Donkere dagen van het noordelijk halfrond
Doorheen de eeuwen heen zijn er zeer veel tradities door gegeven van een generatie naar de volgende. Vele mensen weten dikwijls niet meer waar een bepaalde traditie van kwam. Zo is er nu een tijd aangebroken waar bij de ene traditie de andere opvolgt. In verscheidene landen volgt het ene feestje het andere op.
Tijdens de donkere en koudere dagen op het noordelijk halfrond is het natuurlijk heel gezellig om wat meer licht en warmte de huiskamers en woonomgeving te laten binnentreden. Leuk versierde straten kunnen het op dagen waar het heel vroeg donker is of waar het helemaal donker blijft, opvrolijken.
Lichtjes en versieringen hoeven helemaal niets slechts in te houden, maar als wij aan bepaalde feesten willen meedoen moeten wij er ons wel bewust van zijn wat er achter die feesten kan liggen en of het, indien wij gelovig zijn, ons er niet beter van af houden.
Tweezijdige gezichten, zon, maan verleden, toekomst en toegang
Janus, de god met twee gezichten – Buste van Janus Bifrons in de Vaticaanse musea.
Tijdens de late Romeinse koningstijd werd in Rome een feest ingericht ter ere van de god Saturnus: de saturnaliën of saturnalia. De god Saturnus was ooit koning geweest in Italië waar hij aan kwam per schip en voet aan wal zette in het koninkrijk van Janus de god van de doorgangen en het begin. Beide godheden werden in deze tijd van het jaar herdacht. De wisseling van de donkere dagen naar weer licht wordende dagen waren een ideaal moment om terug te blikken naar het verleden en vooruit te kijken naar de toekomst. Hierbij kwam Janus om de hoek kijken, die voornamelijk werd afgebeeld als een man met twee gezichten (Janus Bifrons) of als een tweeling (Janus Gemini). Zijn twee gezichten representeerden oorspronkelijk de zon en de maan. Als god van vruchtbaarheid en leven noemde men hem Janus Consivius; als god die de dag begon, heette hij Janus Matutinus.In de donkere dagen werd het eten schaarser en ging men ook meer vlees eten daar uiteindelijk nog maar de beesten over bleven om op te eten. Buiten kon men toch niet veel doen dus binnen blijven was de boodschap en het daar gezellig maken door veel te schrokken en lol te maken.
De naam van Pater Janus (“vader Janus”) was al in de alleroudste eredienst van Janus een zeer gebruikelijke naam. Men vereerde hem zelfs als Divus Deûm, “de god der goden”. Hij werd in Romeinse gebeden voor alle andere goden genoemd omdat hij twee hoofden had waarvan het ene naar het verleden keek en het andere naar de toekomst. Maar om zich tot hem te wenden moest men wel via de god van de deur (ianua) gaan, de god van het begin en het einde, van het openen en het sluiten.
Goden die leiden naar een oppergod en feesten
Zodoende was het voor de Romeinen gekend dat hun oppergod Saturnus de weg naar de andere god Janus was. Hieromtrent vertelde de profeet Jeshua echter dat hij (Jezus Christus) de enige weg naar de Enige Aller Opperste God was. Dit kwam in niemands oren goed aan, noch bij de heersende Romeinen, noch bij de Joden die in hem dan ook een Godschenner zagen. Uiteindelijk kwam die figuur lelijk in de weg te staan voor de commercie van het Romeinse rijk. Doordat die leraar namelijk aanbidding van beelden verbood en zijn volgelingen zich daar aan wensten te houden viel die bloeiende verkoop ook stil naargelang er meer christenen kwamen. Ook gingen zich veel meer volgelingen van Jezus onthouden van de heidense feesten en gaven zij de heidense gebruiken op.
Saturnus, gravure naar prent van Goltzius (1597)
Op 17 december 497 VGT werd de tempel van Saturnus op het Forum Romanum in Rome werd gebouwd en vonden de eerste rituelen of eerste officiële Saturnalia plaats bij het instellen van het altaar ter ere van Saturnus. Oorspronkelijk het feest bij een dag maar Gaius Julius Caesar paste de Romeinse kalender aan en voegde twee dagen toe aan december. Dit zorgde ervoor dat de Saturnalia uitgebreid werd tot een drie dagen feest. Augustus legde administratief vast dat het feest drie dagen duurde, van 17 tot en met 19 december. Op 19 december werd dan de Opalia gevierd. Ops of Opis was de vrouw van Saturnus die werd geëerd voor haar vruchtbaarheid. Zij was evenwel niet alleen godin die over het ontkiemende leven van de veldvruchten waakte; ook het geboren worden van de kinderen en hun eerste verzorging en opvoeding stond onder haar hoede. Tijdens de donkere dagen en de tijd wanneer er niet op het land moest gewerkt worden maar de echtparen meer tijd met elkaar konden door brengen, konden ook meer kinderen gemaakt worden en werd deze godin daar dan ook voor verzocht. In de oudheid was zij dan ook de moeder godin die als het ware de tedere moeder, het pas geboren kind aan haar boezem legt, om het op te voeden en te geven wat het nodig heeft. Zij werd zeer dikwijls geïdentificeerd met andere godheden, bijvoorbeeld met Bona Dea, met Fauna, Fatua en Maia, soms ook met de Griekse godinnen Rhea–Cybele en Demeter.
Wanneer men zich in een gebed richtte tot om het even welke god, moest men eerst Janus aanroepen, want hij stond symbool voor de deur waarlangs alle andere goden te bereiken waren. De maand januari werd naar Janus genoemd en in de maand december vonden de saturnaliën plaats, het feest ter ere van Saturnus. En kwam er een einde aan de tweeheerschappij over het koninkrijk toen Saturnus plotseling verdween. Janus was ervan overtuigd dat hierbij goddelijke krachten gemoeid waren. Hij nam enkele maatregelen om Saturnus eer te bewijzen. Zo noemde hij het hele land waar hij koning van was ‘Saturnia’, bouwde een altaar ter ere van de god Saturnus en voltrok enkele rituelen voor de god die hij de Saturnalia noemde. Dat laatste moest het bewijs leveren dat de saturnaliën veel ouder zijn dan de stad Rome zelf.
De feesten ter ere van Saturnus, wiens Latijnse naam in de oudheid werd verklaard vanuit satus (= gezaaid, cf. sator = zaaier), van serĕre (zaaien), en ook vanuit saturare (= verzadigen), en geassocieerd werd met de landbouw, waren zo belangrijk dat iedereen er aan kon of moest deelnemen en de scholen vrijaf gaven. Het was ook streng verboden om op de feestdag van Saturnus een oorlog te beginnen. Rechtbanken waren gesloten en veroordelingen werden uitgesteld. Met andere woorden: het hele openbare leven lag stil. Iedereen kreeg dan ook de kans om mee te vieren en verzadigd te worden. Dit maakt van de Saturnalia een van de populairste feesten onder de bevolking.
Op 17 december begon het saturnaliënfeest om Saturnus eer te bewijzen, maar ook om het einde van het landbouwjaar te vieren. Normaal werd het hoofd tijdens godsdienstige rituelen bedekt met de toga, maar op de Saturnalia geloofden de Romeinen dat geen enkel slecht voorteken de feestelijkheden kon onderbreken. Na de offerplechtigheden was er buiten een officieel banket. Toen de mensen uit elkaar gingen, weerklonk de spreuk ‘Io Saturnalia’. Daarna trokken de meeste mensen huiswaarts om het feest thuis voort te zetten. Dit resulteerde vaak in buitensporige drink – en feestmaaltijden, waardoor saturnalia in het Latijn ook ‘orgie’ ging betekenen. Voor de volgelingen van Jeshua werd hen door de apostelen opgedragen zich niet aan zulke orgieën te gewagen. zij hoorden zich te onthouden van zulke uitzinnige feesten.
Tijd voor geschenken
Vele van de gebruiken van die feestdagen treffen wij heden ook nog aan. Zo gaven toen vrienden en familie geschenken aan elkaar welk wij nu ook bij veel volkeren als een gewoonte in deze tijd van het jaar zien. In vele gezinnen wordt er nu wel gedaan alsof zij van een speciaal iemand komen (vroeger waren dat de goden, nu elfjes, Sinterklaas of de kerstman). Traditioneel werden er kaarsen en aarden maskers of poppen gegeven. Dit ging terug op een verhaal over Hercules en de bevolking die oorspronkelijk aan de voet van de Capitolinus woonden. Een orakel had hen namelijk voorspeld dat men jaarlijks een aantal mensenhoofden en mannen ter ere van Saturnus moest offeren. Toen Hercules ter ore kwam welke wreedheden daar werden begaan, greep hij in. Hij stelde voor om de mensenhoofden te vervangen door aarden poppen en de mensenoffers door kaarsen. Vandaar kwam dus de traditie om deze geschenken cadeau te doen aan de gastheer als men uitgenodigd werd voor het diner. Of men gaf het aan mensen die het verdienden.
Een van de meest opvallende gewoonten van de Saturnaliën is dat de rollen slaaf – heer omgekeerd werden. Tijdens de maaltijd bijvoorbeeld werden de slaven bediend door hun heren. Ook tijdens het dobbelspel, dat normaal verboden was, maar voor de gelegenheid wel toegelaten werd, streden heer en slaaf op gelijke voet. Dit gebaar moest terug doen denken aan de “Gouden Jaren” onder Saturnus waarin er geen onderscheid gemaakt werd tussen de mensen. Het was een kans voor de heren om zo hun slaven te bedanken voor het geleverde werk.
Er bestaan nog altijd twijfels over wanneer het feest voor de eerste keer gevierd werd en hoelang het duurde, maar toch behoorden de Saturnaliën tot de opmerkelijkste en populairste religieuze feesten die in het Romeinse Rijk hebben plaatsgevonden. Het hele sociale leven lag stil op die dag, want iedereen nam deel aan het feest ter ere van de god Saturnus, die landbouw en welvaart over hun land had gebracht. Slaven konden die dag op gelijke voet met hun meester feestvieren en werden zelf door hen bediend, dit kan op zijn minst opmerkelijk genoemd worden. De Saturnaliën werden later, toen het Romeinse Rijk het christendom als enige toegestane geloof accepteerden, door de christenen overgenomen.
Zeus en de auguren
Diegene die godinnen en aardse vrouwen verleidde en een menigte onwettige kinderen verwekte maar de sterren in die donkere dagen al of niet deed oplichten was de oppergod en hemelgod en heerser over de wind, de wolken, de regen en de donder, Zeus. Men meende dat hij zijn macht over deze natuurkrachten zowel voor verwoestende als voor heilzame doeleinden aanwendde. Door de Romeinen werd hij Jupiter genoemd dat in dichterlijk Nederlands vroeger ook naar voor werd gebracht als Jupijn .
In absolute zin werd Zeus niet als de opperste der goden beschouwd, maar wordt soms afgebeeld als iemand die zich laat bedriegen en zich moet voegen naar de wil van de Schikgodinnen en het Noodlot. De romeinse tegenhanger oppergod Jupiter trouwde met Juno, maar hij had talloze minnaressen, zowel lagere natuurgodinnen als menselijke vrouwen, bij wie hij vele halfgoden verwekte. Zo was bijvoorbeeld Achilles een nakomeling van Zeus en Thetis. Bij prinses Alkmene verwekte hij (Zeus) Herakles. Zijn Etruskische tegenhanger is Tinia.
Als hemelgod bezat Jupiter of Zeus twee voorname functies, enerzijds die van weergod en anderzijds die van donder- en bliksemgod (waarvoor hij het meest gekend is). Als weergod beheerste hij de wind en de storm, maar nog veel belangrijker was het feit dat hij ook de regen bracht.
In Italië was het immers geen luxe een god te hebben die voor regen kon zorgen en we merken dan ook dat in de epitheta van Jupiter verwijzingen naar regen en water zitten. In zijn functie als donder- en bliksemgod kon de eveneens soevereine god auspicia (voortekens) doorgeven aan de augures, die deze hemeltekenen interpreteerden.
De auguren (augurs of augures) of vogelwichelaar waren priesters in het oude Rome. Hun taak was het waarnemen van de auspicia (“auspiciën”): het bepalen van de wil der goden aan de hand van de vlucht van de vogels. Het Nederlandse woord voor auspiciën is vogelschouw (avis vogel, spicere zien). De vlucht van de vogels en de stand van de sterren waren aanschouwd als belangrijke tekenen die over de toekomstigge gebeurtenissen konden vertellen. Astrologen en magiërs volgden daarom de loop van de sterren en dachten dat deze ook de koningen konden aankondigen. Zo volgden drie astrologen (in de volksmond drie wijzen genoemd) de bijzondere tekenen voor die periode in 4 VGT, het jaar van de volkstelling, waar Jozef en Maria van de stam van David zich ook naar het telbureau begaven en tijdens hun tocht in Bethlehem overnachtten.
Wijzen en een kerststal
Mattheüs zijn verslag verteld over drie wijzen, magiërs of astrologen, die eerst vanuit het Oosten naar Jeruzalem reisden, niet naar Jezus’ geboortestad, Bethlehem. Tegen de tijd dat ze eindelijk Bethlehem bereikten, bevond „het kind” Jezus zich niet meer in een stal maar in een huis. (Mattheüs 2:1-11). De vertaling „wijzen” zou van een Grieks zelfstandig naamwoord komen dat oorspronkelijk betrekking had op Perzische priesters die deskundig waren op het gebied van de astrologie. In de oorspronkelijke Griekse tekst staat μαγοι (magoi) wat magiër betekend of duidt op hen die sterren bestudeerden (sterrenkundigen) of sterrenwichelaars, astronomen, die ook werkten als priesters of koninklijke raadgevers.
De opvatting dat de Messias in Bethlehem, de stad van David, geboren zou worden, was ook in het Oosten bekend.
Volgens de rooms Katholieke Encyclopedie die verder vermeld
Dat de magiërs de ster beschouwden als een teken van de geboorte van de Messias, zou verklaard kunnen worden door hun kennis van de profetie van Bileam:
Ik zie hem, maar niet in het heden, ik aanschouw hem, maar niet van nabij; een ster komt op uit Jakob, een scepter rijst op uit Israël. (Numeri 24: 17)
De Hebreeuwse God van Abraham had zijn volk duidelijk te kennen gegeven dat hij niet van magie hield. Zij moesten zich er van onthouden. (Jesaja 47:13-15; Deuteronomium 18:10-12). Vermoedelijk is het om die reden waarom de astrologen niet door een engel van God van Jezus’ geboorte in kennis werden gesteld, alhoewel voor iedereen in de wereld wel de aankondiging van de bijzondere gezondene van God in meerdere verslagen was gegeven. Ook na hun bezoek werden zij door goddelijke tussenkomst in een droom gewaarschuwd geen verslag uit te brengen aan de slechte koning Herodes, omdat deze Jezus wilde doden. Daarom „trokken zij langs een andere weg naar hun land terug”.
Matthew 2:11-16 P.nl Ze gingen het huis binnen en zagen de jongen met zijn moeder Maryam. Ze vielen op de knieën4 en aanbaden hem en openden hun schatten en deden hem schenkingen: goud, mirre en wierook. (12) Maar er werd hun in een droom getoond dat ze niet terug moesten keren naar Herodes, dus gingen ze langs een andere weg naar hun land. (13) Toen ze waren vertrokken, zie, de engel van JHWH verscheen in een droom aan Yawsef en zei: “Sta op, neem de jongen en zijn moeder en ontsnap naar Me?rén (Egypte) 5 en blijf daar tot ik met u spreek, want Herodes staat klaar het kind te zoeken om het te doden.” (14) Zo stond hij in de nacht op nam de jongen en zijn moeder en trok zich terug naar Me?rén (Egypte), (15) en hij bleef daar tot de dood van Herodes, zodat vervuld zou worden wat de JHWH had gesproken door de profeet die zei:
“Uit Me?rén6 heb ik mijn zoon geroepen.” (16) Toen Herodes zag dat de magúši de spot met hem hadden gedreven werd hij woedend en gaf opdracht en liet alle zonen van twee jaar en jonger in Bét-Lehem en haar omgeving doden, zoals hij had gehoord volgens de tijdsperiode van de magúši. (Mattheüs 2:11-16)
In vele landen kan men bij de kerstdagen een uitstalling zien van ezels, ossen en schapen in een stal rond het kindje Jezus. Zulk een uitbeelding werd maar pas in 1223 in Greccio (Italië) ingevoerd door Franciscus van Assisi, die een ‘levende’ kerststal liet maken. Het waren de franciscanen die het gebruik in kerken en gezinnen, van zulk een uitbeelding van Christus geboorte in een stal, bevorderden.
De bekende kerststal op het Sint Pietersplein voor de Sint-Pietersbasiliek in Rome is een idee van Paus Johannes Paulus II dat in 1982 ten uitvoer werd gebracht. Sinds 1999 komt de 25 meter hoge boom uit Badia en het mos van de berg Fumaiolo bij Verghereto, waar de Tiber begint.
Een van de meerdere kerststallen tijdens een kerstuitstalling in de Basiliek van Koekelberg, Brussel
In de bekende levensgrote kerststal in Nederland van de Sint-Janskathedraal in ‘s-Hertogenbosch wordt niet alleen de stal uitgebeeld, maar ook een groot deel van de omgeving, het veld waar de herders de goddelijke boodschap ontvangen en mensen die op weg zijn naar de stal, zodat het gehele tafereel de hele lengte van het gebouw in beslag neemt. Ook in andere landen kan men grotere uitstallingen vinden.
Belangrijkheid van de geboortedag
Opvallend is dat in de bijbel nergens duidelijk de dag van Jezus geboorte vermeld staat, terwijl de dagen van zijn instelling van het Nieuwe Verbond, zijn lijden en overlijden wel degelijk aangegeven zijn.
Indien die geboorte dag zo belangrijk is als velen beweren is het wel vreemd dat God niet voorzien heeft dat het duidelijk zou zijn op welke dag dat was en wanneer deze gevierd moet worden.
Vreemd is het nu dat, alhoewel uit burgerlijke Joodse en Romeinse geschriften van destijds blijkt dat de gebeurtenissen in oktober plaats vonden, de mensen die geboortedag maanden later vieren op de dag van de god van het licht. Dit komt door de oude gebruiken om tijdens de donkere dagen de hemelgoden te gedenken en eer te brengen aan Zeus, Saturnus en Janus.
Inti Raymi, het feest van de winterzonnewende en het begin van het jaar – Guaman Poma De Ayala – El Primer Nueva Corónica Y Buen Gobierno (1615)
De feestdag die de Romeinen rond de winterzonnewende hielden voor hun zonnegod Saturnus was de geboortedag van de onoverwinnelijke zonnegod die op 25 december gevierd werd en door de latere christenen als de geboortedag van de “Zon der gerechtigheid” werd ingevoerd nadat zij ook Jeshua’s naam veranderd hadden in ‘Issou‘ of ‘Heil Zeus‘ ter goedschikking van de Romeinen die hen enkel wilden sparen en hun diensten laten uitvoeren als zij akkoord gingen om de driegodheid van de Romeinen aan te nemen. De twee godheid of godheid met twee gezichten en de driegodheid werden aldus de ‘Drie eenheid’ in het christendom waar Zeus de rol toebedeeld kreeg van Jeshua en ons de huidige naam Jesus of Jezus bezorgde.
Elementen uit het vroeg-christelijk en heidens geloof komen samen op dit mozaïek uit de derde eeuw; Christus als zonnegod Helios of Sol Invictus
Maria in de loop der tijden werd bij het verloop van de Christenheid naar het christendom naast Jezus geplaatst als een moeder god en godin van de aarde.
In Rome is er doorlopend een cultus van de zon geweest, die nooit verstoten is geweest door Syrische goden. Men dacht dat de “onoverwinnelijke zon” of beter “onoverwonnen zon” vertegenwoordigt werd door de zonnegod Sol invictus die evengoed Sol Oriens, Sol Indiges of gewoon Sol werd genoemd. Voor de geestelijke leiders die ingaven op de wensen van Constantijn de Grote moest Jeshua nu als Jesus of Jezus die onoverwinnelijke lichtbron zijn. Van de 4de eeuw af ziet men dan ook in de kerken de verering van ‘dat’ licht. In de donkere dagen werden dan ook de kaarsen rondgedragen en als offergaven aangeboden aan de godheid Jezus.
11 december was de winterdag die oorspronkelijk voor Sol en Luna, die identiek is aan de Griekse Selene. Selene is ook bijna altijd verbonden met een Moedergodincultus die tot het mesolithicum en zelfs het paleolithicum teruggaat. In de loop van de millennia is de maangodin zeer verbleekt en zo goed als uitgedoofd maar de Rooms Katholieke Kerk bouwde verder aan de cultus van de ‘Moeder gods’ en verhoogde nog de verering van Maria, welke in de zuiderse landen van Europa nog zeer veelvuldig wordt uitgeoefend. De vrouwelijke godheden en verder overwegend mannelijke godheden, die meestal met de zon werden geassocieerd, konden op de goedkeuring van de allerhoogste God der goden rekenen.
Door het plaatsen van de viering voor Jezus geboorte op 25 december kon dit voor de leden van de Katholieke Kerk ook het hoogtepunt worden van de gangbare winterfeesten van de heidenen, die ingingen op 11 december en eindigden op 6 januari, waarbij zijn koninklijke heerschappij wordt herdacht. Maar zoals bij de Romeinse feesten is de hoognacht voor velen op de overgang van 24 naar 25 december die door de heidenen in de tempels werd gevierd en door de Katholieken in hun speciaal gebouwde diensthuizen of kerken.
Wat doen volgelingen van Jezus in deze tijd?
Kerststal op de Grote Markt van Leuven
Als wij naar de kerstgebruiken zien merken wij dat er een overvloed van heidense gebruiken in geworteld zijn.
Als wij de achtergrond van de beschrijvingen van Jezus geboorte bekijken zien wij dat zij die tot christus Jezus willen komen geen prominentie of rijkdom hoeven bezitten noch te zoeken. In plaats daarvan moeten we net als Jozef, Maria en de herders God gehoorzamen en onze liefde voor hem bewijzen door geestelijke belangen boven stoffelijke zaken te stellen.
Het gaat in het leven niet om de stoffelijke dingen, maar om de geestelijke waarden. Jezus was niet naar de aarde gezonden om zijn eigen wil te volbrengen maar om Gods wil te verzekeren. de grootsheid in Jezus zit hem juist daarin dat hij als mens er in geslaagd is om volledig God Zijn Wil te doen en zijn eigen persoonlijkheid opzij te zetten om zich over te geven als loskoopoffer of zoenoffer tot de Allerhoogste God.
Willen wij door het leven gaan met een geloof voor God aanvaardbaar of geven wij de voorkeur er aan om door de mensen geliefd te worden en populair te zijn door met hun heidense gebruiken mee te doen?
Wij moeten beseffen dat redding enkel tot ons ter verwezenlijking kan komen door volharding en door een goede verhouding of relatie met Christus Jezus en tot zijn hemelse Vader, de enige Ware God, op te bouwen. dat zal niet lukken door te volharden in het uitvoeren van dingen waarover God zich negatief heeft uitgesproken.
Ook al mag Kerstmis als
„de vrolijkste en drukste tijd van het jaar voor miljoenen christenen en veel niet-christenen overal ter wereld”
aanschouwd worden moeten zij die zich een volgeling van Christus of ‘Christen’ willen noemen goed beseffen dat het niet die wereldse en heidense feesten zijn die wij moeten vieren. Jezus’ geboorte mag dan wel opmerkelijk zijn, indien God die gebeurtenis als een belangrijkheid zou aanschouwen had Hij daar ook wel nadruk op gelegd en zou Hij er ook meer gegevens over gegeven hebben, zoals de juiste datum.
Met het besef dat Jezus zijn eerste volgelingen ook veel meer waarde hechtten aan wat hun leermeester deed en wat hij hen leerde was het beslist niet Gods bedoeling dat Christus’ geboorte zijn leven als volwassen man zou gaan overschaduwen. Toch heeft Kerstmis ervoor gezorgd dat de persoon van Christus is overschaduwd door een mengelmoes van legenden en folklore.
Ook moeten wij terug denken aan de dagen dat Jezus zich ergerde aan hen die zich aan de joods religieuze feesten financieel beter wensten te maken.
John 2:13-16 P.nl En het Pesach van de Yihúdi’s naderde en Yešúa ging op naar YÚrišlem. (14) En hij vond in de tempel diegenen die runderen, schapen en duiven verkochten en de geldwisselaars die [daar] zaten. (15) Toen maakte hij een zweep van touw en dreef hen allen en zelfs de schapen en runderen en geldwisselaars uit de tempel. En hij verstrooide5 hun wisselgeld en gooide hun tafels omver. (16) En tegen de degenen die duiven verkochten zei hij: “Haal ze weg en voer geen handel in het huis van mijn Vader!” (Johannes 2:13-16)
Daaruit en uit nog enkele andere voorvallen blijkt dat Jezus het vermengen van commercie en religie niet goedkeurde.
Apollo als zonnegod. Beeld voor een kerstman die door de lucht zweeft met zijn slede volgeladen met geschenken.
Ook kunnen wij vaststellen dat bepaalde heidense volken, zoals de Romeinen, Grieken en Azteken vieringen organiseerden voor de kering van de seizoenen en zonnestand. Met overdadige feestmaaltijden en het geven van geschenken en veel lawaai wensten zij mensen onder elkaar met de goden verzoenen. De kerkelijke autoriteiten wensten zich niet onpopulair voor te doen en hopten door het opnemen van de heidense gebruiken in hun rituelen de mensen ook naar hun kerken te lokken. Ze ’kerstenden’ deze winterfeesten door het de geboorte van Jezus te noemen in plaats van de geboorte van de zon.
Wij moeten God Zijn Woorden ter harte nemen en opvolgen wat Hij de mensheid geboden heeft te doen. Er zijn genoeg redenen om over te gaan tot het lezen van de Heilige Schrift. In de Bijbel kunnen wij vinden wat wij horen te doen en waar wij best ons van af houden. In dat Boek der boeken kunnen wij ook te weten komen welke feesten wij als volgelingen van Jezus en aanbidders van de Enige Ware God moeten houden.
In deze donkere dagen is het misschien niet slecht om eens op onderzoek te gaan naar wat de Bijbel zegt hoe wij ons horen te gedragen en wat wij moeten doen om God het best te behagen.
+
Voorgaande
Gelukszoeker
In de supermarkt kan je (g)een hoop kopen
++
Aanvullende lectuur
- Op zoek naar het kostbaarste kerstgeschenk
- Schepping geschenk van God
- Het grootste geschenk ons gegeven
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
- Met het geschenk van Jezus komt een geweldige verantwoordelijkheid
- Lijden goegemaakt door Jezus’ loskoopoffer voor zonde
- De Wet van de Liefde, basis van alle instructies
- Een geschenk van 86.400 seconden
- Reeds meer gekregen dan ik verdien
- Azteekse en Romeinse tradities die ons nog steeds beïnvloeden
- Kerstboomversiering en vruchtbaarheidsritus
- Sjoerd Kuyper over Zwarte Piet en het Sinterklaasjournaal (column)
- Toewijding van ons
+++
Verder op het net rond Kerstmis
- Krans door het jaar heen #2 met kerst
- Definitiedinsdag kerstspecial: Remdier
- GML #4: Sinterkerst, marshmallows en Scrabble
- De Friezen zijn er klaar voor
- Mijn kerstmis
- Kerst met een glimlach
- Fijne kerstplaatjes
- kerstkaarten!
- DIY: superhysterische glitterkerstkrans
- Kerst en Nieuw jaar in India
- Kinderverhaal: Kerstontbijt
- De gehele wapenrusting van God (2015/12/15) African American Christmas?
- It’s beginning to look alot like christmas
- Tweede Kerstdag.
- Over grotten, feest en tandengeklapper
- Deutschunterricht: Weihnachtsteller
- My Christmas Wishlist 2015
- Kerst spirit
- Christmas
- The origin of…Christmas
- Merry Christmas everyone
+++
alsowritten
Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten
belgischebroedersinchristus
Bijbelvorsers
Christadelphians
Guestspeaker
Immanuel Verbondskind
jeshuaist
Vragensteller - Inquirer
lizaborstlap
Marcus Ampe
Success Inspirers' World
obligingworldviewer
Fan of Pequeña Sudamérica
Relating to God
From guestwriters 