Het grote verzuim voortgezet in 2020

Vijf jaar geleden bereikten de bijna 200 deelnemende landen aan de internationale klimaat conferentie overeenstemming over een bindend klimaatakkoord. Iedereen zag wel in dat wij dringend iets moesten doen om de toenemende verandering in ons weer gestel bij te sturen. Men was er ook bewust van dat de uitstoot van broeikasgassen, zoals CO₂, moesten worden teruggedrongen en de opwarming van de aarde moet worden beperkt tot maximaal 2 graden, met 1,5 graad als streefwaarde.

De uitkomst van de klimaatconferentie werd met veel vreugde ontvangen ook al was men er bewust van dat men niet ver genoeg was geraakt met de broodnodige afspraken. Zo zijn er geen afspraken gemaakt over de vervuilende lucht- en scheepvaartsector.

Het klimaatverdrag dat in september 2016 geratificeerd kon worden kon op 4 november 2016 in werking treden, maar had al snel een Amerikaanse president die het met de voeten trad en in de Verenigde Staten de vervuiling meer kansen gaf om toe te nemen. De Verenigde Staten waren al de opvallende afwezige op de 1995 conferentie in Berlijn en voor het tekenen van het Kyoto-protocol.

Het Klimaatakkoord van Parijs 2020-2050 moest ons zekerheden brengen dat de 195 ondertekende landen de situatie nu ernstig zouden aanpakken en zo snel mogelijk hun best zouden gaan doen om de uitstoot van broeikasgassen en schadelijke stoffen te verminderen in combinatie met de beschikbare techniek van dat moment. Daarbij houdt het Klimaatakkoord van Parijs rekening met verschillen tussen landen.

Er was afgesproken dat armere landen die moeite konden hebben met het behalen van klimaatdoelstellingen zouden kunnen putten uit een fonds dat door rijkere landen zou worden gevuld. Dit is echter geen bindende afspraak wat ons doet inzien waarom het nu vijf jaar later nog steeds niet goed verloopt. Wanneer alle rijke landen zich aan de afspraak uit het Klimaatakkoord van Parijs zouden houden, dan ging het in de jaren 2020-2025 om een fonds van 91 miljard euro (100 miljard dollar) per jaar gaan.

Wat wij de laatste jaar wel hebben kunnen zien is dat geld nog steeds in de watten wordt gelegd, maar de natuur en de mensen nog altijd niet. De maatschappelijk onmacht ten aanzien van de geldmarkten die sociale ongelijkheid creëren blijft onverantwoord groot. Dat er nu meer over wordt gepraat, betekent voorlopig niet dat er ook iets verandert.

Wij zijn meer en meer in een maatschappij komen te wonen waarbij de meerderheid van de bevolking het meest geïnteresseerd is in eigen gewin. Liefst hebben ze die hebbedingetjes waar hun oog op gevallen is en kijken zij uit om het meest recente materiaal op de kop te tikken. Waar het vandaan komt en hoe en door wie het gemaakt is interesseert velen niet.

Een grote meerderheid van de bevolking bleek in 2020 zo veel te consumeren dat het leek alsof zij er geen idee van hebben dat het niet goed gaat met onze aarde. Ze willen er ook niet bij stil staan hoe het komt dat wij de laatste jaren met bepaalde ziekten en crisissen (zoals de dioxinecrisis) opgescheept werden. In welke mate er onrecht aan dieren wordt gedaan willen velen niet weten en als wij het vele dierenleed aanhalen wordt ons verweten te emotioneel te zijn en geen oog te hebben voor wat wij als mens wel nodig hebben.

Nochthans moeten al die consumenten beseffen dat alles wat zij willen eten gekweekt moet worden, en dat daarvoor ook grond en water voor nodig zijn. Het water dat we drinken, het voedsel dat we eten, de andere energie die we nodig hebben en tal van natuurlijke rijkdommen die de basis voor onze welvaart vormen zijn zaken waar wij als mens en gebruiker veel meer bewust van moeten worden. De consument moet meer bewust gemaakt worden dat als we allemaal samen steeds meer de draagkracht van dat natuurlijke kapitaal overvragen, we niet alleen in nesten zullen geraken, maar ook het hele gestel zullen ondermijnen en uiteindelijk een hele reeks mensen ook zullen doen lijden door tekorten en onverdraaglijke weersomstandigheden.

De grote meerderheid heeft in de afzonderingstijd met de meerdere lockdowns niet echt tijd genomen om eens over zijn gebruik na te denken. Veeleer hebben verscheidene mensen meer tijd genomen om rondom zich nog meer hebbedingetjes aan te schaffen, en koerierdiensten maar heen en weer te laten rijden om zo nog eens extra bij te dragen aan de luchtvervuiling. En we zijn zo stom om dat inderdaad te blijven doen. Zo holt de biodiversiteit, ondanks wat inspanningen, verder achteruit. Al te veel broeikasgassen warmen de aarde verder op, waardoor wij in België dit jaar het warmste jaar sinds de metingen kunnen noemen.

Men zou denken dat de grootmachten van de wereld er iets aan zouden doen om de inwoners te beschermen.  Maar een mondiale economie bleef nog steeds de ecologische pijngrenzen van onze planeet verder doorboren.

Gelukkig mag er een klein lichtpuntje geweest zijn in 2020. Dat de samenleving er enkel naar kijkt, bleek onjuist te zijn. Wetenschappers wijzen al meer dan veertig jaar op de systemische onhoudbaarheid van onze ongebreidelde opsoeperende levenswijze. Tijdens de extra televisieprogramma’s die op de Vlaamse huiskamers werden losgelaten kon men meerdere mensen horen die aankloegen hoe verkeerd het aan het gaan is met onze maatschappij en hoe het tijd wordt om het tij te keren. Ook leek het wel nu dat mensen meer thuis moesten blijven, ze ook de tijd namen om meer te gaan wandelen. Ook al viel het op dat daar dan in de natuur meer vervuild werd, kon men toch hopen dat meerderen de mooiheid van onze aarde weer zouden gaan waarderen.

In ieder geval kon men de vorige jaren meerdere milieubewegingen en ecologische partijen hun leden alsook hun financiële mogelijkheden zien aangroeien, dat als een teken kon opgevangen worden dat in 2020 wel wat meer mensen hiervoor oog kregen. De grotere aftrekmogelijkheid voor de belastingaftrek was hier bij een welgekomen tegemoetkoming van vader staat.

Maar het tij keren konden deze groeperingen nog niet, allesbehalve zelfs. Steeds meer lijken milieubewegingen zich vast te rijden in een systeem dat niet functioneert. Ze hoppen mee van milieutop naar klimaattop, die al te vaak zonder enig besluit of resultaat uiteengaan… en in geen geval de systemische veranderingen brengen die hoogdringend zijn.

Men mag zelfs zeggen dat er in dat realpolitieke klimaat een vorm van zinsverbijstering optreed bij woordvoerders van sommige milieubewegingen die men soms moeilijk nog kan begrijpen. 2050 blijkt namelijk een jaar te worden waar wij met veel ongenoegen zullen moeten vaststellen dat we het weer niet gehaald hebben.

Toch kon 2020 wat meer hoop brengen als wij zagen hoe bepaalde grote concerns toch blijk geven van zich te willen inspannen. Ze maken zelfs al reclame met hun pogingen om het milieu te ontlasten. En dat is een goed voorteken. Het betekent dat ze beseffen dat ze met een groen beleid ook nog geld zullen kunnen verdienen. Meer mensen zijn ook bereid meer te betalen voor een bepaald product als ze mogen geloven dat er fair trade achter zit en de natuur niet overbelast.

We zien grote energieconcerns niet langer investeren in fossiele brandstoffen maar wel in windenergie. We zien zelfs banken die adviseren om niet langer voor klassieke energiecentrales te kiezen maar wel voor zonne-energie en de ethische en ecologische fondsen zitten in de lift.

Hoewel heel reëel en in de goede richting gaat, is het toch onvoldoende om het tij te keren. Iedereen moet degelijk beseffen dat er geen tijd is voor uitstelgedrag. We moeten ons terdege af gaan vragen wat wij willen opofferen voor de luxe die wij wensen te genieten en of er geen andere mogelijkheid is om diezelfde of zelfs nog meer luxe te hebben zonder zulke schade aan onze omgeving aan te richten.

+

Voorgaande

De domper op velen hun succespad

2020 en het onfatsoen van het grote geld

Constant schuldig verzuim in 2020 als het om ongelijkheid draait

Interview ‘De liberale democratie is bezig zijn eigen graf te graven’

Mens of Consumens: Wat is tegenwoordig nog sociaal?

Toenemende overstromingen bedreigen vijfde van wereldeconomie

Geen tijd meer voor uitstelgedrag

Coronacrisis biedt geen oplossing voor het broeikaseffect

Hoe Gaan We Dit Uitleggen – Jelmer Mommers (boekbespreking)

++

Aanvullende artikelen

• Witte, grijze en zwarte tinten voor de Lage Landen en Europa
• Dagelijkse Gedachte voor de Bijbellezing van de dag: Een waardig gebruik voor Gods Schepping (januari 02)

+++

Gerelateerd

1. Mensen
2. dat is zooooo GEK!!!
3. Dat is zoooooo JAMMER!!!
4. Vergeleken met klimaatverandering is covid-19 een lachertje
5. Circulaire, groene- of blauwe economie? Nee, duurzaamheid sukkel!
6. CO2 neutraal leven: kan dat?
7. De wereld van informatie en de impact op het milieu
8. Hoe alles met elkaar verbonden is | kettingreacties bij klimaatverandering
9. Natuurrampen ten gevolge van klimaatverandering die zich NU voltrekken
10. Om woest van te worden, als met dezelfde ‘vermeende’ lege retoriek wordt teruggeslagen in klimaatdebat @fd #eu @EU_Commission @TimmermansEU
11. In Goede En Superkutte Dagen
12. Hoeveel (on)gelijkheid kunnen wij aan?
13. 4 weken zonder nieuws
14. Pandemie kan ook hier beginnen
15. Geen tijd meer voor uitstelgedrag
16. De groene mama ligt nu in de winkels en webshops! [Inkijkje in de hoofdstukken]
17. Een terugblik op mijn milieudoelen van 2020: wat is gelukt en wat niet?
18. Ik ging op zoek naar de groenste energieleverancier
19. Een milieuvriendelijke stadstuin creëren
20. Te weinig oog voor ziektes door klimaatverandering
21. Madeliefjes
22. Global Warming
23. The Climate Bomb is Ticking
24. Maastricht University evening course health and climate change

Verlangens van hedendaagse jongeren

Voor hen die Abraham gezien hebben is er een terugkijken naar wat zij van hun verlangens konden waar maken. Velen van hen zochten in de tweede helft van de vorige eeuw mogelijkheden om het beste van het leven te maken. Maar ook verschillende levenswijzen werden beproefd. Hierbij ging het er telkens om hoe wij konden omgaan met anderen en liefst met elkaar in gemeenschap konden leven.

De latere generaties begonnen zich meer op zichzelf te richten en stonden ook niet zo stil, zoals wij deden, rond geloof en onze verhouding tot de Schepper en schepping.

Vandaag lijkt het alsof de wereld haar best doet om de mensen zoveel mogelijk te prikkelen met materiële zaken. De winkels brengen schreeuwerige uitstalramen en om de zovele minuten worden wij in de media bekogelt met allerlei weerkerende reclamespots, die wij tot vervelens toe zo maar hoeven te slikken, lijkt het wel.

De oorlogs- en childboom-generatie wenste wel tot de top te geraken en succesvol te zijn in het leven, maar vandaag wordt iedereen gepusht om hoger en hoger te klimmen en meer en meer te hebben, want zonder de allernieuwste gadgets lijkt men niet geslaagd te zijn in het leven.

Ook het verlangen van hen die zich ‘christen’ noemen dreigt soms te seculariseren. Er zijn er niet zoveel meer die nog de oude christelijke notie beamen dat we genade ontvangen van God en dat onze identiteit in Christus ligt. Nog moeilijker is het om daarnaar te leven.
In onze samenleving ligt het zo veel meer voor de hand onze identiteit te ontlenen aan status of aan producten. Ten diepste bepalen anderen je identiteit dan, niet het geloof in Christus of wie of wat dan ook. Al willen de mensen nu heel graag opscheppen met allerlei trends waarbij zij aan anderen willen duidelijk maken dat zij daar ook al aan hebben mee gedaan. Het gaat niet meer om zich niet aan de trends te binden, ook al vervliegen die ook zeer vlug. De achterkomers worden dan ook maar ‘vies’ bekeken of als ‘achterlijk’ aanschouwd.

Ergerlijk is dat de wanende kerk als maar meer moeite doet om mee te gaan met de vele trends, niet beseffend dat zij meestal achteraan hinkt en hierbij veel te laat komt.
Kerken die zich niet als een bedrijfje presenteren met een passend product voor mensen met spirituele behoeften vallen uit de boot. In 2014 bracht het Researchbureau Motivaction voor de Nederlandse Protestantse Kerk al een rapport uit waar het volgende in staat:

‘De kerk kan inspringen in de onaangeboorde markt van religieuze behoeften’.

Het besef dat geloof door God geschonken wordt, verdwijnt in zulke taal snel naar de achtergrond. Men mag niet vergeten dat God roept, maar men moet mensen ook de kans geven die roep van God te horen. Als leek of gelovige moet men de kans zien de Woorden van God te horen en ook de resultaten van dat Woord te zien. Hiertoe dragen zij die zich Christen noemen de verantwoordelijkheid om duidelijk het verschil te tonen tussen een gelovige en een ongelovige. Het is namelijk zo dat elke atheïst ook in staat is zeer goed werk te leveren en anderen ook goed kan helpen en bijstaan in moeilijkheden. Als gelovige in God komt het er op aan je persoonlijkheid zodanig naar Zijn hand te zetten dat zij als bijzonder wordt ervaren door anderen.

In deze voornaamste periode van het kerkelijk jaar, de hoogdagen van ons geloofsleven, moeten wij naar buiten durven komen om die liefdesdaad van Christus Jezus te tonen, maar ook om anderen een bewijs te geven van het grote verschil tussen een gelovige en niet-gelovige.

Gelovigen hoeven geen taskforce catechese van verlangen in het leven te roepen. Veel belangrijker is de liturgie of de uitoefening van ‘kerk zijn’ of ‘kerkgemeenschap vormen’. In die kerkgemeenschap moet dat Woord van God de draagkracht van de gemeenschap zijn. Als gelovigen moeten wij laten zien hoe dat Woord ons leven schraagt en ons verbindt als broeders en zusters. Waar het mogelijk is om in gemeenschap liederen te laten klinken kunnen deze bijdragen tot de gezelligheid van een samenkomen waarbij dat Woord altijd centraal moet staan. Daarnaast kan de exhortatie of prediking meehelpen om de gemeenschap te ondersteunen. Zonder bellen en toeters, hoeven wij niet de allernieuwste snufjes in de gemeenschap. Wel hoort elkeen zijn zuivere persoonlijkheid te durven tonenen. In de kerkgemeenschap is er geen plaats voor de vervalste Faceboook timelines en voorkomens. enkel het echte ik moet er naar boven komen en moet zich bereid geven om gelijkwaardig met elkaar het brood en de wijn te delen.en de sacramenten. In dat samen zijn, samen de bijbel lezen en samen over dat Woord van God nadenken en bespreken is God zelf aan het werk.

Laat anderen voor onze bijzondere bijeenkomst op 14 Nisan proeven van onze gastvrijheid maar ook van de geest die in elke christelijke gemeenschap hoort te vertoeven. Laat het dan ook verder een aanzet zijn om buitenstaanders uit te nodigen om andere bijeenkomsten van ware volgers van Jezus bij te wonen, zodat zij de essentie van zulk een broederschap in Christus kunnen waarnemen.

Jij bepaalt de dingen die je uiteindelijk doet

Jij bepaalt de dingen die je uiteindelijk doet.
Je hebt keuzes in deze wereld,
en dat is hoe ik leef.
Lea LaBelle

English version / Engelse versie >You decide the things that ultimately you do

De haat van IS voor Christenen

Meermaals hebben Christenen zich al afgevraagd  waarom bepaalde islamitische groepen zich zo tegen het Christendom keren.  Meestal zijn ze zich er niet bewust van dat er een verschillende zienswijze is op dat Christendom en/of de Christenheid.

Men mag niet over het hoofd zien dat Joden en Islamieten slechts in één Ware God geloven, de God van Abraham. Bij de meerderheid van de Christenen ligt dat helemaal anders. Ook al beweren zij slechts in één God te geloven houden zij zich meestal aan een Drie-eenheid welke niet strookt met de Heilige Geschriften. Het is die Drievuldigheid alsook de levenswijze en aanbidding van beelden die meerdere islamieten de ogen uit steekt. Erg genoeg zien de meeste moslims niet dat er ook meerdere Christenen zijn die werkelijk monotheïstisch zijn en enkel in de enige Ware God van Israël geloven en Jezus niet tot hun god maken.

De aan de drie-eenheid houdende Theoloog Alain Verheij kroop door vertaalde IS-teksten heen om te zien waarom de jihadi‘s christenen nou zo haten. Zijn conclusie:

 de Grote Vijand heet ‘onduidelijkheid’,

schrijft hij in Reporters Online.

“IS gooit de hele westerse wereld op een grote christelijke, atheïstische en liberale hoop,”

moet Verheij toegeven. Het grote probleem bij Daesh of ISIS is dat zij de onbetamelijk levende decadente westerse wereld zien. Zoals men vroeger vanuit het westen kruisvaarders had die naar het oosten trokken trekken nu van uit het oosten  “kruisvaarders” voor het “Ware Geloof” naar het Westen.

Wij kunnen er niet aan onderuit te moeten toegeven dat er heel wat decadentie in onze huidige maatschappij is. Onderzoeken naar hoe de mensen heden om gaan met de tien geboden van God laten duidelijk merken dat de aanbidding van de Enige Ware God niet zo van belang is. De grote meerderheid van de Westerlingen gelooft praktisch niet meer in één God en redenen om naar de geboden van die Ene Ware God te leven.

Maar niet enkel onze levenswijze doet de “soldaten van God” gruwelen. Voor vele moslims is het begrip “zoonschap” niet op dezelfde wijze gekend, al wijzen hun geschriften wel degelijk op een zelfde inzicht. Zij zien zich wel als kinderen van Abraham, maar om Jezus of een ander mens als een kind van God te zien gaat voor hen niet op.
Alain Verheij kijkt in zijn artikel ook naar dat element waarom de Bijbel voor IS onacceptabel is.

“Jezus de zoon van God noemen is voor Dabiq blasfemie. Hem als een loser aan het kruis laten sterven is helemaal van God los. Daarom moet het kruis als symbool voor Gods veranderlijkheid en lijdelijkheid gebroken worden.”

Alain Verheij vergeet hierbij dat God niet veranderlijk is, maar uit zijn theologie aanziet hij natuurlijk Jezus als een geïncarneerde godheid.
Verheij vervolgt:

“De trigger voor de IS-haat die onder christendom, decadentie en postmodernisme ligt is dit: onduidelijkheid. Het idee dat waarheid relatief is, dat normen en waarden verschuiven, dat God beweeglijk is. Dat idee is onverenigbaar met de schreeuwende behoefte van een hart in nood aan een duidelijk, sterk verhaal. Een sterke, eenvoudige God, een afgebakend volk van God en een overzichtelijk plan van God.”

Vele Christenen scheren alles onder één kam, zoals ook meerdere moslims doen. zoals vele Christenen en Westerse atheïsten denken dat alle moslims medeplichtig zijn aan oorlogen in het Midden-Oosten zijn er ook vele niet-christenen die vinden dat die christenen zoals andere religieuze mensen oorzaak zijn van al het kwaad en leed en alle oorlogen.

Het is verkeerd te stellen dat religie de oorzaak is van zo veel geweld alsook dat alle christenen medeplichtig aan nazi-sympathie of aan de KKK. Het gaat ook niet op om alle blanke Amerikanen supremacisten te noemen.

Voor mensen is het makkelijk om de schuld op een ander groep van mensen te schuiven.
Sommige mensen geven iedereen de schuld waarvan zij denken dat ze niet op hen lijken, of op een groep die ze niet leuk vinden.

Your NZ dat zich inzet voor het bespreken van sociale kwesties en politiek in Nieuw-Zeeland vraagt haar lezers dan ook  of alle moslims verantwoordelijk zijn voor terroristische acties van ISIS en schrijft

Alle 1,6 miljard moslims? Waarom niet alle 3,75 miljard mannen? Of alle 7,5 miljard mensen? {Can you separate Muslims from ISIS?}

+

Voorgaande artikelen

Waarom doen we niets aan de oorzaak?

Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal

Vluchten naar een hoopvolle toekomst

Migratie en veiligheid even geherformuleerd

Islamofobie is contraproduktief

Een moment van Bezinning, even maar

Moeten Christenen over zich heen laten walsen

Onder­scheid maken – een repliek op Ayaan Hirsi Ali

Het failliet van de war on terror

In tijden van gemeenschappelijk verdriet

Relevantie van de de Tien Geboden bij Britten anno 2017

++

Aanvullende lectuur

1. Fundamentalisme en religie #2 Frankrijk en België
2. Fundamentalisme en religie #5 Verguisde Koran
3. 15 jaar cel geëist voor leider Sharia4Belgium
4. Overzicht voor het jaar 2015 #1 Dreiging en angst
5. Wapens van de gelovige bij voortdurend geweld
6. Broeders in Christus 2016 jaaroverzicht
7. De verdwijnende heerlijkheid

+++

Verder gerelateerd

1. Alles leidt naar decadentie, naar barbarij, naar de ondergang van de beschaving
2. Hoe komen die jihadisten eigenlijk aan hun geld?
3. Jihadisten roepen satan aan
4. Basis voor Russen bij Koerden in Syrië
5. Bijlaanval in Dusseldorf door Merkelmoslim
6. Erdogans militaire voertuigen rijden Syrië binnen
7. Wir wollen nicht dass ISIS in Syrien besiegt wird

+++

Further reading

1. Hello America and atheists
2. Only six of ten commandments of God still important to British Christians
3. A Spirit of Fear
4. Portrayal of Women with Immigrant Background in Quality Media
5. ISIS fighters given houses and jobs as part of “hug a jihadi” campaign
6. Jihadi cups come to Europe
7. Security chief says UK is home to 35,000 Islamic jihadis
8. Jihadi brides, dating and identity: British Muslim women speak out
9. “Jesus Camp” and “Jihadis Next Door”
10. How a Journalist Uncovered the True Identity of Jihadi John
11. French Jewish Anger Grows Over Savage Antisemitic Murder of Pensioner at Hands of Muslim in Paris Suburb
12. Pepe Escobar: And the winners in the post-Daesh era are… (updated)
13. Modern Day Horrors: Kurds Disarm Assyrians and Yazidis, Abandoning them to Daesh Onslaught
14. Yes, Daesh is beaten, but religious extremism is not
15. The Daesh: it’s not because they’re Muslims, it’s because they’re tossers. #WeStandTogether #LondonBridge #wearenotafraid #thingsthatgetbritainreeling
16. Details Unsealed: 2016 Feds Thwarted ISIS Inspired Plot Against Targets in New York City…
17. Can you separate Muslims from ISIS?

+++

Related articles

• Raqqa roll: US-backed forces declare capital of ISIS “caliphate” under their control
• ‘There Is a Country to Build’: Afghanistan’s President Ashraf Ghani Gives an Exclusive Interview to TIME
• Stained glass windows should recognise Christians who don’t ‘parade’ achievements, says judge
• Census data shows the outcry against Christian missionaries by Hindutva groups is propaganda
• Why religion isn’t going away and science won’t destroy it