Geef een ondersteuning aan de medewerkers van AZG

De dag van de kus is al 21 dagen voorbij, maar er zijn heel wat mensen die nog een knuffel of een dikke zoen verdienen.

Uit Uw dankbaarheid aan het verzorgingspersoneel op het terrein

Ik toon mijn dankbaarheid 😘

💗 Doe mee aan dit initiatief en schrijf een bericht van steun, een getuigenis of een eenvoudig dankwoordje. Elke boodschap telt en zal worden doorgegeven aan de teams.

Alexis, Nathalie, Abdulrahman, Katharina en 44.102 andere AZG-medewerkers werken elke dag op het terrein om mensen in nood te helpen.

Of het nu gaat om het bieden van medische hulp in conflictgebieden, het coördineren van het werk van teams ter plaatse of het zorgen voor de levering van medische en logistieke apparatuur, onze medewerkers staan elke dag voor grote uitdagingen.

Hun altruïsme en toewijding kennen geen grenzen, religie of cultuur. Elke dag worden hun acties gedreven door de diepe overtuiging dat elk leven telt en bescherming en steun verdient.

Ook al mag de Internationale Dag van de Kus al voorbij zijn, beseffen wij dat die vele verzorgers zich dagelijks inzetten onder soms zeer moeilijke omstandigheden. Daarom willen we onze dankbaarheid tonen aan onze collega’s op het terrein.

Ik stuur een bericht 💌

Al of niet met terroristen onderhandelen

Twintig jaar hebben de Verenigde Staten van Amerika met Canada, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, België en Nederland geprobeerd orde op zaken te stellen in Afghanistan en de Taliban hun macht klein te krijgen. Dat laatste hebben zij vast en zeker niet kunnen doen. Ook hebben zij geen blijvende goede oplossing voor het land kunnen brengen.

Eens dat zij aangaven dat ze gingen terugtrekken heeft de Taliban een zeer opmerkelijke opmars kunnen maken en lijkt het wel of die 20 jaar oorlog niets hebben uitgehaald.

Toen Amerika werd opgeschrikt door anarchistische terreur in het begin van de 20ste eeuw gaf president Theodore Roosevelt (1901-1909) al aan dat er niet viel te onderhandelen met terroristen. In het begin van de 21ste eeuw blijft dat nog steeds een hekel punt. Men kan zich afvragen of men nu met de Afghaanse Taliban rond de onderhandelingstafel moet gaan zitten of niet.

20 jaar geleden had Amerika al een poging ondernomen om de uitlevering van Osama Bin Laden te krijgen. Mits zij die persoon niet op een blaadje kregen gepresenteerd zijn ze dan maar Afghanistan binnen gevallen met het gekende gevolg van 20 jaar bloed, zweet en tranen.

Het is een gekend feit dat meestal heel veel bloedvergieten vooraf gaat tot beide partijen in een conflict toch besluiten om bij elkaar te komen om te overleggen om er een einde aan te maken. Men moet zich er bewust van zijn dat een conflict niet kan eindigen zonder praten en bereidwilligheid to overleg.

Terroristen zullen bij aanvang misschien het onmogelijke vragen, maar ook zij beseffen maar al te goed dat beide partijen water bij hun wijn zullen moeten doen.

Ook al willen de Taliban in Afghanistan ook niets minder dan totale controle, beseffen zij maar al te goed dat zij voor bepaalde zaken, zoals de invoer van graan en andere levensmiddelen, zij de hulp van het Westen zullen nodig hebben. Of ze uiteindelijk bereid zullen zijn om de macht met anderen te delen is andere koek, vooral nu ze de hete adem in hun nek voelen van IS-K die vindt dat zij veel te zachtaardig zijn.

Doorheen de jaren zijn er heel wat splintergroepen bij Al Qaeda of Daesh ontstaan. Onderling bakkeleien ze ook en gaan zelfs zo ver dat ze tegen elkaar beginnen te vechten.

De klappen die het Westen dacht aan te brengen hebben die groepen niet verzwakt, maar integendeel hebben ze regelmatig eerder tot versterking van hun acties gezorgd. Dat geweld de aanhang van de terroristische bewegingen niet stopt, zelfs als de beweging militaire klappen krijgt, zoals bij de IRA en de ETA gebeurde, dan zal deze zich niet zo maar gewonnen geven en nog minder zal ze uit te roeien zijn. Dit geldt voor alle verzetsbewegingen wereldwijd.

Er was een tijd dat Amerika maar al te graag wapens voorzag aan ISIS, vooraleer het werd bestempeld als het ergste “Kwaad”. Ook de Taliban is lange tijd voorgesteld als een wreedaardige beweging die zeker moest uitgeschakeld worden. Maar nu de Amerikaanse troepen wegtrokken uit Afghanistan zagen die Amerikanen er niets op tegen om heel veel leger materiaal daar achter te laten zodat het makkelijk in de Taliban strijders hun handen kon vallen. Op televisiebeelden zagen wij dan ook heel wat Talibanstrijders met zowel Amerikaanse, Belgische en Russische wapens in de lucht zwaaien en schieten.

Na de evacuatie uit Afghanistan zijn er nog heel wat mensen achter gebleven die voor de geallieerden hebben gewerkt, maar ook heel wat Broeders en zusters in Christus, die door hun keuze van geloof al daarvoor in een moeilijke positie zaten. In de geloofsgemeenschap van de Christadelphians  wordt er nu daarom overleg gepleegd met verscheidene parlementsleden en organisaties om een waardige oplossing te zoeken om die niet-trinitarische Christenen toch wat meer veiligheid en zekerheid van leven te geven. Hierbij kan het wel zo ver komen dat men met de Taliban zal moeten overleggen om deze mensen naar het Westen te laten overvliegen.

Ook de verschillende hulpverleners, zoals het Rode Kruis, Artsen Zonder Grenzen en medisch personeel van de Christadelphians zullen met de Taliban moeten overwegen hoe zij toch de nodige medische zorgen aan de Afghaanse bevolking zullen kunnen geven. Hetzelfde betreft het onderwijs, al zijn onze medebroeders daar helemaal niet gerust in. Vooral voor vrouwen zal men zwaar moeten overleggen om die ook een toekomst te geven, maar ook om de Taliban er van te overtuigen dat de gemeenschap die vrouwen in verscheidene posten zal nodig hebben. Als men bedrijven wil draaiende houden of voldoende productie wil laten opbrengen voor het land zullen vrouwelijke handen onontbeerlijk zijn. Zulke onderwerpen zullen dan ook de komende weken of maanden op de tafel van de bewindvoerders (lees Taliban) moeten komen liggen.

+

Voorgaand

Waarom doen we niets aan de oorzaak?

De haat van IS voor Christenen

De ellendigste tendens van 2020

Medische zorg in de Afghaanse frontlinie draaiende houden

Artsen zonder Grenzen in Afghanistan tijdens deze turbulente dagen

Een leven terug onder taliban

Niet “de Moslims” maar de fundamentalisten zijn een probleem

UNHCR maakt zich zorgen over de humanitaire behoeften van de Afghaanse bevolking

The Fall of Kabul: The Return of the Taliban

The outlook for Afghanistan looks grim

++

Aanvullend

1. Overzicht voor het jaar 2015 #1 Dreiging en angst
2. Wanhoop in Afghanistan en Opvang in West Europa
3. Gedachten en gebeden bij de Afghaanse burgers
4. De laatste dagen voor broeders en zusters in Afghanistan
5. How the Taliban Began – Afghanistan 1994-97 – John Simpson’s Journal (and how different are they now, really?)
6. Afghanistan – ‘An Anatomy of Reporting’; Twenty-Five Years On: 1996-2021.
7. ISIS on the rise again as US troops are sent home

Artsen zonder Grenzen in Afghanistan tijdens deze turbulente dagen

Wat is de situatie in de projecten van Artsen zonder Grenzen tijdens deze turbulente dagen?

Het is deze dagen niet weg te slaan uit het nieuws: zondag is ook de Afghaanse hoofdstad Kaboel onder controle gekomen van de Taliban. Aan de wekenlange gevechten in de grote steden is nu een einde gekomen, maar ze hebben wel een zware tol geëist van de Afghaanse bevolking.
Voor, tijdens en na de gevechten werkten teams van AZG in vijf projecten in het land keihard om de gewonden mee op te vangen en tegelijkertijd hun reguliere zorg zo goed mogelijk draaiende te houden.

De teams van AZG blijven werken in Afghanistan. Belangrijk, want het gezondheidszorgsysteem staat momenteel onder zware druk. Veel ziekenhuizen en zorgcentra zijn gesloten, er zijn maar weinig plekken waar patiënten nog terecht kunnen. Dat ze hun activiteiten vandaag en morgen kunnen voortzetten, is dus essentieel.

 

AZG bieden je een overzicht van hun werk in Herat, Kandahar, Kunduz, Lashkar Gah en Khost tijdens deze turbulente dagen.

De laatste updates uit de ASG projecten in Afghanistan
Hoe komt het dat Artsen Zonder Grenzen in Afghanistan kan blijvne werken?

De AZG teams hebben doorheen de jaren gewerkt in verschillende en steeds wisselende politieke regimes. Eén ding houden ze steeds voor ogen:

hoe kunnen we de getroffen bevolking blijven helpen?

Aan de frontlinie is dat niet altijd zo evident.

Ook in Afghanistan blijft hun aanpak in conflictgebieden onveranderd:

we gaan uitsluitend aan de slag als alle partijen in het conflict daar uitdrukkelijk mee akkoord gaan. Voor Afghanistan betekent dat dus dat we steeds rond de tafel hebben gezeten met Amerikaanse troepen, het Afghaanse leger, lokale milities – en ja, ook de Taliban.

Dit is exáct waarom we onpartijdig en neutraal zijn. De enige kant die we kiezen in een conflict is die van de patiënt, van de bevolking, aan beide kanten van de frontlinie.

Net daarom is het belangrijk dat we elk vorm van overheidsgeld weigeren. We kiezen zelf waar we werken – onafhankelijk en gebaseerd op onze evaluatie van de noden. Enkel zo kunnen we onze zorg blijven garanderen voor patiënten die dat het hardste nodig hebben.

Medische zorg in de Afghaanse frontlinie draaiende houden

Zoals je ongetwijfeld hebt gevolgd, laaien de gevechten tussen de Afghaanse strijdkrachten en de Taliban hevig op. Vooral in de provinciehoofdsteden neemt het aantal doden en gewonden met de dag toe. Mensen raken op grote schaal ontheemd, de medische zorg staat onder druk.

Ziekenhuizen aan de frontlinie

Verschillende ziekenhuizen en gezondheidscentra waar AZG werken, liggen intussen aan de frontlinie. Ze houden hun zorg zo goed mogelijk draaiende en passen zich constant aan:

• In Lashkar Gah ondersteunt het team van Artsen Zonder Grenzen het Boost-ziekenhuis, met oa. medische, verloskundige en chirurgische noodgevallen. Hoewel raket- en luchtaanvallen zeer dichtbij komen, heeft het personeel tot nu toe alle afdelingen van het ziekenhuis draaiende kunnen houden.
• In Kunduz heeft AZG de kantoorruimtes omgebouwd tot een trauma-unit. In de eerste week van augustus konden er zo 127 gewonden gestabiliseerd worden.

Hulp aan ontheemden

Honderdduizenden mensen zijn intussen voor het geweld op de vlucht. Sommigen hebben veiligheid gezocht in informele nederzettingen met weinig toegang tot basisvoorzieningen zoals voedsel, onderdak en medische zorg.

• • In juli opende AZG een kleine polikliniek voor ontheemde vrouwen en kinderen in Sar Dawra, net buiten Kunduz.
  •  In Kandahar heeft AZG een tijdelijke kliniek opgezet voor medische verzorging van kinderen jonger dan vijf in het ontheemdenkamp Haji.

In en rond de stad Kunduz wordt hevig gevochten. Voor de vele mensen op de vlucht, richtte AZG een tijdelijke kliniek op. Maar liefst 3.400 medische consulten voerden ze uit in de eerste 12 dagen. © Prue Coakley , 10 juli 2021

Vindt >De laatste update uit Afghanistan<

Beesten of mensen

Vervolg van: Verwerpelijk migratiebeleid in de Europese Unie

Men kan zich afvragen waarom de Europese Gemeenschap niet meer werk maakt van dit prangende vluchtelingen probleem.

“We voelen ons hier als beesten”

Jaber en zijn gezin ontvluchtten de oorlog in Syrië.

“We zijn in november 2019 in Samos aangekomen. Het is hier niet veilig. Hier is geen elektriciteit, geen water. Ik voel me alsof we echt beesten zijn die in een jungle leven. De lange asielprocedure heeft een enorme impact op ons. We zijn geestelijk en lichamelijk erg moe. Mijn vrouw krijgt hier psychologische zorg. Ze is constant moe en depressief. Wij hebben Syrië verlaten omdat onze waardigheid en onze grondrechten niet werden gerespecteerd. Maar wat we in Europa zochten, hebben we hier niet gevonden. We willen óók een toekomst hebben, ik wil mijn kind óók naar school sturen.”

Ongelofelijk hoe in Zuid Europa de massa vluchtelingen op elkaar gepropt worden zonder dat er snel werk van gemaakt wordt om die hulpzoekende mensen over gans Europa te verdelen.

Mensen die geweld en ontberingen hebben overleefd worden hier opgesloten in kampen waar de hygiënische toestanden erbarmelijk zijn. Verder worden zij als het ware aan hun lot over gelaten en krijgen zij geen informatie over hun wettelijke status. Zij worden onderworpen aan strenge en ingewikkelde grens- en asielprocedures, en dat terwijl ze worden vastgehouden in dagelijkse horror. Dit systeem heeft niks dan ellende veroorzaakt, levens in gevaar gebracht en vooral het recht op asiel volledig uitgehold.

In 2019 en 2020 behandelden de gezondheidszorgteams van AZG op Chios, Lesbos en Samos 1.369 patiënten. Velen van hen leden aan ernstige psychische aandoeningen, waaronder posttraumatische stress en depressie. Meer dan 180 mensen hadden aan zelfverminking gedaan of zelfs een zelfmoordpoging ondernomen. Twee derde van hen waren kinderen, de jongste was pas zes jaar oud.

De patiënten die bij AZG terecht kwamen benoemden dagelijkse stress en voortdurende angsten als belangrijkste invloed op hun welzijn en geestelijke gezondheid. Het gaat onder meer om het leven in slechte omstandigheden, ingewikkelde administratieve en asielprocedures, geweld en onveiligheid, scheiding van gezinnen, medische behoeften die niet worden tegemoetgekomen en angst voor deportatie.

De mensen in de kampen – op zoek naar veiligheid na jaren van trauma, geweld of crisis in hun thuisland of op hun route – worden bewust in de vergeetput gestopt. Hun meest elementaire levensbehoeften werden jarenlang verwaarloosd op de Griekse eilanden, van medische zorg tot sanitaire voorzieningen. Het water in het overbevolkte op het eiland Samos is bijvoorbeeld ondrinkbaar. Tussen oktober 2019 en mei 2021 hebben de AZG teams meer dan 43 miljoen liter schoon moeten aanvoeren voor deze mensen.

Mooie praatjes voor verándering van beleid vs. miljoenenbudget voor verstérking van beleid

Of deze verschrikkelijke ellende in de toekomst kan worden vermeden? Of het Europese afschrikbeleid kan worden herzien?

“No more Morias”,

beloofde eurocommissaris Ylva Johannsson nog vorig jaar na de brand die het vluchtelingenkamp verwoestte. Een paar weken later werd op het eiland Lesbos… een tweede Moria opgericht.

“Ondanks dat ze beweren dat verandering er komt, geven de EU en de Griekse regering miljoenen euro’s uit om beleid dat al zoveel schade heeft aangericht te standaardiseren. Meer nog: te kopiëren en te versterken,”

is Iorgos Karagiannis, landcoördinator van Griekenland, duidelijk.

No more Morias? Er komen net meer Moria’s!

De Moria-hotspot op Lesbos – die niet alleen disfunctioneel maar ook dodelijk was – is nu de blauwdruk geworden voor nieuwe hotspot op Samos, op een afgelegen en onbeschut gebied van het eiland. Het wordt een ware gevangenis: de mensen zullen er worden vastgehouden in zeecontainers, omgeven door prikkeldraad, met gecontroleerde in- en uitgang. Dit kan niet worden verkocht als een verbetering van de levensomstandigheden van de mensen. Integendeel, het lijden van de mensen zal verder duren en… nu nog meer onzichtbaar worden.

Europa, het is nog niet te laat

“Het is nog niet te laat voor medelijden, menselijkheid en gezond verstand”,

blijft Reem strijdvaardig.

“De EU moet een einde maken aan het opsluitingsbeleid. Mensen die in Europa aankomen moeten toegang krijgen tot dringende hulp, tot bescherming en moeten worden overgebracht naar een veilige opvang én integratie in gemeenschappen in heel Europa.”

> Download hier het AZG rapport

Verwerpelijk migratiebeleid in de Europese Unie

Al meer dan 5 jaar worden asielzoekers, vluchtelingen en migranten vastgehouden in kampen op de Griekse eilanden, in verschrikkelijke omstandigheden. De 11ste juni bracht Artsen Zonder Grenzen een rapport uit over de menselijke tol van die 5 jaar.

AZG roept Europa nogmaals op om hun migratiebeleid van bewuste opsluiting en afschrikking te veranderen. De gezondheid en geestelijke gezondheid van duizenden mannen, vrouwen en kinderen op die zogeheten hotspots is al jaren in gevaar.

Ongeveer 2.000 asielzoekers en vluchtelingen leven momenteel in en rond Vathy, een overbevolkt kamp op het Griekse eiland Samos-kamp. Ongeveer 5 keer meer mensen leven er nu dan het kamp eigenlijk aankan. Zij leven allemaal in erbarmelijke omstandigheden te midden van vuilnis en ratten, er zijn te weinig toiletten, douches of gepast onderdak.

Op de televisie konden wij ook zien hoe de afgevaardigden van de EU eigenlijk weinig te zien kregen en geen kans kregen om de juiste antwoorden te krijgen. Maar de VRT reporter wist wel enkele mensen te interviewen die duidelijk konden vertellen hoe de situatie in werkelijkheid is en hoe de mensen daar in een hel moeten leven, die dient om mensen van buiten af af te schrikken om naar Europa te komen. Maar er werd ook verteld hoe grensbewakers de mensen terug de zee insturen. Dankzij een telefonisch contact werd er echter een controleschip ter orde geroepen en konden zo toch verscheiden mensen gered worden.

“De crisis op de eilanden is enorm. Het menselijke lijden is een direct gevolg van een EU-beleid dat ervoor kiest om mensen op te sluiten op de Griekse eilanden terwijl hun asielaanvraag loopt. Deze crisis is doelbewust gecreëerd,”

zegt Reem Mussa, humanitair migratie-adviseur van Artsen Zonder Grenzen en een van de auteurs van het rapport.

“Het hotspot-model van de EU is niet alleen ontworpen om asielaanvragen van migranten te verwerken, maar ook om anderen af te schrikken die het aandurven veiligheid te zoeken in Europa.”

**

Download hier het AZG rapport

CoViD-19 werking van Artsen Zonder Grenzen in België

In België geven de Artsen Zonder Grenzen teams hun expertise in het bestrijden van epidemieën door aan verschillende ziekenhuizen in Bergen, Charleroi, Antwerpen en de provincie Limburg.

Omdat ouderen tot de meest kwetsbare groepen behoren, ondersteund AZG ook een dertigtal zorgtehuizen in Brussel, en bieden ze dezelfde steun ook aan woonzorgcentra in Wallonië en Vlaanderen. Om daklozen en migranten die mogelijk besmet zijn met Covid-19 te helpen, hebben ze bovendien een medisch opvangcentrum in Brussel geopend. 50 bedden kunnen indien nodig worden uitgebreid naar 150 bedden. Ze zijn er ook van start gegaan met mensen te testen. Op dit moment zijn 33 patiënten in het centrum opgenomen.

AZG heeft een noodfonds “COVID-19” opgericht om onze internationale coronarespons te ondersteunen. Overal ter wereld richten ze zich op de meest kwetsbare bevolkingsgroepen. Maar de pandemie heeft ook een impact op de werking van onze bestaande projecten. Het noodfonds moet hen toelaten om ook in die projecten onze coronarespons beter voor te bereiden en de impact van onder andere de reisbeperkingen van materiaal en personeel op te vangen.

Doe een Gift

3 miljoen Mensen in de val in Idlib, Syrië

In het noordwesten van Syrië zitten volgens de Verenigde Naties 3 miljoen mensen in de val, tussen de oprukkende frontlinies en de gesloten Turkse grens. Vooral rond de stad Idlib wordt de situatie steeds prangender.

Bommen vallen zonder onderscheid op scholen, vluchtelingenkampen en ziekenhuizen.  De zogeheten “veilige” zones worden steeds kleiner, de bevolking troept samen in overbevolkte vluchtelingenkampen.

Vorige week sneeuwde het nog in Idlib.  Sommige gezinnen leven gewoon langs de kant van de weg. Wij zagen schrijnende beelden van kinderen die buiten in de sneeuw lagen te slapen. Ook kregen wij een doodgevroren baby te zien. Zij die in tenten kunnen slapen mogen doordat zij meer beschut zijn en uit de wind zijn,  het misschien ietsje warmer hebben, maar het is daar nog steeds hartstikke koud. De mensen proberen zich op te warmen met allerlei onveilige brandstoffen, wat dan weer leidt tot luchtwegeninfecties of zelfs verstikking.

Deze mensen hadden geen keuze: ze moesten in allerijl hun huizen verlaten. De noden zijn dan ook enorm.

Mogen wij u vriendelijk verzoeken aan hen te denken en als het kan bij te springen door hulpverleners te steunen.

Voor deze mensen is het vijf voor twaalf. De mobiele teams van Artsen Zonder Grenzen gaan dan ook tot het uiterste:

– noodhulp, hygiënekits, drinkbaar water, kleren en brandstof voor verwarming.
– medische zorgen voor mensen met luchtwegeninfecties, als gevolg van de barre levensomstandigheden en de winterse temperaturen.
– medische hulp voor zwangere vrouwen en kinderen.

We doen vandaag een beroep op u. Zo kunnen wij en AZG de levensnoodzakelijke steun voor deze mensen, die hoogdringend hulp nodig hebben, voortzetten.

Als schenker bent u een onmisbare schakel in de acties van Artsen Zonder Grenzen. Dankzij u kunnen hun teams hulp bieden in crisissituaties, zoals momenteel het geval is in Syrië.

Als u onze teams en die van AZG een hart onder de riem wil steken en hen extra wenst te ondersteunen met een bijkomende gift, dan willen wij u hiervoor alvast van harte danken. Wat uw beslissing ook moge zijn, dank voor uw vertrouwen in ons humanitair werk.

Op verschillende plaatsen ten noorden van Idlib deelt Artsen Zonder Grenzen essentiële zaken uit, zoals water, dekens en brandstof om zich te verwarmen. © AZG, februari 2020.

>

Lees verder<
De interventies van Artsen Zonder Grenzen worden gefinancierd door het noodhulpfonds, waarmee ze onmiddellijk hulp kunnen bieden aan slachtoffers van een epidemie, een natuurramp of een conflict zoals dat in Idlib. 99% van de fondsen komt van particuliere schenkers zoals u. Uw hulp is dus essentieel voor hen: zo kunnen ze meteen noodhulp bieden.

Kinderziekenhuis in Koutiala hoeksteen van pediatrisch project van AZG

In 2009 startte Artsen Zonder Grenzen een pediatrisch project in Koutiala, een gebied in de regio Sikasso ten zuidoosten van Mali.

Hun doel is om gratis en kwalitatieve kinderzorg te bieden aan kinderen jonger dan vijf jaar in een regio waar één op de tien kinderen hun eerste verjaardag niet haalt.

Het project had meteen succes bij de bevolking. Zodanig zelfs, dat ze bijna moeite hadden om nog alle kinderen in het ziekenhuis op te nemen. Dus werden de koppen bij mekaar gestoken om na te gaan hoe ze iedereen konden  blijven behandelen.

Het antwoord was simpel: we bouwen een nieuw kinderziekenhuis 😍.

De opening van het nieuwe ziekenhuis ligt nu al een paar maanden achter ons. Medewerkers en lokale bewoners zijn enorm trots dat zij over zo’n gebouw kunnen beschikken. Eindelijk kunnen ze werken in kwaliteitsvolle omstandigheden die in de regio redelijk uniek zijn.

U kan in AZG hun videoreeks van 4 afleveringen de bouw van het kinderziekenhuis mee volgen, van de eerste steen tot het spiksplinternieuwe, superfunctionele ziekenhuis!

Maar het project stopte niet zomaar bij de aflevering van het nieuwe gebouw; het  gaat verder. De teams ondersteunen daarom ook een dertigtal gezondheidscentra in de regio die de zorg dichter bij de mensen brengen. Door kinderen te behandelen voordat hun toestand verslechtert, hopen de teams van Artsen Zonder Grenzen dat deze kinderen niet in het ziekenhuis moeten worden opgenomen en – als dat toch nodig zou blijken – om ze vroeger te kunnen opnemen.

*

Laat Luca Putteman uit Gent je mee nemen naar Koutiala en Ana Olmedo, de coördinator van het bouwproject, je doorheen dit werfbezoek leiden, voordat Albert Essoun, het hoofd van het ziekenhuis, je graag rond leidt in het spiksplinternieuwe ziekenhuis. Maar kijk ook eens naar een van de nieuwe gezondheidscentra: Het nieuw kinderziekenhuis in Mali

 

Mazelenepidemie in de Democratische Republiek Congo

Mazelenuitslag bij een Nigeriaans meisje. De meerderheid van de ziekten in de wereld is van invloed op het Afrikaanse continent.

In de Democratische Republiek Congo is op maandag 10 juni officieel een mazelenepidemie uitgeroepen. Deze uitbraak wordt naar alle waarschijnlijkheid de dodelijkste sinds de ziekte naar het land is teruggekeerd in 2011-2012: sinds januari hebben de mazelen in Congo al meer dan 1.500 levens geëist.

U kan helpen om deze epidemie in te dijken.

Mazelen is een uiterst besmettelijke ziekte die vooral kinderen onder vijf jaar treft. Enkel door vaccinatie kunnen we de verspreiding ervan een halt toeroepen. De teams van Artsen Zonder Grenzen (AZG-MSF) hebben sinds het begin van dit jaar in totaal al 361.079 kinderen ingeënt en 14.785 patiënten verzorgd. Maar dat is niet genoeg: veel meer kinderen moeten nog gevaccineerd worden.

Om een goede interventie te voorzien kan Congo niet zonder uw steun. Elke gift is belangrijk en stelt de medici in staat deze epidemie beter te bestrijden.

Ik doe een gift