan.
Hij is de God die in jou en hen gelooft en laat weten dat zij Zijn volk zijn.
Ik ben jullie God. Jullie zijn geen slaven meer, maar zijn onderweg naar het beloofde land. Ik sta aan jullie kant. Ken Mij!
Het kan moeilijk te geloven zijn dat God aan jouw kant staat. Misschien lees je dit en denk je dat God niet aan jouw kant staat, en nooit heeft gestaan. Toch is het waar. Het betekent niet dat het leven niet moeilijk kan zijn en dat je niet met moeilijke uitdagingen te maken krijgt. Het betekent niet dat je niet overspannen of ziek kunt worden. Het betekent niet dat je niet met strijd te maken krijgt.
Maar waar je ook mee te maken krijgt,
God zal je erdoorheen dragen.
Hij zal je uit de slavernij dragen, naar het beloofde land. Heb vertrouwen en geef niet op.
Gebed
Dank U, Heer dat U er altijd bent.
Zelfs als ik U niet zie of ervaar, draagt U mij.
Help me om me dat ook in moeilijke tijden te herinneren.

Instrumenten voor de vervulling van de profetie

We moeten christenen en moslims beschouwen als
instrumenten voor de vervulling van de profetie
dat de kennis van God zich op een dag over de aarde zal verspreiden.
Terwijl de volken vóór hen afgoden aanbaden, Gods bestaan ontkenden,
en dus niet de kracht of vergelding van God erkende,
de opkomst van het christendom en de islam diende zich te verspreiden onder de naties,
naar de verste uiteinden van de aarde,
de wetenschap dat er Eén God is die de wereld regeert,
die beloont en straft en Zichzelf openbaart aan de mens.

~ Jacob Emden, ook bekend als Ya’avetz

Jacob Emden, waarschijnlijk rond 1760

De zoon van de Chacham Tzvi, en een afstammeling van Elia Ba’al Sem van Chelm, Jacob Emden (geboren Ashkenazi), was een traditionalist die reageerde op de idealen van tolerantie die in de 18e eeuw werden verspreid. Hij strekte de traditionele inclusivistische positie in universele richtingen en, zoals Maimonides, geloofde hij dat het christendom en de islam een belangrijke rol spelen in Gods plan voor de mensheid,

Engelse tekst / English text: Instruments for the fulfilment of the prophecy

3 Comments

Filed under Aanhalingen of Citaten, Geestelijke aangelegenheden, Nederlandse teksten - Dutch writings, Religieuze aangelegenheden, Wereld aangelegenheden

Tagged as Aanbidding van afgoden, Één God, Christendom, Christenen, Gods Kracht, Gods vergelding, Instrumenten voor de vervulling van de profetie, Islam, Kennis van God, Moslims, Ontkenning van Gods bestaan, Vervulling van profetie

by jeshuaist | 2019/03/25 · 4:31 pm

Geen plaats voor Jezus volgende Joden in Nederlandse Kerk noch in Israël

Heel veel mensen nemen wel het woord ‘joods-christelijk’ in de mond zonder goed te weten waar ze het over hebben of zonder enige affiniteit te willen voelen met het Joodse volk of hun geloof.

Diverse politieke partijen, vaak juist niet-christelijke, willen nog weleens roepen dat de Europese beschaving joods-christelijke wortels heeft.

Die term ‘joods-christelijk’ mag ook nogal raar zijn wanneer men weet dat veel Christenen eeuwenlang Joden hebben onderdrukt, vervolgd en verketterd. Ook zijn er heel wat joden die niet veel van Christus en christenen moeten hebben. Ook voor de ware volgers van Jeshua of Jezus Christus (zoals hij door velen is gekend) is het dikwijls moeilijk om zich te vereenzelvigen met christenen of om zich er maar mee verwant te voelen, daar zij vinden dat de meerderheid van christenen Jezus verloochend door zijn ongelofelijke daad van overgave niet te willen erkennen en hem tot hun god te maken.

Men kan echter niet ontkennen dat Jeshua een bijzonder figuur was die van een enorme invloed is geweest op het gebeuren in Europa. Het valt niet te ontkennen dat de christelijke godsdienst de Europese geschiedenis diepgaand heeft beïnvloed. Hoe men het draait of keert is er ook heel wat gediscussieerd, gepalaverd maar ook gevochten rond die persoon Jeshua of Jezus, die ook de Christus wordt genoemd.

Ook al werd door de eeuwen heen er heel wat gedaan om het jodendom de mond te snoeren of te vernietigen, is het de enige geloofsgroep die zich als enige de repressie van andere godsdiensten heeft weten te overleven. Ontegensprekelijk moet men in dat Joodse geloof de wortels zien van het christendom en christenheid. De aartsvader Abraham, koning David uit wiens geslacht Jezus voortkwam, de schrijvers van de boekrollen en de vele profeten waren Joden. Zelfs het Nieuwe testament werd geschreven door Joden. De eerste volgelingen van Jeshua (de Jood Jezus) waren zoals hij ook Joden. Zonder hen was de beweging “De Weg” niet op gang gekomen en zou het Christendom niet ontstaan zijn.

Nederlandse kerkvaders zien echter niet graag een verbintenis met het Joodse geslacht. Er zijn ook meerdere Nederlanders die er iets op tegen hebben om te wijzen naar de term ‘joods-christelijk’ omdat de twee onderdelen van de term namelijk ongelijk zijn. Voor hen slaat het woord ‘joods’ op een periode voor pakweg 100 na Christus, de term ‘christelijk’ op de overige 1900 jaar.

Daarmee wordt ‘joods’ antiek verklaard – een neiging die door heel de kerkgeschiedenis te vinden is. De contemporaine jood wordt daarmee niet in zijn waarde gelaten: hij is antiek, ouderwets, aanhanger van een achterhaalde godsdienst. Hij zelf is geen onderdeel van de term ‘joods-christelijk’, terwijl zijn identiteit daar wel genoemd is.

Ook wensen zij te benadrukken dat

Alles wat genoemd is aan joodse bronnen, Oude en Nieuwe Testament, worden in deze term door christenen geïnterpreteerd, ja zelfs van naam voorzien. Het Oude Testament heet alleen maar zo, omdat er een Nieuwe Testament bestaat in het christendom.

De Nederlandse gereformeerden vinden dat het jodendom hun Hebreeuwse geschriften op een geheel eigen wijze interpreteren en mits zij Jezus niet als God erkennen ook niet onder de zaligheid van God kunnen vallen. Door die typische Joodse interpretatie is in de term ‘joods-christelijk’ volgens hen dan ook geen ruimte.

Als dat namelijk wel zo zou zijn, zouden we in onze ‘joods-christelijke’ cultuur heel wat makkelijker omgaan met jongensbesnijdenis, met speciale voedingsvoorschriften, met het idee dat er geofferd zou kunnen worden, met sluiers of hoofddoekjes of pruiken, met noem maar op. Juist omdat het christendom het Oude Testament heel anders interpreteert en deze interpretatie al eeuwen als de enig geldende meeneemt, zijn deze joodse (en islamitische) instellingen vreemd aan de Europese cultuur. Kortom, ‘joods-christelijk’ is een term vanuit de macht, niet een term die gewaardeerd wordt door de minderheid. Het is een term die de werkelijkheid versluierd: het lijkt erop alsof ‘wij’ een meerderheid en een minderheid waarderen in Nederland, maar in werkelijkheid staan we op het standpunt van de meerderheid en sluiten we twee minderheden buiten. {Eveline van St}

De Messiaans Joodse theoloog Mark S. Kinzer vraagt aandacht voor wat hij noemt een ‘bipolaire ecclesiologie’. Dat wil zeggen dat er binnen de kerk als lichaam van Christus ruimte zou moeten zijn voor een kerk uit de besnijdenis, die zich kan houden aan de Joodse wetten. Hierop vinden de Nederlandse christelijke theologen dat wij helemaal niet meer aan oude voorschriften moeten houden en dat zulk een keuze voor Joodse wetten dan zou getuigen van een niet erkenning van Jezus Christus zijn godheid en zijn positie als vernietiger van de Mozaïsche wetten. Meerdere Joden die Jeshua als hun Verlosser hebben aanvaard vinden dan wel dat zij als Joden die Jezus als de Messias volgen niet moeten ophouden zich als Joden te gedragen. De vele Messias belijdende rabbijnen vinden ook dat wij ons aan de Thora moeten houden en dat wij volledig in ons recht zijn om ons te blijven onderscheiden van de heidenen in hun levenswandel. Zo is ook de stelling van Kinzer. Daarmee hebben volgen hem deze Messiaanse Joden een dubbele taak. Enerzijds verbinden zij het lichaam van Christus met het Joodse volk, anderzijds vormen zij binnen het Joodse volk een levende verbinding met Jeshua of Jezus die de Messias is en met de kerk als zijn lichaam.

Kinzer geeft toe dat de stem van Messiasbelijdende Joden tot nog toe nauwelijks gehoord is in het nadenken over het “Joods-Christelijk” gebeuren. Kinzer biedt een handreiking aan zij die geloven dat Christus de diepste grond is onder het specifieke verbond van God met Israël.
Volgens hem zijn Joden en heidenen binnen het lichaam van Christus verbonden, omdat zij horen één te zijn in hem. De Joodse volgelingen van Jeshua zijn één in Christus, maar daardoor niet hetzelfde geworden. Meerdere Christenen begrijpen die “eenheid” niet en denken dat die “eenheid van Jezus met God” inhoudt dat Jezus God zou zijn. Maar zulk een gedachte maakt de woorden van Christus Jezus die vraagt dat wij één zouden worden met hem zoals hij één is met de Vader, voor die vele trinitarische christen zeer moeilijk, want dan zouden wij ook Jezus worden maar eveneens God worden of zijn. Dat maakt het voor die theologen in het christendom even verwerpelijk als sommige farizeeën het verwerpelijk vonden toen Jezus over die eenheid sprak, en zich dan volgens hen gelijk stelde met God. Volgens dat denken zouden Messiaanse Joden Jesjoeanen (Jesjoeaansen) of Jeshuaisten zich dan ook gelijk stellen met God. Maar niets is minder waar. Jeshuaisten als volgers van Jeshua beseffen dat Jeshua niet God is en dat het volgen van Jeshua en één worden met Jeshua helemaal niet inhoudt dat men aan God gelijk zou kunnen worden.
Wel geloven Jeshuaisten dat zij die Jeshua als de Messias willen aanvaarden onder de gemeenschap van Christus vallen. Maar Jeshuaisten geloven ook dat Jeshua de weg heeft geopend naar goyim en dat zo heidenen ook mede-erfgenamen mogen zijn, of mede-leden en mede-deelgenoten. Dat is volgens ons namelijk het mysterie van het evangelie.

Wij geloven dat Israël Gods uitverkoren volk is en dat kan misschien moeilijk liggen in de harten van vele “Christenen” en zeker van bepaalde Katholieke en protestantse theologen, die vinden dat enkel ‘godsgeleerden‘ het Woord van God kunnen verduidelijken en beslissen wie tot het Christendom mag of kan behoren. Velen van de theologen schijnen te vergeten (of niet te willen zien) dat de christelijke kerk is voort gekomen vanuit de Joodse sekte die de eerste christelijke gemeente vormde en ondenkbaar is zonder Israël. Met de Joden die Jezus als Messias belijden zouden zij zich in het geloof verbonden moeten voelen als broeders en zusters.

In 2017 trokken spanningen tussen Israëls rabbinaat en de liberale stromen in het Judaïsme, zowel in Israël als in het buitenland de aandacht door geschillen over religieus pluralisme. Maar een andere groep, die van de Messiaanse Joden, werd voortdurend geboycot door zowel het hoofdstroom van het wereld-Jodendom als Israël.

Zo nu en dan bereikt een verhaal de media over iemand die zichzelf als Jood ziet, waarvan de immigratie-aanvraag naar Israël, oftewel alya, geweigerd werd op grond van het feit dat hij of zij een Messiaanse Jood of Jeshuaist is.

Dit was zo bijvoorbeeld het geval met de Zweedse psychologe Rebecca Floer (64) en de dochter van een Holocaust-overlevende, die in november 2017 uit Israël werd gedeporteerd. Hoewel ze zichzelf niet als een Messiaanse Jodin definieert, gelooft zij in Jeshua, de naam die door Messiaanse gelovigen en Jeshuaisten voor Jezus wordt gebruikt. Maar Jeshuaisten geven zich niet graag uit als Messiaanse Joden, omdat bij die groepen heel wat trinitarische gelovigen zitten of Joden die een andere Messias belijden dan Jeshua.

In Israël is het probleem dat Jesjoeanen of Jeshuaisten niet aangesloten zijn bij de Joodse gemeenschap waardoor zij uit de boot vallen voor immigratie, aldus een hoge ‘aliya’-ambtenaar van het Agentschap, Yehuda Scharf {aan The Jerusalem Post}.

“Als iemand verklaart dat hij in Jezus gelooft, dan is hij geen Jood – hij gelooft niet in ons geloof,”

voegt hij eraan toe.

“Het is simpel. Een Jood, die naar Israël wil emigreren, zal naar Israël verhuizen als hij zijn Judaïsme kan aantonen. Indien hij zijn Jodendom niet kan bewijzen, dan is het een ander verhaal.”

De Wet op het recht van Terugkeer was door de Knesset in 1950 tot wet verheven. Om die wet te omzeilen zijn er heel wat gelovigen in Jeshua die zich in Israël ook aansluiten bij een gewone Joodse synagoge en daardoor met hun geheimhouding van hun geloof in Jeshua toch hun geloof kunnen belijden maar ook aanvaard worden als Jood.

Opmerkelijk is dat Mevrouw Floer al drie jaar deels in het noorden van Israël had gewoond op een hernieuwd toeristenvisum, werd haar paspoort inmiddels op de zwarte lijst geplaatst en kon haar advocaat haar enkel waarschuwen dat het moeilijk, zo niet onmogelijk, voor haar zal zijn om naar het land terug te keren.

Zowel in Israël als in de Joodse wereld, is er een bijna algehele verwerping van Messiaanse Joden of Joden, die in Jezus geloven zoals Jeshuaisten (of Jesjoeanen). Zij komen niet in aanmerking voor aliya, want terwijl ze zichzelf als Joden beschouwen, wordt niet geaccepteerd dat een Jood in Jeshua of Jezus kan geloven. In 1970 werd Amendement 4A van de Wet op het recht van Terugkeer aangenomen, waarin staat:

“De rechten van een Jood in het kader van deze wet en de rechten van een oleh (immigrant) onder de Nationaliteitswetgeving, 5712-1952, evenals de rechten van een oleh krachtens enige andere wet, zijn ook van toepassing op een kind en een kleinkind van een Jood, de echtgenote van een Jood, de echtgenote van een kind van een Jood en de echtgenote van een kleinkind van een Jood, met uitzondering van iemand, die een Jood was en vrijwillig zijn/haar religie heeft veranderd.”

Aldus oordeelde de Hoge Raad in 1989 dat het geloof van Messiaanse Joden in Jezus hen Christenen maakt en dat ze dus niet in aanmerking komen voor automatisch Israëlisch burgerschap, maar die beslissing werd evenwel opengelaten voor toekomstige veranderingen.

“De ‘seculaire test’ bestaat uit verschillende onderdelen en het is mogelijk om onderling de fundamenten van de Joodse godsdienst, de Hebreeuwse taal, de geschiedenis van het Joodse volk en de herbouw van de onafhankelijkheid in de staat, op te noemen. Het gewicht van deze elementen is in de loop van de tijd veranderd en zal in de toekomst veranderen. De seculier-liberale voorstelling is een dynamisch concept, dat verandert met het levenspad van het Joodse volk gedurende de geschiedenis,”

is er geschreven.

In april 2008 oordeelde het Hof dat verscheidene Messiaanse Joden in Israël recht hadden op Israëlisch burgerschap, omdat zij de afstammelingen waren van Joodse vaders of grootvaders, maar zelf nooit Joods geweest waren en zich dus niet hadden bekeerd.

“Je moet er een onderscheid tussen maken, of zij in aanmerking komen als Jood of als familielid van een Jood (amendement 4A),”

legt Prof. Barak Medina, hoogleraar staatsrecht van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, uit. Medina merkt op, dat indien iemand zichzelf definieert als een Messiaanse Jood, hij niet verkiesbaar is op grond van zijn eigen verdienste, maar op grond van de verdienste van zijn Joodse familielid – zolang hij niet vrijwillig bekeerd is. Iemand die zich vrijwillig bekeerd heeft, benadrukt hij, wordt beschouwd als zijn recht op aliya te hebben opgegeven.

”Ik denk niet, dat deze benadering in de nabije toekomst gaat veranderen,”

zegt Medina.

Groot probleem bij de kijk naar Jeshua volgelingen of Messiaanse Joden is dat anderen bang zijn dat dit groepen zijn die anderen volstrekt willen bekeren tot hun geloof.

Rabbijn David Rosen, adviseur voor interreligieuze zaken bij het Opperrabbinaat van Israël, die tevens fungeert als de directeur van het Departement van Interreligieuze Zaken van het Amerikaans Joodse Comité bij het kijken naar Jeshua belijdende Joden gaat een enorme vergissing aan te denken dat zij mensen zijn die zouden geloven dat Jezus één van de personen van de drie-eenheid van God is. Ware volgers van Jeshua geloven namelijk niet in de valse doctrine van de Drie-eenheid. Het is juist om die reden dat In Nederland en België kerkleiders zulke gelovige niet onder het christendom willen aanvaarden. Ook al zegt rabbijn David Rosen

“Ze kunnen dus zichzelf identificeren als etnisch Joodse Christenen of Joodse Christenen, als ze dat willen. Maar ze zijn Christelijk”

Kerkvader Hieronymus zei over Messiasbelijdende Joden.

„Terwijl ze verlangen zowel Joden als christenen te zijn, zijn ze geen van beiden.”

In de Jules Isaac Stichting (opgericht in 2015) vernoemd naar de Franse Joodse historicus Jules Isaac doen ze een poging om de ontwikkeling te bevorderen van een volwaardige christelijke theologie die volgens hen werkelijk vrij is van vervangingsdenken. Zulke vervangingstheologie staat voor het idee dat de kerk de plaats van het volk Israël zou hebben ingenomen. Voor hen zijn Jeshua volgende Joden al 1500 jaar lang volkomen buiten beeld en daarom vroegen zij zich op 23 maart af wat de belangrijke Messiaans Joodse theologen als Mark Kinzer de kerk te bieden hebben en hoe het komt dat deze gelovigen nu meer in het openbaar beginnen te komen.

Hen valt het op dat de sterke opkomst van het Messiaans Jodendom sinds de jaren zestig van de afgelopen eeuw zonder meer tot de meest opmerkelijke ontwikkelingen behoort van de laatste vijftig jaar. Bewust zijnde dat Messiaans Jodendom (Messianic Judaism) staat voor de internationale beweging van Joden die het geloof in Jezus niet in strijd zien met hun Joodse identiteit kijken zij wel op naar de reden om zulk een beweging of groep niet in het christendom te aanvaarden.

Men moet nagaan waarom vanaf de vierde eeuw voor deze Joodse Jezus gelovigen geen plaats meer binnen de Kerk bleek te zijn. Vanaf toen werden zij alleen nog slechts getolereerd wanneer ze volledig afstand deden van hun Joodse identiteit.

Als gevolg van deze kerkelijke maatregel waren Messiaanse Joden 1500 jaar lang volledig van het toneel verdwenen. Maar sinds de afgelopen eeuw zijn ze terug van weggeweest. Hun aantal wordt intussen geschat op 150.00 – 200.000. En dat aantal groeit gestaag, vooral in Israël en de Verenigde Staten. Het is fascinerend te zien, hoe de beweging waarmee de kerk 2000 jaar geleden begon, juist in onze tijd opnieuw groeit en bloeit. Redenen genoeg om een studiedag te wijden aan deze fascinerende en belangrijke ontwikkeling.

vond de Jules Isaac Stichting.

Jeroen Bol, voorzitter van de Jules Isaac Stichting, gaf in zijn lezing een historisch overzicht van het Messiaans Jodendom. Zoals de periode vóór de Reformatie gekenmerkt werd door sterke anti-Joodse trekken in kerk en theologie, is er volgens hem kort ná de Reformatie, met name in Engeland, sprake van een trendbreuk.

Théodore de Bèze (Theodorus Beza) in 1577

Het zijn de Engelse puriteinen geweest die in toenemende mate afstand begonnen te nemen van het anti-judaïsme in de theologie van de middeleeuwse rooms-katholieke kerk. Was de klassieke theologie tot dan toe doortrokken van wat men later de ‘teaching of contempt’ (‘catechese der verguizing’) is gaan noemen, bij de Engelse puriteinen zien we rond 1600 een ‘teaching of esteem’ ontstaan. Het begin van deze omslag wordt doorgaans gezien bij de kanttekening die Beza rond 1560 in de Geneva Bible plaatste bij Romeinen 11:25-26. Contra Calvijn die hij zojuist in Geeve had opgevolgd stelde Beza dat Israël hier niet staat voor de kerk maar voor het Joodse volk. In diezelfde periode rond 1560 doceerden de grote theologen Martin Bucer en Peter Martyr op grond van Romeinen 11 dat de kerk nog een toekomstige massale bekering van het Joodse volk staat te wachten. Steeds meer puriteinse theologen na hen brachten met name op grond van hun exegese van Rom.11:12-15 die toekomstige massale bekering in verband met een eveneens te verwachten massale wereldwijde opwekking van ongekende proporties. Ook de latere Humble Attempt van Jonathan Edwards moet helemaal in deze traditie gezien worden. Het is een bij uitstek optimistische theologie waarin een positieve (toekomstige) rol voor het Joodse volk is weggelegd. Dit staat in scherp contrast met het Middeleeuws scenario waarin de Joden doorgaans het bij uitstek voor altijd verdoemde volk waren.

schrijft Bol, die verder betoogt

Grote namen uit de tijd rond 1600 waren o.a. de puriteinse theologen Thomas Brightman en Hugh Broughton. Broughton was een groot geleerde op het gebied van het Hebreeuws en de geschriften van de rabbijnen. Hij was de eerste Engelsman die het plan opvatte om als zendeling onder de Joden in het Nabije Oosten te gaan werken. Hij stond ook in nauw contact met rabbijn Abraham Ruben van Constantinopel. Deze rabbijn had contact gezocht met Broughton omdat hij zijn hulp wilde bij het vertalen van het Nieuwe Testament in het Hebreeuws. De hele 17e eeuw wordt overigens in zowel Engeland, Holland en Duitsland gekenmerkt door een enorme belangstelling onder protestante theologen voor de studie van het Hebreeuws en van Joodse geschriften als de Talmud en de Mishna. Het Joodse volk stond, anders dan in de Middeleeuwen, voor het eerst in de geschiedenis van de kerk veel positiever op de radar in protestant West Europa.

In de 18 eeuw valt die intense aandacht voor de plaats van Israël terug, ze is dan veel minder prominent aanwezig. Maar het oude kerkelijke antijudaïsme wint niet opnieuw terrein in Engeland. Het is of het nieuwe denken over Israël even pas op de plaats maakt. De 18e eeuw is de eeuw van de grote internationale evangelical awakening. Een opwekking van een geografische en getalsmatige orde van grootte die tot dan ongeëvenaard was. Engeland, Wales, Schotland, Noord Ierland, Scandinavië, Duitsland en niet te vergeten het toen nog Engelse Noord Amerika, in al die landen was sprake van opwekking en kerkgroei. het was de geboortetijd van evangelicaal christendom.

De daarop volgende 19e eeuw wordt eveneens gekenmerkt door krachtige opwekkingen en verdere groei en ontwikkeling van de evangelicale beweging. Het is ook de eeuw van de grote doorbraken op het gebied van zending. Engeland is deze eeuw het brandpunt, maar ook piëtistisch Duitsland speelt een belangrijke rol. Het is in deze eeuw dat aandacht voor het Joodse volk weer volop in het middelpunt van de evangelicale agenda komt te staan. Zending onder de Joden en passie voor de in de Schrift voorzegde terugkeer van het Joodse volk naar Palestina, het was gemeengoed in het denken van vooral de calvinistische evangelicale christenen in het Engeland van de 19e eeuw. Sterk aanwezig was ook het bewustzijn dat de Joden met name van de hand van de Rooms Katholieke Kerk eeuwenlang onnoemelijk veel en verschrikkelijk onrecht was aangedaan. Deze evangelicale christenen wilden heel nadrukkelijk een heel ander gezicht van het christendom laten zien: werkelijke naastenliefde, daadwerkelijke hulp, opkomen voor gerechtigheid. In diezelfde 19e eeuw treffen we dit type opwekkingschristendom in Nederland aan in de kringen van het Reveil (Isaac Da Costa) en bij een beweging als het Heil des Volks (ds. Jan de Liefde). In Engeland was Lord Shaftesbury wel de bekendste onder hen. Andere bekende namen in Engeland zijn o.a. Charles Simeon en Robert Murray McCheyne. Uiteindelijk bleek dit geheel nieuwe protestante pro-Joodse christendom in Engeland zo sterk dat het zelfs in staat bleek de Balfour Declaration in het leven te roepen. En zo heeft het filosemitische Engelse evangelicale christendom aan de wieg gestaan van de huidige staat Israël

Als Jeroen Bol terugkijkt op vier eeuwen calvinistisch gestempeld opwekkingschristendom in de Engelstalige wereld valt er zijns inziens een lans te breken voor de idee dat deze grote opwekkingen mogelijk een bijzondere door God georkestreerde connectie hebben gehad met Gods plannen met het Joodse volk. Hij haalt aan

Zou het niet zo kunnen zijn dat de God van Israël de Reformatie en de daaruit voorkomende puriteinen en opwekkingsbewegingen mede in het leven heeft geroepen om een einde te maken aan de vreselijke dwaling van christelijk antijudaïsme en het lot van de Europese Joden positief te beïnvloeden?

En zou het niet zo kunnen zijn dat de God van Israël, die ook de Heer van de Kerk is, dit evangelicale christendom ook om die reden drie eeuwen lang zo onvoorstelbaar rijk heeft gezegend met enorme opwekkingen en doorbraken op het gebied van zending?

Hij vraagt zich af of God dit opwekkingschristendom destijds niet mede om die reden zo enorm sterk heeft gemaakt om zo een keer te brengen in het lot van Zijn uitverkoren volk Israël. Hij vraagt zich af

Sprak deze zelfde God al niet in Genesis 12 tot Abraham en over Abrahams hoofd ook tot de kerk der eeuwen:

“Ik zal zegenen wie u zegent en wie u vervloekt zal ik vervloeken”?

Bergt dit alles voor de kerk van vandaag niet zowel een belofte als een waarschuwing in zich ? Ligt er niet nog steeds, of wellicht juist nu, een belofte van grote zegen voor een kerk die het Joodse volk en Israël werkelijk tot zegen zoekt te zijn?

Maar vandaag zien wij juist dat meerdere kerken helemaal geen zegen zien in dat Joodse Volk noch in Joodse volgelingen van Jezus (zoals Jeshuaisten) of Messiaanse Joden.

Michael Mulder, universitair docent Nieuwe Testament en Judaïca aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn die tevens Kerk en Israël aan de CHE in Ede doceert en directeur is van het Centrum voor Israël Studies, sprak over de identiteit van Messiaanse Joden in Nederland en Israël,en vond dat zij helemaal niet thuis horen in de kerk in Nederland heel eenvoudig weg omdat zij noch Christen noch Jood zijn volgens hem.

De haat van IS voor Christenen

Meermaals hebben Christenen zich al afgevraagd waarom bepaalde islamitische groepen zich zo tegen het Christendom keren. Meestal zijn ze zich er niet bewust van dat er een verschillende zienswijze is op dat Christendom en/of de Christenheid.

Men mag niet over het hoofd zien dat Joden en Islamieten slechts in één Ware God geloven, de God van Abraham. Bij de meerderheid van de Christenen ligt dat helemaal anders. Ook al beweren zij slechts in één God te geloven houden zij zich meestal aan een Drie-eenheid welke niet strookt met de Heilige Geschriften. Het is die Drievuldigheid alsook de levenswijze en aanbidding van beelden die meerdere islamieten de ogen uit steekt. Erg genoeg zien de meeste moslims niet dat er ook meerdere Christenen zijn die werkelijk monotheïstisch zijn en enkel in de enige Ware God van Israël geloven en Jezus niet tot hun god maken.

De aan de drie-eenheid houdende Theoloog Alain Verheij kroop door vertaalde IS-teksten heen om te zien waarom de jihadi‘s christenen nou zo haten. Zijn conclusie:

de Grote Vijand heet ‘onduidelijkheid’,

schrijft hij in Reporters Online.

“IS gooit de hele westerse wereld op een grote christelijke, atheïstische en liberale hoop,”

moet Verheij toegeven. Het grote probleem bij Daesh of ISIS is dat zij de onbetamelijk levende decadente westerse wereld zien. Zoals men vroeger vanuit het westen kruisvaarders had die naar het oosten trokken trekken nu van uit het oosten “kruisvaarders” voor het “Ware Geloof” naar het Westen.

Wij kunnen er niet aan onderuit te moeten toegeven dat er heel wat decadentie in onze huidige maatschappij is. Onderzoeken naar hoe de mensen heden om gaan met de tien geboden van God laten duidelijk merken dat de aanbidding van de Enige Ware God niet zo van belang is. De grote meerderheid van de Westerlingen gelooft praktisch niet meer in één God en redenen om naar de geboden van die Ene Ware God te leven.

Maar niet enkel onze levenswijze doet de “soldaten van God” gruwelen. Voor vele moslims is het begrip “zoonschap” niet op dezelfde wijze gekend, al wijzen hun geschriften wel degelijk op een zelfde inzicht. Zij zien zich wel als kinderen van Abraham, maar om Jezus of een ander mens als een kind van God te zien gaat voor hen niet op.
Alain Verheij kijkt in zijn artikel ook naar dat element waarom de Bijbel voor IS onacceptabel is.

“Jezus de zoon van God noemen is voor Dabiq blasfemie. Hem als een loser aan het kruis laten sterven is helemaal van God los. Daarom moet het kruis als symbool voor Gods veranderlijkheid en lijdelijkheid gebroken worden.”

Alain Verheij vergeet hierbij dat God niet veranderlijk is, maar uit zijn theologie aanziet hij natuurlijk Jezus als een geïncarneerde godheid.
Verheij vervolgt:

“De trigger voor de IS-haat die onder christendom, decadentie en postmodernisme ligt is dit: onduidelijkheid. Het idee dat waarheid relatief is, dat normen en waarden verschuiven, dat God beweeglijk is. Dat idee is onverenigbaar met de schreeuwende behoefte van een hart in nood aan een duidelijk, sterk verhaal. Een sterke, eenvoudige God, een afgebakend volk van God en een overzichtelijk plan van God.”

Vele Christenen scheren alles onder één kam, zoals ook meerdere moslims doen. zoals vele Christenen en Westerse atheïsten denken dat alle moslims medeplichtig zijn aan oorlogen in het Midden-Oosten zijn er ook vele niet-christenen die vinden dat die christenen zoals andere religieuze mensen oorzaak zijn van al het kwaad en leed en alle oorlogen.

Het is verkeerd te stellen dat religie de oorzaak is van zo veel geweld alsook dat alle christenen medeplichtig aan nazi-sympathie of aan de KKK. Het gaat ook niet op om alle blanke Amerikanen supremacisten te noemen.

ChristiansKKK Voor mensen is het makkelijk om de schuld op een ander groep van mensen te schuiven.
Sommige mensen geven iedereen de schuld waarvan zij denken dat ze niet op hen lijken, of op een groep die ze niet leuk vinden.

Your NZ dat zich inzet voor het bespreken van sociale kwesties en politiek in Nieuw-Zeeland vraagt haar lezers dan ook of alle moslims verantwoordelijk zijn voor terroristische acties van ISIS en schrijft

Alle 1,6 miljard moslims? Waarom niet alle 3,75 miljard mannen? Of alle 7,5 miljard mensen? {Can you separate Muslims from ISIS?}

Voorgaande artikelen

Waarom doen we niets aan de oorzaak?

Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal

Vluchten naar een hoopvolle toekomst

Migratie en veiligheid even geherformuleerd

Islamofobie is contraproduktief

Een moment van Bezinning, even maar

Moeten Christenen over zich heen laten walsen

Onderscheid maken – een repliek op Ayaan Hirsi Ali

Het failliet van de war on terror

In tijden van gemeenschappelijk verdriet

Relevantie van de de Tien Geboden bij Britten anno 2017

Aanvullende lectuur

+++

Verder gerelateerd

+++

Gewortelden in Christus en factoren voor het succes van de reformatie

Nu men 500 jaar reformatie in herinnering wil nemen zal er heel wat kunnen gedebatteerd worden over verschillen die de mogelijke hervormingen van het protestantisme teweeg gebracht hebben.

Het Reformatorisch Dagblad van woensdag 11 mei 2017, p. 2 en 3, schreef

‘Refo moet aan infuus van reformatie’

B. de Roos las met een zweem van een glimlach rond zijn lippen

“Protestanten, rooms-katholieken, dopers. Hoe krijg je die verschillende stromingen bij elkaar?” Antwoord: “door een authentieke vroomheid, geworteld in Christus”. {De essentie van reformatie}

Het kan gezegd worden dat onder de protestanten wel meer mensen kunnen gevonden worden die hun geloof ten toon spreiden en hevig in hun aanbidding gaan. De Pinkstergemeenten ten top.

Dat

Christenen willen graag getuigen, en uit deze column blijkt wat het effectiefst is: getuig door je attitude, door je oogopslag, door een onbevangen ontmoeting met niet-christenen, door een dienstbare houding”

schreef een recensent over het calvinistisch arbeidsethos {Met eigen ogen}

Het valt de Nederlander B. de Roos op dat

De collega’s op de werkvloer zien met eigen ogen de attitude van medewerkers uit de reformatorische hoek. De collega’s zien de blik waarmee de reformatorischen de wereld inkijken. De collega’s merken dat reformatorischen niet meteen allerlei vooroordelen over hun medemensen hebben. De collega’s ontdekken hoe dienstbaar reformatorischen over het algemeen zijn.
Die reformatorischen worden heus wel gewaardeerd. Het zijn positief ingestelde collega’s waar je van op aan kunt. Soms worden zelfs columns over hen geschreven. {Met eigen ogen}

Roskilde kathedraal (Foto credit: Wikipedia)

Van Rooms Katholieken kan men meestal geen verschil zien tussen een gelovige en een atheïst. Opvallend is echter dat weinig Katholieken de bijbel kennen. Hier mogen de meeste protestanten een ander beeld scheppen en kan men bij de meesten wel een zekere kennis van de bijbel waarnemen, ook al zijn dikwijls bepaalde verzen uit hun verband getrokken.

Het moet gezegd worden

in bepaalde protestantse middens is er een betrachting om volgens de bijbel te leven.

De verlichting mocht dan wel mee brengen dat vrijzinnige christenen de teksten als mensenwerk gingen aanschouwen, de meerderheid van de gelovigen kon zich verheugen dat het mensen waren die het Woord van God tot hen konden brengen in hun eigen moeder taal. Dat mag als één van de voornaamste vernieuwingen worden beschouwd voor de Reformatie. Met de toename van Bijbelboeken door de fantastische uitvinding om te her-publiceren of veelvuldig te kopiëren konden meerdere mensen eindelijk te weten komen wat er werkelijk in die Heilige Geschriften stond.

Stilleven met bijbel Vincent van Gogh 1885 (Foto credit: Wikipedia)

De late middeleeuwen hadden wel diverse vertalingen van vertalingen in het Middelnederlands gebracht (bijvoorbeeld de Deux-Aesbijbel en de historiebijbel Hernse Bijbel. 500 tot 600 jaar terug kregen wij een tijd van gisting, waarbij geestelijken van die Rooms Katholieke Kerk zelf meer vragen gingen stellen over de wijze waar hun Kerk met de gelovigen en met het Woord van God om ging. De 16^e eeuw bracht op staatkundig, economisch en op geestelijk gebied heel wat beroering in de Nederlanden. Meerdere bijbelstudenten beseften dat men niet kon verwachten dat iedereen genoeg geletterd kon zijn om een moeilijke bijbeltaal te lezen en dat men daarom ook best in de “gemene” taal kon schrijven. Nochtans zoekt men een mogelijkheid om een breder taal gebied te bereiken.

‘Onse meyning was niet heel Hollants ofte Brabants, mer tusschen beyden, op ‘t kortste en reynste na onsen vermogen een gemeyn spraeck te volgen, die men all Nederlant doer lichtelick solde mogen lesen ende verstaen.’ {Voorrede van Hinne Rode, oudrector van de Hieronymusschool te Utrecht bij de vertaling van 1525}

De vorm ‘solde’ wijst er op, dat de schrijver bij ‘all Nederlant’ ook aan de Oostelijke gewesten dacht. Hij is dus een voorloper van de West-Vlaming Jan Utenhove, die nog verder ging, toen hij ten bate van de samengestroomde vreemdelingengemeente te Embden een mengtaal samenstelde voor zijn vertaling van het Nieuwe Testament (1553-1556), in de hoop dat die taal dan van Vlaanderen tot de Oostzee-kust verstaan zou kunnen worden. {Geschiedenis van de Nederlandse taal, C.G.N. de Vooys}

Met de hervorming die Maarten Luther op gang bracht werden de mensen opgeroepen om ernstig na te denken over dat Woord van God dat niet zomaar een godsdienstig boek is, waarin ‘de waarheden van het Joodse en Christelijke geloof worden uitgelegd’. Geestelijken en leken moeten komen in te zien dat het voor iedereen, geschoolden als niet geschoolden een ‘levend boek’ moet zijn, waarin God spreekt tot de gelovige alsook tot diegene die nog niet overtuigd is van de Goddelijke Waarheid.

Gevelsteen in de gereformeerde School met den Bijbel in Bedum (Foto credit: Wikipedia)

Uit de resultaten van grootschalig historisch onderzoek op Europees niveau naar de cultuur van het bijbellezen in de Middeleeuwen, uitgevoerd door de Rijksuniversiteit Groningen blijkt dat het verkeerd is te denken dat mensen pas tot het lezen van de bijbel kwamen na Luther. Het is namelijk verkeerd te denken dat Bijbels in de volkstaal een protestantse uitvinding zouden zijn. Het fenomeen kenmerkte eerder de late Middeleeuwen, toen de rooms-katholieke kerk nog als enige heer en meester was en de zeer kleine waarheidsgetrouwe volgelingen van Jezus niet wenste te zien en als ketters beschouwde.

Volgens mediëviste Sabrina Corbellini zou Maarten Luther gezegd hebben dat hij gedurende zijn hele jeugd geen Bijbel zou hebben gezien.

“De kerk, zo suggereerde Luther, zou het boek onder de pet houden.”

Invasies in het Romeinse Rijk

Zij die in het Rooms Katholieke geloof zijn opgegroeid zullen dat ook kunnen zeggen. Maar hierbij wordt vergeten dat er al die jaren steeds mensen zijn geweest die oog hadden voor dat verguisde Woord van God. Het is algemeen geweten dat de Roomsen zeker niet wensten te weten van Bijbelgetrouwen of zij die zich niet wensten te onderwerpen aan de leer van de Drie-eenheid. Niet-trinitariërs werden in vele streken zelfs vervolgd en met de dood bedreigt. In vele gevallen werd Bijbellezen dan ook in het geheim in de huiskamers van ernstige waarheidszoekers gedaan.

Zij die uit de Rooms Katholieke Kerk kwamen en zich wensten af te zetten tegen het verleden (de ‘donkere Middeleeuwen‘) en de onderdrukking door die Romeinse leiders ongedaan wensten te maken, vonden het niet mis om als ‘bijbelbevrijders’ de wereld in te gaan.

Na bronnenonderzoek in bibliotheken in Nederland, Vlaanderen, Frankrijk en Italië – gebieden die in de veertiende en vijftiende eeuw al sterk verstedelijkt waren, kwam Corbellini en haar team tot de conclusie dat in werkelijkheid de Middeleeuwse lezers al lang vertalingen van de Bijbel tot hun beschikking hadden.

“Om in groepsverband of alleen te lezen, te becommentariëren, te mediteren en uit het hoofd te leren. De kerk stond dat toe, zolang er maar een orthodoxe boodschap werd verkondigd.”

En daar knelde het schoentje. Men mocht de kerkelijke doctrines niet tegenspreken en best kwamen niet al te veel mensen de bijbel te lezen, want dan zouden hun ogen wel eens kunnen open gaan.

Niet alleen de bovenlaag van de bevolking kwam de bijbel te lezen.

“Er waren ook timmermannen, schoenmakers of voddenboeren bij die de Bijbel lazen. Latijn beheersten ze niet, maar ze hadden wel behoefte aan dit soort boeken.”

Dominicus Guzmán, stichter van de Orde der Predikheren (Dominicanen)

Ook ontstonden er monnikenordes als de Franciscanen en Dominicanen (ook wel Orde der Predikheren genaamd) die ook invloed uitoefenden op leken omdat ze de wereld intraden omdat zij prediking en zielzorg als belangrijke priesterlijke taken zagen.

Onderzoekster Sabrina Corbellini zegt

“Juist doordat de kerk in de Middeleeuwen vertalingen toestond was er een publiek ontstaan dat gewend was om te lezen. Het kan heel goed zijn dat dit een factor was voor het succes van de Reformatie.”

Het zoeken naar de Bijbelse Waarheid mocht er toe bijdragen dat meerdere tegen de Rooms Katholieke Kerk ingaande geestelijken gehoor kregen bij het gewone volk. Maar vele van die geestelijken hadden het ook moeilijk met interpretaties van mensen die helemaal niet wensten te geloven in een drie-voudige god. Getrouwen in Christus, Broeders in Christus, Brethren, anabaptisten, baptisten of doopsgezinden, katharen en albigenzen om er maar enkelen te noemen, konden de geestelijken van Katholieken zowel als protestanten op stang jagen zodat die twee laatsten er alles toe deden dat die mensen de Schrift niet in handen zouden krijgen. Zo werden ook enkele Bijbelvertalingen verboden omdat die volgens die Rooms Katholieke Kerk ketterse interpretaties waren van de grondtekst. Ook vandaag vinden wij in de Katholieke zo wel als in de Protestantse verenigingen groepen die beweren dat zulke vertalingen van die andere groepen vervalsingen van de bijbel zijn of zogezegd geschreven zijn vanuit hun bepaalde doctrine.

Opvallend bij meerder protestantse denkers uit Luthers tijd is dat zij het met momenten zeer moeilijk hadden met hun geloof. Als geestelijken groot gebracht in de Rooms Katholieke traditie waren zij helemaal doordrongen van die Katholieke leer met haar Drie-vuldigheid en allerlei riten. Het zondig zijn, straf en boete baarde Luther vele zorgen.

Een van de meest diepgaande zaken waar hij mee worstelde was dat hij ten diepste ervoer dat hij een zondig mens was, terwijl hij juist verlangde naar een zondevrij leven dicht bij God. Elke poging van Luther om deze ervaren kloof tussen hem en God te overbruggen strandde. Sterker nog, God was voor Luther veelal onbereikbaar en verborgen; hoog in de hemel, niet te kennen voor een mens op aarde. De vraag of hij behouden zou zijn en hoe God hem genadig zou kunnen zijn hield Luther zeer bezig. Zoals gebruikelijk in de Katholieke kerk toentertijd ondernam Luther als monnik vele pogingen van boetedoening en het verrichten van goede werken om iets van verlichting van schuld teweeg te brengen en zekerheid te verkrijgen, maar het hielp niets.{Refo Nu: Het leven en werk van Maarten Luther}

Zoals vele anderen kwam hij er niet toe om zich helemaal te onthechten van die vele valse leerstellingen waar hij mee opgegroeid was. Toch sloeg hij er in geleidelijk aan meerdere valse leerstellingen toch opzij te schuiven. Die gedrevenheid om zich los te koppelen van het Romeinse bestuur maakten het voor hem en gelijkgezinden soms zo moeilijk dat handgemeen niet vreemd aan de zaak was. Geweld en onverdraagzaamheid viel nu ook deze ‘protesterenden’ te beurt.

Luther zelf, kon ook hevig uit de hoek komen en fel van leer trekken tegen tegenstanders. Ook andere hervormers konden de onmin van Luther aan de lijve ondervinden en botsten dan wel eens tegen meerdere kampen.

Vele gelovigen die de macht van de Kerk wilden ontvluchten gingen hun heil ver over zee zoeken. Tijdens de lange en zware overtocht leerden zij ook andere gelovigen kennen die elk met een andere kerkgemeenschap groot waren gebracht. Dat confronteerde de meerdere heilzoekers met de verschillende interpretaties wat hun ook meer tot nadenken stemde. De overtocht gaf hen in ieder geval veel tijd om de Bijbel te lezen.

Nieuw-Nederland (Nova Belgica) en New England

Wanneer in 1620 de Mayflower het huidige Massachusetts bereikt, verspreiden de opvarenden – protestanten die zich willen losmaken van de Church of England en stichten zij New England, het religieuze en politieke centrum van de VS. Hierdoor krijgt de VS als grootmacht de positie van om het protestantisme mee tot een wereldwijde beweging te maken. Maar door al diegenen die tijdens de overtocht door het lezen van de Bijbel de ogen werden geopend, kwam er van daar ook een kentering in het omgaan met dat Woord van God. Vele Bijbelonderzoekers kwamen tot het besef hoe de vork in de steel zat en kwamen het ware geloof van de eerste Christenen te kennen en wensten ook dat geloof terug op te nemen. Hierdoor groeide vanuit die vele protestantse groeperingen verenigingen die zich op die leefwijze van de eerste Christenen en op hun geloof wilden concentreren. Zo ontstonden vele bijbelstudenten die zich onder verschillende namen groepeerden. Vanuit die bewegingen kwamen dan weer groepen te ontstaan die de weg naar Europa terug vonden en daar ook dat gevonden geloof wensten te verspreiden. Vandaag hebben die nazaten van Bijbelonderzoekers het nog steeds niet makkelijk om zich tussen die Roomsen en Gereformeerden staande te houden. Maar zij blijven het Goede Nieuws verkondigen.

Als kinderen van God willen die bijbelonderzoekers met hun verschillende congregaties of kerkgenootschappen, naar God Zijn Woord leven. Onder hun denominaties blijven zij zich kenbaar maken als Bijbelstudenten, Bijbelvorsers, Bijbelonderzoekers, Getuigen van Jehovah, Broeders in Christus, Jeshuaisten, enz. en blijven zij bewust van de opdracht die Jezus heeft gegeven, namelijk verkondigen. Als God-lievenden en als getuigen voor Jehovah voelen zij aan dat zij dit moeten blijven doen.

B. de Roos in zijn bedenking over Gereformeerd Nederland schrijft

De wereld kijkt met eigen ogen naar gelovigen
Onze medemensen kijken naar christenen. En misschien wel vooral naar reformatorischen. Zij kijken naar gelovige mensen. En toch zien zij het niet. Zij zien de drijfveer niet. En als zij die wel zien, dan doen ze niks met hun waarnemingen.
Er is meer nodig dan de eigen ogen van mensen.

Dit zullen Protestanten en Katholieken moeten blijven zien dat er nog steeds gelovigen de straten op gaan om te getuigen van hun geloof voor Die Ene Ware God. De schrijver van “Met eigen ogen” kijkt positief naar zijn gereformeerde broeders, waarvan hij gelooft dat zij opvallen in deze wereld, waar er voor velen weinig plaats is voor God. Hij schrijft

Het is prachtig dat christenen opvallen in de wereld.
Laten zij maar naar Gods wil leven.
Laten zij maar getuigen van Gods daden in hun al of niet roerige bestaan.
Maar laten zij vooral in gebed gaan. Laten zij God vragen om grote dingen tot stand te brengen.
Laten zij maar blij zijn omdat zij bij God mogen horen.
Laten zij maar kijken met eigen ogen, omdat God hen zicht op de werkelijkheid geeft. En laten zij hun eigen ogen maar sluiten, om tot God te bidden. {Met eigen ogen}

en eindigt dan met te zeggen

Meer hoeven zij niet te doen. Echt niet. {Met eigen ogen}

Maar daar op zouden wij zeggen dat er heel wat meer moet gebeuren.

“Gelovigen moeten uit hun schelp kruipen. Met hun handelen moeten zij anderen tonen dat zij God willen volgen en dienen en God Zijn schepsels (andere mensen, dieren en planten) volledig respect willen tonen.”

B. de Roos geeft toe dat ‘reformatorischen’ kan staan voor een ratjetoe. {De essentie van reformatie}. Algemeen mag men stellen als men naar de protestantse groeperingen ziet men in de meerdere protestantse denominaties ook zeer grote verschillen kan zien.

Wanneer we spreken over reformatorischen hebben we soms te maken met mensen die redeneren vanuit hun eigen bevindelijkheid en beleving. Anderen kijken wat anders tegen leer en leven aan.
Bij sommigen lijkt de traditie bijna heilig te zijn. Anderen veroorloven zich in veel dingen een wat meer hedendaagse aanpak.
Bij reformatorischen zien we, als het om wereldmijding gaat, nogal wat gradaties. De verschillen komen, bijvoorbeeld, naar voren in het gebruik van internet en e-mail binnen gezinnen en scholen.
Bij reformatorischen is, naar mijn idee, het kerkbesef niet zo groot. Als de kerk wél reuze belangrijk was zou men – naar mijn oordeel – meer werk maken van kerkelijke eenheid”[3]. {De essentie van reformatie}

schrijft B. de Roos en durft toegeven dat het nu misschien tijd is dat al die verschillende reformatorischen zich eens gaan reformeren.

Dat klinkt heel deftig. {De essentie van reformatie}

getuigd hij.

Maar het is zo logisch als wat.
Wij kennen toch die spreuk ‘Ecclesia reformata semper reformanda’? Dat wil zeggen: de kerk die gereformeerd is moet steeds weer gereformeerd worden.
Laat ik het zo mogen zeggen: wie echt bij de Verbondsgod hoort en zich aan Hem toevertrouwt, moet zich telkens weer naar Hem toe keren. Er is bekering nodig.
En laten we ’t maar zuiver stellen: zondige mensen moeten zich allemaal bekeren. {De essentie van reformatie}

En zo geeft hij uiting aan datgene wat geen enkele gelovige mag vergeten. Telkenmale moeten wij ons eigen onderzoeken. Als zondige mensen zullen wij ook telkenmale onze fouten moeten inzien er er spijt over betuigen. Na het eigen onderzoek en onze poging om terug op het rechte pad te komen, moeten wij onze ogen en ons hart weer richten op de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde.

Eender welke hervormer heeft die vloek van de zonde moeten ondergaan. Nog geen enkel persoon, buiten Jezus is daar kunnen aan ontsnappen. Sinds de komst van Jezus hier op aarde 2021 jaar geleden moet de mens inzien dat hij de Weg naar God is en dat wij niet zonder hem kunnen. In welke gemeenschap wij ook maar willen leven, zullen wij steeds tot dat ene punt moeten komen dat Jezus de Weg is.

God mag mensen via verscheiden wegen naar die Weg brengen. Hiertoe moeten gelovigen in God dan ook dat volle vertrouwen tonen, maar ook bereid zijn die wegen in te slaan die God voor hen voor legt.

Indien wij dan één les als gemeenschappelijk mogen houden is het

Terug naar Christus en Zijn Woord: dat is de essentie van reformatie. Ook vandaag. {De essentie van reformatie}

Voorgaand

Hoogdag voor vele protestanten

Aanvullende lectuur

+++

Lees verder ook

‘Al ver vóór Maarten Luther las iedereen de Bijbel’
Vader Karel Utenhove Gentse edelman en voorstander van de hervorming
Reformatie vormde het huidige Europa
Het merk Luther: hoe een monnik vanuit het niets zijn stadje tot een centrum … – In Het merk Luther laat Andrew Pettegree zien dat Luther niet alleen een begaafd theoloog was, maar ook – in hedendaagse termen – een sluwe populist.
Reformatorische Kerk
Evangelisch-reformatorisch
Herman Bavinck’s ‘My Journey to America’ – Mijne reis naar Amerika, now available in Dutch Crossing: Journal for Low Countries Studies (Taylor and Francis).
Daily Update: 6 juli 1415 – Jan Hus, Pre-Lutheraans gedachtegoed
Daily Update 7 november: Vox in Rama – Stel, je bent een middeleeuwse inquisiteur en je bent er heilig van overtuigd dat Lucifer (de duivel) aanbeden wordt door allerlei ongelovigen in je inquisitieursdistrict.
De Kerstvloed Van 1717 – Of hoe de kerst van 1717 niet de ‘The Most Wonderful Time Of The Year’ werd
Maarten Luther: Populist van de 16e eeuw
Unter der OberfLäche des Vatikans
Wieso brauchen Protestanten die theologische Tradition, um ihre Bibeln besser zu verstehen?

+++

Hoogdag voor vele protestanten

Herinneringsdeuren met tekst van de 95 stellingen

Vandaag, 31 oktober is voor vele protestanten een hoogdag. Zij gedenken dan een belangrijk keerpunt in het Christendom dat toen op gang werd gezet door Maarten Luther toen hij zijn 95 stellingen ophing aan de deur van de Slotkerk of Allerheiligenkerk te Wittenberg. In wezen was er all eerder wat beweging gekomen in het strak omlijnde denken van de Rooms Katholieken. De Engelse kerkhervormer John Wycliffe en de Boheemse filosoof Johannes Hus waren daarbij enkele spilfiguren die wij niet over het hoofd mogen zien.

Voor velen is de reformatie 500 jaar geleden begonnen met die aanklacht van Luther. Velen vinden ook dat er dan een bevrijding van de ketterij van Rome tot stand kwam. Nochtans kunnen wij duidelijk zien dat vele ketterse en heidense elementen die in voorgaande eeuwen werden verwijderd heden al terug binnen geslopen zijn. Zo kan men tegenwoordig in vele protestantse kerken terug beelden vinden van figuren welke goddelijke krachten worden toegewezen.

De grootste hervorming om terug te gaan naar de eerste eeuwse leerstellingen van de volgelingen van Jeshua is echter nooit door gebroken. Wel kunnen wij zien dat steeds echte volgelingen van Jeshua ernstige pogingen hebben gedaan om het ware geloof in Jezus Christus, zoals Jeshua meer bekend raakte, te bewaren. Oorspronkelijk werden zij als volgelingen van Jeshua aanschouwd als een Joodse sekte, “De Weg“, maar toen zij verder omschreven werden als “Christenen” ontstonden daarnaast andere benamingen die telkens sloegen op denominaties die het licht zagen, en waarbij het kleine gemeenschappen waren die het geloof verder trachtten uit te bouwen. Ze ware christenen die zich hielden aan de leer van Christus en aan de God van Christus, bleven steeds in de minderheid en werden ofwel als verwaarloosbare denominaties in het Christendom aanschouwd of erger nog als sekte. Zo kan men vandaag meerdere groepen in de Christenheid vinden die de liefde van en voor Christus bewaard hebben en nog steeds die Ene Ware God aanbidden.

Door de tijden heen zijn er ook dragers van het geloof geweest die vinden dat het dragen van een naam zeer belangrijk is. Zo zijn er gelovigen die er bewust voor gekozen hebben om de naam van God in hun kerknaam te dragen. Zo kennen de meeste mensen wel de Getuigen van Jehovah. Vele mensen vergeten echter dat er buiten die groep met die naam nog heel wat gelovigen getuigen voor Jehovah. Maar zij dragen verschillende namen al worden zij dikwijls over één en dezelfde kam geschoren als de Getuigen van Jehovah.

Zo wel in het Christendom met de Christenheid zo ook in het Jodendom zijn er die God zodanig lief hebben dat zij niet alleen Hem willen dienen, maar zich ook willen ten dienste geven aan God Zijn gezonden profeet die zich als Lam van God heeft aangeboden en verlossing voor de mensheid heeft gebracht. Die man van vlees en bloed is de persoon die ook door de meeste protestanten tot hun god gemaakt is geworden, in plaats te aanvaarden dat hij de zoon van God is die nu ook de bemiddelaar tussen God en mens is.

Boekdrukkunst in de 15e eeuw

Luther schaamde zich niet voor die blijde Boodschap welke de gezonden van God kwam brengen. De hervormer was zich bewust van dat Evangelie van Christus, dat het een kracht Gods is tot zaligheid voor iedereen gelijk die gelooft, eerst de Jood, en ook de Griek. Met de Woorden van God in de volkstaal te brengen verbrak Luther de ketens die de Rooms Katholieke Kerk over het Woord van God, de Bijbel had gebracht. Eindelijk konden mensen komen te lezen en zien hoe die Kerk hen bedroog met allerlei leerstellingen die helemaal niet Schriftuurlijk zijn. De leugens werden ontmanteld door de boekdrukkunst en de verdere verspreiding van Gods Woord. Eén groot nadeel was en is nog steeds dat veel mensen zo door de Kerkelijke doctrines beïnvloed waren en zijn, dat zij het zeer moeilijk hadden en hebben om zich daar van los te maken.

Maar diegenen die zich enkel willen houden aan dat onfeilbare Woord van God en inzien wie die lang verwachte Messias is, willen die naam van die gezondene van God ook verder uitdragen, zoals de Joodse leermeester Saul, beter gekend als apostel Paulus. eerst ging hij in het verweer tegen die volgelingen van Jeshua, maar na een teken uit de hemel en zijn plotse tijdelijke blindheid, werden zijn ogen geopend en wist hij hoe belangrijk die uitdraging van de naam van Jeshua ook was.

Nu dat wij dichter tegen de eindtijd komen is het van nog groter belang dat mensen bewust worden van de rol van Jeshua en hoe men zich moet aansluiten bij de volgelingen van deze rebbe. Omdat de naam van hem meer gekend moet geraken en omdat Joodse broeders en zusters helemaal niet geassocieerd willen worden met Christenen die drie goden aanbidden, vormen Jeshuaisten het alternatief. Als naamdragers en vaandeldragers voor Jeshua, de Kristos of Christus, willen zij de belangrijke taak verder opnemen om te getuigen voor God en Christus en de wereld het Goede Nieuws verkondigen van het komende Koninkrijk van God.

Lees meer over de belangrijkheid van de naam: Jeshuaisten dragers van de naam van Christus

en lees verder ook:

Aanvullende lezing

+++

Verdere berichten om te lezen

+++

Greek monks say ‘satanic’ law could lead to all-male sanctuary being invaded by women

1 Comment

Filed under Geschiedenis, Nederlandse teksten - Dutch writings, Nieuwsgebeurtenissen - Journaal, Religieuze aangelegenheden

Tagged as 1517, 95 stellingen van Luther, Apostel Paulus, Christendom, Christenen, Christenheid, Christus' leerstellingen, Denominaties, Getuigen van Jehovah, Getuigen voor Jehovah, Jeshuaisten, Jodendom, Johannes Hus, John Wycliffe, Joodse sekte De Weg, Kerkelijke doctrines, Kerkhervormers, Ketterij van Rome, Maarten Luther, Rooms Katholieke Kerk, Rooms Katholieken, Verkondigen, Verkondigers, Volgelingen van Jezus Christus

by Guestspeaker | 2017/08/28 · 7:53 pm

Moeten Christenen over zich heen laten walsen

Flirters met de Christelijke cultuur

De predikant/pastor Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) Matthijs Haak die op jonge leeftijd heet ervaren dat God er is en daarom ook zelf voor de Hem heeft gekozen, kijkt in zijn artikelen op de geloofsbeleving van onze maatschappij. Hij beweert sinds ongeveer 1993/4 in de ban van Jezus te zijn, maar ziet nog steeds in hem zijn god, in plaats de woorden van God aan te nemen dat het Gods zoon is. Maar hij geeft wel toe dat Jezus volgen voor hem betekent dat de (op Jezus gerichte) gemeente centraal staat.
Hij ziet in dat wij in een tijd gekomen zijn waar het gaat over identiteit, normen en waarden. Deze worden heen en weer geschud. Voor Christenen is er echter een belangrijk gegeven dat zij niet mogen verwaarlozen. Hij schrijft

Een christen dankt God voor het goede in een cultuur. Maar in de eerste plaats richt een christen zich op Christus. Hij zegt dat hij alleen de weg naar de Vader is (Johannes 14). {De (af)goden van onze tijd}

Een grote meerderheid van Christenen neemt Jezus echter nog steeds als hun god en zien in Jezus dezelfde persoon als de Vader, wat het voor hen ook moeilijk maakt en Jezus niet de weg naar God maakt, zoals het volgens de Bijbel is en voor alle Christenen zou moeten zijn.

Verder schrijft de predikant:

First book printed in slovenian language – Catechismus from 1550/51 (Photo credit: Wikipedia)

Wat geeft deze tijd veel kansen en (geloofs)ruimte om dat nieuws te laten zien en daarvan te getuigen. De Catechismus heeft als polemiek de strijd tegen Rome (Catechismus 34 en 35). Het toneel is veranderd maar de strijd blijft: afgoden, beelden, eigenzinnige manieren om (God) te vereren zitten wijd verspreid en diep in onze tijd en cultuur. Jezus helpt ons om van hem te getuigen en het goede te doen in onze samenleving, op de plek waar Jezus je roept (1 Petrus). {De (af)goden van onze tijd}

In zeer veel christelijke kerken, tegenwoordig zelfs in zeer veel protestantse kerken, kan men afgodenbeelden vinden; Men vindt er kruisbeelden, beelden van Bijbelse figuren en zogenaamde heiligen die er ook worden aanbeden. Hij mag het eigenzinnige manieren noemen om God te vereren, die diep verspreid en verankerd zitten in de westerse cultuur. Maar naar de eindtijd nadert moet men inzien dat die Keltische gebondenheid of die heidense tradities verwerpelijk zijn voor de ogen van God en dat wij er ons moeten van ontdoen.

In deze tijden gaan, zoals in de bijbel voorspeld, heel wat geestelijke groepen – verenigingen of kerken – zich keren tegen elkaar. Meerdere geloofsgroepen gaan heftig tegen elkaar in en sommige groepen beweren een religieuze oorlog te voeren in naam van de Allerhoogste Allah of God. Hierdoor gaan anderen zich verzetten tegen Allah of God alsook tegen ware gelovigen van die ene Ware God.

Zogenaamd Islamieten slagen er in om het Islamitisch geloof zwart te maken en iedereen bang te maken voor elke Moslim die zich uiterlijk als Moslim wil definiëren. Hier bij kan men wel stellen dat de Moslim veel te laks is geweest en veel te laat is gaan duidelijk maken tegen anders gelovigen dat ISIS of Daesh geen ware Islamieten zijn en zelfs de satan of tegenstanders van God zijn.

Het zijn verscheidene geloofsgroepen die ver afgedwaald zijn van het geven van glorie en eer aan de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde. Nochtans is Hij de enige die al die glorie verdient. Niet aan enig mens of enige geloofsgemeenschap maar aan de Ene Ware God – Jehovah – horen wij Zijn Naam alle eer te geven, om Zijn liefde en trouw (Psalm 115:1).

Predikant Haak schrijft

niet ons, HEER. Niet ons. Nee. Want het is al zoveel over ons gegaan: over onze strijd, ons onvermogen te geloven, onze tekorten, onze inspanning en geweldige resultaten – en noem maar op. Nu richten we de blik op God. Op God alleen. Hij gaat het maken. In die toonsoort, met die verwachting, eindigen de Psalmen. {Alle eer aan God. Preek Psalm 115}

Zelfs niet aan Christus komt alle eer toe. Indien God de offergave van Jezus niet aanvaard had, stonden wij nergens. Zonder de aanvaarding van Jezus dood als losgeld voor onze zonden zouden wij nog steeds niet vrijgekocht zijn van de vloek des doods voor de beleden zonden.

Elke ware gelovige in de Schepper van hemel en aarde zou moeten zeggen

Nu richten we de blik op God. Op God alleen. Hij gaat het maken. In die toonsoort, met die verwachting, eindigen de Psalmen. {Alle eer aan God. Preek Psalm 115}

Maar christenen moeten als volgelingen ook hun ogen gericht houden op hem die hen is voorgegaan: de Joodse Nazareen, die zijn leven voor ons heeft gegeven na een voorbeeldfunctie waargenomen te hebben hier op aarde. Hij heeft God geopenbaard en de Weg naar God getoond.

Tegenwoordig zien wij heel wat mensen die zelf voor god willen spelen. Zij dwingen hun god ook in hun straatjes en willen wel dat hij hun dilemma’s zal oplossen en steeds bij hen zal zijn wanneer zij maar willen. Maar dan is het wel die god die zich zal moeten aanpassen aan hen. Doch, zullen zij tot het besef moeten komen dat Dé God niet door een mens in een hoekje kan geduwd worden of gevormd worden. God is het die de mensen vormt. Hij is het die hen wijsheid geeft en kracht. Maar dan moeten zij die zulke dingen (gaven) van God willen ontvangen zich ook bereid tonen om zich door God te laten vormen. Zij moeten God in hun hart toelaten.

Als je God God laat zijn, weet je je gekend en hoef je je voor God en een ander niet anders voor te doen dan hoe je bent. En dan maakt God je ook tot een zegen in heel je leven (vers 12, 13 en 17 en 18). {Alle eer aan God. Preek Psalm 115}

schrijft de dominee terecht.

Het wordt hoog tijd dat mensen zich eens afvragen wie hun heer eigenlijk is. Men kan best zich eens afvragen “wie/wat beheerst mij?” alsook eens stellen “Waar doe ik het voor?” of “Waar leef ik voor?”

Onze tijd hier op aarde is beperkt. Wij kunnen hem zo laten voorbij gaan en van niets aantrekken dan alleen ons zelf. Maar wat betreft het gene wat er rondom ons gebeurd? Moeten wij er onze ogen en oren voor sluiten? Moeten wij doen alsof onze neus bloedt?

Horen wij onze stem niet te laten horen als er iets verkeerd aan de gang is?

Om een voorbeeld aan te halen. Deze weken lag de Belgische Ecclesia der Vrije Christadelphians weer onder vuur. Op het net waren verschrikkelijke leugens over hen verteld. Moesten zij dit zo maar ter zijde laten liggen, of waren zij in hun recht om er op te reageren, zoals zij op hun interne Facebook account ook hun leden op de hoogte brachten van de valse beschuldigingen en van de oneerlijke figuren die van de ecclesia leden geld trachtten af te dwingen. Vreemd genoeg waren er enkele personen die vonden dat zulks niet in het openbaar mocht gebracht worden. Misschien vergaten zij dat zij op een gesloten Facebook account, als vriend toegelaten waren, zulke waarschuwingsberichten en interne nota’s van de ecclesia konden lezen. Ons inzien is het de verantwoordelijkheid van de ouderlingen om hun gemeenteleden te waarschuwen voor gevaren en zodoende was zulk een nieuwsverspreiding belangrijk voor eenieders veiligheid en om een duidelijk beeld te scheppen wat er omging en verspreid werd in de media.

Maar ook buiten het gemeenteleven is het belangrijk om op nieuwsberichten te reageren of om valse beschuldigingen te ontkrachten.

In vele landen kunnen wij zien dat politici flirten met de christelijke cultuur terwijl ze ondertussen de barmhartigheid als kernwaarde van die cultuur met voeten treden (ND, 20 februari). {Zet Jezus niet in voor culturele doeleinden} Ook gebruiken ze het als dekmantel om zich te verzetten tegen anders gelovigen en om aan populariteit te winnen bij de meer conservatieve christelijke gelovigen. Zij zijn er bewust van dat meerdere christenen een heilige angst hebben voor de moslim cultuur. Hier weten zij dan ook handig op in te spelen vooral daar zij beseffen dat velen geen benul hebben van die andere cultuur, noch van een degelijk woord besef. Zo wordt bijvoorbeeld een ‘burkini‘ door velen op dezelfde voet geplaatst als een ‘burka‘, al hoewel zij totaal iets anders zijn.

Inquisitie verhoor met foltering

Vele Christenen ontkennen al het vroeger geweld van zogenaamde christenen, die zoals Daesh (of Islamitische Staat) nu, ook in hun tijd de kans zagen om in naam van geloof, te verkrachten en op rooftocht te gaan. Anderen maakten gebruik van hun geloof om weer andere van het eigen christelijk geloof uit te schakelen, omdat ze te veel macht of geld hadden. Zo heeft de inquisitie heel wat mensen onterecht van het leven beroofd. Christenen mogen dat verleden niet ontkennen of negeren, alsook moeten zij ook zien wat er vandaag nog steeds in Afrika gebeurt alsook in het Midden Oosten waar ook niet steeds alles kosher verloopt voor de bekering tot het christelijk geloof.

Haak schrijft

Christelijke bezinning kan zich alleen maar richten op het evangelie. Dat vertelt dat uitgerekend God zelf zich in Jezus liet terroriseren en afslachten. In dat licht kunnen christenen zich er niet vanaf maken met de gedachte dat zij geen terroristen zijn. Zij hebben zich iets anders af te vragen: of zij werkelijk zonder geweld of dwang zijn. Dat is helaas niet zo. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de opluchting die in 2013 bleek toen de wet op de smalende godslastering werd afgeschaft ten gunste van de vrijheid van meningsuiting. Het debat daarover gaf blijk van een gevoel van bevrijding van een christelijk, wettelijk vastgelegd dwangmiddel. {Christendom niet vredelievender dan islam}

Press Freedom Index 2013, rangschikking van landen naar persvrijheid gepubliceerd door Verslaggevers Zonder Grenzen

Vandaag de dag zien wij dat velen gesprekspunten uit de weg willen gaan door bepaalde zaken niet te willen aankaarten. Men gaat zelfs zo ver vandaag dat men het grondwettelijk recht van meningsuiting, dé basisgarantie van een samenleving, wil gaan ondermijnen, ook al is het de cruciale voorwaarde en waarborg voor godsdienstvrijheid, persvrijheid, academische vrijheid en de vrijheid van elke individuele burger om kritiek te mogen uiten of om een eigen geloof er te mogen op na houden.

Het is niet omdat wij Christus willen navolgen dat iedereen die man moet navolgen of het zelfde moet geloven als wij. Maar andersom ook. Niet omdat anderen er anders over denken moet onze gedachte niet de mond gesnoerd worden. Wat sommigen wel trachten te doen.

Tegen tegenspraak kan men of mag men niets hebben. Dat maakt deel uit van het democratisch proces. Dit betekent echter niet dat wij alles zo maar moeten laten zeggen over ons of over een ander. Elk onrecht moet bestreden worden en alles moet deel kunnen uitmaken van een open en fair debat. Debat en tegenspraak zijn een inherent deel van een democratie. En wij in onze westerse maatschappij moeten er zorg voor dragen dat deze lang bevochten warden en vrijheden niet opnieuw ingedijkt worden. Want indien wij niet opletten gaan wij daar wel weer toe.

Vandaag zien wij bepaalde groepering het recht in eigen handen nemen en zien wij dat zij de anderen het zwijgen willen opleggen. Meerderen zijn er van overtuigd dat zij het bij het rechte eind hebben en dat de ander zich naar hen hoort te schikken. In plaats van ruimte te laten voor allebei of voor meerdere vormen, met het besef dat wij heden ten dagen in een multiculturele samenleving moeten aarden.

In meerdere landen zien wij dat politici gretig gebruik maken van de angst door onwetendheid van de mensen, om nog meer verdeeldheid te zaaien, en om meerdere beperkingen door te voeren, die uiteindelijk later als een boemerang op henzelf ook terecht zal komen.

Niet enkel valt er een radicalisme op islamitisch vlak vast te stellen. Het Christelijk radicalisme was in Noord Amerika al een hele tijd voor kopzorgen aan het zorgen. Indien wij niet opletten zal dit ook verder in Europa gaan uitgroeien zoals de wortels van citroenmelisse zich vlak onder het grondoppervlak verder uitbreiden.

Diegenen die echter enige kritiek geeft met de vinger wijzen, helpen ook mee om tot beknotting van de vrijheid van spreken. Op allerlei platformen worden de lelijkste woorden naar elkaar toe gesproken of beter gezegd, dikwijls zelfs geschreeuwd.

Terwijl wij elkaar ‘stenigen’ op Twitter, is verbinding nodig in onze maatschappij. {Zet Jezus niet in voor culturele doeleinden}

Kan men wekelijk gaan zeggen

Juist nu de angst voor de opkomende (politieke) islam het maatschappelijke debat beheerst, realiseren christenen zich dat zij een uniek getuigenis hebben. {Zet Jezus niet in voor culturele doeleinden}

Is het wel zo dat Christenen wel beseffen dat Jezus niet allereerst van hen is, maar een geschenk aan ons?

… zo lief had God de wereld dat Hij zijn enige zoon gaf. {Zet Jezus niet in voor culturele doeleinden}

Het grootste deel van de Christenen aanvaard nog steeds niet dat God Zijn enige zoon gaf, maar willen geloven dat God naar de aarde kwam om te doen alsof hij verleid werd en om te doen alsof Hij door mensen kon gedood worden. Het komt er op aan dat meerderen zullen komen in te zien dat er eerst en vooral slechts één Ware God is, de God van Israël. Die God van Abraham, Isaak, Jakob, Jezus en zijn leerlingen is één eeuwig alleswetend Geestelijk Wezen dat een vredelievende wereld wil zien onder Zijn schepselen.

Joden, christenen en moslims zouden allen die Ene Ware God moeten aanbidden en zouden zichzelf niet als vijanden maar als broeders in het geloof moeten aanschouwen.

Zij die beweren Christen te zijn zullen ook moeten beseffen dat er meerdere manieren kunnen zijn om het geloof te belijden en dat er zodoende ook meerdere geloofsgroepen kunnen zijn die zoals onderdelen van een lichaam zeer verschillend kunnen zijn, maar toch deel uit maken van dat ene lichaam van Christus. Van hen die zich dan ook Christen noemen verwachten wij dan ook dat zich als volgeling van Christus zullen gedragen.

Als christenen dat geloof dat Jezus hen heeft voorgedaan leven, zullen zij altijd en overal tot zegen zijn en zal God hen ook tot een gave maken. Ook al zal men er dan moge over vals spreken, zullen zij indien zij op een waardige manier daar tegen in gaan en bewijzen dat het leugens zijn die over hen verteld worden, zullen zij er ook in slagen om de waarheid aan het licht te brengen en zullen anderen hun ogen hierdoor open kunnen gaan., waardoor van het slechte er toch noch iets goeds kan uit komen.

Voorgaand

Republikeins congreslid boycot paus wegens klimaat

Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal

Politici handig gebruik makend van immigranten en jihad angst

Religieuze feesten in mei 2016

Respect for all

Fatsoensnormen Online

Aanverwant

+++

Verder verwant

+++

8 Comments

Filed under Activisme & Vredeswerk, Culturele aangelegenheden, Geschiedenis, Juridische aangelegenheden, Kennis en Wijsheid, Levensstijl, Misdaden & Wreedheden, Nederlandse teksten - Dutch writings, Nieuwsgebeurtenissen - Journaal, Politieke aangelegenheden, Religieuze aangelegenheden, Sociale Aangelegenheden, Voelen en Welzijn, Wereld aangelegenheden

Tagged as Aanbidder van Ware God, Academische vrijheid, Afgoden, Afgodenbeelden, Allerhoogste, Anders gelovigen, Belgische Christadelphians, Burkini, Christadelphian Ecclesia Brussel-Leuven, Christelijk radicalisme, Christelijke bezinning, Christelijke cultuur, Christelijke geloofsgroepen, Christelijke kerken, Christenen, Christus Jezus, Christus navolgen, Daesh (ISIS of Islamitische Staat), Debat, Democratie, Democratisch proces, Eindtijd, Europa, Facebook, Geestelijk Wezen, Geloofsgemeenschap, Geloofsgroepen, Gemeente van gelovigen, Gemeenteleven, Getuigen, Getuigen van Christus, Gods Naam, Godsdienstvrijheid, Grondwettelijk recht, Heidense tradities, Identiteit, Inquisitie, ISIS = Islamietische Staat van Irak en Syrië, Islamieten, Islamitisch geloof, Jeszus' volgeling, Jezus offerdood, Joden, Lichaam van Christus, Matthijs Haak, Media, Media vrijheid, Meningsuiting, Moslim, Moslim cultuur, Moslims, Multiculturele samenleving, Nieuwsberichten, Noord-Amerika, Onrecht, Persvrijheid, Radicalisme, Samenleving, Sociale media, Tegenspraak, Tegenstanders van God, Tekenen der eindtijd, Twitter, Valse beschuldigingen, Valse beschuldigingen ontkrachten, Volgelingen van Jezus Christus, Vrije meningsuiting, Vrijgekochten, Vrijkoping door Jezus, Ware gelovigen, Ware God, Weg naar God, Westerse cultuur, Westerse maatschappij, Zich richten op Christus, Zich Richten op God, Zoon Gods, Zoon van God

by jeshuaist | 2017/08/13 · 7:40 pm

Naam gebruikers

Overal ter wereld kennen meerdere mensen de christenen met een zekere naam die langs de deuren komen om te getuigen. Die getuigen dragen de Naam van God, maar zijn vast en zekere niet de enige christenen die die Naam van God hoog achten en veelvuldig gebruiken.

Zij geven dikwijls de indruk dat zij de enige ware christenen zijn die opkomen voor die Ene Ware God. Zij vergeten echter dat er naast hun heel wat andere christenen zijn die ook een diep geworteld geloof hebben in slechts één God die één is en geen twee of drie is. We kennen de meeste niet gelovigen of anders gelovigen, zoals moslims hoofdzakelijk die christenen die in een drie waardige of driehoofdige godheid geloven. Zij mogen echter niet vergeten dat, al zijn die trinitariërs wel in de meerderheid, de andere gelovigen die de Naam van God gebruiken en Hem als de Enige Werkelijke God erkennen, zoals de Joden en Islamieten de God van Abraham als de Enige Ware aannemen en aanbidden.

De wereld hoort te weten dat het allerbelangrijkste het personage is Die de alles geschapen heeft en dat iedereen Zijn Naam moet komen te kennen. De Getuigen van Jehovah zijn onder andere een groep van predikers die over Hem en Zijn Plan komen getuigen. Maar naast hen zijn er ook anderen die getuigenis afleggen van de wonderwerken die de goddelijke Schepper Jehovah verricht. Hieronder bevinden zich gelovigen die ook de belangrijkheid inzien van die andere naam waarover de Heilige Geschriften spreken. al vanaf de eerste boek in het Boek der boeken, de Bijbel, vindt men een verwijzing naar dat personage. Hij vormt eigenlijk met het Beloofde Land en het Koninkrijk van God de rode draad van de gehele Heilige Schrift. daarom kan men eigenlijk niet naast die Bijbelse figuur kijken.

Omdat dat personage naast de gezondene van God wordt genoemd en door God zelf verklaard wordt als zijn ‘Geliefde zoon‘ te zijn, moeten wij dat personage dat geboren is in Bethlehem en groot gebracht in Nazareth, ook als bijzonder aanschouwen. Die man van vlees en bloed was zulk uniek figuur dat wij hem in gedachten moeten dragen. Om die reden en ter erkenning van wat hij gedaan heeft, zijn er gelovigen die zijn naam in hun groepering willen dragen. Dit vooral ook omdat normaal christenen volgelingen van Jeshua zouden moeten zijn, maar mist de wereld hoofdzakelijk de valse christenen kent, of zij die niet werkelijk Jeshua of Jezus Christus zijn leerstellingen navolgen, willen zij zich van die trinitariërs onderscheiden, door Jeshua zijn naam als ‘wapenschild’ te dragen.

Sinds kort kan u zo ook volgers van Jeshua op het net vinden. Sommigen van hen zullen hun eigen bijdragen op hun persoonlijke webpagina’s brengen (zoals o.a. mijn site Jeshuaist en Immanuel Verbondskind zijn site) en op een groepssite die hun gemeenschap de Jeshua-isten (of Jeshua-ists) ook beter kenbaar wil maken en meerdere punten uit de Heilige schrift wil doorlichten en misverstanden opklaren. Graag wil ik u aanbevelen om ook deze sites eens te gaan bezoeken.

Op de algemene site van de Jeshuaisten zal men de Thora, of Wetboek van God, van het begin door nemen om zo een beter beeld te krijgen van wie de Bijbelse figuren zijn en hoe dezen in het Plan van God passen. Indien u graag eens de Bijbel in verscheiden Bijbelvertalingen van het begin wil door nemen is die website een aanrader om te blijven volgen.

Bij het doornemen van die pagina’s zal u ook komen in te zien waarom die bepaalde gelovigen in de Nazareense rebbe jeshua er de voorkeur aan geven om zich Jeshuaisten te noemen in plaats van het gebruikelijke woordje ‘christenen’ te gebruiken, niet tegenstaande dat zij zich natuurlijk ook ware christenen voelen. Maar met die tittel willen zij naar anderen toe duidelijk maken dat zij de Joodse leermeester volgen die zelf ook de God van Israel aanbad en niet de zogenaamde Jezus die zichzelf zou aanbidden (namelijk de god zoon van de trinitarische christenen).

Op mijn en op de algemene site van de Jeshuaisten kan u verder meer vernemen waarom voor die naam Jeshua-isten gekozen is. Op die sites kan u ook te weten komen wat zij geloven en waar zij voor gaan.

Als ware christenen hopen zij in eenheid te leven met al diegenen die de goddelijke Schepper als Enige Ware God willen erkennen en Jeshua of Jezus Christus als hun bemiddelaar bij God willen zien.

Lees verder meer in:

Reden om zich te distantiëren van bepaalde Christenen

Terug gaand naar de originele naam

Betreft Jeshuaisten

Wie is een Jeshua-ist

Aanvullende lectuur

+++

Verder aanverwant

+++

3 Comments

Filed under Aankondiging & Introductie, Geestelijke aangelegenheden, Nederlandse teksten - Dutch writings, Nieuwsgebeurtenissen - Journaal, Religieuze aangelegenheden

Tagged as Christenen, Drie eenheid, Driegodheid, Enige Waarachtige God, Getuigen, Getuigen van Jehovah, God van Abraham, Goddelijke Schepper, Gods Naam, Immanuel Verbondskind (website), Jeshua-ists (website), Jeshuaist (website), Jeshuaisten, Plan van God, Predikers, Trinitariërs, Trinitarische christenen, Ware Christenen, Ware God

by Immanuel Verbondskind | 2017/01/23 · 7:04 pm

De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin

Omtrent het Jood zijn kan er veel gediscussieerd worden. Wie mag zich Jood noemen en van al die verschillende Joodse geloofsgroepen welke heeft er dan het ware Joodse geloof? Tegenwoordig vindt men ook groepen die zich Messiaanse Joden noemen. Hierbij valt op dat er daar ook mensen bij zijn die in de Drie-eenheid geloven en daarom eigenlijk nooit het recht kunnen opeisen om zich Jood te noemen, want dit is een aanfluiting voor de gehele Joodse gemeenschap, mits de God van de Joden een Enige God is die slechts Één is en niet uit meerdere godheden bestaat. De God van Abraham is slechts één. Jezus als Esseense jood wist drommels goed wie die Godheid was en heeft ook nooit opgeëist om zelf als godheid erkend te worden. Integendeel heeft Jezus steeds beweerd dat hij niets kon zonder die Ene Ware God, de God van Israël, die veel groter is dan hij.

Na de afslachting van de Joden kan men toch nog stellen dat in Nederland er nu toch nog zo een 40.000 tot 50.000 Joden zijn. Daarvan zijn er die anderen wegens het moeder of vaderschap geen Joodschap willen toekennen.

De 36-jarige Chaim Moszkowicz zegt bijvoorbeeld:

‘Als kind al besefte ik dat mijn opa anders was dan anderen, met dat vreselijke nummer op zijn arm. Ik voelde haarfijn aan dat het niet iets alledaags was. En nog iedere keer als ik hem opzoek word ik daarmee opnieuw geconfronteerd. Die oorlog roept vragen op: ik geloof wel in íets – al kan ik dat moeilijk onder woorden brengen – maar hoe heeft die oorlog dan kunnen plaatsvinden? Daarom snap ik ook niet dat orthodoxe joden vaak zo neerkijken op liberalen of mensen met alleen een joodse vader; we hebben al zo veel mensen verloren.’

Ronit Palache

Of er al of niet altijd die overdracht via de moeder moet zijn is slechts één van de heikelpuntjes bij Joden. Ronit Palache (32) die opgroeide in een traditioneel-joods gezin had zich nooit in de tragiek van de vaderjoden verdiept. De gesprekken die zij met zulke Joden voerde voor haar recent verschenen boek, waren zeer emotioneel.

Soms hadden mensen hun levensverhaal ter voorbereiding opgeschreven. Ze zagen tegen het gesprek op. Sliepen slecht. Huilden veel.

Niet enkel kwamen bepaalde mensen door de oorlog er achter dat zij eigenlijk Joods waren. door de oorlog verstopten ook velen hun Joods zijn of kwamen tot een ontkenning die tot nu door gegaan is bij hun kinderen en kleinkinderen. Maar bij de huidige jongeren, die er nu laat zijn achter gekomen dat zij Joodse familieleden hadden of nog hebben is de vraag gekomen van het al of niet Jood zijn of bij sommigen ook van het al of niet christen en/of Jood zijn.

In ieder geval moet het zeer pijnlijk zijn voor mensen die in kampen hebben gezeten voor hun Jood zijn om te horen dat na de oorlog er zijn die beweren dat hun kinderen geen Jood zijn omdat ze geen joodse moeder hebben. Dit is werkelijk hartverscheurend. Voor die kinderen en hun kleinkinderen is het ook een waar dilemma. Voor hen die daarbij ertoe zijn gekomen om rabbi Jeshua te aanschouwen als de lang verwachte Messias, is het nog moeilijker, want vele christenen willen hen ook niet aanvaarden als Christen omdat zij de Drie-eenheid niet willen erkennen. Maar de Drie-eenheid is iets wat Jezus nooit heeft gepredikt en iets dat geen enkele Jood, dus ook Jezus niet, zou aanvaarden. Gelukkig zijn er ook meerdere niet-trinitarische Christenen die echter ook op weerstand van de andere (valse) christenen vallen. Dit houdt de ware ‘Joodse’ volgers van de Jood Jeshua / Jesus of Jezus, zoals hij door de meeste Christenen wordt genoemd, niet tegen om slechts één Ware God te aanbidden en hun hoop te richten op de wederkomst van Jezus Christus.

Maar ondertussen komt het er op aan zich een leven op te bouwen dat conform is volgens de regels van God en daar kan het wel zoeken zijn naar gemeenschappen die zich daar aan willen houden. Dat is echter niet enkel een probleemgeval bij Christenen. Ook bij Joden en bij Islamieten kan men zien dat ook in die gemeenschappen valse leerstellingen zijn binnen gesijpeld en dat in de verschillende geloofsgroepen van die gemeenschappen ook heel wat menselijke leerstellingen de overhand hebben gehaald op de Schriftuurlijke leerstellingen.

Een van de geïnterviewden vertelt dat hij tijdens een conflict met een orthodox-joodse rabbijn riep:

‘Als dit het jodendom is, kan je Jehova in je reet steken’.

vertelt de liberaal denkende Joods gelovige auteur van de “Verhalenbundel over de joodse identiteit” “Ontroerende onzin“.

Traditioneel joods opgevoed voerden Ronit Palache haar ouders een kosjere huishouding. In de Nederlands joodse gemeenschap is de naam ‘Palache’ een begrip. Er is de de zeventiende eeuw was Samuel Pallache (de naam werd toen nog met dubbel ‘l’ gespeld) die als ambassadeur voor sultan Muley Zaydan in Nederland als een kameleontisch figuur op trad en met joden, christenen en moslims overweg kon.

Juda Lion Palache leider van de Joods Portugese gemeenschap in Amsterdam

Er was de groot rabbijn Isaac Juda Palache (1858-1927), en haar overgrootvader linguist Juda Lion Palache, hoogleraar semitische talen aan de Universiteit van Amsterdam. Na zijn ontslag, in 1941, werd hij lid van de Joodse Raad. Drie jaar later volgde deportatie naar Theresienstadt – en van daaruit Auschwitz. Juda Palache werd vermoord, maar zijn naam leeft voort in een bibliotheek voor Hebreeuwse studieboeken: het Juda Palache instituut.

Alle voorvaderen van Palache (haar vader Bram incluis) zaten in het bestuur van de Portugees-Israëlitische gemeente in Amsterdam. Zij leidden de diensten in de orthodoxe synagoge aan het Mr. Visserplein. Een gebouw dat volgens Palache symbool staat voor eeuwenoude tradities, melodieën en overlevering.

Zij zelf doorliep de lagere school Rosj Pina en de middelbare school Maimonides en werd lid van jeugdvereniging Bne Akiwa en sportvereniging Maccabi tennis.

Dankzij de tolerantie van haar ouders kon zij alles vragen en bespreken. Dit is echter niet zo gewoon in de Joodse gemeenschap en gaandeweg besefte zij ook hoe uitzonderlijk dat is.

„Ik ken veel joden die alleen met joden omgaan. Door hun segregatie zijn ze wereldvreemd en beschouwen ze kritiek op de Israëlische politiek als verraad. Het zelfreinigend vermogen van deze gesloten groep is beperkt. Dat is beklemmend voor iemand die graag nadenkt.”

In België stelt zich ook dat probleem. Bepaalde groepen Joden kijken argwanend op indien een Jood maar iets slecht durft te beweren over het huidige bewind in Israël. Echter moeten de mensen in het algemeen beseffen dat er daar ook veel seculiere Joden de klak willen zwaaien en dat veel bewindsvoeringen niet uit religieus maar politiek oogvlak worden voltrokken terwijl extreme Joodse gelovigen het algemeen Joodse geloof meer slecht dan goed doen door hun houding die niet volgens de leer van de Elohim is.

In België, Nederland en in andere landen is het ook een groot probleem als Joden met niet Joden trouwen. In onze contreien zijn er echter onvoldoende gelovigen van de eigen gemeenschap om uit te kiezen. Verder is in onze tegenwoordige maatschappij waar en een andere kijk is op het geslacht en geslachtsgemeenschap ook een moeilijkheid bij gekomen voor diegenen die wel Jood zijn maar verkiezen om geslachtsgemeenschap te hebben met iemand van het zelfde geslacht. De orthodox-joodse homoseksuelen zijn zo de groep die zich het meest uitgesloten voelt.

Palache verklaart

Voor mijn opleiding journalistiek heb ik een documentaire over homoseksualiteit en religie gemaakt. Van een van de geïnterviewden, een lesbische joodse vrouw, mocht de film alleen aan de examinatoren worden vertoond, omdat het thema zo gevoelig ligt in orthodox-joodse kring. De vrouw was zelf orthodox, had een groot gezin, maar vertelde dat ze het liefst met een vrouw samen zou leven. Omdat in de Torah staat dat vrouwen niet als man en vrouw ‘tegen elkaar mogen aanwrijven’, houdt zij haar gevoelens verborgen.”

Voor het boek was het goed dat de geïnterviewden zich niet door de schrijfster veroordeeld voelden.

In het voorwoord van haar boek schrijft zij

Dé joodse gemeenschap bestaat niet

en dat is iets wat de buitenwereld ook moet gaan beseffen dat in het Jodendom en de Islam eveneens een grote verscheidenheid te vinden is zoals deze te vinden is in het Christendom.

Joden moeten zoals Christenen en Islamieten eens durven in de spiegel te kijken en durven kritisch te zijn over hun eigen geloof en het geloof van andere groepen met zogezegd hetzelfde geloof. Niet elke Jood heeft hetzelfde Joodse geloof zo als niet elke Christen hetzelfde Christelijk geloof heeft. dit moeten Joden durven te zeggen en durven delen meet anderen in maar ook buiten hun geloofsgemeenschap.

Lees ook het interview van Danielle Pinedo met Ronit Palache (32) in NRC Handelblad ” “‘Ik heb een liberaal hoofd en een religieus hart’”

en vindt: Verhalenbundel over de joodse identiteit in het Nederland van nu

Lees een fragment uit het boek: Leesfragmenten uit “Ontroerende onzin”

+++

Aanverwante verdere lezing

+++

Save

8 Comments

Filed under Geestelijke aangelegenheden, Geschiedenis, Levensstijl, Nederlandse teksten - Dutch writings, Nieuwsgebeurtenissen - Journaal, Religieuze aangelegenheden, Sociale Aangelegenheden, Voelen en Welzijn

Tagged as Bram Palache, Chaim Moszkowicz, Christen zijn, Christenen, Drie eenheid, Enige Waarachtige God, God van Abraham, Godheid, Homoseksualiteit, Isaac Juda Palache, Islam, Islamieten, Israëlische politiek, Israel, Joden, Jodendom, Jood, Jood zijn, Joods geloof, Joodschap, Joodse geloof, Joodse geloofsgroepen, Joodse gemeenschap, Juda Lion Palache, Juda Palache instituut, Liberale Joden, Menselijke leerstellingen, Messiaanse Joden, Messias, Nederland, Nederlandse Joodse Raad, Niet-trinitarische Christenen, Ontroerende onzin (boek), Orthodoxe joden, Portugees-Israëlitische gemeente (Amsterdam), Rabbi Jeshua, Rechts-orthodoxe joden, Ronit Palache, Samuel Pallache, Schriftuurlijke leerstellingen, Vaderjoden, Wereld Oorlog II

by Guestspeaker | 2015/12/12 · 3:45 pm

Gelukszoeker

Naar het einde van het jaar denken mensen aan geschenken te kopen voor vrienden en kennissen. Het is dan pakjes tijd.

Voor bepaalde groepen is het ook een zogenaamde tijd van vrede en herinneringstijd voor het grootste geschenk dat de mensheid kan krijgen, de bevrijding uit de dood door de komst van de Messias en door zijn daad van overgave voor de mensheid.

Nu de wereld zwaar getroffen wordt door mensen die de dood ontvluchten lijkt het voor een groot deel van die christenen heel moeilijk om met anderen die nu niets meer hebben te delen. Die christenen die het moeilijk hebben met de vluchtelingen vergeten dat zij zo maar alles van hun God gekregen hebben. Het leven is hen zo gegeven en plantten en dieren zijn hun tot voedsel gegeven. Toch lijkt het voor hen moeilijk om daarvan met anderen te delen.

*

Te onthouden

mensen > harteloze houding

sommigen geloven > beperkte hoeveelheid geluk

Geluk = oneindig + overvloedig begrip =>vermeerdert zich door te delen

zoveel mogelijk gelukszoekers ontvangen => zwemmen in geluk

eigen land + familie verlaten = grote stap

vluchtelingen opvangen => ervoor zorgen geen vluchteling hoeven te worden.

Waarom Albert Heijn landbouwgrond in Egypte inpikken voor Hollandse sperziebonen <>> Syriërs niet naar Nederland om goed leven te hebben

+

Voorgaande:

Echte vooruitgang laat niemand achter

Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal

Vluchtelingen hebben onze aandacht nodig

Interview P-magazine // Overbevolking: hoe gaan we al die vluchtelingen opvangen?

In de supermarkt kan je (g)een hoop kopen

Dit kan gewoon echt niet meer

Fatsoensnormen Online

++

Aanvullende lectuur

Geschiedvervalsing of onwil in Midden-Oosten conflict

Premies en opvang voor armen

2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is

Wat heeft zovelen ertoe gebracht naar Duitsland te willen emigreren

Militaire aanpak strijd tegen mensenhandelaars op de Middellandse Zee

Fundamentalisme en religie #3 Vluchtelingen en racisme

Overdracht van mening te vrijwaren

Paus veroordeelt hoogmoed moderne mens

+

Vindt aanvullend op het net ook:

Zoektocht naar geluk #1 – goede voornemens-

Ga ik wel of niet mijn droom achterna

Wijsheid op woensdag: Ultiem geluk

TEDx Saxion: wat is geluk in onze Maatschappij

Asielzoekers

Zoektocht naar geluk #3

Gelukszoekers

Kerstkinderen

Aanslag

Dichtbij (2)

DWDD: Woerden, Weert,…groenteman

Wijsheid op woensdag: vluchtelingen unerwünscht

Al Djannah

Related articles

Fahmy freed from Egyptian prison, I can’t wait to go back to Canada

By Faith with Frank Shelton: Episode 15

Sheikh Revels Over the Invasion: “We Shall Conquer Their Countries”

How Long Were The Israelites In Egypt?

in dit licht

‘Gelukszoekers’ hoor ik de laatste tijd vaak, en het woord wordt met minachting uitgesproken, alsof het om een verwerpelijke activiteit gaat. Het klinkt afwijzend. Als je geluk zoekt, moet je hier niet zijn. Keer om en leef je miezerige leven maar zonder geluk!

Waarom hebben mensen deze harteloze houding? Het lijkt erop dat sommigen geloven, dat er een beperkte hoeveelheid geluk is. Als andere mensen komen om dit geluk te zoeken, dan zou dat onze portie doen verkleinen. Een gigantische misrekening!

Geluk is een oneindig en overvloedig begrip. Geluk vermeerdert zich door te delen. Laten we zoveel mogelijk gelukszoekers ontvangen, opdat we allemaal zwemmen in het geluk!

Maar aan het vraagstuk of en zo ja hoeveel mensen we in een land herbergen, gaat een heel andere vraag vooraf. Namelijk: waarom zou een mens zijn eigen land en familie verlaten? Dat is een grote stap, die voor zover ik weet niemand voor de lol…

View original post 251 more words

1 Comment

Filed under Economische aangelegenheden, Levensstijl, Nederlandse teksten - Dutch writings, Re-Blogs and Great Blogs, Religieuze aangelegenheden, Sociale Aangelegenheden, Voelen en Welzijn, Wereld aangelegenheden

Tagged as Christenen, Delen met elkaar, Geluk, Geschenk, Harteloze houding, Vluchtelingen

	Om de noodzakelijke… on Vergeten predikers van het Goe…
	Om de noodzakelijke… on Gaat daarom en maakt discipele…
	Om de noodzakelijke… on Lichtpuntjes mogelijk in de Co…
	Riches of Egypt \| Bi… on Russian involvement in US…
	Today’s though… on Religions and Mainliners
	Today’s though… on What would you do if…
	Today’s though… on You Matter
	Today’s though… on Our life depending on fai…
	Today’s though… on Darkest just before dawn
	Today’s though… on Broken, coming before God
	Today’s though… on Not following the tradition of…
	Today’s though… on Being alive and living life do…
	The London Standing… on July 4, 1916 – Battle of the S…
	Het Wachttorengenoot… on Een veel voorkomende vraag: Wa…
	Sunday Observance \|… on To find ways of Godly und…

Tag Archives: Christenen

Share this:

Like this:

Share this:

Like this:

Share this:

Like this:

Aanvullende lectuur

Verder gerelateerd

Further reading

Related articles

Share this:

Like this:

Aanvullende lectuur

Lees verder ook

Further reading

Share this:

Like this:

Aanvullende lezing

Verdere berichten om te lezen

Related articles

Share this:

Like this:

Flirters met de Christelijke cultuur

Aanverwant

Verder verwant

Related articles

Share this:

Like this:

Aanvullende lectuur

Verder aanverwant

Share this:

Like this:

Aanverwante verdere lezing

Related articles

Share this:

Like this:

Aanvullende lectuur

Vindt aanvullend op het net ook:

Related articles

Share this:

Like this:

Guestspeakers and guestwriters

Welcome

Please find to read about our aims and aspirations:

Authors presenting articles - Artikelen voorstellende Auteurs

Looking for something? Fill in your word or phrase. – Zoekt u iets, vul hier een woord of zin in en vindt het in één van de artikelen

Follow Blog via Email

Volg dit Blog via Email

Categories – Categorieën

Tags – Specifieke onderwerpspunten

Recent articles by author - Recente artikelen per auteur

Recent comments – Recente commentaren

Our greatest hits – Onze huidige hits

Top Clicks

Community – Gemeenschap

Archive – Archief

Messengers of Peace and Positivism – Boodschappers van Vrede en Positivisme

Club members their own blog-writings – Clubleden hun eigen persoonlijke blogs

Articles by Guestwriters members – Artikelen bij Gastschrijvers leden

Recent Posts on the other Lifestyle Magazine: Stepping Toes

Thoughts by and a Look at the world by Marcus Ampe on: Marcus Ampe's Space

Recent Posts: Belgian Ecclesia Brussel - Leuven

Recent Posts by the Brethren in Christ: Broeders in Christus

Recente Postings: Belgische Broeders In Christus

Recent Posts by: Messiah For All

Recent Posts: Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten

Recent Posts by bible Scholars: Bijbelvorser = Bible Researcher

Recent Posts at: Relating to God

Recent Posts by: Immanuel Verbondskind - עמנואל קאָווענאַנט קינד

Recent Posts by: Jeshuaisten / Jeshuaists

Recent Posts from a: Jeshuaist