de Nederlandse Protestantse Kerk en haar wil om Joden tot hun geloof te brengen

Jodenzending

Dr. Steven Paas sr. bracht een zeer boeiend opiniestuk in  het Reformatorisch Dagblad (RD)met als titel: Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden

Respect voor medemens en andersgelovigen

Volgens hem hebben Christenen liefde en respect voor de medemensen met wie ze het Evangelie willen delen en voor hun cultuur. Maar hier kunnen wij niet echt mee akkoord gaan. Regelmatig ondervinden wij zelf hoe agressief trinitarische Christenen vijandig over unitarische Christenen staan. Volgens Trinitariërs zijn Unitariërs of Niet-Trinitariërs zelfs geen Chirsten, alhoewel de niet-trinitarische Christenen nog het meest Jezus Christus navolgen en zijn God aanbidden en in werkelijkheid dus eigenlijk de ware christenen zijn.

In februari gaf Maarten Stolk in het RD aan dat in veel Nederlandse kerken de aandacht voor Israël toenam. Toch kan het volgens hem wel wat meer. Zo heeft de Hersteld Hervormde Kerk (HHK) haar visie op papier gezet en gemeld dat

„De kerk is geroepen om antisemitisme te ontmaskeren als haat tegen de God van Israël.”

Volgens Paas hebben veel kerken in de gereformeerde gezindte moeite met de term ”Jodenzending”.  Hij schrijft:

In plaats daarvan benoemen ze hun verhouding met het Joodse volk uiteenlopend. Het dichtst bij zending ligt de aanduiding ”verkondiging”. De Hersteld Hervormde Kerk gebruikt deze term in haar nieuwe visiedocument, onder nadrukkelijke afwijzing van ”Jodenzending” (RD 6-2). De benadering van de Gereformeerde Gemeenten lijkt hier sterk op.

Daarbij kan de vraag gesteld worden welk verschil zij zien in zending en verkondiging alsook in missionering. Want wat is hun betrachting met hun wil om Joden van hun Enige Ware God tot een Drie-Voudige godheid te brengen?

De Gereformeerde Kerken vrijgemaakt handhaven nog de duiding ”zending onder de Joden”, wat aangeeft dat zij als zendelingen hen willen benaderen. Andere kerkgenootschappen typeren hun relatie met de Joden bijvoorbeeld als:

arbeiden onder de Joden, luisteren naar de Joodse uitleg van de Schrift, diaconaat en handreikingen tot verzoening, met elkaar dialogiseren op voet van gelijkwaardigheid. {Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden}

Ds. R. van de Kamp, voorzitter van de commissie Israël van de Hersteld Hervormde Kerk, en predikant uit Opheusden, erkent dat de belangstelling voor het Joodse volk bij meerdere Christenen toe neemt.

„Steeds meer mensen zien dat er Bijbelse beloften worden vervuld, zoals in de oprichting van de staat Israël in 1948 en de terugkeer van Joden naar hun land. Het aantal Messiasbelijdende Joden groeit. Dat zijn wonderlijke dingen.” {Geen Jodenzending, wel verkondiging}

Graag willen heel wat protestanten op gelijke voet staan met de Joden en zelfs over gaan tot met elkaar dialogiseren op voet van gelijkwaardigheid. Alhoewel dat bij die protestanten de hoop voorop ligt om te ‘hervormen’ of om Joden van gedachten te doen veranderen en zich te laten dopen tot hun ‘christelijk’ geloof, dit terwijl bij de Joden er helemaal geen opzet tot zieltjeswinnerij. In hun bereidwilligheid om met anderen te dialogeren is het voor de Joden nooit de bedoeling mensen tot het Joodse geloof om te vormen.

Verbondenheid van de Kerk met Israël

Dr. Steven Paas sr. schrijft:

Officieel geformuleerd of niet, de kerken gaan in het algemeen uit van een verbondenheid van de Kerk met Israël. Waaruit die verbondenheid dan wordt verondersteld te bestaan, varieert nogal. Het wordt, wat mij betreft, het minst duidelijk bij de Protestantse Kerk in Nederland, in haar befaamde artikel I-7 van de Kerkorde. In ieder geval lijkt ook deze kerk weg te willen blijven van de klassieke betekenis van christelijke zending. {Respecteren cultuur geldt niet alleen voor arbeid onder Joden}

Niemand kan ontkennen dat de Stichting van de staat Israël iets van de blijvende geldigheid van Gods belofte aan Abraham is. Maar hierbij moet men beseffen dat het niet aan mensen ligt om de tijd noch de grenzen er van vast te leggen.

Sommige Christelijke groeperingen zien wel een verbintenis met het Volk van God en het Volk van Israël, en gaan zelfs zo ver dat zij bepaalde gebruiken en feesten willen overnemen, maar daarbij toch nog aan hun Drie-eenheid willen vast houden in plaats van over te gaan tot het geloof in de God van Israël. Erg is het als zij zich Messiaansen noemen en zo Joden in hun groepering willen lokken met de voorwendselen dat zij dan hun geloof niet moeten stop zetten. Voor meerdere Joden is het dan ook een doorn in het oog als men over het Messiaans Jodendom spreekt en daarbij aan de Trinitarische groepen denkt. Om die reden gebruiken zij liever de naam Jeshuaisme, waarbij wordt aangegeven dat men bij de volgers van Jeshua behoort die dezelfde God aanhangen als Jeshua de Messias aanhing.

In het visiedocument van de Hersteld Hervormde Kerk staat dat met de komst van Christus alle ceremoniële wetten zijn vervuld. Zij zijn dan ook duidelijk met de zegging:

„Wij wijzen elke beweging van christenen uit de volken die naar deze wetten terugkeren af.”

Volgens hen mogen christenen zelfs geen Loofhuttenfeest vieren of de sabbat gaan houden. Voor hen lijkt dat wel een vloek ook al zien zij ook dat dit steeds meer om hen heen gebeurt.

Dat wordt weleens gekscherend ”omkeringstheologie” genoemd, waarin christenen terugkeren naar de schaduwen, terwijl met de komst van Christus het licht helder is gaan schijnen.”

zegt Ds. R. van de Kamp.

Jezus’ zendingswoorden

Opvallend is dat kerken zending bedrijven onder Joodse medemensen schuwen. Jezus wilde, getuige Zijn oproep tot deelname aan de ”Missio Dei” (de zending van God), immers dat de discipelen hun zendingsactiviteiten „bij Jeruzalem” zouden beginnen. De evangelist Lukas meldt dat nadrukkelijk (24:47). In Handelingen 1:8 schrijft hij dat volgens Jezus de discipelen hun werk „in Jeruzalem” moesten beginnen en dat Hij ook het gebied nabij de stad erbij betrok: „zowel in Jeruzalem als in heel Judea en Samaria.”

merkt Dr. Steven Paas sr. op en vervolgt:

De discipelen keken daarvan niet op. Want al voor Zijn kruisiging had Jezus ”de twaalf” erop uitgezonden om „het Koninkrijk van God te prediken” onder de Joden (Mattheüs 10:1-5; Markus 6:7-13; Lukas 9:1-2; vgl. Lukas 22:35-36). En later stuurde hij een groep van zeventig volgelingen met hetzelfde doel (Lukas 10:1-3).

Als de Kerk van vandaag een voortzetting is van de eerste leerlingen van Jezus, dan behoort zending onder de Joden vanzelfsprekend tot haar taak.

Prediking naar niet-Joden

De Joodse leermeester Jeshua (Jezus Christus) wenste de weg naar God open stellen voor alle soorten Joden maar ook voor niet-Joden. Zijn leerlingen kregen de opdracht het Goede Nieuws over de gehele wereld uit te dragen. Nooit heeft hij er op gestaan dat dit met geweld of verplichte bekering moest gebeuren. De Weg naar God is een pad dat de mensen voor zichzelf moeten uitmaken en kiezen.

Voor zijn volgelingen kwam het er op aan om geen onderscheid te maken tussen de mensen, want voor God is er niet zulk een onderverdeling per land, besnedenen of onbesnedenen, maar allen hoorden in eendracht één met Christus te zijn. (Galaten 3:28; Romeinen 10:12; Efezen 2:11-16)

Door Jezus volgelingen werd de hoop gesteld dat de liefde van Christus verder verkondigt kon worden en mensen er toe brengen verder meer naastenliefde te doen opbrengen, zodat zij ook door middel van de martelpaal alle volkeren in één lichaam met God zouden verzoenen.

Jezus heeft nooit tot doel gehad een nieuwe godsdienst te scheppen. Hijzelf, als zeer godvruchtige Jood, zou zeker niet tevreden zijn indien zijn volgelingen de mensen er toe zouden brengen een andere God te aanbidden dan hij en de vroegere profeten aanbaden.

*

Spijtig genoeg kon ik het artikel maandag niet verder lezen zonder te registreren. Maar het is onbetaalbaar om op alle kranten een abonnement te nemen of dagelijks vele gedrukte krantenversies te kopen.   Wij raden u dus aan om zelf verder de bovenvermelde artikelen te lezen en verder aan Besluitvorming te doen.  Verdere bespreking van de artikelen is hier van harte welkom.

++

Aangeraden lectuur

1. Verschil tussen Messiaans Jodendom, Jeshuaisme of Jesjoeaïsme, Christendom en Christenheid
2. Een misverstand over het Messiaans Jodendom
3. Wie of wat is een Jeshuaist of Jesjoeaist?
4. Beleidsverklaring van de Jeshuaist-gemeenschap
5. Betreft het specifieke geloof in het Jeshuaisme
6. Opdracht voor Christen
7. Opdracht tot Getuigenis
8. Evangelisatiewerk blijvende opdracht
9. Getuigenis afleggen
10. Gods vergeten Woord 24 Getuigen 3 De opdracht om te prediken
11. Schijnbaar onmogelijke opdracht