Beesten of mensen

Vervolg van: Verwerpelijk migratiebeleid in de Europese Unie

Men kan zich afvragen waarom de Europese Gemeenschap niet meer werk maakt van dit prangende vluchtelingen probleem.

“We voelen ons hier als beesten”

Jaber en zijn gezin ontvluchtten de oorlog in Syrië.

“We zijn in november 2019 in Samos aangekomen. Het is hier niet veilig. Hier is geen elektriciteit, geen water. Ik voel me alsof we echt beesten zijn die in een jungle leven. De lange asielprocedure heeft een enorme impact op ons. We zijn geestelijk en lichamelijk erg moe. Mijn vrouw krijgt hier psychologische zorg. Ze is constant moe en depressief. Wij hebben Syrië verlaten omdat onze waardigheid en onze grondrechten niet werden gerespecteerd. Maar wat we in Europa zochten, hebben we hier niet gevonden. We willen óók een toekomst hebben, ik wil mijn kind óók naar school sturen.”

Ongelofelijk hoe in Zuid Europa de massa vluchtelingen op elkaar gepropt worden zonder dat er snel werk van gemaakt wordt om die hulpzoekende mensen over gans Europa te verdelen.

Mensen die geweld en ontberingen hebben overleefd worden hier opgesloten in kampen waar de hygiënische toestanden erbarmelijk zijn. Verder worden zij als het ware aan hun lot over gelaten en krijgen zij geen informatie over hun wettelijke status. Zij worden onderworpen aan strenge en ingewikkelde grens- en asielprocedures, en dat terwijl ze worden vastgehouden in dagelijkse horror. Dit systeem heeft niks dan ellende veroorzaakt, levens in gevaar gebracht en vooral het recht op asiel volledig uitgehold.

In 2019 en 2020 behandelden de gezondheidszorgteams van AZG op Chios, Lesbos en Samos 1.369 patiënten. Velen van hen leden aan ernstige psychische aandoeningen, waaronder posttraumatische stress en depressie. Meer dan 180 mensen hadden aan zelfverminking gedaan of zelfs een zelfmoordpoging ondernomen. Twee derde van hen waren kinderen, de jongste was pas zes jaar oud.

De patiënten die bij AZG terecht kwamen benoemden dagelijkse stress en voortdurende angsten als belangrijkste invloed op hun welzijn en geestelijke gezondheid. Het gaat onder meer om het leven in slechte omstandigheden, ingewikkelde administratieve en asielprocedures, geweld en onveiligheid, scheiding van gezinnen, medische behoeften die niet worden tegemoetgekomen en angst voor deportatie.

De mensen in de kampen – op zoek naar veiligheid na jaren van trauma, geweld of crisis in hun thuisland of op hun route – worden bewust in de vergeetput gestopt. Hun meest elementaire levensbehoeften werden jarenlang verwaarloosd op de Griekse eilanden, van medische zorg tot sanitaire voorzieningen. Het water in het overbevolkte op het eiland Samos is bijvoorbeeld ondrinkbaar. Tussen oktober 2019 en mei 2021 hebben de AZG teams meer dan 43 miljoen liter schoon moeten aanvoeren voor deze mensen.

Mooie praatjes voor verándering van beleid vs. miljoenenbudget voor verstérking van beleid

Of deze verschrikkelijke ellende in de toekomst kan worden vermeden? Of het Europese afschrikbeleid kan worden herzien?

“No more Morias”,

beloofde eurocommissaris Ylva Johannsson nog vorig jaar na de brand die het vluchtelingenkamp verwoestte. Een paar weken later werd op het eiland Lesbos… een tweede Moria opgericht.

“Ondanks dat ze beweren dat verandering er komt, geven de EU en de Griekse regering miljoenen euro’s uit om beleid dat al zoveel schade heeft aangericht te standaardiseren. Meer nog: te kopiëren en te versterken,”

is Iorgos Karagiannis, landcoördinator van Griekenland, duidelijk.

No more Morias? Er komen net meer Moria’s!

De Moria-hotspot op Lesbos – die niet alleen disfunctioneel maar ook dodelijk was – is nu de blauwdruk geworden voor nieuwe hotspot op Samos, op een afgelegen en onbeschut gebied van het eiland. Het wordt een ware gevangenis: de mensen zullen er worden vastgehouden in zeecontainers, omgeven door prikkeldraad, met gecontroleerde in- en uitgang. Dit kan niet worden verkocht als een verbetering van de levensomstandigheden van de mensen. Integendeel, het lijden van de mensen zal verder duren en… nu nog meer onzichtbaar worden.

Europa, het is nog niet te laat

“Het is nog niet te laat voor medelijden, menselijkheid en gezond verstand”,

blijft Reem strijdvaardig.

“De EU moet een einde maken aan het opsluitingsbeleid. Mensen die in Europa aankomen moeten toegang krijgen tot dringende hulp, tot bescherming en moeten worden overgebracht naar een veilige opvang én integratie in gemeenschappen in heel Europa.”

> Download hier het AZG rapport

Denemarken zwicht onder druk van anti asielzoekers

In 2008 had Denemarken amper immigranten uit de categorie ‘overig’, waar ook toegewezen asielverzoeken onder vallen. In 2009 steeg dat, naar 7,6 immigranten per 10.000 inwoners. Dat was toen evenveel als in Nederland, maar het land werd meer begeerd en haalde in 2010 Nederland in. De categorie ‘overig’ telde voor Denemarken in 2010 9,7, voor Nederland 7,2.

Deens politicius Lars Løkke Rasmussen. (This image is a cropped version of File:Dmitry Medvedev in Denmark 28 April 2010-12.jpeg). Attribution: http://www.kremlin.ru. (Photo credit: Wikipedia)

Toen premier Lars Løkke Rasmussen van de centrum-rechtse partij Venstre zijn nieuwe kabinet in juni 2015 presenteerde zag het er naar uit dat een strenger beleid er zou aankomen vooral doordat de toestroom alsmaar verhoogde.

Op dinsdag 26 januari werd het in december voorgestelde plan een beetje afgezwakt en tot nieuwe wet gestemd.

De Deense regering wil duidelijk maken dat alle afgewezen asielzoekers meteen worden teruggestuurd, maar wil ook een ontrading brengen door de eigendommen van inwijkelingen af te nemen.

Nazistisch gedachtegoed lijkt alsmaar meer in Europa terug naar boven te komen. Door bepaalde mensengroepen uit te sluiten van een verloop tussen gemeenschappen schept men een gevaarlijk onderscheid. Indien men geld zou vragen aan mensen om zich te mogen vestigen in het land zou men nog kunnen aanvaarden. Maar om slechts van één bevolkingsgroep, vluchtelingen zo maar dingen als kostbare juwelen en geldbedragen boven de 1.000 euro af te pakken is ongehoord.Wie gaat er ook bepalen welke goederen van emotionele waarde mogen behouden worden en welke de prijzig zijn om behouden te worden? In ieder geval creëert het ook de mogelijkheid voor de politiemacht om goederen zo maar te ontfutselen van diegenen die het land trachten binnen te komen en van die in beslag genomen goederen in eigen zak te laten verdwijnen.

Maar goed dat Europees commissielid Louis Michel zijn verontwaardiging te kennen gaf in het Europees parlement, waar een echt democratisch debat niet mogelijk bleek te zijn gisteren. Terecht reageert de internationale gemeenschap met verontwaardiging op het nieuwe plan en zijn er gelukkig stemmen te horen die zien dat de wet een gelijksoortige gevoelswaarde heeft als dat van Nazi-Duitsland, waar joden hun gouden juwelen af moesten staan aan de Duitsers. Men kan dan wel beweren dat die bezittingen afgegeven moeten worden om zodoende het verblijf van de migranten in het Noordse land te financieren, maar een vaste intrede som zou veel billijker en minder willekeurig zijn. Doch is het uitsluiten van mensen op de vlucht ook indruisend tegen humane wetten.

Ook al heeft de wet het doel om migratie naar het land minder aantrekkelijk te maken is deze een schandvlek op de Europese Unie.

Dat Premier Lars Løkke Rasmussen van de rechts liberale partij Venstre op de kritiek reageert als

“de meest onbegrepen wet uit de Deense geschiedenis”

bewijst hoe de regering onbekwaam is om de mensen duidelijk te maken welke hun sociale taak is in een vrij democratisch Europa waarin iedereen het recht moet hebben om vreedzaam met elkaar te kunnen wonen.

Uit een opiniepeiling in het land kwam naar voren dat ruim 70 procent van de Denen het immigratieprobleem als voornaamste politieke bezorgdheid ziet. Dat kunnen wij gerust aannemen. Maar de regering en de media hadden er meer werk van kunnen maken om de inwoners van het land duidelijk te maken dat het niet allemaal islamitische fundamentalisten en criminelen zijn, maar grotendeels mensen die op de vlucht zijn voor het oorlogsgeweld. De anderen, economische vluchtelingen, had men al veel eerder er uit moeten ziften.

+

Vindt ook: Een schandvlek op de Europese Unie

English readers may find: A stain of shame for the European Union

Related articles

• Denmark defends plan to strip refugee valuables
• Danish PM slams new Swedish border checks
• Denmark delivers snub to Brussels with ‘no’ in EU rules referendum
• There are two paths they may go by
• Denmark’s government wants to seize valuables from Syrian refugees
• EU renegotiation: What Europe’s leaders think of David Cameron’s plans
• Dutch refugee law echo’s Nazi seizure of cash, jewellery
• Danish government wants to steal refugees’ jewellery
• Donald Trump Surges – Now Top Choice Of Nearly 4 In 10 Republicans
• Washington Post Editorial Board Formally Calls Out Republicans as Bigots

Syrische vluchtelingen in Libanon

Terwijl hier in Europa en de Verenigde Staten van America christenen niet happig zijn om vluchtelingen op te vangen vertonen in de Oostelijke gebieden de christenen zich op een waardiger manier.

Peter Trommel kan getuige zijn van gemotiveerde christenen in Libanon die als ‘barmhartige Samaritanen’ klaar staan vluchtelingen op te vangen.

Deir al-Qamar (Photo credit: Wikipedia)

Namens Tear bracht Trommel onlangs een bezoek aan Libanon en zag hij hoe kerken zich inzetten om de 1,5 miljoen vluchtelingen uit Syrië te helpen.

“Ze gaan heel praktisch te werk. Wij denken dat Syrische vluchtelingen in vluchtelingenkampen verblijven. In Libanon is dat niet het geval, omdat de overheid dat niet wil hebben. Mensen verblijven in oude gebouwen en garages. Dat kan ook een oud gebouw zijn dat op instorten staat. Soms verblijven deze mensen de hele dag op een kale, betonnen vloer. Ze hebben niets. Het is niet de bedoeling dat Syriërs integreren in de Libanese samenleving, vindt de regering. Daarom overleven vluchtelingen door wat ze ontvangen. Kerken spelen daarop in door het uitdelen van voedselpakketten of voedselvouchers, waarmee mensen zelf in de supermarkt hun inkopen kunnen doen.”

Ook al heeft Syrië Libanon jarenlang overheerst blijken de Libanezen, die dat ervoeren als een bezetting, vergevingsgezind en storen zij zich niet om een helpende hand bieden aan de toevloed van meer dan een anderhalf miljoen Syrische vluchtelingen.

“Veel moslims zijn ook onder de indruk van wat de kerk doet. Ik heb ook veel verhalen gehoord over moslims die tot geloof zijn gekomen. Ook dat is mij bijgebleven.”

zegt Peter Trommel die merkt dat ook al voorziet de Libanese overheid voor een gedeelte onderwijs, maar meer dan de helft van die kinderen krijgt geen les, dat de kerken die rol op pakken door zelf onderwijs te geven.

Christelijke onderwijzers geven in hun vrije tijd extra les, bijvoorbeeld. En dan zijn er nog tal van andere problemen. Denk aan tekort aan luiers voor kleine kinderen, afvalwerking en de slecht geregelde stroomvoorziening. Toen ik daar was, dacht ik: ‘wat zijn de problemen massaal’. En dan hebben we het hier in Nederland over ‘ontwrichting van de samenleving’. In Libanon is pas echt sprake van ontwrichting.”

Trommel kan in Libanon zien dat de liefde van Christus daar actief aanwezig is en dat velen daar doen wat er op hun weg komt.

Het doet mij denken aan de geschiedenis van de barmhartige Samaritaan. Joden en Samaritanen stonden ver van elkaar vandaan en dat geldt min of meer ook voor Syriërs en Libanezen. Eigenlijk heb ik in Libanon voortdurend ‘barmhartige Samaritanen’ gezien. Voor kerken in Nederland is het de uitdaging om hetzelfde te doen.”