Vecht niet voor het vaderland

+

Voorgaand

De oorlog die men weer kan vinden

Salon van Sisyphus

Tomas Ronse: Forgotten Soldier

Door Tom Ronse

Het Russisch leger wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden. En vreemd woord is dat, oorlogsmisdaad. Een pleonasme eigenlijk. Want oorlog is per definitie misdaad, de grootste van alle misdaden. Wat ook het doel is, het middel is altijd massaal doden en vernietigen. Er is geen oorlog waarin geen afschuwelijke slachtpartijen voorkwamen. Het woord suggereert dat er twee manieren van oorlog voeren zijn: een beschaafde en een misdadige. Als er ooit een verschil tussen beiden bestond, dan werd dat uitgewist door de vooruitgang van de militaire technologie. Sinds het begin van de 20ste eeuw is het percentage burgerslachtoffers in oorlogen gestadig gegroeid. In de 19de eeuwse Amerikaanse burgeroorlog waren militairen nog meer dan 90% van het totaal aantal oorlogsdoden. In de eerste wereldoorlog was het aantal burgerslachtoffers 59% van het totaal. In de tweede steeg het tot 63%, in de Vietnam-oorlog tot 67%. In de diverse…

View original post 3,151 more words

Het Volk van de Lage Landen en oorlogen

Theo Francken, Belgisch politicus voor N-VA.

Als schalkse ruiter voor de Vlaamse onafhankelijkheid die al heel wat watertjes doorzwommen heeft, en meer dan eens zeer moeilijke dossiers voorgeschoteld kreeg, heeft de heer Theo Francken ook wel zijn eigen kijk op de wereld waar hij, zoals meerderen van ons, (naar eigen zeggen) naar tuurt.

Zijn kinderen van 12 en 8 zijn de derde generatie Vlamingen die zonder oorlog opgroeien. Hierover schrijft hij

Hun kennis van oorlog in Europa beperkt zich tot Flanders Fields, de Menenpoort in Ieper, papa’s lange verhalen en uitstapjes naar militaire begraafplaatsen en wat ze leren in de school(invul!)boeken. Een onafgebroken periode van 77 jaar vrede en veiligheid op het Europees grondgebied, de wieg van de Westerse beschaving, is ongezien in onze geschiedenis. {Nooit meer oorlog}

Zij die al vele jaren in België wonen, hebben de Falkland oorlog en de Joegoslavië of Balkan oorlogen niet hoeven mee te maken. Ook al ben ik niet opgeroepen voor de Falklandoorlog, hebben wij in Groot Brittannië wel goed de gevolgen van die oorlog toen gevoeld. In de hoofdstad London gingen ook de IRA bomaanslagen ons niet voorbij en heb ik er zelf twee mogen (of moeten) meemaken. Ook ik kon toen de stukken mensenvlees zien vliegen en ruik het verbrande vlees nog altijd tot op vandaag.
Trouwens de Irak-Iran oorlogen gingen ook niet onopgemerkt voorbij en hadden ook hun weerslag op het economisch leven in ons moederland. Maar daar heeft de huidige jonge generatie in België natuurlijk helemaal geen last van gehad!

De Benelux is in wezen goed gespaard gebleven van oorlogen. Interne twisten kon het wel met een veelvoud krijgen. Vooral van hen die Belgiëland willen scheiden konden meer dan één spil van onverdraagzaamheid teweeg brengen.

De Belgisch Waalsgezinde politicus José Happart, lid van de Franstalige partij Parti Socialiste (PS) mag hierbij nog de grootste onruststoker genoemd worden. Maar die naam zal de meeste jongeren weinig zeggen. Eveneens zal weinigen de strijd rond Vlaamse en/of Duitse faciliteitengemeenten als
Ronse (Renaix), Wemmel, Wezembeek-Oppem, Kraainem en Voeren gekend in de oren klinken. De regering heeft daartoe bijgedragen door het geschiedenis en aardrijkskunde onderwijs af te bouwen, dit in een tijd waar kinderen nu juist meerdere landen kunnen gaan bezoeken (al is het gewoon maar tijdens hun vakantie). Daar konden de Belgen meestal wel lachen met die absurde ‘oorlogvoerinkjes’. Die Belgische komedies hielden dan wel dikwijls de aandacht weg van belangrijkere en van buitenlandse of internationale problemen.

Veel jongeren die hier in België wonen, zijn er zich helemaal niet bewust van dat dit piepjonge landje  vroeger de oorlogsgrond van Europa was. Eeuwen heeft het als algemeen slagveld gediend om ruzies tussen grote naties uit te vechten. Vooral Fransen, Duitsers en Oostenrijkers voelden zich goed genoeg om hier hun oorlogsspelletjes uit te voeren. En het nam jaren om niet te zeggen eeuwen in beslag voor dat die Vlamingen eindelijk eens de moeite deden om het heft in eigen handen te nemen.

Op het Groeningheslagveld (een kouter te Kortrijk in de huidige wijk Sint-Jan) durfden enkel moedigen op 11 juli 1302 als piekeniers en boogschutters het opnemen tegen strijders te paard. Zij bleken in staat te zijn een ridderleger te weerstaan.

Britse soldaten in een veroverde Duitse loopgraaf bij Ovillers-la-Boisselle in juli 1916 tijdens de slag aan de Somme.

Meer dan vijfhonderd jaar later liet het voetvolk in de loopgraven de legers met tanks verstaan dat het in de Lage Landen levende volk geen kleintje is dat met grove middelen te verslaan is. Een grove fout was dat zij na die loopgravenoorlog dachten dat er nooit meer oorlog zou komen. Nog geen dertig jaar na die Grote Oorlog stond daar weer een verschrikkelijke oorlog aan de deur, die men wel al enkele jaren had zien aankomen.

De Berlijnse Muur bij de Brandenburger Tor op 1 december 1989

Twintig jaar na de gouden jaren zestig dacht de Belgische regering misschien dat men zorgen om oorlogen op haar of rond haar grondgebied mocht vergeten, omdat men kon rekenen dat na de val van de muur in Berlijn alles nu wel goed zou komen en men met de NATO een veilig eiland had om op te vertoeven. Voor hen was het tijd om op defensie te gaan besparen.

Terwijl de vroegere bevolking van de Lage Landen goed wisten dat zij altijd moesten uitkijken en voorzichtig moesten zijn over hen die zich rondom hen begaven, probeerde de Belgische regering haar inwoners te sussen en wijs te maken dat zij zich niet ongerust hoefden te maken.

Vrede is het hoogste goed. {Nooit meer oorlog}

erkent ook minister Francken, die verder schrijft

Toch komt het niet vanzelf. ‘Vis pacem para bellum’ wist men 2000 jaar geleden al.

Om de vrede te bewaren, moet je voorbereid zijn op oorlog. {Nooit meer oorlog}

schrijft hij verder op zijn blog.

Toch sloegen we deze wijze raad van onze voorouders decennialang in de wind. Het Westen werd vadsig en zelfgenoegzaam. Zeker na de val van de Berlijnse muur voelden we ons oppermachtig. The Intouchables. Onze perfide krekelmentaliteit maakte van België dan nog de slechtste leerling van de gebuisde Europese Defensieklas. Tot Rusland Oekraïne binnenviel en de Krim bezette, tot China zijn wapenfabrieken op volle gas zette en tot president Trump ons bullebakgewijs voor onze verantwoordelijkheid plaatste. {Nooit meer oorlog}

Met die bullebak uit de Verenigde Staten is de hoop op wereldvrede nog sterker verminderd. Zijn bemoeizucht en absurde apenstreken hebben ons meermaals in heikele toestanden gebracht. Men zou dan denken dat de ogen van de regeringsleiders zouden open gaan en dat die zouden beseffen dat wij toch wat meer op eigen benen zouden moeten staan. Maar dat gebeurde niet. Alsof zij bleven denken dat wij onze dankbaarheid voor de Amerikaanse bevrijders uit 1945 eeuwig moeten tegemoet komen in alles wat zij verlangen en zeggen.

Verder zitten wij met het probleem dat het Europees Parlement, de democratische tak van de Unie,  geen toezicht kan uitoefenen op de financiering en actie van militaire activiteit. Een verontrustend gebrek aan transparantie!

In de afgelopen jaren hebben wij wel kunnen zien hoe de EU-leiders hun solidariteit hebben betuigd met het verlangen van de bevolking in de oostelijk gelegen landen van Europa, naar democratische grondrechten te leiden, en hun steun betuigd aan de OVSE-voorstellen voor bemiddeling van een proces van nationale dialoog. De EU-sancties tegen het Wit-Russische regime werden echter enkele weken uitgesteld toen Cyprus deze in verband bracht met zijn langlopend territoriaal geschil met Turkije. Wat Mali betreft, veroordeelde de EU de staatsgreep snel als een inadequate reactie op het diepe sociaal-politieke conflict in het land, schortte haar  opleidingsmissies op en steunde bemiddelingspogingen, pogingen van de Economische Gemeenschap van West-Afrikaanse Staten.

Er mogen al wel goede bedoelingen zijn bij de Europese instellingen en bij de individuele landen, maar uiteindelijk zullen zij gezamenlijk een sterk gefundeerde houding naar buiten moeten brengen. Dit hoeft niet in te houden dat elk land individueel een enorme strijdkracht nodig heeft. Men moet eerder inzien dat een goede samenwerking met elk een vergroting van middelen in hun eigen specialiteit veel meer kan opleveren dan elk landje met een apart militair apparaat.

Zij die uitkijken naar enkel de militaire macht in hun eigen land zullen ontevreden achter blijven. Zoals Francken het stelt zullen zij (zoals België)

  nog altijd achter de rest aanlopen, als één van de slechtere leerlingen van de klas. {Nooit meer oorlog}

Hij beseft ook dat bepaalde landen geen keus hebben en zullen mee moeten lopen.

De al op de NAVO-top in Wales in 2010 gehandtekende belofte dat 2% van het BBP naar defensie moet gaan, is voor veel Westerse landen binnenkort realiteit. Het afdoen als onhaalbaar of een fetisj is verleden tijd. President Trump haalt, ondanks ons dwaas gehoonlach, finaal zijn gram.

België heeft geen keuze en zal mee moeten evolueren. Uiterlijk in 2024 komt dit terug ter tafel. {Nooit meer oorlog}

Dat is de harde realiteit waar wij mee moeten leren leven. Doch geloof ik sterk dat de Europese Unie uiteindelijk zich toch wat meer zal moeten gaan bevrijden van de handboeien die de V.S.A. ons sinds 1945 heeft aan gedaan. Sindsdien denken zij dat zij de meester over de hele wereld zijn en moeien zij zich met elke wereldaangelegenheid. Maar het is juist die Amerikaanse bemoeizucht die anderen in gevaar brengt. Al meerdere keren hebben wij ook kunnen zien hoe hun hulp aan bepaalde groeperingen zich later ook tegen hen keerde (herinner hun steun aan Al Qaeda, dat dan later hun aartsvijand werd), hun kampwisseling tussen Iran en Irak, etc.. Nu ook brengt hun inmenging met de gebeurtenissen rond de Oekraïense grens geheel Europa in gevaar.

Minister Francken geeft aan

Oorlog in Zuid-Ossetië (2008) – Onderdeel van het Georgisch-Ossetisch conflict: Rusland en Georgië, beide voormalige deelrepublieken van de Sovjet-Unie eisten de gronden opvoerden daarvoor de eerste Europese oorlog van de 21e eeuw.

Twintig jaar geleden was een dergelijke agressieve houding vanwege Rusland tav een NAVO partner als Oekraïne simpelweg ondenkbaar. Maar met de komst van sterke man Vladimir Poetin durft de Russische beer terug klauwen. De inval in de Krim in 2014 en bezetting sindsdien is er een perfect voorbeeld van. Al begon het eerder met de inval in en annexatie van delen van Georgië in 2008 en Poetin’s assertieve Syriëpolitiek sinds de Arabische lente van 2011. {Is het Westen de weg kwijt?}

Het lijkt er op dat het Westen het Noorden kwijt is en niet onder Grote Broer (Amerika) wil onderuit komen. België is daarbij ook haar 14de en 19de eeuwse gedachte vergeten dat wij samen meer kunnen doen dan als enkeling. Is het door een bepaalde grootheidswaanzin dat die Belgische regeringsleiders hun landje zo machtig voelen dat het wel alles zal aankunnen? Of zijn ze gewoon blind en zien ze niet hoe de wereld evolueert en wat er mogelijk niet enkel België, maar de gehele Europese Unie schade kan toe brengen?

Vroeger wilden de bewoners van de Lage Landen juist onafhankelijkheid, terwijl hier in België de regeringsleiders zich meer en meer afhankelijk van anderen hebben gemaakt, dit terwijl er bepaalde partijen wel energie staken in het proberen het land te scheuren in belachelijk kleine entiteiten die dan onafhankelijk zouden moeten gaan regeren. Maar nu kunnen ze nog geen onafhankelijkheid van anderen genereren!

Niet enkel onze energie-afhankelijkheid is een zwak punt sinds Verhofstadt’s verkoop van Electrabel aan Frankrijk. Ook de besluitloosheid om in te zetten op wind-, water- en zonne- energie en dan nog eens de valsheid om zich niet aan beloften te houden (zoals een terugdraaiende elektriciteitsmeter) maken dat de burgers ook het vertrouwen in die regeringsleiders meer en meer verliezen, terwijl wij bij meerdere landen met biddende handjes moeten gaan aankloppen om toch maar de elektriciteit niet te laten uitvallen.

Zoals die regering haar bevolking wil bedriegen heeft ze ook zichzelf willen bedriegen met het proberen begrotingen in evenwicht te brengen. Dat ze daartoe bereid was om te snoeien in noodzakelijke uitgaven deerde hen niet, want dat zouden kopzorgen mogen zijn voor de regeringen die na hen zouden komen. Als zij maar goed in de schijnwerers konden komen te staan.

Naar het buitenland was die triestige houding wel een lachertje, daar zij enkel maar een hoopje klungelaars konden waarnemen, die bereid waren hun burgers een rad voor de ogen te draaien en daarbij nog hun gelden verkeerd investeerden. Men kan vragen stellen bij het ‘toekomstdenken’ van die regeringen. Vreemd ook dat die regeringen liever gelden in zuiderse landen investeerden terwijl deze beter konden aangewend worden in de eigen Europese omgeving waar hun hulp dan ook meer gewaardeerd zou worden terwijl het in Afrika als een ongewenste inmenging werd aanschouwd.

Betreft de republiek Mali en de vroegere sportjournaliste die alsmaar met flauwe argumenten af komt en nooit daden bij woorden voegt, schrijft minister Francken

Minister Dedonder houdt 12 miljoen euro klaar om 250 militairen naar hellegat Mali te sturen. Een operatie die volgens de grootste militaire vakbond gedoemd is te mislukken. Het Afghanistan van Afrika duldt geen Westerse inmenging. Wat hebben we er ook te zoeken? We houden deze troepen beter ter beschikking voor als het misloopt aan onze Oostgrens. {Is het Westen de weg kwijt?}

Is deze regering wel bereid om voor de spiegel te komen staan die zij al jaren mijden en die minister Francken hen nu wel graag wil voor houden?

+

Vindt ook te lezen

1. 11 november, al of niet vergeten #1 Tot de Industrialisatie
2. 11 november, al of niet vergeten #2 Vanaf de Industrialisatie
3. Honderd jaar geleden toen men dacht een einde aan de gruwel te krijgen
4. Juncker waarschuwt voor nieuwe oorlog in Europa
5. Overzicht voor het jaar 2015 #2 Bezaaid met lijken en vluchtelingen
6. Breivik geen enkeling
7. Een exclusief Plan voorgesteld zonder rekening te houden met een betrokken partij
8. Energie met vergiftigd geschenk
9. Een regering die maar geen stappen wil nemen om haar burgers dure energierekening te verlagen
10. Toch een akkoord bereikt over de energiefactuur
11. Vlaams Belang en PVDA niet te spreken over het energie akkoord
12. Niet enkel hogere energie prijzen

++

Aanvullende lectuur

1. Charis Shalom
2. Vrede is het pad
3. Bereiken van vrede
4. Het waardevolste bezit en het krachtigste wapen
5. Wat was de vrede mooi toen het nog oorlog was
6. Donkere periodes en het uitkijken naar vrede
7. Wanhoop in Afghanistan en Opvang in West Europa
8. . . . ongewapende waarheid en onvoorwaardelijke liefde zullen het laatste woord hebben.

+++

Gerelateerd

1. Oorlogen met drones
2. Noord-Ierland heeft vredestop nodig
3. Vrede heeft oefening nodig
4. Europees militarisme belemmert klimaatactie
5. Kooplieden van de dood
6. Bevrijd onze leiders uit hun focus-slavernij

Al of niet met terroristen onderhandelen

Twintig jaar hebben de Verenigde Staten van Amerika met Canada, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, België en Nederland geprobeerd orde op zaken te stellen in Afghanistan en de Taliban hun macht klein te krijgen. Dat laatste hebben zij vast en zeker niet kunnen doen. Ook hebben zij geen blijvende goede oplossing voor het land kunnen brengen.

Eens dat zij aangaven dat ze gingen terugtrekken heeft de Taliban een zeer opmerkelijke opmars kunnen maken en lijkt het wel of die 20 jaar oorlog niets hebben uitgehaald.

Toen Amerika werd opgeschrikt door anarchistische terreur in het begin van de 20ste eeuw gaf president Theodore Roosevelt (1901-1909) al aan dat er niet viel te onderhandelen met terroristen. In het begin van de 21ste eeuw blijft dat nog steeds een hekel punt. Men kan zich afvragen of men nu met de Afghaanse Taliban rond de onderhandelingstafel moet gaan zitten of niet.

20 jaar geleden had Amerika al een poging ondernomen om de uitlevering van Osama Bin Laden te krijgen. Mits zij die persoon niet op een blaadje kregen gepresenteerd zijn ze dan maar Afghanistan binnen gevallen met het gekende gevolg van 20 jaar bloed, zweet en tranen.

Het is een gekend feit dat meestal heel veel bloedvergieten vooraf gaat tot beide partijen in een conflict toch besluiten om bij elkaar te komen om te overleggen om er een einde aan te maken. Men moet zich er bewust van zijn dat een conflict niet kan eindigen zonder praten en bereidwilligheid to overleg.

Terroristen zullen bij aanvang misschien het onmogelijke vragen, maar ook zij beseffen maar al te goed dat beide partijen water bij hun wijn zullen moeten doen.

Ook al willen de Taliban in Afghanistan ook niets minder dan totale controle, beseffen zij maar al te goed dat zij voor bepaalde zaken, zoals de invoer van graan en andere levensmiddelen, zij de hulp van het Westen zullen nodig hebben. Of ze uiteindelijk bereid zullen zijn om de macht met anderen te delen is andere koek, vooral nu ze de hete adem in hun nek voelen van IS-K die vindt dat zij veel te zachtaardig zijn.

Doorheen de jaren zijn er heel wat splintergroepen bij Al Qaeda of Daesh ontstaan. Onderling bakkeleien ze ook en gaan zelfs zo ver dat ze tegen elkaar beginnen te vechten.

De klappen die het Westen dacht aan te brengen hebben die groepen niet verzwakt, maar integendeel hebben ze regelmatig eerder tot versterking van hun acties gezorgd. Dat geweld de aanhang van de terroristische bewegingen niet stopt, zelfs als de beweging militaire klappen krijgt, zoals bij de IRA en de ETA gebeurde, dan zal deze zich niet zo maar gewonnen geven en nog minder zal ze uit te roeien zijn. Dit geldt voor alle verzetsbewegingen wereldwijd.

Er was een tijd dat Amerika maar al te graag wapens voorzag aan ISIS, vooraleer het werd bestempeld als het ergste “Kwaad”. Ook de Taliban is lange tijd voorgesteld als een wreedaardige beweging die zeker moest uitgeschakeld worden. Maar nu de Amerikaanse troepen wegtrokken uit Afghanistan zagen die Amerikanen er niets op tegen om heel veel leger materiaal daar achter te laten zodat het makkelijk in de Taliban strijders hun handen kon vallen. Op televisiebeelden zagen wij dan ook heel wat Talibanstrijders met zowel Amerikaanse, Belgische en Russische wapens in de lucht zwaaien en schieten.

Na de evacuatie uit Afghanistan zijn er nog heel wat mensen achter gebleven die voor de geallieerden hebben gewerkt, maar ook heel wat Broeders en zusters in Christus, die door hun keuze van geloof al daarvoor in een moeilijke positie zaten. In de geloofsgemeenschap van de Christadelphians  wordt er nu daarom overleg gepleegd met verscheidene parlementsleden en organisaties om een waardige oplossing te zoeken om die niet-trinitarische Christenen toch wat meer veiligheid en zekerheid van leven te geven. Hierbij kan het wel zo ver komen dat men met de Taliban zal moeten overleggen om deze mensen naar het Westen te laten overvliegen.

Ook de verschillende hulpverleners, zoals het Rode Kruis, Artsen Zonder Grenzen en medisch personeel van de Christadelphians zullen met de Taliban moeten overwegen hoe zij toch de nodige medische zorgen aan de Afghaanse bevolking zullen kunnen geven. Hetzelfde betreft het onderwijs, al zijn onze medebroeders daar helemaal niet gerust in. Vooral voor vrouwen zal men zwaar moeten overleggen om die ook een toekomst te geven, maar ook om de Taliban er van te overtuigen dat de gemeenschap die vrouwen in verscheidene posten zal nodig hebben. Als men bedrijven wil draaiende houden of voldoende productie wil laten opbrengen voor het land zullen vrouwelijke handen onontbeerlijk zijn. Zulke onderwerpen zullen dan ook de komende weken of maanden op de tafel van de bewindvoerders (lees Taliban) moeten komen liggen.

+

Voorgaand

Waarom doen we niets aan de oorzaak?

De haat van IS voor Christenen

De ellendigste tendens van 2020

Medische zorg in de Afghaanse frontlinie draaiende houden

Artsen zonder Grenzen in Afghanistan tijdens deze turbulente dagen

Een leven terug onder taliban

Niet “de Moslims” maar de fundamentalisten zijn een probleem

UNHCR maakt zich zorgen over de humanitaire behoeften van de Afghaanse bevolking

The Fall of Kabul: The Return of the Taliban

The outlook for Afghanistan looks grim

++

Aanvullend

1. Overzicht voor het jaar 2015 #1 Dreiging en angst
2. Wanhoop in Afghanistan en Opvang in West Europa
3. Gedachten en gebeden bij de Afghaanse burgers
4. De laatste dagen voor broeders en zusters in Afghanistan
5. How the Taliban Began – Afghanistan 1994-97 – John Simpson’s Journal (and how different are they now, really?)
6. Afghanistan – ‘An Anatomy of Reporting’; Twenty-Five Years On: 1996-2021.
7. ISIS on the rise again as US troops are sent home

Early warnings of the coming attack

Because the Belgian government considered the background information of a coming attack at the airport a serious risk of danger, they stopped their evacuation program in time, before the explosion made so many casualties.

Thursday at the Abbey Gate of Kabul’s Hamid Karzai International Airport, where hundreds of Afghans and foreign citizens had been queuing up to get on the last evacuation flights out of the country, there were two bomb explosions killing at least 90 people. The warning several secret services had received became a real drama. The explosions killed 13 U.S. service members, injured 18 Americans and killed at least 60 Afghans. In a video of the carnage shared with several television stations, bloodied bomb victims lay still among water bottles and backpacks crammed with the possessions grabbed for the exodus from Kabul. A man wearing an Afghan national soccer team shirt floated in the canal that runs along the road to the gate, next to the small body of a boy, both heads submerged.

The attacks marked the most gruesome and ignominious moment of a country which is on its turning point, looking forward to a Taliban regime. But for some those Taliban militants are not religious enough and not demanding enough of the Afghan people. Several Taliban members, therefore, have chosen to connect with the regional branch of Islamic State, a sworn enemy of the Taliban, giving this bombing just as a sign for those who would not turn over to the Sharia Law.

It looks like the world shall have to face a new enemy: Islamic State-Khorasan Province, abbreviated ISIS-K or ISKP).

In Afghanistan the dreams and goals of the women seem to have all gone,

“everything is gone.”

The Taliban instantiated itself from the bombings and consider ISIS-K as a rival, not an ally — and ISIS-K is neither as large, nor as wealthy as al Qaeda was. When they took over Afghanistan it was already a huge question mark if they would keep to their promises to be more lenient than 20 years ago. The Taliban are now also looking for legitimacy. This time they also promised not to exercise their power to limit women’s rights. Their leader promised children would be able again to go to school. Until what age he did not tell.

Kabir Taneja, a fellow at New Delhi-based think tank Observer Research Foundation said that ISIS-K is:

“definitely not comparable to al Qaeda in 2001.”

“For now, they are an Afghan-based insurgency with diminished power.”

While experts say it’s difficult to estimate how ISIS-K’s presence in Afghanistan will play out in the future, the attack at Kabul airport indicates that it is a growing threat.

“The fact that they could impact Western forces and the Taliban in one attack is a big win for them,”

says Saurav Sarkar, a security specialist and former visiting fellow at the Stimson Center, a Washington, D.C. think-tank.

 

The Fall of Kabul: The Return of the Taliban

To remember:

• Mohammed Omar Afghan mullah (cleric) and mujahid commander who led the Taliban and founded the Islamic Emirate of Afghanistan in 1996.
• Kandahar, Afghanistan’s second largest city after Kabul, located in the south of the country on the Arghandab River, at an elevation of 1,010 m (3,310 ft).
• 2001 destruction of two giant Buddhas in Bamiyan by the all male group Taliban = lack of respect by the Taliban for historical &  cultural heritage of Afghanistan.
• February 2020, Trump administration + Taliban signed historic deal in Doha, Qatar > 14-month timetable for America & NATO allies to withdraw all of its forces from Afghanistan. > Taliban agreed not to allow al-Qaeda or any extremist group to operate in the areas they control.
• Since 2001 the war forced 2.7 million Afghans to flee their homes mostly to Iran, Pakistan and Europe.
• United States of America Defense Department states > war- fighting costs over the years in Afghanistan total $815.7 billion; from food for troops to fuel; to Humvees, weapons and ammunition; from tanks to amoured vehicles to aircraft carriers to airstrikes.
• Taliban = not strong in area of human rights or women’s right. impose strict limitations on women’s bodies & their human rights + women treated as possession of men
• women are not allowed to dance in public, => bachas (boys), as young as 12, usually orphans or from very poor families, can be made to dance in women’s clothing + they are often sexually abused = bachabaze = playing with boys
  
• Organization of Islamic Cooperation (OIC) = second largest inter-governmental organization after the United Nations, + collective voice of Muslim world to ensure & safeguard their interest on economic socio and political areas

waykam

“Victory has a thousand fathers, but defeat is an orphan.”- John F. Kennedy.

We have all seen the stunning and alarming images on our television; hundreds of Afghans both men and women running alongside a U.S. Air Force C-17 transport plane as it moves down a runway of the Hamid Karzai International airport in Kabul, Afghanistan. The script was not supposed to end like this. The Taliban have moved with fighting speed to control Afghanistan. The United States of American trained Afghan security forces hardly resisted the Taliban. This military maneuvering by the Taliban has led many to wonder whether or not the United States and her allies miscalculated the capacity and capabilities of the Taliban. Many will view the surrender of Kabul as well as the other provinces in Afghanistan with some suspicion especially since the former president Ashraf Ghani fled before Kabul fell to the Taliban. A significant…

View original post 1,888 more words

Een leven terug onder taliban

New York, Washington D.C., nabij Shanksville (alle in de Verenigde Staten) op 11 september 2001 getroffen door de terreurorganisatie Al Qaeda onder leiding van de Saoedi-Arabische multimiljonair Osama bin Laden.

Een niet te vergeten dag

Over enkele weken herdenken wij weer 11 september, toen wij eerst dachten dat er ongeluk was gebeurd. Maar toen wij op rechtstreekse beelden op televisie een tweede vliegtuig in de World Trade Centre zagen vliegen, wisten wij snel dat dit niet om zo maar een ongeluk ging. Dit was duidelijk met opzet gebeurd. Ook de leidinggevenden in Amerika wisten al snel dat het hier om een terreurdaad en zelfs om een oorlogsdaad ging.  Na deze terroristische aanslagen die worden beschouwd als de grootste uit de geschiedenis en waarbij bijna drieduizend mensen, afkomstig uit 87 landen, rechtstreeks omkwamen ging Amerika ten oorlog tegen Al Qaeda.

Uitschakelen van Moslimfundamentalisten

Deze terreurdaden op het einde van vorige eeuw zou de geallieerden in Afghanistan brengen om daar voor twee decennia hun best te doen om de Islamitische fundamentalisten uit te bannen. Maar zo makkelijk leek het niet te gaan om Moslim fundamentalisten uit te schakelen.
In een fatwa of juridisch advies in de islam, uit 1998 werd er door Al Qaeda elke moslim opgeroepen om Amerikanen en hun bondgenoten te doden, volgens die fatwa is dat de wil van Allah en een individuele plicht van elke moslim. Dat veroorzaakte een golfstroom van meerdere terroristische daden in meerdere kapitalistische maar ook in ontwikkelingslanden.
Moslimfanaten creëerden verscheidene Jihad groepen die als paddestoelen uit de grond rezen  in het Oosten zo wel als in het Zuiden. De VS vroegen aan Afghanistan (waar hij zich sinds 1996 ophield) om zijn uitlevering maar daar werd niet op in gegaan. Honderden Taliban-schriftgeleerden kwamen toen bijeen om te beraadslagen. Zij verzochten Bin Laden Afghanistan te verlaten en wensten te onderhandelen met de VS. De VS gingen daar niet op in. Wel slaagde men er in op 2 mei 2011  de Saoedi-Arabische terrorist en oprichter van de islamistische terreurorganisatie Al Qaida of Al Qaeda, Osama bin Laden, dood te schieten tijdens een operatie met Navy SEALs in het zwaarbeveiligde huis in de Pakistaanse stad Abbottabad, waar hij op dat moment verbleef. De dood van hun leider bracht de beweging echter niet tot stilstand. Het stichten van een verenigd volk naar het model van het voormalige kalifaat werd nog steeds als het heilige doel gesteld. Op meerdere plaatsen werden dan ook Moslim getrouwen getraind om her en der de ‘ongelovige staten’ te ondermijnen.

Een oorlog tegen terrorisme

Uit een Pew Research-enquête uit 2012 (voordat Da’ish/Daesh of ISIS terrein won) bleek dat de grote meerderheid van de Iraakse bevolking (74%) werkloosheid als een “zeer groot probleem” voor het land beschouwde. Daarentegen beschouwde minder dan de helft van de bevolking conflicten tussen religieuze groepen als een zeer groot probleem. Maar de druk van de extreem religieuze moslims werd overmate groot in de gebieden van Irak, Syrië, Iran en Afghanistan.

Als onderdeel van de War on Terror, brachten de Verenigde Staten van Amerika allerlei geruchten in de wereld die het zou vergoelijken om landen zoals Irak en Iran aan te vallen. Volgens de opgezette coalitie moest men het regime van Saddam Hoessein ten val brengen omdat deze de Iraakse bevolking zou onderdrukken, het internationale terrorisme zou ondersteunen en massavernietigingswapens zou hebben ontwikkeld, bezitten en hebben ingezet. Weldenkende geesten konden eerder vermoeden dat de olie een eerdere reden zal geweest zijn.

De Amerikanen waren in 2001 Afghanistan binnen gevallen met als doel Bin Laden te overmeesteren en zo een einde te maken aan zijn terroristische beweging. Zij dachten ook een democratisch land te kunnen opbouwen als zij de talibanregering konden afzetten om na een overgangsregering onder Hamid Karzai hem in 2004 als president te bevestigen in de eerste vrije verkiezingen van het land. In 2004 werd ook een nieuwe grondwet opgesteld waarbij men dacht een weg naar meer vrijheid te kunnen verkrijgen.

Blijvende strijd

Aanhangers van het voormalige talibanregime gaven hun land niet zo maar af en bleven de NAVO troepen bevechten. De wereld moest zien hoe zij bleven strijden met aanslagen en terreurdaden tegen de aanwezigheid van ‘ongelovigen’ in Afghanistan, en ook tegen de Afghaanse regering, die zij als een marionet beschouwden. Ze opereerden vanuit het Pakistaanse grensgebied.

In die twintig jaar die er nu over heen gegaan zijn, sneuvelden ruim 3500 van de Amerikaanse militairen; er vielen 51.000 burgerdoden en 120.000 doden onder de strijdende partijen, evenals medewerkers van het Rode Kruis.

Hun bloed schreeuwt uit de aarde,

schrijft Wim Houtman in het commentaar voor het Nederlands Dagblad.

Vraag hierbij is

hoe lang moeten buitenlandse strijdkrachten Afghanistan helpen om het land onder controle te krijgen.

Want men kan niet zeggen dat er tijdens die twintig jaar enige zekere controle is geweest. Het is heel de tijd een wankel iets geweest waarbij de gehele bevolking slachtoffer van geweest is. Er is geen enkel moment geweest waarbij de bevolking zich echt vrij kon voelen en kleren konden dragen die zij wilden aan doen, lessen volgen voor wat zij wensten te studeren, boeken lezen die zij graag wilden lezen. Overal en altijd bleef er een wakend oog dat na ging of Islamitische regels niet werden overtreden.

Van godsdienstvrijheid kon men ook niet echt spreken. Meerdeeren die zich niet als een moslim gedroegen of niet overtuigend genoeg uitten, werden voor de keus gesteld om het Islamitische geloof aan te nemen of een kopje kleiner gemaakt te worden (letterlijk). Heel wat mensen vonden zich meer dan eens genoodzaakt om de vlucht te nemen van waar zij verbleven. Overal kon men mensen zien sterven door het nutteloze geweld, waar precies geen einde aan kwam.

Chaos op een vluchtheuvel naar de vrijheid

Datgene wat als de sleutel tot de stabiliteit van de Afghaanse hoofdstad werd aanzien is de laatste dagen tot een hel van chaos omgetoverd.  De vele strijdkrachten die zogenaamd de Westerse waarden verdedigden blijken nu niet zo ‘broederlijk’ te zijn, maar enkel nog ogen te hebben om hun eigen hachje te redden. Het lijkt niet zo dat zij voorzieningen hebben getroffen om hun vroegere helpers nu mee te helpen evacueren.

De woordvoerder van de Taliban wees de militaire aanwezigheid van wie dan ook af en gaf te kennen dat hij die ook zo vlug mogelijk uit het land wenste. Hij zei:

Al degenen die in ons land willen blijven, zullen we zeker als indringers beschouwen.

De wanhoop die hen trof die met de geallieerden hadden geholpen, en nu door hen in de steek werden gelaten, was duidelijk te zien op de beelden die vanaf de nationale luchthaven, Hamid Karzai International Airport, de wereld werden ingestuurd.

**

Op hallucinante beelden kan men hoofdzakelijk mannen zien die mee met de vliegtuigen hollen en er op klimmen om zo aan hun land onder dreiging te ontkomen, nu de radicaal-islamitische taliban er de macht hebben gegrepen. Deze vliegtuigen stopten echter niet, met gevolg dat hoe hoger het vliegtuig ging de laatste ‘klevenden’ naar beneden storten om zo aan hun einde te komen. Op bepaalde zenders kon men zulke beelden van neerstortende mensen zien en van vertrappelde mensen verspreid over de tarmac.
Onze vraag bij het zien van zo veel mannen is, waar hun vrouwen zijn. Laten zij die zo maar achter voor de Taliban, zodat deze op hen wraak zou nemen?

In video’s van ooggetuigen is ook te zien en te horen hoe de Amerikaanse soldaten in de lucht schieten, in een poging de mensen tot bedaren te brengen. Met lede ogen kan het Westen zien hoe duizenden mensen op het tarmac doorgedrongen zijn, in een poging hun land te ontvluchten, maar ook hoe door hun eigen onbeheerstheid vliegtuigen niet veilig kunnen landen of opstijgen, wat de ‘ontscheping’ nog moeilijker maakt.

Volgens de Qatarese nieuwszender al-Jazeera hebben de taliban een cordon opgezet om mensen te verhinderen de terminal van de luchthaven binnen te gaan. De taliban, die zwaar bewapend zijn, zouden ook waarschuwingsschoten gelost hebben om mensen weg te houden.

Aarzelende westerse naties

Het is onbegrijpelijk dat België er zo lang over doet om zelfs maar tot de beslissing te komen om grote vliegtuigen te sturen om vluchtelingen op te vangen. Nederland en Duitsland hebben wel al vliegtuigen gestuurd. Maar de chaos is zo groot dat een Nederlands militair vliegtuig niet eens kon landen. Ten lange leste heeft België dan toch besloten vliegtuigen richting Kaboel te sturen. Maar tot enkele dagen geleden durfde een parlementslid voor Buitenlandse Zaken die lid is van de C’D&V of zogenaamd christelijke partij nog zeggen dt hij er geen graten in zag om Afghaanse vluchtelingen terug naar hun eigen land te sturen.

Alle commerciële vluchten van en naar Kaboel zijn intussen geschrapt. Alleen militaire vluchten zijn nog toegestaan. Daarmee proberen westerse landen in hoog tempo staatsburgers en ambassadepersoneel en andere medewerkers te evacueren.

De razendsnelle val van Kaboel zadelt de wereld met veel vragen én zorgen op. Hoe vreedzaam zal de machtswissel verlopen, welk soort regime zullen de taliban installeren en hoe zullen zij omgaan met de mensen die vroeger voedsel en ander materiaal of diensten aan de geallieerde troepen hebben geleverd? In welke mate zal men de klok nu al of niet terug draaien?

Bij velen is er wel de vrees dat men zich niet meer zal mogenkleden zoals men wenst alsook niet meer zal mogen uiten hoe en wat men wil zeggen of uitdrukken. Sommigen vrezen zelfs dat zij niet meer zullen mogen lachen.

Voorgaande

Uit de oude doos: Soennitische en Shiitische Moslims

Het failliet van de war on terror

Duizenden op de vlucht voor Taliban

++

Aanvullende lectuur

1. Te late hulp voor Syrië uit Westen voedingsbodem voor Vechters voor een Islamitische Staat
2. Fundamentalisme en religie #1 Noorwegen
3. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
4. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is
5. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 1
6. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 2
7. Veroverende geloofsgroep
8. Uitdrijving bevolking provincie Idlib
9. Politici die trachten het geloof in de privesfeer te duwen of uit de maatschappij te bannen

+++

Gerelateerd

1. De knikkers van Qadir
2. Bijleveld verantwoordt zich voor sturen militairen naar Afghanistan
3. Amerikaanse militaire delegatie bezoekt Turkije om de luchthaven van Kabul te bespreken
4. Afghanistan: de VS druipen af, komt Turkije in de plaats?
5. Chaos op luchthaven Kabul, duizenden Afghanen proberen te vertrekken
6. Taliban bedankt Afghanen voor achtergelaten wapens

A reminder to what could happen to Christians in Afghanistan

Some seven years ago just days after the militant group the Islamic State of Iraq and Syria said they killed hundreds of Syrians, dozens of Iraqi Christian families had to flee the ISIS-controlled city of Mosul, hoping to avoid a similar fate.

The 18th of July 2014, the al Qaeda splinter group issued an ultimatum to Iraqi Christians living in Mosul – by Saturday they had to be converted to Islam, pay a fine or face “death by the sword.” A total of 52 Christian families left the city of Mosul early Saturday morning, with an armed group prohibiting some of them from taking anything but the clothes on their backs.

“They told us, ‘You to leave all of your money, gold, jewelry and go out with only the clothes on you,'”

Wadie Salim told CNN at that time.

Images obtained exclusively by CNN show that the phrase “property of ISIS” scrawled in black paint on a number of the homes that were abandoned.

There and then those Christians could still find a place to go to. Some of the families headed for Irbil – which was then controlled by Kurdish forces – and others toward the Dohuk province. The majority went to Dohuk, which is 140 kilometers (87 miles) north of Mosul.

Like at that time people now in Afghanistan do not know how to act. Many wonder

“Are we going to get killed?”

We saw in 2014 ISIS to be able to take over large swaths of land due to the lack of centralized authority in both Iraq and war-torn Syria. We also saw how the Sunni militants hoped to establish an Islamic state throughout the region and how much bloodshed came over the land.

Today the Taliban again repeated soothing words that people in Afhanistan should not have to worry. But the past reactions when they conquered land did not prove they were very friendly to people who thought differently than they.

Afghanistan — What It Tells You

We may not forget that the ultraconservative political and religious faction that emerged in Afghanistan in the mid-1990s following the withdrawal of Soviet troops, protected and hid Osama Bin Laden, who was responsible for the 9/11 attack on the U.S.A.. Them also enforcing a strict interpretation of Sharia, or Islamic law, and wanting to have that Sharia being practised all over the world, they were a threat to the entire Western democratic world.

The Taliban already gave our Western world a picture of what would happen when they would govern all the world. During their rule from 1996 to 2001, the Taliban and their allies committed massacres against Afghan civilians, denied UN food supplies to 160,000 starving civilians and conducted a policy of scorched earth, burning vast areas of fertile land and destroying tens of thousands of homes. In several countries where those conservative Islamists take power, we can witness how they banned activities and media including paintings, photography, and movies if they showed people or other living things (?!?), and prohibited music using instruments. In all countries where those religious activists took power, women were oppressed and could not study or take a proper job. Except in the medical field because male doctors were prohibited from seeing women, and therefore a few women were allowed to treat females under certain circumstances.

The whole affair is not a comedy of errors, but more a tragedy of errors.

Henry's Views

What the fall of Afghanistan to the Taliban tells you about the limits of American power is that we can’t change the ethos of other countries — that is well beyond our capability. We can’t take a deeply conservative, male-oriented, and archly Islamic country and make it over into our image of a Western democracy with equal rights for everyone and freedom of religion. And we shouldn’t try to. It’s bound to fail.

They are all now blaming Biden for this defeat, but, to be honest, he was a very late player in this comedy of errors. The initial error was to expand our enemies list from al-Qaeda to the Taliban. The Taliban never attacked the US; al-Qaeda did.

Another Vietnam?

View original post

Taliban conquest of Afghanistan a clock to turn back years

For Afghanistan, the last 24 hours have been a treacherous and sudden change in the times. Everything from the Taliban’s siege of the capital, Kabul, to Taliban control of all areas of Kabul, to President Ghani’s departure from Afghanistan, every development goes down in history.

After 9/11 2001, America persuaded the West to get on board to fight al-Qaeda and the Taliban. With all their might, they tried to prepare the Afghan army to fight terrorists on its own. After more than 20 years, all the work done, lots of money spend, and the many deaths did not seem to have changed much, except for the greater freedom of the citizens, which remained endangered by the many restrictions imposed on the people by the Taliban.

It is only logical and understandable that Joe Biden wanted to pull the plug on the endless well because it had already caused so many deaths while not much had changed in terms of substance. As soon it was made public that the U.S.A. would start a withdrawal of its troops, the Taliban very easily conquered one territory after the other.

According to the latest news from foreign media, Taliban spokesman Mohammad Naim told Al Jazeera on the 15th of August 2021, that the war in Afghanistan is over and the form of the regime will soon become clear. As Afghanistan’s second largest city, Kandahar is not only the economic, cultural and transport hub of southern Afghanistan, but also considered the most important city and “spiritual home” for the Taliban, therefore Taliban officials were proud to say on the 16th, that the southern Afghanistan Kandahar International Airport has been fully controlled by the Taliban. They even went to promise that Afghanistan’s domestic and international flights are expected to resume within three days.

On Mother’s Day, August 15, former Afghan President Ashraf Ghani Ahmadzai said on television and social media that people had not to worry and that Afghanistan had formed a “coordination committee” to prepare for a peaceful transition of power, and to be responsible for maintaining security, law and order. Members of the Coordinating Committee would include Karzai, Abdullah and Gulbuddin Hekmatyar, the leader of the Islamic Party of Afghanistan and a former prime minister. The committee called on Afghan government forces and the Taliban to avoid conflict and chaos. But a few hours later thousands of Afghans who had fled to Kabul airport, on the tarmac of Hamid Karzai International Airport, Afghanistan’s national airport, 16 kilometres from the centre of Kabul, could see their head of state fleeing, boarding a very large Boeing 747.
Why couldn’t the other seats there be filled with some of the many who also tried to flee?

It became a real chaos at that airport.

The same day, Mujahid announced on social media that Taliban militants had entered the city “to keep the population safe and maintain social order” as Afghan security forces in Kabul had given up their responsibilities and dispersed.
Ghani said in a statement on social media that day that he faced a difficult choice, and that his action was to safe as many Afghans as he could. In order to avoid the killing of the people, he decided to leave Afghanistan, to go first to Tajikistan.

The U.S. military on the 15th used a number of helicopters from the embassy in Afghanistan to evacuate personnel, its embassy compound on the same day rose a plume of smoke. Some sources said it was the “urgent destruction of sensitive documents” by U.S. diplomats.

NATO said in a statement the same day, NATO will continue to maintain its diplomatic presence in Kabul, and to provide assistance to keep Kabul airport running.

I wonder how much work they shall invest to safeguard all those people, who in the last 20 years helped them in getting certain goods, having them to communicate with Afghanis, translating for the troops as well as for the press. What I could see from television reporting was that it more looked that the West abandons all those people who helped them in the past. A real shame!

At the moment it looks like the Taliban has conquered the country and soon shall be planning to bring back the sharia law as well as taking away the right for young women to study and to do a proper job. Possibly Afghanistan shall come back to be a country in the Middle ages, with the oppression of women and the impossibility of religious freedom.

Duizenden op de vlucht voor Taliban

Twintig jaar heeft men geprobeerd om Afghanistan tot een democratisch land te laten opgroeien. Miljarden zijn er door het westen geïnvesteerd. Maar als men in iets gaat investeren moet het ook positieve resultaten opleveren. En dat kan men zeker niet zeggen van Afghanistan, dat we een bodemloze put leek te zijn.

Na 9/11 2001 heeft Amerika het Westen zo ver gekregen om mee in de boot te stappen om al-Qaeda en de Taliban te bestrijden. Met man en macht hebben ze geprobeerd het Afghaanse leger voor te bereiden om zelf zelfstandig terroristen te lijf te gaan.

Sinds Biden de terugtrekking van de Amerikaanse soldaten ernstig liet doorvoeren kwam er weer grote chaos in het land en leek de Taliban in één twee drie het land te veroveren. Begrijpelijk lokte dat veel onrust uit zo wel in het westen als in het land zelf, waar zeer veel mensen hun toevlucht gingen zoeken in de hoofdstad. Maar daar zouden ze moeten ondervinden dat het precies is alsof het Westen hen nu in de steek laat.
Het is schandalig te merken dat tolken en zij die pers en geallieerden bijstonden nu plotseling alleen staan en dat er voor hen geen voorzieningen zijn getroffen om hen veilig naar het westen over te brengen.

Het ministerie van Buitenlandse zaken heeft de laatste dagen ook tientallen vragen van Belgen binnen gekregen, die momenteel problemen ondervinden in Afghanistan.

“De situatie in Afghanistan is op 24 uur tijd helemaal veranderd”,

zegt Buitenlandse Zaken. De FOD kreeg de afgelopen uren 47 vragen van Belgen ter plaatse en een twintigtal familieleden. Contactpunt is de ambassade in Islamabad (Pakistan). Op de televisie konden wij ook zien hoe in België wonende Afghanen hier telefonische noodoproepen krijgen van hun radeloze familieleden. De angst zit er bij zeer velen in.

Chaos op de luchthaven van Kaboel

De duizenden Afghanen die naar de luchthaven van Kaboel gevlucht waren, konden wel hun president op een zeer grote Boeing 747 zien stappen. Waarom konden de andere zitplaatsen daar niet opgevuld worden met een deel van de velen die ook probeerden te vluchten?
Op ooggetuigebeelden is te zien hoe mensen vechten om bij vliegtuigen te komen om te worden geëvacueerd. Duizenden mensen zijn op het tarmac van Hamid Karzai International Airport, de nationale luchthaven van Afghanistan, 16 kilometer vanaf het centrum van Kabul, doorgedrongen, in een poging hun land te ontvluchten. In die chaos is het niet verwonderlijk dat er al meerdere doden zijn gevallen, want iedereen tracht zijn hachje te redden en is enorm ontgoocheld hoe zij geen verdere hulp schijnen te krijgen van de Westerse mogendheden.
Een getuige vertelt aan persagentschap Reuters dat hij de lichamen van vijf mensen heeft gezien terwijl die in een auto geladen werden. De Amerikaanse krant Wall Street Journal heeft melding gekregen over drie mensen die werden doodgeschoten. Mogelijk zijn er ook mensen vertrappeld in de mensenmassa.

Te nemen verantwoordelijkheid

De geallieerden moeten nu hun dankbaarheid voor de hulp die zij kregen van vele Afghaanse burgers. Koks, vertalers en andere medewerkers moeten nu beloond worden voor hun werk, door hen de beveiliging aan te bieden die zij nodig hebben. Zo te zien is de enige veilige oplossing, hen zo vlug mogelijk uit het land te halen.

Het is aan de Westerse mogendheden er nu nog voor te zorgen dat die medewerkers hun hoofden niet over de grond zullen rollen.