Wanneer Joden uitschelden een routine werd

Sinds 2014 mogen we zeggen dat in Nederland, België en Frankrijk als het ware niet speciaal werd opgekeken wanneer Joden werden uitgescholden.

Mannelijke Moslims kregen niet zo veel opmerkingen als vrouwelijke moslims; Zij die te gesluierd rondliepen konden wel op reacties rekenen. Maar toch mag men zeggen dat zij in het algemeen minder last hadden dan de Joden. Joden kregen het niet alleen aan de stok met moslims, maar kregen ook haatwoorden van “mensen van hier”.

Vijf jaar geleden viel het oudere mensen, die de jaren ’30 hebben meegemaakt, al op dat wij in zekere zin terug naar die periode aan het gaan waren. Maar velen vonden erg genoeg ook dat de Jodenhaat vandaag de dag veel agressiever is dan voorheen. Het komt ook in een andere vorm tot uiting. Een soort vreemde macht.

In Nederland en België begonnen de oma’s en opa’s hun kleinkinderen aan te moedigen om deze contreien te verlaten. Ook al mocht Israël niet zonder gevaar zijn kon het daar toch beter zijn en kunnen wij er op rekenen dat de staat Israël voor ons zal zorgen. Vele Joodse gezinnen vonden het de laatste jaren dan ook veiliger om België te laten voor wat het was en hun intrek te nemen in het “Beloofde Land”.

Voor hen die in Nederland, België of Frankrijk wonen hangt de verhouding tegenover andere inwoners van die streken af van hun herkenbaar joods zijn en hoe zijt geloof al of niet uitdragen. Hoe minder herkenbaar als Jood hoe minder men met de Jodenhaat geconfronteerd word. Maar zij die zich als jood ben een ambassadeur van Israël voelen zullen echter ook meer weerstand vinden en verantwoording moeten afleggen voor wat de staat Israël allemaal aanricht.

Bij opperrabbijn Jacobs waar in 2014 te Amersfoort ruiten werden ingegooid en hij regelmatig uitgescholden werd valt het op dat uitschelden eigenlijk al routine is geworden. Hij zei

“Dat zie je van kilometers ver aankomen. Joden zijn daaraan gewend. Het is een realiteit waar iedereen mee leert leven. Daarom heb ik eieren voor mijn geld gekozen in plaats van blijven hopen dat de situatie verbetert.”

Hij schrok er ook niet van als er naar hem of zijn medebroeders

‘Dood aan de Joden’

werd geroepen in de Haagse Schilderswijk om dat dit al al jaren wordt geroepen. Hem stelt het hem niet zo teleur daar hij zich wel Nederlander aanschouwt, maar dat Nederlands zijn zijn identiteit niet laat bepalen. Hij zei

“Ik voel me ook Nederlander en heb liefde voor het land. Maar ik ben opgegroeid met het idee:

‘Ik heb een eigen land en dat is Israël.’

Omdat mijn Nederlandschap niet echt mijn identiteit bepaalt, ben ik nu niet zo teleurgesteld. Bovendien, als er sprake is van teleurstelling, is die al eerder bevestigd tijdens de Tweede Wereldoorlog.”

Voor hen die tijdens de tweede wereld oorlog zijn geboren of daarna, zijn er enkel de verhalen van onze ouders en grootouders. Sommigen behoren ook tot ouders die als kind waren opgevangen bij anders gelovigen. Dat maakt het dan weer zeer moeilijk hoe dat Joods zijn te plaatsen en geen verraad te voelen voor hen die onze familieleden in bescherming namen. Bij meerderen kan dit een zeer grote druk teweeg brengen. ook kunnen er opgevangen kinderen in een christelijk gezin opgegroeid zijn en zo met het christelijk geloof verstrengeld zijn geraakt dat het Joodse geloof op de achtergrond geraakt. Maar nu kunnen hun kinderen of kleinkinderen zich weer naar die Joodse wortels begeven of voelen zij zich toch sterk tot die Joodse wortels aangetrokken.

Van de kinderen of kleinkinderen van bij christenen opgevangen Joden, die sterk beïnvloed zijn door het christelijk geloof, zijn er dezen die wel aan nemen dat Jezus Christus de Messias is. Maar beseffen zij ook dat die Jezus een Jood was met de naam Jeshua die ook de God der Joden aanbad en niet zichzelf (zoals vele christen geloven). De nakomelingen van het Kindertransport zitten soms met een dilemma, vooral ook als er geen bewijzen meer zijn van de vroegere moeder of grootmoeder, mits deze in de kampen zijn omgekomen. De Joodse lijn lijkt dan zo verbroken of niet meer terug vindbaar. Maar diep in het hart is er dan wel dat Joodse gevoelen. Sommigen hebben gelukkig nog enkele aandenken aan hun Joodse voorouders en zoeken deze lijn weer sterk te maken. Ook al zou het voor hen inhouden dat zij nu Jeshua als de Messias aanschouwen en zo ook deel zouden kunnen uitmaken van de Christenheid. Echter willen zij duidelijk afstand nemen van het Christendom waar er christenen zijn die een Drie-eenheid aanbidden in plaats van de God van Abraham.

Voor deze die het Joodse verwantschap aanvoelen maar ook Jeshua als de Messias willen aannemen is het dikwijls nog moeilijker dan de Joden die nog uitkijken naar een eerste komst van de Messias. Als Messiasbelijdende Joden zijn die gelovigen die Jeshua als Messias aannemen in vele gevallen niet welkom bij andere joodse gemeenschappen. Maar bij vele christenen zijn ze ook niet welkom omdat zij weigeren Jezus als hun god te nemen. Dat maakt hun ergens wezens die nergens bij lijken toe te behoren en als eenzaten het langs nog meer kanten het te verduren krijgen, van Joden, Christenen en Moslims. Dezer dagen maakt dat het ook niet makkelijker.

Wij weten wel dat er rabbijnen zijn die zeggen dat het jodendom buiten Israël er is als een soort bijproduct van het hoofddoel: Israël. Maar als Messias belijdende Joden of Jeshuaisten beseffen wij dat Jeruzalem de hoofdstad zal zijn van het Beloofde Land Israël, maar dat Gods Koninkrijk zich ook zal uitstrekken naar alle landen van de wereld. Gods Koninkrijk zal plaatsgrijpen maar eveneens hier en wij geloven dat wij allemaal mogen uitkijken naar die komende vrede over de gehele wereld, en niet enkel naar een klein stukje in het Midden Oosten.

+

Lees ook

1. Kritiek op Israël niet gelijkstellen met antisemitisme
2. Geïnstitutionaliseerde discriminatie
3. Wereld herdenkt Auschwitz met overlevenden
4. Islamitische terreur doet hulp aan Palestijnen verminderen
5. Geen groeiende moslimhaat in Europa, maar groeiende jodenhaat
6. Over de ‘normaliteit’ van antisemitisme in Europa
7. Jeruzalem en Joodse en Christenen hun angst voor uitsluiting
8. Amsterdamse Joden voelen zich steeds onveiliger.
9. Waarom vele van onze broeders zich stil houden voor de buitenwereld
10. Europees spilland en antisemitisme
11. Niet te negeren gebeurtenissen rond Joden in België
12. Prinsesjes en carnavalstoestanden #1 Aalst Carnaval 2019
13. Haat tegen verarming en tegen Israël nieuwe manier om Joden te haten
14. Gemelde antisemitische voorvallen neemt toe