NU.nl meldt “Bijna 30 procent van de ondervraagden zegt minstens een keer in de voorgaande twaalf maanden te zijn lastiggevallen, maar slechts één op de vijf van hen stapte naar de politie. 34 procent vermijdt een bezoek aan de synagoge en joodse evenementen uit vrees voor de veiligheid. Antisemitisme is volgens 89 procent van de ruim zestienduizend ondervraagde Joodse EU-burgers het meest problematisch op de sociale media”.
Maggie De Block heeft de dagelijkse quota van maximaal 50 asielaanvragers per dag opnieuw opgetrokken tot 200 per dag en op 5 december 2018, verstrengde het Commissariaat-generaal voor de Vluchtelingen en Staatlozen (CGVS) het beleid rond asielaanvragen van Palestijnen uit de Gazastrook. Veel heisa was daar toen niet over. Voortaan zouden Palestijnse asielzoekers uit Gaza niet meer standaard worden erkend als vluchteling, zo leerde een bericht op de website van het CGVS.
In 2018 alleen al waren er tot dusver meer dan 1.900 aanvragen (tot eind oktober) waardoor het de tweede grootste groep asielzoekers dat jaar, na de Syriërs was, maar men mag niet nalaten te weten dat er heel wat meer binnen komen die helemaal geen asielaanvraag doen maar in de anonimiteit verdwijnen.
Volgens ons is het geen droom van Bart De Wever die denkt dat door Palestijnen momenteel een smokkelroute opgezet is richting België. Hij beweert ook dat asielzoekers op het vliegtuig worden gezet naar Zuid-Amerika welke van daaruit naar België vliegen.
“We gaan nu richting 200 aanvragen per dag, voornamelijk van mensen uit de Gazastrook“,
aldus de N-VA-voorzitter.
“En dat zijn geen oorlogsvluchtelingen, dit is pure mensensmokkel. En die mensen krijg je ook niet buiten. Want Israël neemt hen niet terug.”
Klaarblijkelijk hebben de Gazanen een uitweg gevonden om hun land te verlaten en loopt die weg blijkbaar direct naar België. volgens on is het voor hen ook niet moeilijk om via Cairo naar Istanboel of via Spanje naar Brussel te vliegen, of eventueel over de weg naar België te rijden. 3.675 Staatloze Syrische (Palestijnse) vluchtelingen konden in amper twee jaar tijd hier in België asiel krijgen.
Nochthans genieten de Palestijnen in Gaza en de Westbank van het UNRWA-statuut, dat hen recht geeft op gratis gezondsheidszorg, onderwijs en bijstand. Betreft dat UNRWA-statuut kan men zich afvragen of de Belgische belastingbetaler dan geen twee keer voor deze ‘vluchtelingen’ betaald: een eerste keer via de UNRWA en een tweede keer via asiel, opvang en integratie.
Ondertussen valt het op dat bij de Belgische bevolking er een aangroeiende groep is die vind dat de Joden een probleem zijn. Grotendeels zijn het voor het ogenblik herkenbare chassidische Joden die van Jodenhaat, verbaal én fysiek, het slachtoffer zijn, alhoewel sommige van onze lezen ook al last mochten ondervinden. Voor Joden die Jeshua erkennen als de Messias lijkt het nog moeilijker te zijn daar zij tussen twee of drie vuren geraken te zitten, namelijk de Christenen, Joden en Moslims. Wat opvalt bij de Joden die in België en Noord Frankrijk wonen is dat er een consensus heerst waarbij er wordt verkozen in de anonimiteit te leven om zo problemen te vermijden. Bij sommigen lijkt het wel of zij een soort schaamtegevoel hebben. Vooral bij Jeshuaisten of kinderen die zich helemaal schuldig voelen omdat hun ouders door christenen beschermd zijn geworden tijdens de tweede wereldoorlog en dat zij hun redding aan die mensen te danken hebben. Door hun keuze om terug naar het Jodendom te gaan voelen sommigen dat ook aan als een vorm van verraad, wat hen een groot schuldgevoel bezorgd, dit vooral als hun ouders overgegaan waren naar het Katholiek geloof en zij nu terug naar het geloof van hun voorouders gaan maar dan met de verandering dat zij Jeshua als Messias aanschouwen. De meerderheid van de zogenaamde Christenen is niet echt met hun geloof bezig maar ziet Joden en Moslims wel als een hindernis voor hun cultuur, terwijl de Joden zich helemaal niet opdringen aan andere gemeenschappen. Alsook moet het gezegd worden dat het van de Moslims de fanatikelingen zijn die zo erg opvallen in de cultuur van onze Westerse beschaving en de indruk willen geven dat wij moeten terugkeren naar oude tijden.
Het valt op in de Joodse gemeenschap dat velen ook niet willen/durven praten over de moeilijkheden of antisemitisme dat ze tegen komen. zij vinden ook dat sinds 2017 het antisemitisme in Europa wel de normaalste zaak van de wereld lijkt geworden te zijn. Bas Belder spreker van de “Stichting Herleving gebed voor Israël” en lid van het Europees Parlement, hoorde dit een gepensioneerd medicus van Joodse origine nog zeggen. ook de Duitse cognitieve wetenschapper en professor aan de Technische Universiteit, Monika Schwarz-Friesel wees al in 2016 op dit fenomeen. Haar onderzoek richt zich op de interactie van taal, cognitie en emotie, cognitieve semantiek en metaforen, evenals verbale uitingen van hedendaags antisemitisme.
Sinds die jaren zijn er verscheidene mensen ook bezig om anderen te doen geloven dat Joden helemaal geen recht hebben op bepaalde ‘heilige plaatsen’.
Wij moeten beseffen dat het niet zomaar een sinister spook van antisemitisme is dat zweeft boven de West-Europese gronden en wateren. En die wateren leken in Antwerpen helemaal niet zo zuiver te zijn, zoals blijkt uit recenter onderzoek omtrent de houding van het Antwerps stadsbestuur in de Tweede Wereldoorlog tegenover de Joodse gemeenschap.
De Nederlandse journalist Hans Knoop (75), kind van ondergedoken ouders, schrikt er niet van dat het antisemitisme in heel Europa is toegenomen.
“Het komt nu van drie kanten tegelijk: van extreemrechts, van extreemlinks en van een groot deel van de in Europa almaar groeiende moslimpopulatie.”
zegt hij.
een Joodse Antwerpenaar meldt
Onlangs kreeg onze tienerzoon een vuist in het gezicht. Omdat hij een jood is.”
Pijnlijke woorden van Antwerpse joods-orthodoxe ouders, die de cijfers over toenemend antisemitisme in ons land al even pijnlijk illustreren.
Unia, het Interfederaal Gelijkekansencentrum, voorheen Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding (opgericht in 1993), kreeg in 2018 bijna dubbel zoveel meldingen van antisemitisme als het jaar daarvoor. Van het Forum der Joodse Organisaties tot het Centraal Israëlitisch Consistorie van België komen wij te weten dat er heel wat meer dan de 101 klachten bij Unia zijn.
Het vrome gezin van vastgoedmakelaar Jacob* (37) en zijn vrouw Miriam* (36) wil de stilte wel doorbreken.
“Omdat we ons hier niet meer veilig voelen”,
schetst Miriam in onberispelijk Nederlands. Ze wonen aan de Belgiëlei in het hart van de Antwerpse joodse wijk en zijn gezegend met zeven kinderen – de jongste is 3, de oudste 15. Hun moeder spreekt hen de ene keer aan in het Jiddisch, dan weer in het Engels.
“Mijn man is in Londen geboren, zestien jaar geleden kwam hij naar Antwerpen. Ik ben hier geboren, ook al onze kinderen zagen hier het levenslicht. We hebben ons altijd veilig gewaand. Maar sinds een paar jaar is de sfeer aan het veranderen, verharden.”
Jacob:
“Ik werk veel samen met niet-joden en word bijna dagelijks gebrandmerkt als ‘vuile jood’.
Veelal door jongeren, zowel moslims als blanke Belgen. Ik ben er intussen immuun voor geworden. Idem voor de kwetsende opmerkingen over de zwarte kleren die we dragen. Veel zakelijke gesprekken eindigen tegenwoordig ook met de schertsende insinuatie dat ik er ‘wel elke penny zal willen uitknijpen’. Want, dat dat toch ‘the jewish system’ is. Als ik dan niet begrijpend kijk, wordt er smalend gelachen.”
“De woorden ‘vuile jood’ gebruiken ze de laatste tijd enorm veel, ja”,
beaamt Miriam.
“Ik ben het gewend, dat ze ons zo noemen. Ik schrik er niet meer van. Wanneer ik het hoor, loop ik haastig door en kan ik alleen maar denken aan hoe onveilig ik me waan in mijn eigen stad, in mijn eigen straat. Vroeger hoorde ik dat hier zelden. Vorige week was mijn broer uit Israël hier op bezoek. Hij stapte in onze straat uit de auto, een passant riep vanuit het niets ‘vuile jood’ naar hem. Mijn broer was sprakeloos.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}
Indien een gemeenschap dat toelaatbaar acht of om zo maar te aanvaarden acht is er wel degelijk iets grondig mis. De laatste twee jaar is het zelfs niet bij woordelijk geweld gebleven.
“Maar waar je niét immuun voor wordt, is wanneer ze je kinderen attaqueren”,
vervolgt Jacob. Hij doelt op een fysieke aanval tegen zijn oudste zoon van vijftien, een schriel ventje met pijpenkrulletjes.
“Het gebeurde twee weken geleden om halfacht ’s avonds, toen hij met twee vrienden te voet onderweg was naar huis na de Thora-les op school. Op het kruispunt van de Plantin en Moretuslei met de Simonsstraat, hier vlakbij, stonden ze voor het rode licht te wachten, toen een voorbijrijdende fietser hen ineens toeriep dat ze te ver op fietspad stonden en daar weg moesten. De fietser reed zo’n twintig meter verder en keerde dan terug om mijn zoon, die inmiddels met zijn vrienden op het voetpad was gaan staan, met zijn volle vuist in het gezicht te slaan.”
“Kijk eens goed naar die jongen”,
zegt Jacob.
“Hij is de tengerste van de hoop, hij zou nog niet weten hoe hij een vlieg kwaad zou moeten doen. Tuurlijk was dit een antisemitische daad. Het volstond niet voor die fietser om die tieners in een emotionele opwelling toe te schreeuwen. Neen, hij keerde doelbewust terug, dus nadat hij had nagedacht over wat hij ging doen: een onschuldig, joods kind in het gezicht boksen.”
“Mijn zoon kon van de shock geen woord uitbrengen toen hij thuiskwam”,
gaat zijn moeder verder.
“Hij was getraumatiseerd, kon de eerste uren alleen maar huilen. Later op de avond zei hij:
‘Ik kan niet geloven dat je hier, zo vlak bij huis, geslagen wordt om wie je bent.’
Wat kon ik hem zeggen?
‘Dat is wat hier vandaag gebeurt.’
Uit de CT-scan bleek dat hij niets gebroken had, maar hij had een lichte hersenschudding en is een week niet naar school kunnen gaan omdat hij te duizelig was. Hij is bij momenten nog draaierig, alsof hij moet overgeven. Je ziet de sporen rond zijn neus nog. Het ergste is: hij is banger geworden. Durft ’s avonds in het donker niet meer alleen de straat op. En dat voor een jongen van bijna zestien. Dit was geen mep meer, hé. Dit was een vuist. En gewoon, omdat hij als jood iets te ver op het fietspad had gestaan.” {“Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”}
Meerderen van ons kunnen de verhalen van onze grootouders en ouders nog goed herinneren. Die verhalen lijken soms hun copy-cat in deze maatschappij te krijgen.
Jacobs grootmoeder, die in Londen woont, ervaart het net zo. Zij ziet gelijkenissen met hoe het er in Hongarije in de jaren dertig aan toeging. En nee, gelukkig is het hier Parijs nog niet. Gelukkig vertaalt jodenhaat zich hier niet in vandalisme zoals daar. Maar it’s boiling up, hier. Het is een kwestie van tijd, denk ik.”
zegt Miriam.
Na meer dan een halve eeuw berichtgeving over het Israëlisch- Palestijns conflict en deelname aan honderden discussies en fora over dit onderwerp is de in België wonende Nederlandse Joodse journalist en oud-correspondent in Israël van De Telegraaf, AVRO en de VRT, Hans Knoop, al heel wat gewend. Hij vindt dat men ook op het Israëlisch beleid vis à vis de Palestijnen kritiek mag hebben. Trouwens moeten mensen beseffen dat niet alle Joden akkoord gaan met wat de Joodse regering in Israël uitspookt. Dat Jean- Marie Dedecker hierover van mening verschilt, zoals eveneens anderen daarover een andere mening mogen hebben zou hem misschien geen antisemiet maken, maar …
Ik kan slechts herhalen dat Dedecker zich in tal van statements onvervalst antisemitisch heeft uitgedrukt en zich er dan ook niet over kan beklagen voor antisemiet te worden gehouden.
zegt Hans Knoop. Ook voor ons kwamen bepaalde uitlatingen op de televisie niet bepaald Joods-vriendelijk over. Knoops gaat verder
Hij is – zo schrijft hij- tweemaal in Auschwitz geweest met zijn kleinkinderen. Dat siert hem, maar hij heeft verzuimd zijn kleinkinderen duidelijk te maken dat Hamas, Hezbollah en Iran een nieuwe genocide op Joden propageren en Israël daarom hard (en misschien soms naar zijn oordeel té hard) moet optreden.
Met Hamas heeft Dedecker echter minder problemen dan met Israël. Dat is zelfs met honderd bezoeken aan Auschwitz niet te accepteren of te vergoelijken. Dedecker zou er verstandig aan doen ruiterlijk afstand te nemen van zijn vroegere antisemitische taalgebruik. Misschien heeft hij het inderdaad anders bedoeld, maar wat hij over Israël en Joden zoal heeft opgemerkt rechtvaardigt en leidt tot de verdenking c.q. beschuldiging van antisemitisme. Als dat – naar zijn mening – onterecht is zou hij die statements publiekelijk moeten herroepen. Als mede- judoka en zwarte band zou ik voor de voormalige judocoach dan een diepe buiging maken! {Hans Knoop niet onder de indruk van uitspraken Dedecker}
In 2015 zei Knoop al
“In de ziel van Dedecker kan ik niet kijken, maar lezen en luisteren kan ik wel. Als hij geen antisemiet is heeft hij alleen zichzelf te verwijten dat hij er voor wordt aangezien”. {Hans Knoop ontmaskert Jean-Marie Dedecker als ordinaire “antisemiet”}
Meer dan eens hoorden wij Dedecker beweren dat in de Sovjet Unie de Joden zelf de oorzaak waren van de problemen en meerdere kampen. Voor Dedecker waren het Joden zelf die hielpen om andere Joden op te sluiten en daarom zelf verantwoordelijk moeten gesteld worden voor de vele miljoenen doden.
Heden horen wij terug leuzen scanderen die men ook op documentaires kan horen van de jaren dertig van vorige eeuw. Ook de karnavalspoppen in Aalst leken sterk op karnavalspoppen van in de voor-oorlogse periode. Wij kunnen niet zeggen dat er veel tegen zulke uitspattingen gedaan wordt. Ook willen velen het bagatelliseren en afdoen dat het maar om te lachen is en dat men tegen een stootje moet kunnen. Wij vinden eerder dat wij tegen een realiteit moeten aan zien waarbij men niet voor terugschrikt het anti-Israëlische sentiment – het stiekeme neefje van het antisemitisme – in Europese mainstream door Europese politici, intellectuelen en media te omarmen, aan te moedigen alsook makkelijker te maken of zo maar te aanvaarde te maken.
De Europese gemeenschap moet zich ernstig zorgen maken over een terugkerend fenomeen, dat een gevaarlijke situatie kan scheppen waarbij wij wel in een jaren dertig patroon verzeild geraken.
De waarschuwing van de geschiedenis is donderend en onmiskenbaar: de trends in de pre-WWII in Groot-Brittannië, Amerika en Europa tonen aan dat antisemitisme een barometer van de crisis is! {Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn}
+
Lees ook
- Rabbijn Van de Kamp: Kloof tussen joden en christenen blijft
- Veroverende geloofsgroep
- Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
- Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
- Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
- Niet zomaar een sinister spook van antisemitisme
- Door probleem niet te durven benoemen oorzaak nooit aanpakken
- Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
- Opnieuw ca. 500 ‘Palestijnen’ vroegen en kregen asiel in België de eerste maand van 2019
- Melanie Phillips: Antisemitisme ontketent in het Westen; hoe is het zo uit de hand kunnen lopen?
- Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
- De zoveelste grafschennis op een rij in Frankrijk
- Ik dacht echt dat antisemitisme voorbij was maar ik was verkeerd
- Antisemitisme: waarom u gealarmeerd zou moeten zijn
- Het hardnekkige en onverwoestbare Europese Antisemitisme 2.0
++
Aansluitend
- Websites Pius X genootschap verspreiden antisemitische propaganda
- Vlaams Palestina Komitee reageert op pausbezoek
- Kritiek op Israël niet gelijkstellen met antisemitisme
- Evangelisatie en open karakter
- Wereld herdenkt Auschwitz met overlevenden
+++
Verder ook
- De Russische revolutie, bruut genomen
- De wrange wortels van het linkse antisemitisme
-
- ‘Dat Jean-Marie Dedecker voor antisemiet wordt gehouden, dankt hij uitsluitend aan zichzelf’
- “Onze zoon van 15, een tenger ventje, kreeg een vuistslag in zijn gezicht. Omdat hij jood is”
-
- Antizionisme is wel antisemitisme
- Jaarverslag 2018
-
-
- Oproep manifestatie bij landelijk bureau GroenLinks door Christenen voor Israel
- Zionisme en anti-semitisme gaan hand in hand
-
Demo Samen tegen antisemitisme
- GroenLinks zet vernietiging Israël op de agenda
- Van woorden naar daden
- Artikel: Het antisemitisme-frame als deel van de cultuuroorlog tussen links en rechts
-
- Labour splijt door eigen geïnstitutionaliseerde antisemitisme
- Groot Brittannië: Zeven Labour partijleden stappen op
- Antisemitisme in het Witte Huis
- I truly thought that anti-Semitism was over… I was wrong, says Stephen Pollard
- Indonesia’s Jews: Small Jewish community faces growing hostility
+
alsowritten
Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten
belgischebroedersinchristus
Bijbelvorsers
Christadelphians
Guestspeaker
Immanuel Verbondskind
jeshuaist
Vragensteller - Inquirer
lizaborstlap
Marcus Ampe
Success Inspirers' World
obligingworldviewer
Fan of Pequeña Sudamérica
Relating to God
From guestwriters 