Vervolg van: Verwerpelijk migratiebeleid in de Europese Unie
Men kan zich afvragen waarom de Europese Gemeenschap niet meer werk maakt van dit prangende vluchtelingen probleem.
“We voelen ons hier als beesten”
Jaber en zijn gezin ontvluchtten de oorlog in Syrië.
“We zijn in november 2019 in Samos aangekomen. Het is hier niet veilig. Hier is geen elektriciteit, geen water. Ik voel me alsof we echt beesten zijn die in een jungle leven. De lange asielprocedure heeft een enorme impact op ons. We zijn geestelijk en lichamelijk erg moe. Mijn vrouw krijgt hier psychologische zorg. Ze is constant moe en depressief. Wij hebben Syrië verlaten omdat onze waardigheid en onze grondrechten niet werden gerespecteerd. Maar wat we in Europa zochten, hebben we hier niet gevonden. We willen óók een toekomst hebben, ik wil mijn kind óók naar school sturen.”
Ongelofelijk hoe in Zuid Europa de massa vluchtelingen op elkaar gepropt worden zonder dat er snel werk van gemaakt wordt om die hulpzoekende mensen over gans Europa te verdelen.
Mensen die geweld en ontberingen hebben overleefd worden hier opgesloten in kampen waar de hygiënische toestanden erbarmelijk zijn. Verder worden zij als het ware aan hun lot over gelaten en krijgen zij geen informatie over hun wettelijke status. Zij worden onderworpen aan strenge en ingewikkelde grens- en asielprocedures, en dat terwijl ze worden vastgehouden in dagelijkse horror. Dit systeem heeft niks dan ellende veroorzaakt, levens in gevaar gebracht en vooral het recht op asiel volledig uitgehold.
In 2019 en 2020 behandelden de gezondheidszorgteams van AZG op Chios, Lesbos en Samos 1.369 patiënten. Velen van hen leden aan ernstige psychische aandoeningen, waaronder posttraumatische stress en depressie. Meer dan 180 mensen hadden aan zelfverminking gedaan of zelfs een zelfmoordpoging ondernomen. Twee derde van hen waren kinderen, de jongste was pas zes jaar oud.
De patiënten die bij AZG terecht kwamen benoemden dagelijkse stress en voortdurende angsten als belangrijkste invloed op hun welzijn en geestelijke gezondheid. Het gaat onder meer om het leven in slechte omstandigheden, ingewikkelde administratieve en asielprocedures, geweld en onveiligheid, scheiding van gezinnen, medische behoeften die niet worden tegemoetgekomen en angst voor deportatie.
De mensen in de kampen – op zoek naar veiligheid na jaren van trauma, geweld of crisis in hun thuisland of op hun route – worden bewust in de vergeetput gestopt. Hun meest elementaire levensbehoeften werden jarenlang verwaarloosd op de Griekse eilanden, van medische zorg tot sanitaire voorzieningen. Het water in het overbevolkte op het eiland Samos is bijvoorbeeld ondrinkbaar. Tussen oktober 2019 en mei 2021 hebben de AZG teams meer dan 43 miljoen liter schoon moeten aanvoeren voor deze mensen.
Mooie praatjes voor verándering van beleid vs. miljoenenbudget voor verstérking van beleid
Of deze verschrikkelijke ellende in de toekomst kan worden vermeden? Of het Europese afschrikbeleid kan worden herzien?
“No more Morias”,
beloofde eurocommissaris Ylva Johannsson nog vorig jaar na de brand die het vluchtelingenkamp verwoestte. Een paar weken later werd op het eiland Lesbos… een tweede Moria opgericht.
“Ondanks dat ze beweren dat verandering er komt, geven de EU en de Griekse regering miljoenen euro’s uit om beleid dat al zoveel schade heeft aangericht te standaardiseren. Meer nog: te kopiëren en te versterken,”
is Iorgos Karagiannis, landcoördinator van Griekenland, duidelijk.
No more Morias? Er komen net meer Moria’s!
De Moria-hotspot op Lesbos – die niet alleen disfunctioneel maar ook dodelijk was – is nu de blauwdruk geworden voor nieuwe hotspot op Samos, op een afgelegen en onbeschut gebied van het eiland. Het wordt een ware gevangenis: de mensen zullen er worden vastgehouden in zeecontainers, omgeven door prikkeldraad, met gecontroleerde in- en uitgang. Dit kan niet worden verkocht als een verbetering van de levensomstandigheden van de mensen. Integendeel, het lijden van de mensen zal verder duren en… nu nog meer onzichtbaar worden.
Europa, het is nog niet te laat
“Het is nog niet te laat voor medelijden, menselijkheid en gezond verstand”,
blijft Reem strijdvaardig.
“De EU moet een einde maken aan het opsluitingsbeleid. Mensen die in Europa aankomen moeten toegang krijgen tot dringende hulp, tot bescherming en moeten worden overgebracht naar een veilige opvang én integratie in gemeenschappen in heel Europa.”
alsowritten
Belgian Biblestudents - Belgische Bijbelstudenten
belgischebroedersinchristus
Bijbelvorsers
Christadelphians
Guestspeaker
Immanuel Verbondskind
jeshuaist
Vragensteller - Inquirer
lizaborstlap
Marcus Ampe
Success Inspirers' World
obligingworldviewer
Fan of Pequeña Sudamérica
Relating to God
From guestwriters 