Het leven is een tuin

Schilderij door Xie Chu Yu

Het leven is een tuin,
Een mooie zomer, maar
Winter zonder lente.

 

Vertaling van /Translation from: Life van Esther H. in “Poésie” > hier ook te vinden als: Life is a garden

+

Voorgaande:

Het leven is een vreemde lus

Het leven is geen race

Het leven is geen race

Het leven is geen race,
Het is geen wedstrijd
Het is een lange reis.
We gaan nergens heen,
Door de mist van het niets

 

Vertaling van: Life door Esther H. in “Poésie” > hier ook als: Life isn’t a race

+

Voorgaande

Het leven is een vreemde lus

Volgende

Het leven is een tuin

Het leven is een vreemde lus

Art by Vinzdream2006

 

Het leven is een vreemde lus.
Je kwam uit het niets
Je gaat terug naar het niets
Een reis door leegte.

 

Vertaling van: Life van Esther H. in “Poésie” > hier ook als: Life is a strange loop

4 évangiles (les films)

Quatre fois une bonne nouvelle?

Vous pouvez trouver un coffret DVD réunit pour la première fois les adaptations mot-à-mot des quatre évangiles en version PAROLE DE VIE Matthieu, Marc, Luc et Jean. Rien n’y est ajouté ni supprimé. Ces récits sont simplement soulignés et magnifiés par l’image.

Réalisés sur plusieurs années de tournage, au Maroc, ces films s’appuient sur les recherches théologiques, historiques et archéologiques les plus récentes. Une collection à savourer et à chérir.

– L’évangile de Matthieu, durée : 190 minutes
– L’évangile de Marc, durée : 123 minutes
– L’évangile de Luc, durée : 205 minutes
– L’évangile de Jean, durée : 161 minutes

Un Nouveau Testament comme vous ne l’avez jamais lu

La Bible n’est pas qu’un livre qui se lit. C’est un livre qui se vit et dont on fait l’expérience. Grâce à de sublimes photographies provenant des quatre coins du monde, découvrez les évangiles retranscrits de manière unique et moderne afin de partager la vie, le message et la pertinence de Jésus pour le monde d’aujourd’hui.

Car la Bible n’est pas qu’un livre qui se lit, c’est un livre identitaire et singulier Qui Se Vit et dont on fait l’expérience.’

*

Les 4 évangiles dans un seul volume, illustrés de photos et comprenant des pages thématiques. Le Nouveau Testament comme vous ne l’avez jamais vu, vous aidera à visualiser, à vous rappeler et à vous connectez avec les récits, les mots et les thèmes de la Bible pour grandir dans votre relation à Jésus et à son Église. Utilisant la traduction Parole de Vie et des photographie pour donner vie aux personnages et aux récits principaux, cette Bible moderne et immersive est une ressource de qualité pour les croyants et pour les responsables des églises locales. C’est un outil pour équiper la jeunesse de l’Église et les nouveaux chrétiens d’une plus grande compréhension de la vie et des enseignements de Jésus.

**

Date de parution : octobre 2019
Auteur(s) : Collectif
Traduction : La Bible Parole de Vie

320 pages, 18,9 x 24,6 cm, 500 g
ISBN : 9782375590072
Editeur : Editions Scriptura

50 jaar geleden, te gast in Malmedy voor Cwarmê

In de vorige eeuw werd er in de jaren 60-80 in veel karnavalsteden bewezen dat men geen bevolkings- of geloofsgroepen moest zwart maken om plezier te maken.

In veel Katholieke landen wordt nog steeds voor de 40-dagen vastentijd voor Pasen eerst nog uitvoerig uit de bol gegaan met vraatzuchtig te eten en te drinken. Het Mardi Gras of Vette Dinsdag of Vastenavond, de laatste avond van carnaval, is daarbij de hoogdag van uitzinnigheid.
Tijdens dat vierdaagse festival gekscheert men en willen velen zich voordoen als rijken, ook al bezitten zij niet veel geld. Het is ongelofelijk wat een geld zij dan toch spenderen aan praal of parade wagens en kostuums.

Het spotten is altijd onderdeel van dat feest geweest, maar na de 2de wereld oorlog mocht er van uitgegaan worden dat het om te lachen ging en niet om te kwetsen of te kleineren.
Langs Waalse zijde is de volkspret niet storend geweest tot nu toe. Maar aan Vlaamse zijde is de vervloeking van anders zijnden duidelijk naar voor gekomen, met eerst het spotten met de Koran en Islam waarna vervolgens de vinger voor het slecht gaan in het land zoals in de Nazi-periode weer naar de Joden wordt gewezen, met identieke karikaturen. Afgelopen jaar werden de Joden langs alle kanten geviseerd, belachelijk gemaakt en als minderwaardig voorgesteld en behandeld.

Tot nu toe heeft de regering laten begaan tot wrevel van binnen- en buitenlandse Joodse en mensenrechten instanties. Dit jaar durfden enkele buitenlandse regeringsleiders België verzoeken op te treden, maar wij moeten nog afwachten of de Belgische politici werkelijk hun ware gezicht zullen durven laten zien en eerlijk stappen  ondernemen tegen het gedane onrecht.

Dat het anders kan zouden de Vlamingen best eens bij hun Waalse buren gaan leren.

+

Voorgaande

Glimlach raam naar je ziel

Neem afstand van heidense vastenperiodes

Hoe ver kan men gaan om zich te beroepen op Vrije meningsuiting

Aalst Carnaval: Unia analyseert meldingen

++

Gerelateerd

1. Pauselijjk verzoek gemeenschappelijke viering door alle christelijke kerken van Pasen
2. Paus roept op tot herontdekking van de vasten
3. Kapitalistisch vooruitgangsgeloof
4. 13 Adar opening naar 14 Nisan
5. Prinsesjes en carnavalstoestanden #1 Aalst Carnaval 2019
6. Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België
7. Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten
8. Europees spilland en antisemitisme
9. Gemelde antisemitische voorvallen neemt toe
10. Prinsesjes en carnavalstoestanden #3 Lente-gebeuren

Toen gisteren nog vandaag was

Het oudste spoor van het Malmedy-carnaval dateert uit 1459.

De Cwarmê duidt in Malmedy de carnavalsperiode aan die vier dagen duurt.

Het begint op vrijdag om middernacht en duurt tot Mardi Gras om middernacht.

Deze vier dagen dragen de Waalse naam Grandès haguetes in tegenstelling tot de P’titès haguètes (ook wel de vier dikke donderdagen genoemd) die aan het carnaval voorafgaan.

De naam van het Malmedy-carnaval zou afkomstig zijn van het Latijnse woord quadragesima , vereenvoudigd in quaresima , wat veertig – veertig betekent voor het aantal dagen tussen Aswoensdag en Paasdag.

Quaresima evolueerde om het woord Lent in het Frans en het woord Cwarmê in het Waals van de regio te geven.

Op veel plaatsen op de planeet vieren we Mardi Gras, zo genoemd vanwege de grote hoeveelheid voedsel die werd opgenomen vóór de ontbering van de vastentijd.

In Malmedy is het de laatste dag van het carnaval. Dit…

View original post 68 more words

Kinderziekenhuis in Koutiala hoeksteen van pediatrisch project van AZG

In 2009 startte Artsen Zonder Grenzen een pediatrisch project in Koutiala, een gebied in de regio Sikasso ten zuidoosten van Mali.

Hun doel is om gratis en kwalitatieve kinderzorg te bieden aan kinderen jonger dan vijf jaar in een regio waar één op de tien kinderen hun eerste verjaardag niet haalt.

Het project had meteen succes bij de bevolking. Zodanig zelfs, dat ze bijna moeite hadden om nog alle kinderen in het ziekenhuis op te nemen. Dus werden de koppen bij mekaar gestoken om na te gaan hoe ze iedereen konden  blijven behandelen.

Het antwoord was simpel: we bouwen een nieuw kinderziekenhuis 😍.

De opening van het nieuwe ziekenhuis ligt nu al een paar maanden achter ons. Medewerkers en lokale bewoners zijn enorm trots dat zij over zo’n gebouw kunnen beschikken. Eindelijk kunnen ze werken in kwaliteitsvolle omstandigheden die in de regio redelijk uniek zijn.

U kan in AZG hun videoreeks van 4 afleveringen de bouw van het kinderziekenhuis mee volgen, van de eerste steen tot het spiksplinternieuwe, superfunctionele ziekenhuis!

Maar het project stopte niet zomaar bij de aflevering van het nieuwe gebouw; het  gaat verder. De teams ondersteunen daarom ook een dertigtal gezondheidscentra in de regio die de zorg dichter bij de mensen brengen. Door kinderen te behandelen voordat hun toestand verslechtert, hopen de teams van Artsen Zonder Grenzen dat deze kinderen niet in het ziekenhuis moeten worden opgenomen en – als dat toch nodig zou blijken – om ze vroeger te kunnen opnemen.

*

Laat Luca Putteman uit Gent je mee nemen naar Koutiala en Ana Olmedo, de coördinator van het bouwproject, je doorheen dit werfbezoek leiden, voordat Albert Essoun, het hoofd van het ziekenhuis, je graag rond leidt in het spiksplinternieuwe ziekenhuis. Maar kijk ook eens naar een van de nieuwe gezondheidscentra: Het nieuw kinderziekenhuis in Mali

 

Breendonk het kamp van de waanzin

Op 9 september 2004, juist 60 jaar na de bevrijding van het kamp van Breendonk werd in Histories (Canvas) de reportage Breendonk, het kamp van de waanzin, uitgezonden waarin het gaat over leven maar belangrijker en meer over “overleven”.

Het kamp werd voorgedaan als een vakantiekolonie, maar dat was het allerminst.

Met de hand moesten de gevangenen 300 000 kubieke meter grond afgraven, waarbij even een rustpauze nemen niet bij behoorde. Voor elke 30 gedetineerden was er één bewaker waardoor dit kamp het meest gecontroleerde bleek te zijn, waarbij moeilijk aan de ogen van de bewakers kon ontsnapt worden. Nergens waren de fysieke en psychologische terreur zo geïndividualiseerd.

°°°

Onmiddellijk na de bezetting van België werden er her en der groepjes gevormd die het gezag van de Duitsers wensten te ondermijnen maar ook ervoor wensten te zorgen dat de nodige mensen beschermd konden worden, waarbij vooral de aandacht uit ging naar hier in nood zijnde vechters tegen de Duitse bezetter. Men kan niet negeren dat er vanaf het begin heel wat individueel verzet was, bijvoorbeeld van ambtenaren in overheidsdienst die weigerden mee te werken of de samenwerking met de bezetter saboteerden.

De collaborerende partijen in de gemeentebesturen waren voor sommigen een doorn in het oog. Zo verzamelden de stichters van de door Marcel De Mol, de koster van Tisselt, opgerichtte Zwarte Hand reeds in de zomer van 1940 inlichtingen omtrent Duitsgezinden in hun gemeenten. Na contact te hebben gehad met verzetsleden uit Brussel, begonnen ook zij ook pamfletten te maken die waren gericht tegen het gemeentebestuur dat bestond uit leden van het Vlaamsch Nationaal Verbond. Hun pamfletten kregen ze via de Brusselse Maria Moens. Ook kwamen er bepaalde vormen van weerstand, elk met een specifiek karakter en doel, die reeds tijdens de Eerste Wereldoorlog hun nut bewezen hadden: inlichtingen garing, clandestiene of sluik pers, hulp aan ondergedoken geallieerde soldaten en piloten met ontsnappingslijnen…

Naargelang de krijgskansen slechter werden en de verzetslieden actiever werden verslechterde de toestand in Breendonk nog meer. Men kan niet spreken van een professioneel georganiseerd orgaan. In vele gemeenten waren het eerder individuele en erg amateuristische sabotage-acties, tot na de invoering van de verplichte tewerkstelling, welk hen meer deed samenspannen en beter deed organiseren ook omdat het risico van de acties groter werd.  Doordat het gewapend verzet voor de bezetter en de collaboratie echt hinderlijk begon te worden verhoogde de wrevel van de Duitsgezinden en de bezetter.

Ook al mochten collaborerenden van verscheiden geestelijken horen dat zulk een samengaan met de Duitsers verkeerd was, gaf de Katholieke Kerk toch nog onvoldoende duidelijkheid wat aanschouwd moest worden als Vaderlandse plicht of burgerschap. Wat mocht namelijk het als juist aanschouwde gedrag zijn, wanneer er Vlamingen waren die er rotsvast van overtuigd waren dat zij het beste voor hadden met hun “land” (Vlaanderen).

In een herderlijke brief van 7 oktober 1940 schreven de bisschoppen het volgende:

‘Zonder twijfel is het noodzakelijk de bezettende autoriteit als een feitelijke macht te erkennenen er aan te gehoorzamen binnen de limieten van de internationale conventies, maar het Belgisch vaderland blijft bestaan, en al haar kinderen moeten haar trouw zijn en bijstand verlenen. Zorg er voor dat uw gedrag dus in alle omstandigheden correct en waardig is, zodat u zich in geweten niet hoeft te berouwen of te schamen!’

De Kerk trachtte zich dus zo goed mogelijk aan de nieuwe situatie aan te passen en heeft zich niet gewaagd een duidelijk standpunt in te nemen tegen de mensonwaardige toestanden waarvan zij duidelijk van op de hoogte moeten geweest zijn. De bezetter werd zoveel mogelijk ontzien, maar het VNV kon van in het begin niet op enige toegeeflijkheid rekenen. Voor Rex lagen de zaken enigszins anders. Tenslotte werd Rex door de kerkleiders als een katholieke ‘dissidentie’ beschouwd, die zij vóór de oorlog het liefst naar de katholieke schaapsstal hadden teruggeleid.

Toen op op 6 oktober 1942 de tewerkstelling in Duitsland werd ingevoerd heeft het episcopaat onmiddellijk de intrekking of op zijn minst de versoepeling van deze verordening gevraagd en zelfs de tussenkomst van het Vaticaan proberen te bekomen. Het antwoord was dat de Heilige Stoel geen invloed had bij de regering van het Derde Rijk. Begin 1943 leidde dit tot een open conflict tussen het Belgisch episcopaat en het MilitairBestuur.

Erg genoeg toen Vlaamse SS-ers het in Breendonk overnamen van de Duitsers overtrof hun wreedheid deze van de Duitsers.

De ontsnappingslijnen werden geleidelijk aan ook meer gebruikt om naast geallieerde piloten ook gewone burgers naar Engeland over te brengen en voor hulpverlening aan joden en onderduikers.

Yvonne Nèvejean directrice NWK tijdens WOII

Hertz Jospa (Rezina Bessarabia) en Hava Groisman alias Yvonne Jospa, stichters van het Joods Defensiecomité – le Comité de Défense des Juifs (CDJ)

Van de 66.651 joodse inwoners in België werden er 32.652 gedeporteerd. 34.000 wisten op de een of andere manier aan de Duitse handen te ontsnappen, in veel gevallen door welgezinde medeburgers. Zo konden daarvan een 25.000 in België onderduiken. Yvonne Nèvejean, directrice van het Oeuvre de l’Enfance of het Nationaal werk voor Kinderwelzijn, werd  benaderd door het Comité de Défence des Juifs en Belgique, het Joods Defensiecomité (CDJ) de belangrijkste Joodse ondergrondse organisatie van België (opgericht in 1942 door Hertz Jospa zijn vrouw Hava Groisman alias Yvonne Jospa), en gevraagd om Joodse kinderen te redden die gescheiden waren van hun ouders.

Nèvejean en haar medewerkers slaagden er zo in om 4.000 kinderen te redden door hen onder te brengen bij katholieke gezinnen en instellingen. Andere organisaties zoals het Rode Kruis, de Kerk en Winterhulp speelden ook een rol in de hulpverlening aan ondergedoken joodse families.

De in Kiev geboren Yura Livchitz, met zijn oorlogsnaam Georges, woonde in Brussel met zijn moeder Rachel Livchitz en oudere broer, waar zij het linkse intellectuele milieu frequenteren dat wordt bezocht door Hertz Jospa en zijn vrouw Yvonne. Samen met zijn jeugdvriend Robert Leclercq organiseeert hij het Cercle du Libre Examen (Librex).In de Librex-kring ontmoette hij enkele vrienden en met Richard Altenhoff en Jean Burgers, die in 1942 de Groep G oprichtten broeden zij plannen uit om België van haar bezetters te bevrijden. Om de kost te verdienen, is Youra een vertegenwoordiger voor het Belgische farmaceutische bedrijf Pharmacobel.

Het Joods Verdedigingscomité en het Mobiel Korps van het of saboteerden de deportaties. Zo konden Yura Livschitz, jongere broer van Alexandre Livchitz, en Robert Maistriau op 19 april 1943, gewapend met een pistool en een lamp te Boortmeerbeek-Wespelaar het XXe konvooi doen stoppen. Ongeveer één op zeven van de 1.631 personen van dit konvooi wisten te ontsnappen. Livschitz en zijn broer werden aangehouden, opgesloten te Breendonk en terechtgesteld op de Nationale Schietbaan te Brussel.

Sommige verzetsgroepen werden gesticht op basis van een duidelijke politieke ideologie, andere ageerden uit zuivere vaderlandsliefde. Het Molotov-Ribbentroppact of niet-aanvalsverdrag tussen de Sovjet-Unie en Nazi-Duitsland leidde tot een grote controverse binnen de gehele communistische wereldbeweging en daarmee ook de KPB. In de beginfase van de Tweede Wereldoorlog hield de KPB zich op grond van het beleid van Moskou gedeisd. Maar toen door de Nazi’s het niet-aanvalspact tussen de Sovjetunie en nazi-Duitsland werd verbroken trad de communistische partij, de enige die een sociale revolutie nastreefde, in haar geheel in het verzet. Samen met andere groepen en gelijksgezinden richtte ze het Onafhankelijkheidsfront op, een pluralistische beweging. De nazi’s in België hadden deze ommekeer voorbereid en brachten onmiddellijk de KPB een zware slag toe met Operation Sonnenwende (Operatie Sonnenwende).  Vooral de parketten en gerechtelijke politie van Antwerpen en Luik hadden de Duitsers informatie verstrekt, naast wat die laatsten zelf in beslag hadden genomen. Spilfiguur was de Haupt-V-Mann van de Sipo-SD in België en Noord-Frankrijk Emiel Van Thielen alias Max Günther.
Over het hele land drongen de Duitsers op 22 en 23 juni binnen bij mandatarissen, militanten en sympathisanten van de KPB, die overigens buiten de wet werd gesteld. De arrestanten werden afgevoerd naar het Fort van Hoei en de Auffanglager Breendonk (of het Opvangkamp Breendonk). In aanwezigheid van Günther werden de communistische leiders gefolterd in de gruwelbunker van Breendonk.

Auffanglager Breendonk in Fort Breendonk – gang naar de martelkamer of hel

Martelkamer in Auffanglager Breendonk (Opvangkamp Breendonk)

Vele arrestanten zaten op het treinkonvooi dat op 22 september 256 politieke gevangenen naar Neuengamme deporteerde (107 uit Breendonk en 149 uit Hoei). Ook het naast het of opgerichte partizanenleger was een communistisch initiatief.

Het Belgisch Legioen (later het Geheim Leger) was een initiatief van koningsgezinde Belgische officieren die de orde wilden herstellen in een staat geleid door een sterke vorst, Leopold III. Toen dit niet mogelijk bleek, streed deze groep als een gehergroepeerd Belgisch leger tegen de bezetter.

De Nationale Koninklijke Beweging was gewonnen voor het toekennen van dictatoriale machten aan de koning. Ook de Belgische Nationale Beweging had ultraconservatieve bedoelingen. Neutrale vaderlandslievende groepen als de Witte Brigade en de Groep G wilden niet de Belgische staatsstructuur veranderen, maar wél het land bevrijden

In onderstaande video kan u een reconstructie vinden hoe het er aan toe ging in het “Kamp van de Waanzin” in het Fort van Breendonk

Waarschuwing bij deze video!

Een interessante en kritische beschouwing over deze uitzending is terug te vinden op https://wo2forum.nl/viewtopic.php?f=3…  waar o.a. wordt bekriticeerd:

… de kennis van zowel de tv-makers als van de gevangenen over de interne structuur was zeer matig tot slecht. Men bleef spreken over ,,SS’ers” terwijl de officieren duidelijk Sicherheitsdienst waren, met ondersteuning van regulier Wehrmacht-wachtpersoneel. Dat de WH hier bewaking uitoefende is wel opmerkelijk. Zoals je al opmerkte werd op dit punt amper aandacht gericht. Eén zin van een gevangene en dat was het. Ik ga hierover door in de voorlaatste alinea, maar in ,,de processen van Mechelen”, zoals vermeld in de uitzending, werd slechts één persoon ter dood veroordeeld (en gebracht) die met de SS te maken had, en dat was dan nog iemand van de Germaanse-SS. {Thomas op WO2 forum}

+

De commentaar gemaakt bij de opnames van het proces waren typisch voor de geest van die tijd. De huidige commentaar (“het belgisch gerecht doet zijn werk”) was een flater van jewelste: zelfs het kleinste kind weet de repressie- en epicuratiemachine de meest onbetrouwbare rechtspraak opleverde uit de hele belgische geschiedenis. Typisch is het geval van Ernest Claes. Lange tijd zonder reden of grond opgepakt en in de cel geworpen. Toen hij voor de rechter werd voorgeleid deed deze laatste zijn ,,strafdossier” open en er zat alleen een blanco pagina in. {Thomas op WO2 forum}

Neem een stap terug

 

“Soms moet je een stapje terug nemen
en beseffen wat belangrijk is in je leven,
waar je mee kunt leven, maar wat nog belangrijker is,
waar je niet zonder kunt leven.”
– livelifehappy.com

 

+

Engelse versie / English version: Take a step back

Originele versie / Original version on Suzette B’s Blog: take a step back

Een bosje van gigantische sequoias …

 

“Een bos van gigantische roodhout mammoetbomen of sequoia’s
moet worden bewaard
net zoals we een geweldige en prachtige kathedraal behouden. ”
~ Theodore Roosevelt

 

Origineel op Purple Rays: A grove of giant redwood…..

Hier: A grove of giant redwood…..