Omarm secularisatie. Beschouw kerken als culturele instellingen. In ruil voor subsidie kunnen ze hun politiek-maatschappelijke claim op de samenleving inruilen

Het Christendom mag misschien minder aanhangers krijgen, maar mag niet verward worden met de christenheid waarbij de ware volgers van Jezus Christus nog altijd stand houden en zoals beschreven in de Bijbel, naar het einde der tijden meer aanwinst zal maken.

Grotendeels zijn het die kerkgemeenschappen uit de Trinitarische richting die alom meer leden verliezen omdat hun bedrieglijke leerstellingen ontkracht worden en omdat zij met hun heidense feesten (o.a. Kerstmis, Pasen) niets extra bieden dan zij die ook gewoon die heidense feesten onderhouden, maar niet in God geloven.

Als wij als secularisatie de verwereldlijking of de activiteit mogen zien waarbij iets (kunst of onderwijs of maatschappij of moraal enz.) zodanig wordt veranderd dat het niet langer onder de controle of invloed van religie staat, kan men dat alleen maar toejuichen. Veel te veel eeuwen lang hebben kerkelijke instanties hun macht misbruikt om mensen te onderdrukken en hen geld te ontfutselen.

De Kerk of het Lichaam van Christus, dat onderdeel vormt van de volgelingen van de ware Christus, dus niet van een valse drievoudige godheid, maar waar de mensenzoon en zoon van God, Jezus Christus de hoeksteen vormt, heeft helemaal geen wereldse macht nodig. Waar zij wel een deel onder lijdt, is dat zij als onderdeel van het maatschappelijk gebeuren en vasthangende aan wereldse zaken, zoals noodzaak van financiële voorzieningen, soms met handen en voeten gebonden is aan die geldelijke verplichtingen (huurgeld bijvoorbeeld voor gebouwen, bureaus enz.)

Ook al willen kerken zich tot de kern van het geloof dat ze verkondigen terugkeren, hoeven ze spijtig genoeg toch nog bezig te houden met hun levensbehoud of inkomen om de kosten van hun werking te kunnen vergoeden.
Maar in het verleden heeft zulk een afhankelijkheid van gelden getoond hoe hierdoor kerken konden afwijken en in een val trappen. Men kan zo voor meerdere kerken niet naast zien betreft belangenbehartiging, fondsenwerving, beïnvloeding van de politiek en publiciteit.

Door dat de Grote Kerken of ‘mainchurches’ met staatsbescherming konden floreren bleven de kleine kerken altijd ‘vechten’ voor hun overlevingskansen. Toch zijn die dikwijls door de Trinitarische Kerken aangevallen niet-trinitarische kerken blijven door werken en blijven bestaan.

Indien er kerkbelasting zou geheven worden zou het voor hen veel eerlijker en makkelijker zijn om hun werking te verzekeren. Want dan zou men zien dat de grote Katholieke Kerk en Belgische of Nederlandse Protestantse Kerk niet met het grote voor de kerk voorziene belastinggeld zou gaan lopen omdat dan de mensen zelf zouden kunnen kiezen aan wie hun ‘levensvisie’ geld zou mogen toekomen, een kerk, humanistisch verbond, milieu of mensenrechtenorganisatie, enz..

Vreemd dat de auteur van het onderstaand artikel schrijft

“Nederland kent alleen religieuze minderheidsgroepen”

terwijl de gelovigen in België toch de indruk hebben dat de Gereformeerde en Calvinistische Kerk naast de Rooms Katholieke Kerk toch nog sterk in de schoenen staan, gevolgd door de Pinkstergemeenten, wat toch geen minderheidskerken zijn. Zelfs de Evangelische Gemeente heeft een grote aanhang in Nederland.

Vast staat dat hoe meer traditionele kerken worden weggespeeld door nieuwe demografische en sociologische ontwikkelingen andere groepen meer bewegingsvrijheid, maar ook meer gekendheid zullen krijgen en dat is juist wat die grote kerken afschrikt. Zij zouden niet willen dat hun nu al erg tanende populariteit nog eens zou gaan verminderen en in hun geldelijke middelen zou gaan snijden.

+

Vindt ook te lezen

1. Tijd rijp voor een debat over een kerkbelasting
2. Hongaarse ondermijning van Europese vrijheden
3. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen
4. Wanneer u een ware volger van Jezus wil zijn #5 Volgers van een godheid Jezus of navolgers van de ware Jezus
5. Mogelijkheid de Bijbel zelf ter hand te nemen

George Knight

De conservatief-christelijke zender Family7 heeft het (na 4’24’’) over secularisatie in de Nederlandse katholieke kerk. Met vergrijzing zou dat leiden tot financiële problemen.Bij de video heb ik onderstaande reactie geplaatst:

Het is onduidelijk wat de gesprekspartners onder secularisatie verstaan. Is dat het afnemen van de greep van de georganiseerde religie op de maatschappij? Is dat de scheiding tussen kerk en maatschappelijk leven? Is dat wat anderen ontkerkelijking noemen? Is dat het inboeten aan betekenis van godsdienst ten gunste van rationeel denken en hedendaagse motieven?

Jan-Henry Seppenwoolde van de katholieke Stichting in de Rechte Straat noemt secularisatie tragisch omdat volgens hem ‘de christenheid kleiner wordt’. Het is in Nederlandse context een opvallende uitspraak van een katholiek, omdat vanaf het begin van de 19de eeuw de katholieken in een overwegend protestant Nederland voorstanders waren van secularisatie omdat het de godsdienst uit de overheidssfeer trok en de katholieken daarom konden emanciperen dankzij de…

View original post 598 more words

Hoe ver kan men gaan om zich te beroepen op Vrije meningsuiting

Erg genoeg heeft iemand die het hoofd hoort te zijn van een gehele gemeenschap zijn inwoners niet opgeroepen om een gezond verstand te gebruiken. Doorheen het jaar leken zijn woorden betreft zijn keuze om de vrijheid van meningsuiting te vrijwaren olie op het vuur te zijn op de carnavalisten van Aalst. Maar al te graag gingen zij verder met het marginaliseren en bespotten van een bepaalde bevolkingsgroep.

Doordat er vorig jaar geen maatregelen waren getroffen of repercussies waren getroffen, voelden zij dit jaar nog versterkt om hun gal op de joden uit te spugen. Joden waren bij meerdere groepen en ook toeschouwers de kop van jut.

Wij beseffen wel dat in België niet enkel de Joden als ongewensten te boek staan bij bepaalde politieke partijen. Islamieten worden door bepaalde politici ook verkeerd afgeschilderd en oorlogsvluchtelingen hebben het ook helemaal verkorven.

Bij het zien van bepaalde carnaval verenigingen hun praalwagens (als men dat zo kan noemen), valt wel erg de gelijkenis op met wat men in vorige eeuwen ook al in parades kon aantreffen. De gekende karikaturen werden dit jaar dan ook maar al te gretig weer uit de kast gehaald, want men voelt zich geruggensteund door meerdere politieke figuren in dit en omliggende landen, alsook door de terroristische daden van enkelen die de pers hebben gehaald met het uitroeien van enkele “ongewensten”.

In België bestaat er wel een centrum voor gelijke kansen dat zich ook zou richten op discriminatie. Maar wij kunnen ons als ingezetenen van dit land, alleen maar afvragen welke hun acties wel zijn om meerdere bevolkingsgroepen en anders zijnden te beschermen.

Vraag bij dit jaarlijkse volksgebeuren voor de Katholieke vastentijd is, in welke mate dit in overeenstemming is met het Katholieke geloof, of hoe lang de Katholieke Kerk dit maal (tegenover in de Naziperiode) zal wachten vooraleer haar gelovigen op te roepen om een Christelijke houding aan te nemen.

Eveneens kan men zich afragen wanneer Unia, het interfederaal centrum voor gelijke kansen, het nodig zal vinden om eindelijk mensen voor de rechtbank te brengen? Hoe lang zal het duren eer politici hun nek zullen uitsteken om een halt toe te roepen tegen de verhogende rassenhaat en het toenemend oproepen (door bepaalde politieke groeperingen), om bepaalde groepen van mensen uit dit land te verwijderen?

De burgemeester van Aalst (van de N-VA) mag zich dan beroepen op zogenaamde vrije meningsuiting, maar hoe ver mag men daar in gaan vooraleer men spotterij en bepaalde woorden en handelingen als haatdragend gaat aanschouwen? Hij mag dan uit politieke overtuiging vinden dat België eigenlijk niet hoort te bestaan en men daar in Vlaanderen woont waar enkel Vlamingen thuis horen, dit strookt niet met onze huidige Europese en ethische waarden. Eveneens is zijn houding misschien politiek gezien een goede opbrengst voor zijn en de stad haar portemonnee en partij, maar economisch zal dit voor het land heel wat schade toe brengen.

In ieder geval flatteert het carnavalsgebeuren het staatsbeeld niet van dit kleine landje. Ook is dat gebeuren een smet op de huidige democratie waar men toch zou moeten staan voor bepaalde waarden én voor openheid en respect naar andere geloofsgroepen en rassen.

Voor het ogenblik kunnen wij slechts bang afwachten of er al of niet juridisch zal opgetreden worden op deze wantoestand.

Vast en zeker komt hier nog een staart aan en wordt dit nog vervolgd.

+

Voorgaand

The danger of having less than 25 000 Jews in Belgium

Perhaps Anti-Semitism for lots of people isn’t always easy to see

++

Aanverwant

1. Gemelde antisemitische voorvallen neemt toe
2. Europees spilland en antisemitisme
3. Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten
4. Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België
5. Prinsesjes en carnavalstoestanden #1 Aalst Carnaval 2019
6. Naast Joodse Jeshua volgers ook Geen plaats voor de islam in Nederland
7. Corona en carnaval makkelijk gebakken broodjes voor verhogend racisme
8. The fight against anti-Semitism is also a fight for a democratic, value-based Europe
9. Luca Jahier, EESC President on the present intolerance
10. 2019 was #4 a Year of much deceit in Belgium and the rest of Europe
11. Auschwitz survivors providing a warning of rising anti-Semitism and exclusion of free thinking
12. Paus roept op tot herontdekking van de vasten
13. Kapitalistisch vooruitgangsgeloof

Geen plaats voor Jezus volgende Joden in Nederlandse Kerk noch in Israël

Heel veel mensen nemen wel het woord ‘joods-christelijk’ in de mond zonder goed te weten waar ze het over hebben of zonder enige affiniteit te willen voelen met het Joodse volk of hun geloof.

Diverse politieke partijen, vaak juist niet-christelijke, willen nog weleens roepen dat de Europese beschaving joods-christelijke wortels heeft.

Die term ‘joods-christelijk’ mag ook nogal raar zijn wanneer men weet dat veel Christenen eeuwenlang Joden hebben onderdrukt, vervolgd en verketterd. Ook zijn er heel wat joden die niet veel van Christus en christenen moeten hebben. Ook voor de ware volgers van Jeshua of Jezus Christus (zoals hij door velen is gekend) is het dikwijls moeilijk om zich te vereenzelvigen met christenen of om zich er maar mee verwant te voelen, daar zij vinden dat de meerderheid van christenen Jezus verloochend door zijn ongelofelijke daad van overgave niet te willen erkennen en hem tot hun god te maken.

Men kan echter niet ontkennen dat Jeshua een bijzonder figuur was die van een enorme invloed is geweest op het gebeuren in Europa. Het valt niet te ontkennen dat de christelijke godsdienst de Europese geschiedenis diepgaand heeft beïnvloed. Hoe men het draait of keert is er ook heel wat gediscussieerd, gepalaverd maar ook gevochten rond die persoon Jeshua of Jezus, die ook de Christus wordt genoemd.

Ook al werd door de eeuwen heen er heel wat gedaan om het jodendom de mond te snoeren of te vernietigen, is het de enige geloofsgroep die zich als enige de repressie van andere godsdiensten heeft weten te overleven. Ontegensprekelijk moet men in dat Joodse geloof de wortels zien van het christendom en christenheid. De aartsvader Abraham, koning David uit wiens geslacht Jezus voortkwam, de schrijvers van de boekrollen en de vele profeten waren Joden. Zelfs het Nieuwe testament werd geschreven door Joden. De eerste volgelingen van Jeshua (de Jood Jezus) waren zoals hij ook Joden. Zonder hen was de beweging “De Weg” niet op gang gekomen en zou het Christendom niet ontstaan zijn.

Nederlandse kerkvaders zien echter niet graag een verbintenis met het Joodse geslacht. Er zijn ook meerdere Nederlanders die er iets op tegen hebben om te wijzen naar de term  ‘joods-christelijk’ omdat de twee onderdelen van de term namelijk ongelijk zijn. Voor hen slaat het woord ‘joods’ op een periode voor pakweg 100 na Christus, de term ‘christelijk’ op de overige 1900 jaar.

Daarmee wordt ‘joods’ antiek verklaard – een neiging die door heel de kerkgeschiedenis te vinden is. De contemporaine jood wordt daarmee niet in zijn waarde gelaten: hij is antiek, ouderwets, aanhanger van een achterhaalde godsdienst. Hij zelf is geen onderdeel van de term ‘joods-christelijk’, terwijl zijn identiteit daar wel genoemd is.

Ook wensen zij te benadrukken dat

Alles wat genoemd is aan joodse bronnen, Oude en Nieuwe Testament, worden in deze term door christenen geïnterpreteerd, ja zelfs van naam voorzien. Het Oude Testament heet alleen maar zo, omdat er een Nieuwe Testament bestaat in het christendom.

De Nederlandse gereformeerden vinden dat het jodendom hun Hebreeuwse geschriften op een geheel eigen wijze interpreteren en mits zij Jezus niet als God erkennen ook niet onder de zaligheid van God kunnen vallen. Door die typische Joodse interpretatie is in de term ‘joods-christelijk’ volgens hen dan ook geen ruimte.

Als dat namelijk wel zo zou zijn, zouden we in onze ‘joods-christelijke’ cultuur heel wat makkelijker omgaan met jongensbesnijdenis, met speciale voedingsvoorschriften, met het idee dat er geofferd zou kunnen worden, met sluiers of hoofddoekjes of pruiken, met noem maar op. Juist omdat het christendom het Oude Testament heel anders interpreteert en deze interpretatie al eeuwen als de enig geldende meeneemt, zijn deze joodse (en islamitische) instellingen vreemd aan de Europese cultuur. Kortom, ‘joods-christelijk’ is een term vanuit de macht, niet een term die gewaardeerd wordt door de minderheid. Het is een term die de werkelijkheid versluierd: het lijkt erop alsof ‘wij’ een meerderheid en een minderheid waarderen in Nederland, maar in werkelijkheid staan we op het standpunt van de meerderheid en sluiten we twee minderheden buiten. {Eveline van St}

De Messiaans Joodse theoloog Mark S. Kinzer vraagt aandacht voor wat hij noemt een ‘bipolaire ecclesiologie’. Dat wil zeggen dat er binnen de kerk als lichaam van Christus ruimte zou moeten zijn voor een kerk uit de besnijdenis, die zich kan houden aan de Joodse wetten. Hierop vinden de Nederlandse christelijke theologen dat wij helemaal niet meer aan oude voorschriften moeten houden en dat zulk een keuze voor Joodse wetten dan zou getuigen van een niet erkenning van Jezus Christus zijn godheid en zijn positie als vernietiger van de Mozaïsche wetten. Meerdere Joden die Jeshua als hun Verlosser hebben aanvaard vinden dan wel dat zij als Joden die Jezus als de Messias volgen niet moeten ophouden zich als Joden te gedragen. De vele Messias belijdende rabbijnen vinden ook dat wij ons aan de Thora moeten houden en dat wij volledig in ons recht zijn om ons te blijven onderscheiden van de heidenen in hun levenswandel. Zo is ook de stelling van Kinzer. Daarmee hebben volgen hem deze Messiaanse Joden een dubbele taak. Enerzijds verbinden zij het lichaam van Christus met het Joodse volk, anderzijds vormen zij binnen het Joodse volk een levende verbinding met Jeshua of Jezus die de Messias is en met de kerk als zijn lichaam.

Kinzer geeft toe dat de stem van Messiasbelijdende Joden tot nog toe nauwelijks gehoord is in het nadenken over het “Joods-Christelijk” gebeuren. Kinzer biedt een handreiking aan zij die geloven dat Christus de diepste grond is onder het specifieke verbond van God met Israël.
Volgens hem zijn Joden en heidenen binnen het lichaam van Christus verbonden, omdat zij horen één te zijn in hem. De Joodse volgelingen van Jeshua zijn één in Christus, maar daardoor niet hetzelfde geworden. Meerdere Christenen begrijpen die “eenheid” niet en denken dat die “eenheid van Jezus met God” inhoudt dat Jezus God zou zijn. Maar zulk een gedachte maakt de woorden van Christus Jezus die vraagt dat wij één zouden worden met hem zoals hij één is met de Vader, voor die vele trinitarische christen zeer moeilijk, want dan zouden wij ook Jezus worden maar eveneens God worden of zijn. Dat maakt het voor die theologen in het christendom even verwerpelijk als sommige farizeeën het verwerpelijk vonden toen Jezus over die eenheid sprak, en zich dan volgens hen gelijk stelde met God. Volgens dat denken zouden Messiaanse Joden Jesjoeanen (Jesjoeaansen) of Jeshuaisten zich dan ook gelijk stellen met God. Maar niets is minder waar. Jeshuaisten als volgers van Jeshua beseffen dat Jeshua niet God is en dat het volgen van Jeshua en één worden met Jeshua helemaal niet inhoudt dat men aan God gelijk zou kunnen worden.
Wel geloven Jeshuaisten dat zij die Jeshua als de Messias willen aanvaarden onder de gemeenschap van Christus vallen. Maar Jeshuaisten geloven ook dat Jeshua de weg heeft geopend naar goyim en dat zo heidenen ook mede-erfgenamen mogen zijn, of mede-leden en mede-deelgenoten. Dat is volgens ons namelijk het mysterie van het evangelie.

Wij geloven dat Israël Gods uitverkoren volk is en dat kan misschien moeilijk liggen in de harten van vele “Christenen” en zeker van bepaalde Katholieke en protestantse theologen, die vinden dat enkel ‘godsgeleerden‘ het Woord van God kunnen verduidelijken en beslissen wie tot het Christendom mag of kan behoren. Velen van de theologen schijnen te vergeten (of niet te willen zien) dat de christelijke kerk is voort gekomen vanuit de Joodse sekte die de eerste christelijke gemeente vormde en ondenkbaar is zonder Israël. Met de Joden die Jezus als Messias belijden zouden zij zich in het geloof verbonden moeten voelen als broeders en zusters.

In 2017 trokken spanningen tussen Israëls rabbinaat en de liberale stromen in het Judaïsme, zowel in Israël als in het buitenland de aandacht door geschillen over religieus pluralisme. Maar een andere groep, die van de Messiaanse Joden, werd voortdurend geboycot door zowel het hoofdstroom van het wereld-Jodendom als Israël.

Zo nu en dan bereikt een verhaal de media over iemand die zichzelf als Jood ziet, waarvan de immigratie-aanvraag naar Israël, oftewel alya, geweigerd werd op grond van het feit dat hij of zij een Messiaanse Jood of Jeshuaist is.

Dit was zo bijvoorbeeld het geval met de Zweedse psychologe Rebecca Floer (64) en de dochter van een Holocaust-overlevende, die in november 2017 uit Israël werd gedeporteerd. Hoewel ze zichzelf niet als een Messiaanse Jodin definieert, gelooft zij in Jeshua, de naam die door Messiaanse gelovigen en Jeshuaisten voor Jezus wordt gebruikt. Maar Jeshuaisten geven zich niet graag uit als Messiaanse Joden, omdat bij die groepen heel wat trinitarische gelovigen zitten of Joden die een andere Messias belijden dan Jeshua.

In Israël is het probleem dat Jesjoeanen of Jeshuaisten niet aangesloten zijn bij de Joodse gemeenschap waardoor zij uit de boot vallen voor immigratie, aldus een hoge ‘aliya’-ambtenaar van het Agentschap, Yehuda Scharf {aan The Jerusalem Post}.

“Als iemand verklaart dat hij in Jezus gelooft, dan is hij geen Jood – hij gelooft niet in ons geloof,”

voegt hij eraan toe.

“Het is simpel. Een Jood, die naar Israël wil emigreren, zal naar Israël verhuizen als hij zijn Judaïsme kan aantonen. Indien hij zijn Jodendom niet kan bewijzen, dan is het een ander verhaal.”

De Wet op het recht van Terugkeer was door de Knesset in 1950 tot wet verheven. Om die wet te omzeilen zijn er heel wat gelovigen in Jeshua die zich in Israël ook aansluiten bij een gewone Joodse synagoge en daardoor met hun geheimhouding van hun geloof in Jeshua toch hun geloof kunnen belijden maar ook aanvaard worden als Jood.

Opmerkelijk is dat Mevrouw Floer al drie jaar deels in het noorden van Israël had gewoond op een hernieuwd toeristenvisum, werd haar paspoort inmiddels op de zwarte lijst geplaatst en kon haar advocaat haar enkel waarschuwen dat het moeilijk, zo niet onmogelijk, voor haar zal zijn om naar het land terug te keren.

Zowel in Israël als in de Joodse wereld, is er een bijna algehele verwerping van Messiaanse Joden of Joden, die in Jezus geloven zoals Jeshuaisten (of Jesjoeanen). Zij komen niet in aanmerking voor aliya, want terwijl ze zichzelf als Joden beschouwen, wordt niet geaccepteerd dat een Jood in Jeshua of Jezus kan geloven. In 1970 werd Amendement 4A van de Wet op het recht van Terugkeer aangenomen, waarin staat:

“De rechten van een Jood in het kader van deze wet en de rechten van een oleh (immigrant) onder de Nationaliteitswetgeving, 5712-1952, evenals de rechten van een oleh krachtens enige andere wet, zijn ook van toepassing op een kind en een kleinkind van een Jood, de echtgenote van een Jood, de echtgenote van een kind van een Jood en de echtgenote van een kleinkind van een Jood, met uitzondering van iemand, die een Jood was en vrijwillig zijn/haar religie heeft veranderd.”

Aldus oordeelde de Hoge Raad in 1989 dat het geloof van Messiaanse Joden in Jezus hen Christenen maakt en dat ze dus niet in aanmerking komen voor automatisch Israëlisch burgerschap, maar die beslissing werd evenwel opengelaten voor toekomstige veranderingen.

“De ‘seculaire test’ bestaat uit verschillende onderdelen en het is mogelijk om onderling de fundamenten van de Joodse godsdienst, de Hebreeuwse taal, de geschiedenis van het Joodse volk en de herbouw van de onafhankelijkheid in de staat, op te noemen. Het gewicht van deze elementen is in de loop van de tijd veranderd en zal in de toekomst veranderen. De seculier-liberale voorstelling is een dynamisch concept, dat verandert met het levenspad van het Joodse volk gedurende de geschiedenis,”

is er geschreven.

In april 2008 oordeelde het Hof dat verscheidene Messiaanse Joden in Israël recht hadden op Israëlisch burgerschap, omdat zij de afstammelingen waren van Joodse vaders of grootvaders, maar zelf nooit Joods geweest waren en zich dus niet hadden bekeerd.

“Je moet er een onderscheid tussen maken, of zij in aanmerking komen als Jood of als familielid van een Jood (amendement 4A),”

legt Prof. Barak Medina, hoogleraar staatsrecht van de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem, uit. Medina merkt op, dat indien iemand zichzelf definieert als een Messiaanse Jood, hij niet verkiesbaar is op grond van zijn eigen verdienste, maar op grond van de verdienste van zijn Joodse familielid – zolang hij niet vrijwillig bekeerd is. Iemand die zich vrijwillig bekeerd heeft, benadrukt hij, wordt beschouwd als zijn recht op aliya te hebben opgegeven.

”Ik denk niet, dat deze benadering in de nabije toekomst gaat veranderen,”

zegt Medina.

Groot probleem bij de kijk naar Jeshua volgelingen of Messiaanse Joden is dat anderen bang zijn dat dit groepen zijn die anderen volstrekt willen bekeren tot hun geloof.

Rabbijn David Rosen, adviseur voor interreligieuze zaken bij het Opperrabbinaat van Israël, die tevens fungeert als de directeur van het Departement van Interreligieuze Zaken van het Amerikaans Joodse Comité bij het kijken naar Jeshua belijdende Joden gaat een enorme vergissing aan te denken dat zij mensen zijn die zouden geloven dat Jezus één van de personen van de drie-eenheid van God is. Ware volgers van Jeshua geloven namelijk niet in de valse doctrine van de Drie-eenheid. Het is juist om die reden dat In Nederland en België kerkleiders zulke gelovige niet onder het christendom willen aanvaarden. Ook al zegt rabbijn David Rosen

“Ze kunnen dus zichzelf identificeren als etnisch Joodse Christenen of Joodse Christenen, als ze dat willen. Maar ze zijn Christelijk”

Kerkvader Hieronymus zei over Messiasbelijdende Joden.

„Terwijl ze verlangen zowel Joden als christenen te zijn, zijn ze geen van beiden.”

In de Jules Isaac Stichting (opgericht in 2015) vernoemd naar de Franse Joodse historicus Jules Isaac doen ze een poging om de ontwikkeling te bevorderen van een volwaardige christelijke theologie die volgens hen werkelijk vrij is van vervangingsdenken. Zulke vervangingstheologie staat voor het idee dat de kerk de plaats van het volk Israël zou hebben ingenomen. Voor hen zijn Jeshua volgende Joden al 1500 jaar lang volkomen buiten beeld en daarom vroegen zij zich op 23 maart af wat de belangrijke Messiaans Joodse theologen als Mark Kinzer de kerk te bieden hebben en hoe het komt dat deze gelovigen nu meer in het openbaar beginnen te komen.

Hen valt het op dat de sterke opkomst van het Messiaans Jodendom sinds de jaren zestig van de afgelopen eeuw zonder meer tot de meest opmerkelijke ontwikkelingen behoort van de laatste vijftig jaar. Bewust zijnde dat Messiaans Jodendom (Messianic Judaism) staat voor de internationale beweging van Joden die het geloof in Jezus niet in strijd zien met hun Joodse identiteit kijken zij wel op naar de reden om zulk een beweging of groep niet in het christendom te aanvaarden.

Men moet nagaan waarom vanaf de vierde eeuw voor deze Joodse Jezus gelovigen geen plaats meer binnen de Kerk bleek te zijn. Vanaf toen werden zij alleen nog slechts getolereerd wanneer ze volledig afstand deden van hun Joodse identiteit.

Als gevolg van deze kerkelijke maatregel waren Messiaanse Joden 1500 jaar lang volledig van het toneel verdwenen. Maar sinds de afgelopen eeuw zijn ze terug van weggeweest. Hun aantal wordt intussen geschat op 150.00 – 200.000. En dat aantal groeit gestaag, vooral in Israël en de Verenigde Staten. Het is fascinerend te zien, hoe de beweging waarmee de kerk 2000 jaar geleden begon, juist in onze tijd opnieuw groeit en bloeit. Redenen genoeg om een studiedag te wijden aan deze fascinerende en belangrijke ontwikkeling.

vond de Jules Isaac Stichting.

Jeroen Bol, voorzitter van de Jules Isaac Stichting, gaf in zijn lezing een historisch overzicht van het Messiaans Jodendom. Zoals de periode vóór de Reformatie gekenmerkt werd door sterke anti-Joodse trekken in kerk en theologie, is er volgens hem kort ná de Reformatie, met name in Engeland, sprake van een trendbreuk.

Théodore de Bèze (Theodorus Beza) in 1577

Het zijn de Engelse puriteinen geweest die in toenemende mate afstand begonnen te nemen van het anti-judaïsme in de theologie van de middeleeuwse rooms-katholieke kerk. Was de klassieke theologie tot dan toe doortrokken van wat men later de ‘teaching of contempt’ (‘catechese der verguizing’) is gaan noemen, bij de Engelse puriteinen zien we rond 1600 een ‘teaching of esteem’ ontstaan. Het begin van deze omslag wordt doorgaans gezien bij de kanttekening die Beza rond 1560 in de Geneva Bible plaatste bij Romeinen 11:25-26. Contra Calvijn die hij zojuist in Geeve had opgevolgd stelde Beza dat Israël hier niet staat voor de kerk maar voor het Joodse volk. In diezelfde periode rond 1560 doceerden de grote theologen Martin Bucer en Peter Martyr op grond van Romeinen 11 dat de kerk nog een toekomstige massale bekering van het Joodse volk staat te wachten. Steeds meer puriteinse theologen na hen brachten met name op grond van hun exegese van Rom.11:12-15 die toekomstige massale bekering in verband met een eveneens te verwachten massale wereldwijde opwekking van ongekende proporties. Ook de latere Humble Attempt van Jonathan Edwards moet helemaal in deze traditie gezien worden. Het is een bij uitstek optimistische theologie waarin een positieve (toekomstige) rol voor het Joodse volk is weggelegd. Dit staat in scherp contrast met het Middeleeuws scenario waarin de Joden doorgaans het bij uitstek voor altijd verdoemde volk waren.

schrijft Bol, die verder betoogt

Grote namen uit de tijd rond 1600 waren o.a. de puriteinse theologen Thomas Brightman en Hugh Broughton. Broughton was een groot geleerde op het gebied van het Hebreeuws en de geschriften van de rabbijnen. Hij was de eerste Engelsman die het plan opvatte om als zendeling onder de Joden in het Nabije Oosten te gaan werken. Hij stond ook in nauw contact met rabbijn Abraham Ruben van Constantinopel. Deze rabbijn had contact gezocht met Broughton omdat hij zijn hulp wilde bij het vertalen van het Nieuwe Testament in het Hebreeuws. De hele 17e eeuw wordt overigens in zowel Engeland, Holland en Duitsland gekenmerkt door een enorme belangstelling onder protestante theologen voor de studie van het Hebreeuws en van Joodse geschriften als de Talmud en de Mishna. Het Joodse volk stond, anders dan in de Middeleeuwen, voor het eerst in de geschiedenis van de kerk veel positiever op de radar in protestant West Europa.

In de 18 eeuw valt die intense aandacht voor de plaats van Israël terug, ze is dan veel minder prominent aanwezig. Maar het oude kerkelijke antijudaïsme wint niet opnieuw terrein in Engeland. Het is of het nieuwe denken over Israël even pas op de plaats maakt. De 18e eeuw is de eeuw van de grote internationale evangelical awakening. Een opwekking van een geografische en getalsmatige orde van grootte die tot dan ongeëvenaard was. Engeland, Wales, Schotland, Noord Ierland, Scandinavië, Duitsland en niet te vergeten het toen nog Engelse Noord Amerika, in al die landen was sprake van opwekking en kerkgroei. het was de geboortetijd van evangelicaal christendom.

De daarop volgende 19e eeuw wordt eveneens gekenmerkt door krachtige opwekkingen en verdere groei en ontwikkeling van de evangelicale beweging. Het is ook de eeuw van de grote doorbraken op het gebied van zending. Engeland is deze eeuw het brandpunt, maar ook piëtistisch Duitsland speelt een belangrijke rol. Het is in deze eeuw dat aandacht voor het Joodse volk weer volop in het middelpunt van de evangelicale agenda komt te staan. Zending onder de Joden en passie voor de in de Schrift voorzegde terugkeer van het Joodse volk naar Palestina, het was gemeengoed in het denken van vooral de calvinistische evangelicale christenen in het Engeland van de 19e eeuw. Sterk aanwezig was ook het bewustzijn dat de Joden met name van de hand van de Rooms Katholieke Kerk eeuwenlang onnoemelijk veel en verschrikkelijk onrecht was aangedaan. Deze evangelicale christenen wilden heel nadrukkelijk een heel ander gezicht van het christendom laten zien: werkelijke naastenliefde, daadwerkelijke hulp, opkomen voor gerechtigheid. In diezelfde 19e eeuw treffen we dit type opwekkingschristendom in Nederland aan in de kringen van het Reveil (Isaac Da Costa) en bij een beweging als het Heil des Volks (ds. Jan de Liefde). In Engeland was Lord Shaftesbury wel de bekendste onder hen. Andere bekende namen in Engeland zijn o.a. Charles Simeon en Robert Murray McCheyne. Uiteindelijk bleek dit geheel nieuwe protestante pro-Joodse christendom in Engeland zo sterk dat het zelfs in staat bleek de Balfour Declaration in het leven te roepen. En zo heeft het filosemitische Engelse evangelicale christendom aan de wieg gestaan van de huidige staat Israël

Als Jeroen Bol terugkijkt op vier eeuwen calvinistisch gestempeld opwekkingschristendom in de Engelstalige wereld valt er zijns inziens een lans te breken voor de idee dat deze grote opwekkingen mogelijk een bijzondere door God georkestreerde connectie hebben gehad met Gods plannen met het Joodse volk. Hij haalt aan

Zou het niet zo kunnen zijn dat de God van Israël de Reformatie en de daaruit voorkomende puriteinen en opwekkingsbewegingen mede in het leven heeft geroepen om een einde te maken aan de vreselijke dwaling van christelijk antijudaïsme en het lot van de Europese Joden positief te beïnvloeden?

En zou het niet zo kunnen zijn dat de God van Israël, die ook de Heer van de Kerk is, dit evangelicale christendom ook om die reden drie eeuwen lang zo onvoorstelbaar rijk heeft gezegend met enorme opwekkingen en doorbraken op het gebied van zending?

Hij vraagt zich af of God dit opwekkingschristendom destijds niet mede om die reden zo enorm sterk heeft gemaakt om zo een keer te brengen in het lot van Zijn uitverkoren volk Israël. Hij vraagt zich af

Sprak deze zelfde God al niet in Genesis 12 tot Abraham en over Abrahams hoofd ook tot de kerk der eeuwen:

“Ik zal zegenen wie u zegent en wie u vervloekt zal ik vervloeken”?

Bergt dit alles voor de kerk van vandaag niet zowel een belofte als een waarschuwing in zich ? Ligt er niet nog steeds, of wellicht juist nu, een belofte van grote zegen voor een kerk die het Joodse volk en Israël werkelijk tot zegen zoekt te zijn?

Maar vandaag zien wij juist dat meerdere kerken helemaal geen zegen zien in dat Joodse Volk noch in Joodse volgelingen van Jezus (zoals Jeshuaisten) of Messiaanse Joden.

Michael Mulder, universitair docent Nieuwe Testament en Judaïca aan de Theologische Universiteit in Apeldoorn die tevens Kerk en Israël aan de CHE in Ede doceert en directeur is van het Centrum voor Israël Studies, sprak over de identiteit van Messiaanse Joden in Nederland en Israël,en vond dat zij helemaal niet thuis horen in de kerk in Nederland heel eenvoudig weg omdat zij noch Christen noch Jood zijn volgens hem.

Hedendaagse protestanten tegenover Katholieken of de Antichrist

In 2011 schreef het Reformatorisch Dagblad al

Als Luther zijn confessionele volgelingen vandaag zou kunnen zien, zou hij dan niet het hoofd moeten schudden en zijn hart vasthouden, omdat de ”theologie van het kruis” toch weer al te zeer een ”theologie van glorie” is geworden, waarbij het zo moeilijk is om blijvend te leven uit geloof alleen, uit genade alleen? Overigens geldt deze vraag evenzeer voor de protestanten die zich afstammeling weten van Calvijn. {De ernst van Luther en Calvijn}

English: Thomas Schirrmacher of World Evangelical Alliance in discussion with the Ecumenical Patriarch of the Orthodox Churches Bartholomäus I. in Istanbul (Photo credit: Wikipedia)

Als wij naar de vele protestantse kerken kijken zien wij ook dat heel veel zaken waar die geestelijken zich 5 eeuwen geleden tegen verzet hebben nu weer gewoon aanvaardbare zaken zijn in de denominaties die hun naam dragen. In vele protestantse kerken zien wij zo bijvoorbeeld weer kruisen hangen en beelden en prenten de kerkruimte versieren. Meerdere protestantse verenigingen hebben er tegenwoordig ook geen bezwaren tegen om samen te werken met Rooms Katholieken.  Doch heeft de World Alliance of Evangelicals (WAE) de kritiek van de hand gewezen als zou ze te nauw samenwerken met prominente vertegenwoordigers van de Rooms-Katholieke Kerk (RKK).

Algemeen secretaris Thomas Schirrmacher zegt

„Ons werd verweten in een geestelijke unie met de antichrist te treden” {Duitse nieuwsdienst Idea}.

Hij en zijn collega Thomas K. Johnson stellen dat de WEA in het gesprek met Rome herhaaldelijk de kernnoties van de Reformatie heeft ingebracht. Volgens hen is echter niet de RKK het grootste gevaar, maar zijn dat

„de interne debatten onder protestanten die de heiligheid en de gerechtigheid van God onder druk zetten.” {WEA reageert op interne kritiek: „We willen geen unie met antichrist”}

Meerderen mogen wel in hun achterhoofd weten dat

„De vrede waarover de Bijbel spreekt, de sjalom, is gelegen in een goede verhouding tussen God en mens.”

maar houden zich er niet echt mee bezig om de vrede van Christus te verspreiden en om zich als gezamenlijke Broeders in Christus vredelievend op te stellen naar anders denkenden.

Een jonge Johannes Calvijn

Ook zijn er tegenwoordig nog maar weinigen die “stille tijd” voor Het Woord van God willen uittrekken. Zij zijn klaarblijkelijk vergeten wat Calvijn schreef over de rustdag en wat daarom ook geldt voor de dagelijkse stille tijd:

„De bedoeling (…) is dat wij sterven aan onze eigen begeerten en werken, de aandacht richten op het koninkrijk van God en ons daartoe oefenen in de inzettingen die Hij gegeven heeft.”

Veel protestanten kijken nu meer uit naar een ‘swingvolle’ dienst of een waar zij lekker van leuke muziek kunnen genieten of zelfs helemaal kunnen op gaan in de sfeervolle muziek. Dat zij met Bijbellezen en bidden hun eigen begeerten en hun zelfgerichtheid de nek om draaien zint hun eigenlijk niet zo, want dat eigen ikje is voor de meeste mensen vandaag het hoofddoel in hun leven. Weinigen zijn nog echt geïnteresseerd in de vreugde en vrede die over zich kunnen komen door bijbel lezing en door samen dat Woord van God onder de loep te nemen.

De Bijbel zegt ons dat wij in het gewone leven te druk zijn en dat het gewone leven ons afkerig maakt van het zoeken naar God,

aldus Tim Keller in een van zijn preken. Hij verduidelijkt dat met een passage uit het boek ”Brieven uit de hel” van de bekende Britse schrijver C. S. Lewis. Hierin leert de ervaren duivel Schroefstrik zijn neef Galsem hoe hij mensen moet verleiden. Als de ‘patiënt’ –een doorgewinterde atheïst– van Schroefstrik tijdens het lezen in de bibliotheek overtuigd dreigt te raken van Gods waarheid, fluistert de duivel hem in dat het lunchtijd is en dat hij beter na het middageten de tijd kan nemen om na te denken, omdat hij dan weer fris is.

„Toen hij eenmaal op straat liep, was de slag gewonnen.”

Velen mogen denken dat het

In onze tijd en in ons werelddeel het niet vanzelfsprekend is om in God te geloven en de Bijbel als gezaghebbend te zien.

Maar ligt dat zo anders dan 500 jaar geleden. Heden zijn de mensen meer omringd door luxe en zouden zij minder zorgen moeten hebben dan toen. Maar op dat vlak blijft alles gewoon het zelfde; Zorgen om het bestaan,  en vandaag ligt door de media de wereld aan onze voeten en loopt al het geweld over ons hoofd heen, terwijl wij soms aan tafel onze maag lekker opvullen dat terwijl uitgemergelde wezens de revue passeren.

Vandaag zijn er heel wat meer mensen die twijfelen of de Bijbel wel echt het betrouwbare Woord van God is? Ze worden om de oren geslagen met allerlei berichten die die God tegenspreken.

Prof. dr. H. van den Belt reageert op dit probleem door te zeggen

„Er is gelukkig geen manier om zeker te weten dat de Bijbel waar is, dan door de Bijbel zelf.” {Vier bedreigingen voor Bijbellezen in 2017}

Hij vindt zou het handig vinden als we de waarheid van de Bijbel konden bewijzen maar merkt op

“Toch zal dat niet gaan, want dat zou het Woord van God afhankelijk maken van extern gezag. Het Woord heeft gezag in zichzelf. Dat noemen we de autopistie, het in zichzelf overtuigend zijn van de Schrift.” {Vier bedreigingen voor Bijbellezen in 2017}

Dat gezag heeft de Bijbel niet omdat het in de Bijbel staat, geeft de bijzonder hoogleraar gereformeerde godgeleerdheid aan de Rijksuniversiteit Groningen aan. Dat zou immers een cirkelredenering zijn.

„Nee, het is de inhoud van het Evangelie van Christus dat weerbarstige en hardnekkige zondaren toch leert buigen voor het Woord.” {Vier bedreigingen voor Bijbellezen in 2017}

Daarom, zegt prof. Van den Belt,

„is de enige manier om zeker te weten dat de Bijbel Gods onfeilbare Woord is, de Bijbel gelovig lezen en luisteren naar wat God daarin zegt.” {Vier bedreigingen voor Bijbellezen in 2017}

Maar anno 2017 is dat lezen van de Bijbel geen drukke bezigheid meer en niet iets waar mensen mee willen pronken of durven mee naar buiten te komen al zullen ze heden daar niet voor vervolgd worden in deze contreien.

Vele protestanten willen niet meer aandacht geven aan dat Woord, dat tijd van hen zou wegnemen om leuk op de sociale media te vertoeven, in plaats van in ‘saaie kerkgebouwen’. Vreemd genoeg nu het Woord van God makkelijker in ieders handbereik zou moeten liggen en de Bijbel zelfs kan gelezen worden vanaf een iPad of op een smartphone waar men ook maar is. Er voor tijd nemen ligt voor velen moeilijk omdat gewoon hun hart daar niet meer voor is.

Daarom moet deze wereld terug “hartverwarmers” vinden en moeten er weer mensen op staan die dat Woord van God bij de mensen willen kenbaar maken. Ook al mag men heden terug een beetje van onverdraagzaamheid vinden bij bepaalde protestantse groepen, moeten er ook mensen komen die aantonen dat christenen en kerken niet het lelijke gezicht van een intolerante, onmenselijke religie mogen laten zien maar juist een openheid moeten tonen naar anders denkenden.

Wat begon als een klein plantje in het Duitse Wittenberg is uitgegroeid tot een boom van 560 miljoen protestanten wereldwijd in 2017, stellen dr. Todd M. Johnson, directeur van het Center for the Study of Global Christianity at Gordon-Conwell Theological Seminary in de Verenigde Staten, en onderzoekster Gina A. Zurl.

Leefden in 1600 vrijwel alle protestanten in Europa, nu woont nog maar 16 procent van de gemeenschap er. Johnson verwacht dat in 2050 dat percentage gezakt is naar onder de 10 procent van de dan verwachte 870 miljoen protestanten wereldwijd.

Een tegengestelde beweging maakt de lijn van het aantal protestanten –inclusief anglicanen– in het werelddeel Afrika. In 1900 was slechts 1,7 procent van de protestanten woonachtig op dat continent –bovendien ging het toen vooral om Europeanen in Zuid-Afrika–, nu is dat 41 procent. En Johnson berekende dat het percentage in 2050 kan zijn gestegen naar 53 procent van de protestantse wereldgemeenschap. Demografische factoren –zoals het kleine aantal kinderen per gezin in het Westen– versterken het effect van de groei van de kerken. {Wereldkaart protestantisme verandert snel}

+

Lees ook

1. 500 jaar Reformatie
2. Reformatie in de Nederlanden
3. Synode GKV 2017
4. ICRC-conferentie 2017
5. „Reformatie was als frisse wind”
6. Wereldkaart protestantisme verandert snel

+++
Aanverwant

1. Bronne om charismatiese/pinkstergroepe te beoordeel
2. Laat die kindertjies na My toe kom: ‘n Gereformeerde antwoord op ‘n Baptistiese standpunt
3. Geerhardus Vos oor die Verbond in Gereformeerde teologie, spesifiek die kinderdoop
4. Die Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt (GKv) geskors uit die ICRC weens hul besluit oor die vrou in die ampte
5. The GKV’s Major Leap off the Cliff
6. RCN @ ICRC: In or Out?
7. Ian Buruma en ‘het betrekkelijk goedaardige imperialisme uit Washington’ 16
8. Hope
9. World Reformed Churches on Palestine: Christianity’s integrity is at stake!
10. A Report from the 2011 Meeting of the Calvin Studies Society
11. Two for the price of one!
12. Reformation Confessions and Evangelism
13. Reformation Day at Emory 2017
14. Puritan Reformed Spirituality by Joel Beeke

+++

Related articles

• Christianity is Wild
• Pope urges web companies use profits to protect children
• Pope Francis confesses he sometimes falls asleep while praying
• Rome to charge Pantheon entry fee for first time – but can’t work out where to put the ticket office
• Greek monks say ‘satanic’ law could lead to all-male sanctuary being invaded by women
• Does Religious Liberty Apply to All Religions?
• Why Do Christian Schools Get a Pass in Conversations About Academic Freedom?
• A Lost (and Found) Dutch Hymn Book from 1566
• Netherlands churches express concern over assisted suicide proposal
• A Report from the 2011 Meeting of the Calvin Studies Society

Gewortelden in Christus en factoren voor het succes van de reformatie

Nu men 500 jaar reformatie in herinnering wil nemen zal er heel wat kunnen gedebatteerd worden over verschillen die de mogelijke hervormingen van het protestantisme teweeg gebracht hebben.

Het Reformatorisch Dagblad van woensdag 11 mei 2017, p. 2 en 3, schreef

‘Refo moet aan infuus van reformatie’

B. de Roos las met een zweem van een glimlach rond zijn lippen

“Protestanten, rooms-katholieken, dopers. Hoe krijg je die verschillende stromingen bij elkaar?” Antwoord: “door een authentieke vroomheid, geworteld in Christus”. {De essentie van reformatie}

Het kan gezegd worden dat onder de protestanten wel meer mensen kunnen gevonden worden die hun geloof ten toon spreiden en hevig in hun aanbidding gaan. De Pinkstergemeenten ten top.

Dat

Christenen willen graag getuigen, en uit deze column blijkt wat het effectiefst is: getuig door je attitude, door je oogopslag, door een onbevangen ontmoeting met niet-christenen, door een dienstbare houding”

schreef een recensent over het calvinistisch arbeidsethos {Met eigen ogen}

Het valt de Nederlander B. de Roos op dat

De collega’s op de werkvloer zien met eigen ogen de attitude van medewerkers uit de reformatorische hoek. De collega’s zien de blik waarmee de reformatorischen de wereld inkijken. De collega’s merken dat reformatorischen niet meteen allerlei vooroordelen over hun medemensen hebben. De collega’s ontdekken hoe dienstbaar reformatorischen over het algemeen zijn.
Die reformatorischen worden heus wel gewaardeerd. Het zijn positief ingestelde collega’s waar je van op aan kunt. Soms worden zelfs columns over hen geschreven. {Met eigen ogen}

Roskilde kathedraal (Foto credit: Wikipedia)

Van Rooms Katholieken kan men meestal geen verschil zien tussen een gelovige en een atheïst. Opvallend is echter dat weinig Katholieken de bijbel kennen. Hier mogen de meeste protestanten een ander beeld scheppen en kan men bij de meesten wel een zekere kennis van de bijbel waarnemen, ook al zijn dikwijls bepaalde verzen uit hun verband getrokken.

Het moet gezegd worden

in bepaalde protestantse middens is er een betrachting om volgens de bijbel te leven.

De verlichting mocht dan wel mee brengen dat vrijzinnige christenen de teksten als mensenwerk gingen aanschouwen, de meerderheid van de gelovigen kon zich verheugen dat het mensen waren die het Woord van God tot hen konden brengen in hun eigen moeder taal. Dat mag als één van de voornaamste vernieuwingen worden beschouwd voor de Reformatie. Met de toename van Bijbelboeken door de fantastische uitvinding om te her-publiceren of veelvuldig te kopiëren konden meerdere mensen eindelijk te weten komen wat er werkelijk in die Heilige Geschriften stond.

Stilleven met bijbel Vincent van Gogh 1885 (Foto credit: Wikipedia)

De late middeleeuwen hadden wel diverse vertalingen van vertalingen in het Middelnederlands gebracht (bijvoorbeeld de Deux-Aesbijbel en de historiebijbel Hernse Bijbel. 500 tot 600 jaar terug kregen wij een tijd van gisting, waarbij geestelijken van die Rooms Katholieke Kerk zelf meer vragen gingen stellen over de wijze waar hun Kerk met de gelovigen en met het Woord van God om ging. De 16^e eeuw bracht op staatkundig, economisch en op geestelijk gebied heel wat beroering in de Nederlanden. Meerdere bijbelstudenten beseften dat men niet kon verwachten dat iedereen genoeg geletterd kon zijn om een moeilijke bijbeltaal te lezen en dat men daarom ook best in de “gemene” taal kon schrijven. Nochtans zoekt men een mogelijkheid om een breder taal gebied te bereiken.

‘Onse meyning was niet heel Hollants ofte Brabants, mer tusschen beyden, op ‘t kortste en reynste na onsen vermogen een gemeyn spraeck te volgen, die men all Nederlant doer lichtelick solde mogen lesen ende verstaen.’ {Voorrede van Hinne Rode, oudrector van de Hieronymusschool te Utrecht bij de vertaling van 1525}

De vorm ‘solde’ wijst er op, dat de schrijver bij ‘all Nederlant’ ook aan de Oostelijke gewesten dacht. Hij is dus een voorloper van de West-Vlaming Jan Utenhove, die nog verder ging, toen hij ten bate van de samengestroomde vreemdelingengemeente te Embden een mengtaal samenstelde voor zijn vertaling van het Nieuwe Testament (1553-1556), in de hoop dat die taal dan van Vlaanderen tot de Oostzee-kust verstaan zou kunnen worden. {Geschiedenis van de Nederlandse taal, C.G.N. de Vooys}

Met de hervorming die Maarten Luther op gang bracht werden de mensen opgeroepen om ernstig na te denken over dat Woord van God dat niet zomaar een godsdienstig boek is, waarin ‘de waarheden van het Joodse en Christelijke geloof worden uitgelegd’. Geestelijken en leken moeten komen in te zien dat het voor iedereen, geschoolden als niet geschoolden een ‘levend boek’ moet zijn, waarin God spreekt tot de gelovige alsook tot diegene die nog niet overtuigd is van de Goddelijke Waarheid.

Gevelsteen in de gereformeerde School met den Bijbel in Bedum (Foto credit: Wikipedia)

Uit de resultaten van grootschalig historisch onderzoek op Europees niveau naar de cultuur van het bijbellezen in de Middeleeuwen, uitgevoerd door de Rijksuniversiteit Groningen blijkt dat het verkeerd is te denken dat mensen pas tot het lezen van de bijbel kwamen na Luther.  Het is namelijk verkeerd te denken dat Bijbels in de volkstaal een protestantse uitvinding zouden zijn. Het fenomeen kenmerkte eerder de late Middeleeuwen, toen de rooms-katholieke kerk nog als enige heer en meester was en de zeer kleine waarheidsgetrouwe volgelingen van Jezus niet wenste te zien en als ketters beschouwde.

Volgens mediëviste Sabrina Corbellini zou Maarten Luther gezegd hebben dat hij gedurende zijn hele jeugd geen Bijbel zou hebben gezien.

“De kerk, zo suggereerde Luther, zou het boek onder de pet houden.”

Invasies in het Romeinse Rijk

Zij die in het Rooms Katholieke geloof zijn opgegroeid zullen dat ook kunnen zeggen. Maar hierbij wordt vergeten dat er al die jaren steeds mensen zijn geweest die oog hadden voor dat verguisde Woord van God. Het is algemeen geweten dat de Roomsen zeker niet wensten te weten van Bijbelgetrouwen of zij die zich niet wensten te onderwerpen aan de leer van de Drie-eenheid. Niet-trinitariërs werden in vele streken zelfs vervolgd en met de dood bedreigt. In vele gevallen werd Bijbellezen dan ook in het geheim in de huiskamers van ernstige waarheidszoekers gedaan.

Zij die uit de Rooms Katholieke Kerk kwamen en zich wensten af te zetten tegen het verleden (de ‘donkere Middeleeuwen‘) en de onderdrukking door die Romeinse leiders ongedaan wensten te maken, vonden het niet mis om als ‘bijbelbevrijders’ de wereld in te gaan.

Na bronnenonderzoek in bibliotheken in Nederland, Vlaanderen, Frankrijk en Italië – gebieden die in de veertiende en vijftiende eeuw al sterk verstedelijkt waren, kwam Corbellini en haar team tot de conclusie dat in werkelijkheid de  Middeleeuwse lezers al lang vertalingen van de Bijbel tot hun beschikking hadden.

“Om in groepsverband of alleen te lezen, te becommentariëren, te mediteren en uit het hoofd te leren. De kerk stond dat toe, zolang er maar een orthodoxe boodschap werd verkondigd.”

En daar knelde het schoentje. Men mocht de kerkelijke doctrines niet tegenspreken en best kwamen niet al te veel mensen de bijbel te lezen, want dan zouden hun ogen wel eens kunnen open gaan.

Niet alleen de bovenlaag van de bevolking kwam de bijbel te lezen.

“Er waren ook timmermannen, schoenmakers of voddenboeren bij die de Bijbel lazen. Latijn beheersten ze niet, maar ze hadden wel behoefte aan dit soort boeken.”

Dominicus Guzmán, stichter van de Orde der Predikheren (Dominicanen)

Ook ontstonden er monnikenordes als de Franciscanen en Dominicanen (ook wel Orde der Predikheren  genaamd) die ook invloed uitoefenden op leken omdat ze de wereld intraden omdat zij prediking en zielzorg als belangrijke priesterlijke taken zagen.

Onderzoekster Sabrina Corbellini zegt

“Juist doordat de kerk in de Middeleeuwen vertalingen toestond was er een publiek ontstaan dat gewend was om te lezen. Het kan heel goed zijn dat dit een factor was voor het succes van de Reformatie.”

Het zoeken naar de Bijbelse Waarheid mocht er toe bijdragen dat meerdere tegen de Rooms Katholieke Kerk ingaande geestelijken gehoor kregen bij het gewone volk. Maar vele van die geestelijken hadden het ook moeilijk met interpretaties van mensen die helemaal niet wensten te geloven in een drie-voudige god. Getrouwen in Christus, Broeders in Christus, Brethren, anabaptisten, baptisten of doopsgezinden, katharen en albigenzen om er maar enkelen te noemen, konden de geestelijken van Katholieken zowel als protestanten op stang jagen zodat die twee laatsten er alles toe deden dat die mensen de Schrift niet in handen zouden krijgen. Zo werden ook enkele Bijbelvertalingen verboden omdat die volgens die Rooms Katholieke Kerk ketterse interpretaties waren van de grondtekst. Ook vandaag vinden wij in de Katholieke zo wel als in de Protestantse verenigingen groepen die beweren dat zulke vertalingen van die andere groepen vervalsingen van de bijbel zijn of zogezegd geschreven zijn vanuit hun bepaalde doctrine.

Opvallend bij meerder protestantse denkers uit Luthers tijd is dat zij het met momenten zeer moeilijk hadden met hun geloof. Als geestelijken groot gebracht in de Rooms Katholieke traditie waren zij helemaal doordrongen van die Katholieke leer met haar Drie-vuldigheid en allerlei riten. Het zondig zijn, straf en boete baarde Luther vele zorgen.

Een van de meest diepgaande zaken waar hij mee worstelde was dat hij ten diepste ervoer dat hij een zondig mens was, terwijl hij juist verlangde naar een zondevrij leven dicht bij God. Elke poging van Luther om deze ervaren kloof tussen hem en God te overbruggen strandde. Sterker nog, God was voor Luther veelal onbereikbaar en verborgen; hoog in de hemel, niet te kennen voor een mens op aarde. De vraag of hij behouden zou zijn en hoe God hem genadig zou kunnen zijn hield Luther zeer bezig. Zoals gebruikelijk in de Katholieke kerk toentertijd ondernam Luther als monnik vele pogingen van boetedoening en het verrichten van goede werken om iets van verlichting van schuld teweeg te brengen en zekerheid te verkrijgen, maar het hielp niets.{Refo Nu: Het leven en werk van Maarten Luther}

Zoals vele anderen kwam hij er niet toe om zich helemaal te onthechten van die vele valse leerstellingen waar hij mee opgegroeid was. Toch sloeg hij er in geleidelijk aan meerdere valse leerstellingen toch opzij te schuiven. Die gedrevenheid om zich los te koppelen van het Romeinse bestuur maakten het voor hem en gelijkgezinden soms zo moeilijk dat handgemeen niet vreemd aan de zaak was. Geweld en onverdraagzaamheid viel nu ook deze ‘protesterenden’ te beurt.

Luther zelf, kon ook hevig uit de hoek komen en fel van leer trekken tegen tegenstanders. Ook andere hervormers konden de onmin van Luther aan de lijve ondervinden en botsten dan wel eens tegen meerdere kampen.

Vele gelovigen die de macht van de Kerk wilden ontvluchten gingen hun heil ver over zee zoeken. Tijdens de lange en zware overtocht leerden zij ook andere gelovigen kennen die elk met een andere kerkgemeenschap groot waren gebracht. Dat confronteerde de meerdere heilzoekers met de verschillende interpretaties wat hun ook meer tot nadenken stemde. De overtocht gaf hen in ieder geval veel tijd om de Bijbel te lezen.

Nieuw-Nederland (Nova Belgica) en New England

Wanneer in 1620 de Mayflower het huidige Massachusetts bereikt, verspreiden de opvarenden – protestanten die zich willen losmaken van de Church of England en stichten zij New England, het religieuze en politieke centrum van de VS. Hierdoor krijgt de VS als grootmacht de positie van om het protestantisme mee tot een wereldwijde beweging te maken. Maar door al diegenen die tijdens de overtocht door het lezen van de Bijbel de ogen werden geopend, kwam er van daar ook een kentering in het omgaan met dat Woord van God. Vele Bijbelonderzoekers kwamen tot het besef hoe de vork in de steel zat en kwamen het ware geloof van de eerste Christenen te kennen en wensten ook dat geloof terug op te nemen. Hierdoor groeide vanuit die vele protestantse groeperingen verenigingen die zich op die leefwijze van de eerste Christenen en op hun geloof wilden concentreren. Zo ontstonden vele bijbelstudenten die zich onder verschillende namen groepeerden. Vanuit die bewegingen kwamen dan weer groepen te ontstaan die de weg naar Europa terug vonden en daar ook dat gevonden geloof wensten te verspreiden. Vandaag hebben die nazaten van Bijbelonderzoekers het nog steeds niet makkelijk om zich tussen die Roomsen en Gereformeerden staande te houden. Maar zij blijven het Goede Nieuws verkondigen.

Als kinderen van God willen die bijbelonderzoekers met hun verschillende congregaties of kerkgenootschappen, naar God Zijn Woord leven. Onder hun denominaties blijven zij zich kenbaar maken als Bijbelstudenten, Bijbelvorsers, Bijbelonderzoekers, Getuigen van Jehovah, Broeders in Christus, Jeshuaisten, enz. en blijven zij bewust van de opdracht die Jezus heeft gegeven, namelijk verkondigen. Als God-lievenden en als getuigen voor Jehovah voelen zij aan dat zij dit moeten blijven doen.

B. de Roos in zijn bedenking over Gereformeerd Nederland schrijft

De wereld kijkt met eigen ogen naar gelovigen
Onze medemensen kijken naar christenen. En misschien wel vooral naar reformatorischen. Zij kijken naar gelovige mensen. En toch zien zij het niet. Zij zien de drijfveer niet. En als zij die wel zien, dan doen ze niks met hun waarnemingen.
Er is meer nodig dan de eigen ogen van mensen.

Dit zullen Protestanten en Katholieken moeten blijven zien dat er nog steeds gelovigen de straten op gaan om te getuigen van hun geloof voor Die Ene Ware God. De schrijver van “Met eigen ogen” kijkt positief naar zijn gereformeerde broeders, waarvan hij gelooft dat zij opvallen in deze wereld, waar er voor velen weinig plaats is voor God. Hij schrijft

Het is prachtig dat christenen opvallen in de wereld.
Laten zij maar naar Gods wil leven.
Laten zij maar getuigen van Gods daden in hun al of niet roerige bestaan.
Maar laten zij vooral in gebed gaan. Laten zij God vragen om grote dingen tot stand te brengen.
Laten zij maar blij zijn omdat zij bij God mogen horen.
Laten zij maar kijken met eigen ogen, omdat God hen zicht op de werkelijkheid geeft. En laten zij hun eigen ogen maar sluiten, om tot God te bidden. {Met eigen ogen}

en eindigt dan met te zeggen

Meer hoeven zij niet te doen. Echt niet. {Met eigen ogen}

Maar daar op zouden wij zeggen dat er heel wat meer moet gebeuren.

“Gelovigen moeten uit hun schelp kruipen. Met hun handelen moeten zij anderen tonen dat zij God willen volgen en dienen en God Zijn schepsels (andere mensen, dieren en planten) volledig respect willen tonen.”

B. de Roos geeft toe dat ‘reformatorischen’ kan staan voor een ratjetoe. {De essentie van reformatie}. Algemeen mag men stellen als men naar de protestantse groeperingen ziet men in de meerdere protestantse denominaties ook zeer grote verschillen kan zien.

Wanneer we spreken over reformatorischen hebben we soms te maken met mensen die redeneren vanuit hun eigen bevindelijkheid en beleving. Anderen kijken wat anders tegen leer en leven aan.
Bij sommigen lijkt de traditie bijna heilig te zijn. Anderen veroorloven zich in veel dingen een wat meer hedendaagse aanpak.
Bij reformatorischen zien we, als het om wereldmijding gaat, nogal wat gradaties. De verschillen komen, bijvoorbeeld, naar voren in het gebruik van internet en e-mail binnen gezinnen en scholen.
Bij reformatorischen is, naar mijn idee, het kerkbesef niet zo groot. Als de kerk wél reuze belangrijk was zou men – naar mijn oordeel – meer werk maken van kerkelijke eenheid”[3]. {De essentie van reformatie}

schrijft B. de Roos en durft toegeven dat het nu misschien tijd is dat al die verschillende reformatorischen zich eens gaan reformeren.

Dat klinkt heel deftig. {De essentie van reformatie}

getuigd hij.

Maar het is zo logisch als wat.
Wij kennen toch die spreuk ‘Ecclesia reformata semper reformanda’? Dat wil zeggen: de kerk die gereformeerd is moet steeds weer gereformeerd worden.
Laat ik het zo mogen zeggen: wie echt bij de Verbondsgod hoort en zich aan Hem toevertrouwt, moet zich telkens weer naar Hem toe keren. Er is bekering nodig.
En laten we ’t maar zuiver stellen: zondige mensen moeten zich allemaal bekeren. {De essentie van reformatie}

En zo geeft hij uiting aan datgene wat geen enkele gelovige mag vergeten. Telkenmale moeten wij ons eigen onderzoeken. Als zondige mensen zullen wij ook telkenmale onze fouten moeten inzien er er spijt over betuigen. Na het eigen onderzoek en onze poging om terug op het rechte pad te komen, moeten wij onze ogen en ons hart weer richten op de Allerhoogste Schepper van hemel en aarde.

Eender welke hervormer heeft die vloek van de zonde moeten ondergaan. Nog geen enkel persoon, buiten Jezus is daar kunnen aan ontsnappen. Sinds de komst van Jezus hier op aarde 2021 jaar geleden moet de mens inzien dat hij de Weg naar God is en dat wij niet zonder hem kunnen. In welke gemeenschap wij ook maar willen leven, zullen wij steeds tot dat ene punt moeten komen dat Jezus de Weg is.

God mag mensen via verscheiden wegen naar die Weg brengen. Hiertoe moeten gelovigen in God dan ook dat volle vertrouwen tonen, maar ook bereid zijn die wegen in te slaan die God voor hen voor legt.

Indien wij dan één les als gemeenschappelijk mogen houden is het

Terug naar Christus en Zijn Woord: dat is de essentie van reformatie. Ook vandaag. {De essentie van reformatie}

+

Voorgaand

Hoogdag voor vele protestanten

++

Aanvullende lectuur

1. Ongelezen bestseller
2. Hermeneutiek om uit te dragen #8 Tegenspraak
3. Het wonder levend houden
4. Horen bij Christus en één worden met Christus
5. Gods vergeten Woord 1 Inleiding
6. Gods vergeten Woord 2 Verloren Wetboek 1 Wie heeft nog belangstelling
7. Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters
8. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #6 Constantijn de Grote
9. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #11 Vredelievende waarheidzoekers
10. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #12 Anabaptisten
11. 16° Eeuwse Broeders in Christus
12. On-Bijbelse instituut van de kerk
13. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #3 Van een bepaalde wereld zijnde
14. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #5 Valse leraren en afvalligen
15. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #6 Valse leraren en geestelijke hoererij
16. Heer, Yahuwah, Yeshua of Yahushua
17. Jeshuaisten dragers van de naam van Christus
18. Groep baptisten wijst op belang Reformatie

+++

Lees verder ook

1. ‘Al ver vóór Maarten Luther las iedereen de Bijbel’
2. Vader Karel Utenhove Gentse edelman en voorstander van de hervorming
3. Reformatie vormde het huidige Europa
4. Het merk Luther: hoe een monnik vanuit het niets zijn stadje tot een centrum … – In Het merk Luther laat Andrew Pettegree zien dat Luther niet alleen een begaafd theoloog was, maar ook – in hedendaagse termen – een sluwe populist.
5. Reformatorische Kerk
6. Evangelisch-reformatorisch
7. Herman Bavinck’s ‘My Journey to America’ –  Mijne reis naar Amerika, now available in Dutch Crossing: Journal for Low Countries Studies (Taylor and Francis).
8. Daily Update: 6 juli 1415 – Jan Hus, Pre-Lutheraans gedachtegoed
9. Daily Update 7 november: Vox in Rama – Stel, je bent een middeleeuwse inquisiteur en je bent er heilig van overtuigd dat Lucifer (de duivel) aanbeden wordt door allerlei ongelovigen in je inquisitieursdistrict.
10. De Kerstvloed Van 1717 – Of hoe de kerst van 1717 niet de ‘The Most Wonderful Time Of The Year’ werd
11. Maarten Luther: Populist van de 16e eeuw
12. Unter der OberfLäche des Vatikans
13. Wieso brauchen Protestanten die theologische Tradition, um ihre Bibeln besser zu verstehen?

+++

Further reading

1. Sitographie / Bibliographie: la Réforme
2. Le protestantisme a 500 ans
3. Témoins de Jéhovah : francs-maçons ?
4. Huguenot Migration and Mobility out of France
5. The Forgotten French Emigrants by France / Les émigrants français oublié par la France
6. Puritan Reformed Spirituality by Joel Beeke
7. Outline of Beeke’s Puritan Spirituality
8. 8 Reasons Christian Holidays Should Not Be Observed
9. Trying to Get Rid of Holy Days for a Long Time
10. Reformation Confessions and Evangelism
11. Reformation
12. Reformation Day: Prelude
13. A Reformation 500 Treat
14. Reformation Day – 500 years
15. The 500th Anniversary of Reformation: It’s All About Grace!
16. Premillennialism and the Reformation
17. The dark side of the Reformation: John Calvin and the burning of heretics
18. Reading the Reformation
19. Cardinal Müller: Reformation was ‘revolution against the Holy Spirit’
20. The Reformation is for the Mentally Disabled and Infants
21. Luther and the Reformation: Free on Amazon Videos
22. A prayer of gratefulness for the Reformation
23. Is it time for another reformation
24. The Anti-Reformation in Todays Evangelical Church
25. 8 Theses for Women of the Modern Day Reformation
26. 500 years later – a new reformation
27. Opinion: On Reformation Day, we need another Luther
28. A New Reformation
29. Today in radical history: a New-yeeres Gift from Gerrard Winstanley, 1650.

+++

• Related articles
• There’s a psychological reason why privileged people are more likely to believe in an afterlife
• At St. Anthony Shrine, battling the opioid epidemic
• Confirmation bias affects every single decision you make – here’s how it works, and how to avoid it
• How Voltaire’s reflections on Buddha shaped the way the West understands Buddhism today
• Making good
• Cleric urges Nigerians to thank God in spite of challenges
• …and the Word Was God…:
• A Lost (and Found) Dutch Hymn Book from 1566
• Netherlands churches express concern over assisted suicide proposal
• Not more Catholic than the Popes

Hoogdag voor vele protestanten

Herinneringsdeuren met tekst van de 95 stellingen

Vandaag, 31 oktober is voor vele protestanten een hoogdag. Zij gedenken dan een belangrijk keerpunt in het Christendom dat toen op gang werd gezet door Maarten Luther toen hij zijn 95 stellingen ophing aan de deur van de Slotkerk of Allerheiligenkerk te Wittenberg. In wezen was er all eerder wat beweging gekomen in het strak omlijnde denken van de Rooms Katholieken. De Engelse kerkhervormer John Wycliffe en de Boheemse filosoof Johannes Hus waren daarbij enkele spilfiguren die wij niet over het hoofd mogen zien.

Voor velen is de reformatie 500 jaar geleden begonnen met die aanklacht van Luther. Velen vinden ook dat er dan een bevrijding van de ketterij van Rome tot stand kwam. Nochtans kunnen wij duidelijk zien dat vele ketterse en heidense elementen die in voorgaande eeuwen werden verwijderd heden al terug binnen geslopen zijn. Zo kan men tegenwoordig in vele protestantse kerken terug beelden vinden van figuren welke goddelijke krachten worden toegewezen.

De grootste hervorming om terug te gaan naar de eerste eeuwse leerstellingen van de volgelingen van Jeshua is echter nooit door gebroken. Wel kunnen wij zien dat steeds echte volgelingen van Jeshua ernstige pogingen hebben gedaan om het ware geloof in Jezus Christus, zoals Jeshua meer bekend raakte, te bewaren. Oorspronkelijk werden zij als volgelingen van Jeshua aanschouwd als een Joodse sekte, “De Weg“, maar toen zij verder omschreven werden als “Christenen” ontstonden daarnaast andere benamingen die telkens sloegen op denominaties die het licht zagen, en waarbij het kleine gemeenschappen waren die het geloof verder trachtten uit te bouwen. Ze ware christenen die zich hielden aan de leer van Christus en aan de God van Christus, bleven steeds in de minderheid en werden ofwel als verwaarloosbare denominaties in het Christendom aanschouwd of erger nog als sekte. Zo kan men vandaag meerdere groepen in de Christenheid vinden die de liefde van en voor Christus bewaard hebben en nog steeds die Ene Ware God aanbidden.

Door de tijden heen zijn er ook dragers van het geloof geweest die vinden dat het dragen van een naam zeer belangrijk is. Zo zijn er gelovigen die er bewust voor gekozen hebben om de naam van God in hun kerknaam te dragen. Zo kennen de meeste mensen wel de Getuigen van Jehovah. Vele mensen vergeten echter dat er buiten die groep met die naam nog heel wat gelovigen getuigen voor Jehovah. Maar zij dragen verschillende namen al worden zij dikwijls over één en dezelfde kam geschoren als de Getuigen van Jehovah.

Zo wel in het Christendom met de Christenheid zo ook in het Jodendom zijn er die God zodanig lief hebben dat zij niet alleen Hem willen dienen, maar zich ook willen ten dienste geven aan God Zijn gezonden profeet die zich als Lam van God heeft aangeboden en verlossing voor de mensheid heeft gebracht. Die man van vlees en bloed is de persoon die ook door de meeste protestanten tot hun god gemaakt is geworden, in plaats te aanvaarden dat hij de zoon van God is die nu ook de bemiddelaar tussen God en mens is.

Boekdrukkunst in de 15e eeuw

Luther schaamde zich niet voor die blijde Boodschap welke de gezonden van God kwam brengen.  De hervormer was zich bewust van dat Evangelie van Christus, dat het een kracht Gods is tot zaligheid voor iedereen gelijk die gelooft, eerst de Jood, en ook de Griek. Met de Woorden van God in de volkstaal te brengen verbrak Luther de ketens die de Rooms Katholieke Kerk over het Woord van God, de Bijbel had gebracht. Eindelijk konden mensen komen te lezen en zien hoe die Kerk hen bedroog met allerlei leerstellingen die helemaal niet Schriftuurlijk zijn. De leugens werden ontmanteld door de boekdrukkunst en de verdere verspreiding van Gods Woord. Eén groot nadeel was en is nog steeds dat veel mensen zo door de Kerkelijke doctrines beïnvloed waren en zijn, dat zij het zeer moeilijk hadden en hebben om zich daar van los te maken.

Maar diegenen die zich enkel willen houden aan dat onfeilbare Woord van God en inzien wie die lang verwachte Messias is, willen die naam van die gezondene van God ook verder uitdragen, zoals de Joodse leermeester Saul, beter gekend als apostel Paulus. eerst ging hij in het verweer tegen die volgelingen van Jeshua, maar na een teken uit de hemel en zijn plotse tijdelijke blindheid, werden zijn ogen geopend en wist hij hoe belangrijk die uitdraging van de naam van Jeshua ook was.

Nu dat wij dichter tegen de eindtijd komen is het van nog groter belang dat mensen bewust worden van de rol van Jeshua en hoe men zich moet aansluiten bij de volgelingen van deze rebbe. Omdat de naam van hem meer gekend moet geraken en omdat Joodse broeders en zusters helemaal niet geassocieerd willen worden met Christenen die drie goden aanbidden, vormen Jeshuaisten het alternatief. Als naamdragers en vaandeldragers voor Jeshua, de Kristos of Christus, willen zij de belangrijke taak verder opnemen om te getuigen voor God en Christus en de wereld het Goede Nieuws verkondigen van het komende Koninkrijk van God.

$

Lees meer over de belangrijkheid van de naam: Jeshuaisten dragers van de naam van Christus

en lees verder ook:

• Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 3 De Weg – een Joodse sekte
• Hoeft men Jood te zijn of niet om waardige volgeling van Jezus Christus te zijn 4 Trinitariërs en Niet-trinitariërs
• Messiaans Judaïsme of Nazarener Judaïsme
• Wie is een Jeshuaist
• Waarom een Jeshuaist worden

++

Aanvullende lezing

1. Eerste eeuw ecclesia
2. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #3 De Weg
3. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #10 De Inquisitie
4. De Ekklesia #10 Addendum 1: een moderne theocratie?
5. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen
6. Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #6 Valse leraren en geestelijke hoererij
7. De kerk moet blijvend hervormd worden
8. Kleine gemeenschap in ongeïnteresseerde wereld
9. Stichter van een beweging
10. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #4 Volgelingen van Jezus
11. De marketing van God een op maat gemaakt bedrijfsadvies
12. Opvallende verschuivingen in kerkversiering
13. Huis van het Protestantisme, in Brussel
14. Wereld van een Bijbels analfabetisme is ontstaan
15. Zoeken naar eenheid ook voor Hersteld Hervormde Kerk

+++

Verdere berichten om te lezen

1. Studiedag als Catars – 25 November 2017 – Gent
2. Wat weten we over de wezerrenaissance?
3. Luther…
4. Luther – zijn leven, zijn werk (recensie)
5. Nieuwe biografie bij 500 jaar Luther
6. De 95 stellingen van Luther
7. 500 jaar reformatie – reden tot droefheid
8. 31-10-1517 – 31-10-2017: 500 jaar reformatie: God heeft Zijn Woord bewaart
9. Vijfhonderd jaar Luther(-isme ) in het Catharijneconvent in Utrecht
10. 500 jaar na de Reformatie: dit bracht Maarten Luther teweeg
11. 500 jaar Luther
12. Lutherstad Wittenberg
13. Panorama Wittenberg 1517
14. Maarten Luther: Populist van de 16e eeuw
15. Luther, geloof versus geloof
16. Luther, held of scheurmaker
17. Kwakgeschiedenis: Luther
18. Expositie over Luther in de Santa Maria dell’Anima in Rome
19. Vijfhonderd jaar reformatie
20. Robbert Veen: Menno Simons, de radicale reformator
21. De essentie van reformatie
22. Rome en reformatie
23. Vast gegrond op het fundament van 5x Sola!
24. Erasmus : Nederlandse priester, theoloog, filosoof, schrijver en humanist.
25. Hervorming 500
26. 500 jaar Protestantisme
27. Klaas Touwen: Luther over kerk en staat
28. 2017 langs Jena weer naar huis.
29. Gereformeerde hermeneutiek voorbij de Reformatie?
30. Reformatie volgens Zondag 11
31. Reformatie en oecumene, toen en nu
32. Nuuskommentaar: Reformasie 500 jaar later
33. Die Hervorming. ’n Beknopte geskiedenis
34. Hervormd
35. 31 Oktober en die Hervorming
36. Gedachten bij de Reformatie
37. Reformatie herdenken(1): ellende, verlossing en dankbaarheid…
38. Staat de kerk wel echt achter (de) Reformatie?
39. Wat ik leerde van Luther
40. MoM | Individu en proces
41. Europese heksenvervolging
42. Erfgoedzorg voor protestants-evangelische kerken
43. Geloofsgesprek: iedereen zijn eigen god
44. Feesten bij verschillende religies
45. Rinus Houtman aan het woord
46. Dominee bij Defensie
47. Boek: Stoner – John Williams
48. Die Hervorming: Van Wittenberg tot Wall Street
49. De renaissance versus nu: wat te doen tegen ketters? (essay)
50. Christendom is meer dan paasei
51. Bergoglio weer een stapje dichter bij het afschaffen van het H. Misoffer
52. vernieuwing als die van ‘1517’ ……. ‘again in the air’ ?
53. Solus Christus
54. Glo: in God, en in wat God doen. Sola fide.
55. Wilken Veen: Sola fide, hoe bijbels is dat?
56. De vraag van Judas Thaddeus
57. Tien teksten (deel 3)</a
58. “Luther handelde tegen de Heilige Geest”, vindt kardinaal Müller
59. Kerkelijke samenwerking anno 2017: Als in een wazige (achteruitkijk)spiegel
60. Lezing CSFR over Reformatie en secularisatie
61. Lucas Cranach: Schilder van de Reformatie
62. Zijn Beelden een Gevaar of de Redding voor het Geloof?
63. Refo-column
64. Reformatie – Verbeelding voor onderweg
65. Landschap van mijn dromen>
66. Afsluiting 500 jaar reformatie in Nicolaasbasiliek
67. Reactie: Verder dan de Reformatie en vrijzinnigheid
68. Opperherder zend ons herders (geen kerkleiders!)…
69. Theologiseren in jouw klein hoekje
70. Avond over Reformatie 31 oktober
71. Reformatiemuziek in Ede
72. Trouw : Wat te doen met de ‘Jodenzeug’ op Luthers kerk?
73. De Naam

+++

Related articles

• Greek monks say ‘satanic’ law could lead to all-male sanctuary being invaded by women

Saturnus, Janus, Zeus, Sol, donkerte, licht, eindejaarsfeesten en geschenken

Donkere dagen van het noordelijk halfrond

Doorheen de eeuwen heen zijn er zeer veel tradities door gegeven van een generatie naar de volgende. Vele mensen weten dikwijls niet meer waar een bepaalde traditie van kwam. Zo is er nu een tijd aangebroken waar bij de ene traditie de andere opvolgt. In verscheidene landen volgt het ene feestje het andere op.

Tijdens de donkere en koudere dagen op het noordelijk halfrond is het natuurlijk heel gezellig om wat meer licht en warmte de huiskamers en woonomgeving te laten binnentreden. Leuk versierde straten kunnen het op dagen waar het heel vroeg donker is of waar het helemaal donker blijft, opvrolijken.

Lichtjes en versieringen hoeven helemaal niets slechts in te houden, maar als wij aan bepaalde feesten willen meedoen moeten wij er ons wel bewust van zijn wat er achter die feesten kan liggen en of het, indien wij gelovig zijn, ons er niet beter van af houden.

Tweezijdige gezichten, zon, maan verleden, toekomst en toegang

Janus, de god met twee gezichten – Buste van Janus Bifrons in de Vaticaanse musea.

Tijdens de late Romeinse koningstijd werd in Rome een feest ingericht ter ere van de god Saturnus: de saturnaliën of saturnalia. De god  Saturnus was ooit koning geweest in Italië waar hij aan kwam per schip en voet aan wal zette in het koninkrijk van Janus de god van de doorgangen en het begin. Beide godheden werden in deze tijd van het jaar herdacht. De wisseling van de donkere dagen naar weer licht wordende dagen waren een ideaal moment om terug te blikken naar het verleden en vooruit te kijken naar de toekomst. Hierbij kwam Janus om de hoek kijken, die voornamelijk werd  afgebeeld als een man met twee gezichten (Janus Bifrons) of als een tweeling (Janus Gemini). Zijn twee gezichten representeerden oorspronkelijk de zon en de maan. Als god van vruchtbaarheid en leven noemde men hem Janus Consivius; als god die de dag begon, heette hij Janus Matutinus.In de donkere dagen werd het eten schaarser en ging men ook meer vlees eten daar uiteindelijk nog maar de beesten over bleven om op te eten. Buiten kon men toch niet veel doen dus binnen blijven was de boodschap en het daar gezellig maken door veel te schrokken en lol te maken.

De naam van Pater Janus (“vader Janus”) was al in de alleroudste eredienst van Janus een zeer gebruikelijke naam. Men vereerde hem zelfs als Divus Deûm, “de god der goden”. Hij werd in Romeinse gebeden voor alle andere goden genoemd omdat hij twee hoofden had waarvan het ene naar het verleden keek en het andere naar de toekomst. Maar om zich tot hem te wenden moest men wel via de god van de deur (ianua) gaan, de god van het begin en het einde, van het openen en het sluiten.

Goden die leiden naar een oppergod en feesten

Zodoende was het voor de Romeinen gekend dat hun oppergod Saturnus de weg naar de andere god Janus was. Hieromtrent vertelde de profeet Jeshua echter dat hij (Jezus Christus) de enige weg naar de Enige Aller Opperste God was. Dit kwam in niemands oren goed aan, noch bij de heersende Romeinen, noch bij de Joden die in hem dan ook een Godschenner zagen. Uiteindelijk kwam die figuur lelijk in de weg te staan voor de commercie van het Romeinse rijk. Doordat die leraar namelijk aanbidding van beelden verbood en zijn volgelingen zich daar aan wensten te houden viel die bloeiende verkoop ook stil naargelang er meer christenen kwamen. Ook gingen zich veel meer volgelingen van Jezus onthouden van de heidense feesten en gaven zij de heidense gebruiken op.

Saturnus, gravure naar prent van Goltzius (1597)

Op  17 december 497 VGT werd de tempel van Saturnus op het Forum Romanum in Rome werd gebouwd en vonden de eerste rituelen of eerste officiële Saturnalia plaats bij het instellen van het altaar ter ere van Saturnus. Oorspronkelijk het feest bij een dag maar Gaius Julius Caesar paste de Romeinse kalender aan en voegde twee dagen toe aan december. Dit zorgde ervoor dat de Saturnalia uitgebreid werd tot een drie dagen feest. Augustus legde administratief vast dat het feest drie dagen duurde, van 17 tot en met 19 december. Op 19 december werd dan de Opalia gevierd. Ops of Opis was de vrouw van Saturnus die werd geëerd voor haar vruchtbaarheid. Zij was evenwel niet alleen godin die over het ontkiemende leven van de veldvruchten waakte; ook het geboren worden van de kinderen en hun eerste verzorging en opvoeding stond onder haar hoede. Tijdens de donkere dagen en de tijd wanneer er niet op het land moest gewerkt worden maar de echtparen meer tijd met elkaar konden door brengen, konden ook meer kinderen gemaakt worden en werd deze godin daar dan ook voor verzocht. In de oudheid was zij dan ook de moeder godin die als het ware de tedere moeder, het pas geboren kind aan haar boezem legt, om het op te voeden en te geven wat het nodig heeft. Zij werd zeer dikwijls geïdentificeerd met andere godheden, bijvoorbeeld met Bona Dea, met Fauna, Fatua en Maia, soms ook met de Griekse godinnen Rhea–Cybele en Demeter.

Wanneer men zich in een gebed richtte tot om het even welke god, moest men eerst Janus aanroepen, want hij stond symbool voor de deur waarlangs alle andere goden te bereiken waren. De maand januari werd naar Janus genoemd en in de maand december vonden de saturnaliën plaats, het feest ter ere van Saturnus. En kwam er een einde aan de tweeheerschappij over het koninkrijk toen Saturnus plotseling verdween. Janus was ervan overtuigd dat hierbij goddelijke krachten gemoeid waren. Hij nam enkele maatregelen om Saturnus eer te bewijzen. Zo noemde hij het hele land waar hij koning van was ‘Saturnia’, bouwde een altaar ter ere van de god Saturnus en voltrok enkele rituelen voor de god die hij de Saturnalia noemde. Dat laatste moest het bewijs leveren dat de saturnaliën veel ouder zijn dan de stad Rome zelf.

De feesten ter ere van Saturnus, wiens Latijnse naam in de oudheid werd verklaard vanuit satus (= gezaaid, cf. sator = zaaier), van serĕre (zaaien), en ook vanuit saturare (= verzadigen), en geassocieerd werd met de landbouw, waren zo belangrijk dat iedereen er aan kon of moest deelnemen en de scholen vrijaf gaven. Het was ook streng verboden om op de feestdag van Saturnus een oorlog te beginnen. Rechtbanken waren gesloten en veroordelingen werden uitgesteld. Met andere woorden: het hele openbare leven lag stil. Iedereen kreeg dan ook de kans om mee te vieren en verzadigd te worden. Dit maakt van de Saturnalia een van de populairste feesten onder de bevolking.

Op 17 december begon het saturnaliënfeest om Saturnus eer te bewijzen, maar ook om het einde van het landbouwjaar te vieren. Normaal werd het hoofd tijdens godsdienstige rituelen bedekt met de toga, maar op de Saturnalia geloofden de Romeinen dat geen enkel slecht voorteken de feestelijkheden kon onderbreken. Na de offerplechtigheden was er buiten een officieel banket. Toen de mensen uit elkaar gingen, weerklonk de spreuk ‘Io Saturnalia’. Daarna trokken de meeste mensen huiswaarts om het feest thuis voort te zetten. Dit resulteerde vaak in buitensporige drink – en feestmaaltijden, waardoor saturnalia in het Latijn ook ‘orgie’ ging betekenen. Voor de volgelingen van Jeshua werd hen door de apostelen opgedragen zich niet aan zulke orgieën te gewagen. zij hoorden zich te onthouden van zulke uitzinnige feesten.

Tijd voor geschenken

Vele van de gebruiken van die feestdagen treffen wij heden ook nog aan. Zo gaven toen vrienden en familie geschenken aan elkaar welk wij nu ook bij veel volkeren als een gewoonte in deze tijd van het jaar zien. In vele gezinnen wordt er nu wel gedaan alsof zij van een speciaal iemand komen (vroeger waren dat de goden, nu elfjes, Sinterklaas of de kerstman). Traditioneel werden er kaarsen en aarden maskers of poppen gegeven. Dit ging terug op een verhaal over Hercules en de bevolking die oorspronkelijk aan de voet van de Capitolinus woonden. Een orakel had hen namelijk voorspeld dat men jaarlijks een aantal mensenhoofden en mannen ter ere van Saturnus moest offeren. Toen Hercules ter ore kwam welke wreedheden daar werden begaan, greep hij in. Hij stelde voor om de mensenhoofden te vervangen door aarden poppen en de mensenoffers door kaarsen. Vandaar kwam dus de traditie om deze geschenken cadeau te doen aan de gastheer als men uitgenodigd werd voor het diner. Of men gaf het aan mensen die het verdienden.

Een van de meest opvallende gewoonten van de Saturnaliën is dat de rollen slaaf – heer omgekeerd werden. Tijdens de maaltijd bijvoorbeeld werden de slaven bediend door hun heren. Ook tijdens het dobbelspel, dat normaal verboden was, maar voor de gelegenheid wel toegelaten werd, streden heer en slaaf op gelijke voet. Dit gebaar moest terug doen denken aan de “Gouden Jaren” onder Saturnus waarin er geen onderscheid gemaakt werd tussen de mensen. Het was een kans voor de heren om zo hun slaven te bedanken voor het geleverde werk.

Er bestaan nog altijd twijfels over wanneer het feest voor de eerste keer gevierd werd en hoelang het duurde, maar toch behoorden de Saturnaliën tot de opmerkelijkste en populairste religieuze feesten die in het Romeinse Rijk hebben plaatsgevonden. Het hele sociale leven lag stil op die dag, want iedereen nam deel aan het feest ter ere van de god Saturnus, die landbouw en welvaart over hun land had gebracht. Slaven konden die dag op gelijke voet met hun meester feestvieren en werden zelf door hen bediend, dit kan op zijn minst opmerkelijk genoemd worden. De Saturnaliën werden later, toen het Romeinse Rijk het christendom als enige toegestane geloof accepteerden, door de christenen overgenomen.

Zeus en de auguren

Diegene die godinnen en aardse vrouwen verleidde en een menigte onwettige kinderen verwekte maar de sterren in die donkere dagen al of niet deed oplichten was de oppergod en hemelgod en heerser over de wind, de wolken, de regen en de donder, Zeus. Men meende dat hij zijn macht over deze natuurkrachten zowel voor verwoestende als voor heilzame doeleinden aanwendde. Door de Romeinen werd hij Jupiter genoemd dat in dichterlijk Nederlands vroeger ook naar voor werd gebracht als Jupijn .

In absolute zin werd Zeus niet als de opperste der goden beschouwd, maar wordt soms afgebeeld als iemand die zich laat bedriegen en zich moet voegen naar de wil van de Schikgodinnen en het Noodlot. De romeinse tegenhanger oppergod Jupiter trouwde met Juno, maar hij had talloze minnaressen, zowel lagere natuurgodinnen als menselijke vrouwen, bij wie hij vele halfgoden verwekte. Zo was bijvoorbeeld Achilles een nakomeling van Zeus en Thetis. Bij prinses Alkmene verwekte hij (Zeus) Herakles. Zijn Etruskische tegenhanger is Tinia.

Als hemelgod bezat Jupiter of Zeus twee voorname functies, enerzijds die van weergod en anderzijds die van donder- en bliksemgod (waarvoor hij het meest gekend is). Als weergod beheerste hij de wind en de storm, maar nog veel belangrijker was het feit dat hij ook de regen bracht.

In Italië was het immers geen luxe een god te hebben die voor regen kon zorgen en we merken dan ook dat in de epitheta van Jupiter verwijzingen naar regen en water zitten. In zijn functie als donder- en bliksemgod kon de eveneens soevereine god auspicia (voortekens) doorgeven aan de augures, die deze hemeltekenen interpreteerden.

De auguren (augurs of augures) of vogelwichelaar waren priesters in het oude Rome. Hun taak was het waarnemen van de auspicia (“auspiciën”): het bepalen van de wil der goden aan de hand van de vlucht van de vogels. Het Nederlandse woord voor auspiciën is vogelschouw (avis vogel, spicere zien). De vlucht van de vogels en de stand van de sterren waren aanschouwd als belangrijke tekenen die over de toekomstigge gebeurtenissen konden vertellen. Astrologen en magiërs volgden daarom de loop van de sterren en dachten dat deze ook de koningen konden aankondigen. Zo volgden drie astrologen (in de volksmond drie wijzen genoemd) de bijzondere tekenen voor die periode in 4 VGT, het jaar van de volkstelling, waar Jozef en Maria van de stam van David zich ook naar het telbureau begaven en tijdens hun tocht in Bethlehem overnachtten.

Wijzen en een kerststal

Mattheüs zijn verslag verteld over drie wijzen, magiërs of astrologen, die eerst vanuit het Oosten naar Jeruzalem reisden, niet naar Jezus’ geboortestad, Bethlehem. Tegen de tijd dat ze eindelijk Bethlehem bereikten, bevond „het kind” Jezus zich niet meer in een stal maar in een huis. (Mattheüs 2:1-11). De vertaling „wijzen” zou van een Grieks zelfstandig naamwoord komen dat oorspronkelijk betrekking had op Perzische priesters die deskundig waren op het gebied van de astrologie. In de oorspronkelijke Griekse tekst staat μαγοι (magoi) wat magiër betekend of duidt op hen die sterren bestudeerden (sterrenkundigen) of sterrenwichelaars, astronomen, die ook werkten als priesters of koninklijke raadgevers.

De opvatting dat de Messias in Bethlehem, de stad van David, geboren zou worden, was ook in het Oosten bekend.

Volgens de rooms Katholieke Encyclopedie die verder vermeld

Dat de magiërs de ster beschouwden als een teken van de geboorte van de Messias, zou verklaard kunnen worden door hun kennis van de profetie van Bileam:

Ik zie hem, maar niet in het heden, ik aanschouw hem, maar niet van nabij; een ster komt op uit Jakob, een scepter rijst op uit Israël. (Numeri 24: 17)

De Hebreeuwse God van Abraham had zijn volk duidelijk te kennen gegeven dat hij niet van magie hield. Zij moesten zich er van onthouden. (Jesaja 47:13-15; Deuteronomium 18:10-12). Vermoedelijk is het om die reden waarom de astrologen niet door een engel van God van Jezus’ geboorte in kennis werden gesteld, alhoewel voor iedereen in de wereld wel de aankondiging van de bijzondere gezondene van God in meerdere verslagen was gegeven. Ook na hun bezoek werden zij door goddelijke tussenkomst in een droom gewaarschuwd geen verslag uit te brengen aan de slechte koning Herodes, omdat deze Jezus wilde doden. Daarom „trokken zij langs een andere weg naar hun land terug”.

Matthew 2:11-16 P.nl  Ze gingen het huis binnen en zagen de jongen met zijn moeder Maryam. Ze vielen op de knieën4 en aanbaden hem en openden hun schatten en deden hem schenkingen: goud, mirre en wierook.  (12)  Maar er werd hun in een droom getoond dat ze niet terug moesten keren naar Herodes, dus gingen ze langs een andere weg naar hun land.  (13)  Toen ze waren vertrokken, zie, de engel van JHWH verscheen in een droom aan Yawsef en zei: “Sta op, neem de jongen en zijn moeder en ontsnap naar Me?rén (Egypte) 5 en blijf daar tot ik met u spreek, want Herodes staat klaar het kind te zoeken om het te doden.”  (14)  Zo stond hij in de nacht op nam de jongen en zijn moeder en trok zich terug naar Me?rén (Egypte),  (15)  en hij bleef daar tot de dood van Herodes, zodat vervuld zou worden wat de JHWH had gesproken door de profeet die zei:
“Uit Me?rén6 heb ik mijn zoon geroepen.”  (16)  Toen Herodes zag dat de magúši de spot met hem hadden gedreven werd hij woedend en gaf opdracht en liet alle zonen van twee jaar en jonger in Bét-Lehem en haar omgeving doden, zoals hij had gehoord volgens de tijdsperiode van de magúši. (Mattheüs 2:11-16)

In vele landen kan men bij de kerstdagen een uitstalling zien van ezels, ossen en schapen in een stal rond het kindje Jezus.  Zulk een uitbeelding werd maar pas in 1223 in Greccio (Italië) ingevoerd door Franciscus van Assisi, die een ‘levende’ kerststal liet maken. Het waren de franciscanen die het gebruik in kerken en gezinnen, van zulk een uitbeelding van Christus geboorte in een stal, bevorderden.

De bekende kerststal op het Sint Pietersplein voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome is een idee van Paus Johannes Paulus II dat in 1982 ten uitvoer werd gebracht. Sinds 1999 komt de 25 meter hoge boom uit Badia en het mos van de berg Fumaiolo bij Verghereto, waar de Tiber begint.

Een van de meerdere kerststallen tijdens een kerstuitstalling in de Basiliek van Koekelberg, Brussel

In de bekende levensgrote kerststal in Nederland van de Sint-Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch wordt niet alleen de stal uitgebeeld, maar ook een groot deel van de omgeving, het veld waar de herders de goddelijke boodschap ontvangen en mensen die op weg zijn naar de stal, zodat het gehele tafereel de hele lengte van het gebouw in beslag neemt. Ook in andere landen kan men grotere uitstallingen vinden.

Belangrijkheid van de geboortedag

Opvallend is dat in de bijbel nergens duidelijk de dag van Jezus geboorte vermeld staat, terwijl de dagen van zijn instelling van het Nieuwe Verbond, zijn lijden en overlijden wel degelijk aangegeven zijn.

Indien die geboorte dag zo belangrijk is als velen beweren is het wel vreemd dat God niet voorzien heeft dat het duidelijk zou zijn op welke dag dat was en wanneer deze gevierd moet worden.

Vreemd is het nu dat, alhoewel uit burgerlijke Joodse en Romeinse geschriften van destijds blijkt dat de gebeurtenissen in oktober plaats vonden, de mensen die geboortedag maanden later vieren op de dag van de god van het licht. Dit komt door de oude gebruiken om tijdens de donkere dagen de hemelgoden te gedenken en eer te brengen aan Zeus, Saturnus en Janus.

Inti Raymi, het feest van de winterzonnewende en het begin van het jaar – Guaman Poma De Ayala – El Primer Nueva Corónica Y Buen Gobierno (1615)

De feestdag die de Romeinen rond de winterzonnewende hielden voor hun zonnegod Saturnus was de geboortedag van de onoverwinnelijke zonnegod die op 25 december gevierd werd en door de latere christenen als de geboortedag van de “Zon der gerechtigheid” werd ingevoerd nadat zij ook Jeshua’s naam veranderd hadden in ‘Issou‘ of ‘Heil Zeus‘ ter goedschikking van de Romeinen die hen enkel wilden sparen en hun diensten laten uitvoeren als zij akkoord gingen om de driegodheid van de Romeinen aan te nemen. De twee godheid of godheid met twee gezichten en de driegodheid werden aldus de ‘Drie eenheid’ in het christendom waar Zeus de rol toebedeeld kreeg van Jeshua en ons de huidige naam Jesus of Jezus bezorgde.

Elementen uit het vroeg-christelijk en heidens geloof komen samen op dit mozaïek uit de derde eeuw; Christus als zonnegod Helios of Sol Invictus

Maria in de loop der tijden werd bij het verloop van de Christenheid naar het christendom naast Jezus geplaatst als een moeder god en godin van de aarde.

In Rome is er doorlopend een cultus van de zon geweest, die nooit verstoten is geweest door Syrische goden. Men dacht dat de “onoverwinnelijke zon” of beter “onoverwonnen zon” vertegenwoordigt werd door de zonnegod Sol invictus die evengoed Sol Oriens, Sol Indiges of gewoon Sol werd genoemd. Voor de geestelijke leiders die ingaven op de wensen van Constantijn de Grote moest Jeshua nu als Jesus of Jezus die onoverwinnelijke lichtbron zijn. Van de 4de eeuw af ziet men dan ook in de kerken de verering van ‘dat’ licht. In de donkere dagen werden dan ook de kaarsen rondgedragen en als offergaven aangeboden aan de godheid Jezus.

11 december was de winterdag die oorspronkelijk voor Sol en Luna, die identiek is aan de Griekse Selene. Selene is ook bijna altijd verbonden met een Moedergodincultus die tot het mesolithicum en zelfs het paleolithicum teruggaat. In de loop van de millennia is de maangodin zeer verbleekt en zo goed als uitgedoofd maar de Rooms Katholieke Kerk bouwde verder aan de cultus van de ‘Moeder gods’ en verhoogde nog de verering van Maria, welke in de zuiderse landen van Europa nog zeer veelvuldig wordt uitgeoefend. De vrouwelijke godheden en verder overwegend mannelijke godheden, die meestal met de zon werden geassocieerd, konden op de goedkeuring van de allerhoogste God der goden rekenen.

Door het plaatsen van de viering voor Jezus geboorte op 25 december kon dit voor de leden van de Katholieke Kerk ook het hoogtepunt worden van de gangbare winterfeesten van de heidenen, die ingingen op 11 december en eindigden op 6 januari, waarbij zijn koninklijke heerschappij wordt herdacht. Maar zoals bij de Romeinse feesten is de hoognacht voor velen op de overgang van 24 naar 25 december die door de heidenen in de tempels werd gevierd en door de Katholieken in hun speciaal gebouwde diensthuizen of kerken.

Wat doen volgelingen van Jezus in deze tijd?

Kerststal op de Grote Markt van Leuven

Als wij naar de kerstgebruiken zien merken wij dat er een overvloed van heidense gebruiken in geworteld zijn.

Als wij de achtergrond van de beschrijvingen van Jezus geboorte bekijken zien wij dat zij die tot christus Jezus willen komen geen prominentie of rijkdom hoeven bezitten noch te zoeken. In plaats daarvan moeten we net als Jozef, Maria en de herders God gehoorzamen en onze liefde voor hem bewijzen door geestelijke belangen boven stoffelijke zaken te stellen.

Het gaat in het leven niet om de stoffelijke dingen, maar om de geestelijke waarden. Jezus was niet naar de aarde gezonden om zijn eigen wil te volbrengen maar om Gods wil te verzekeren. de grootsheid in Jezus zit hem juist daarin dat hij als mens er in geslaagd is om volledig God Zijn Wil te doen en zijn eigen persoonlijkheid opzij te zetten om zich over te geven als loskoopoffer of zoenoffer tot de Allerhoogste God.

Willen wij door het leven gaan met een geloof voor God aanvaardbaar of geven wij de voorkeur er aan om door de mensen geliefd te worden en populair te zijn door met hun heidense gebruiken mee te doen?

Wij moeten beseffen dat redding enkel tot ons ter verwezenlijking kan komen door volharding en door een goede verhouding of relatie met Christus Jezus en tot zijn hemelse Vader, de enige Ware God, op te bouwen. dat zal niet lukken door te volharden in het uitvoeren van dingen waarover God zich negatief heeft uitgesproken.

Ook al mag Kerstmis als

„de vrolijkste en drukste tijd van het jaar voor miljoenen christenen en veel niet-christenen overal ter wereld”

aanschouwd worden moeten zij die zich een volgeling van Christus of ‘Christen’ willen noemen goed beseffen dat het niet die wereldse en heidense feesten zijn die wij moeten vieren. Jezus’ geboorte mag dan wel opmerkelijk zijn, indien God die gebeurtenis als een belangrijkheid zou aanschouwen had Hij daar ook wel nadruk op gelegd en zou Hij er ook meer gegevens over gegeven hebben, zoals de juiste datum.

Met het besef dat Jezus zijn eerste volgelingen ook veel meer waarde hechtten aan wat hun leermeester deed en wat hij hen leerde was het beslist niet Gods bedoeling dat Christus’ geboorte zijn leven als volwassen man zou gaan overschaduwen. Toch heeft Kerstmis ervoor gezorgd dat de persoon van Christus is overschaduwd door een mengelmoes van legenden en folklore.

Ook moeten wij terug denken aan de dagen dat Jezus zich ergerde aan hen die zich aan de joods religieuze feesten financieel beter wensten te maken.

John 2:13-16 P.nl  En het Pesach van de Yihúdi’s naderde en Yešúa ging op naar YÚrišlem.  (14)  En hij vond in de tempel diegenen die runderen, schapen en duiven verkochten en de geldwisselaars die [daar] zaten.  (15)  Toen maakte hij een zweep van touw en dreef hen allen en zelfs de schapen en runderen en geldwisselaars uit de tempel. En hij verstrooide5 hun wisselgeld en gooide hun tafels omver.  (16)  En tegen de degenen die duiven verkochten zei hij: “Haal ze weg en voer geen handel in het huis van mijn Vader!” (Johannes 2:13-16)

Daaruit en uit nog enkele andere voorvallen blijkt dat Jezus het vermengen van commercie en religie niet goedkeurde.

Apollo als zonnegod. Beeld voor een kerstman die door de lucht zweeft met zijn slede volgeladen met geschenken.

Ook kunnen wij vaststellen dat bepaalde heidense volken, zoals de Romeinen, Grieken en Azteken vieringen organiseerden voor de kering van de seizoenen en zonnestand. Met overdadige feestmaaltijden en het geven van geschenken en veel lawaai wensten zij mensen onder elkaar met de goden verzoenen. De kerkelijke autoriteiten wensten zich niet onpopulair voor te doen en hopten door het opnemen van de heidense gebruiken in hun rituelen de mensen ook naar hun kerken te lokken. Ze ’kerstenden’ deze winterfeesten door het de geboorte van Jezus te noemen in plaats van de geboorte van de zon.

Wij moeten God Zijn Woorden ter harte nemen en opvolgen wat Hij de mensheid geboden heeft te doen. Er zijn genoeg redenen om over te gaan tot het lezen van de Heilige Schrift. In de Bijbel kunnen wij vinden wat wij horen te doen en waar wij best ons van af houden. In dat Boek der boeken kunnen wij ook te weten komen welke feesten wij als volgelingen van Jezus en aanbidders van de Enige Ware God moeten houden.

In deze donkere dagen is het misschien niet slecht om eens op onderzoek te gaan naar wat de Bijbel zegt hoe wij ons horen te gedragen en wat wij moeten doen om God het best te behagen.

+
Voorgaande

Gelukszoeker

In de supermarkt kan je (g)een hoop kopen

++

Aanvullende lectuur

1. Op zoek naar het kostbaarste kerstgeschenk
2. Schepping geschenk van God
3. Het grootste geschenk ons gegeven
4. Een Groots Geschenk om te herinneren
5. Jezus van Nazareth #1 Jezus Geboorte
6. Jezus van Nazareth #2 De zoon van Maria
7. Jezus van Nazareth #3 De Zoon van God
8. Jezus van Nazareth #5 Zijn Unieke persoonlijkheid
9. Jezus van Nazareth #6 Zijn unieke macht
10. Jezus Christus is in het vlees gekomen
11. Jezus moest sterven
12. Geloof in Jezus Christus
13. Hoop op een man
14. Het zoenoffer
15. Zoenoffer
16. Redding
17. Redding door volharding
18. Politiek en macht eerste prioriteit #2 Arianisme, Nestorianisme en Monofysitisme
19. Politiek en macht eerste prioriteit # 3 Verhoging van Maria en de Heilige Geest
20. Niet goddelijkheid van Christus toch
21. God, Jezus Christus en de Heilige Geest
22. Drievuldigheid of Heilige Drie-Eeenheid
23. Is God Drie-één
24. Geloof in slechts één GodVoorbestaan van Christus
25. Groei eerste christenen
26. Met het geschenk van Jezus komt een geweldige verantwoordelijkheid
27. Lijden goegemaakt door Jezus’ loskoopoffer voor zonde
28. De Wet van de Liefde, basis van alle instructies
29. Een geschenk van 86.400 seconden
30. Reeds meer gekregen dan ik verdien
31. Azteekse en Romeinse tradities die ons nog steeds beïnvloeden
32. Kerstboomversiering en vruchtbaarheidsritus
33. Sjoerd Kuyper over Zwarte Piet en het Sinterklaasjournaal (column)
34. Toewijding van ons

+++

Verder op het net rond Kerstmis

1. Krans door het jaar heen #2 met kerst
2. Definitiedinsdag kerstspecial: Remdier
3. GML #4: Sinterkerst, marshmallows en Scrabble
4. De Friezen zijn er klaar voor
5. Mijn kerstmis
6. Kerst met een glimlach
7. Fijne kerstplaatjes
8. kerstkaarten!
9. DIY: superhysterische glitterkerstkrans
10. Kerst en Nieuw jaar in India
11. Kinderverhaal: Kerstontbijt
12. De gehele wapenrusting van God (2015/12/15) African American Christmas?
13. It’s beginning to look alot like christmas
14. Tweede Kerstdag.
15. Over grotten, feest en tandengeklapper
16. Deutschunterricht: Weihnachtsteller
17. My Christmas Wishlist 2015
18. Kerst spirit
19. Christmas
20. The origin of…Christmas
21. Merry Christmas everyone 

+++

Related articles

• Herb of the Day for December 14th is Hawthorn
• Willing to die for the One True God
• The Road Through Romans: Is Your Road God’s Road?
• Serving the Saints
• Atheism and the existence of God…Which is really true?
• And It Came to Pass . . .
• Solstice, Saturnalia and Christmas-stress