Ik luister

Een zeer grote groep mensen in onze maatschappij zijn de “vergetenen”, de vluchtelingen, daklozen, marginalen en armen.

De politici die het voor het zeggen hebben zijn met hun gedachten meestal zeer ver van de harde werkelijkheid en leven in hun eigen cocon, waarbij de wereld van de machtigen en rijken de r aarde prioriteit verkrijgt.

Velen moeten het weten te rooien zonder systemen die de parlementariërs wel voorzien. Maar een grote meerderheid valt tussen de mazen van het net.

Met deze periode van social distancing hebben ook heel wat mensen afstand genomen van de “andere” en hebben zij zichzelf prioritair gesteld. Het egoïsme is zienderogen versterkt. En als er mensen gingen samen klappen om 20 uur was dat toch niet zozeer uit medegevoelen doch eerder om zichzelf te laten zien aan anderen, dat zij toch nog mee telden in deze maatschappij.

Na alle afzondering, sluiting van winkels en bedrijven hopen zij hun werk terug te vinden, maar komen nu die “buitenlanders” nog meer als bedreiging van hun eigen stekje te zien.
Toch zullen zij moeten komen in te zien dat wij die toevloed van buiten Europa ook nodig hebben en dat wij maar beter dat mooie woord “blijveling” als een positieve meerwaarde voor onze maatschappij gaan zien.

Kirsten van den Hul, lid van de Nederlandse Tweede Kamer namens de Partij van de Arbeid, heeft zoals kamerleden in België heel wat portefeuilles in haar handen, namelijk Onderwijs, Wetenschap, Emancipatie, Media, Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking.

Volgens haar is de tijd gekomen voor een (enorme) verandering. Zij gelooft in een een (s)hevolution, waarbij mannen en vrouwen samen de wereld veranderen en de emancipatie van de vrouw voortzetten.
Niet omdat dat moet van de politiek, of van de feministen, of van hun partner. Maar omdat de economie, onze relaties en de hele maatschappij er aantoonbaar beter van worden als zaken tussen mannen en vrouwen beter zijn verdeeld dan nu.

Het kan misschien mogelijk zijn dat wij hier te maken hebben met een wat vreemde eend in de bijt, een politicus die zoals in de Belgische PvdA, echt begaan is met wat er onder de mensen leeft. Haar oog(merk ) mag dan misschien op de vrouw vallen die een revolutie kan veroorzaken, wat wij vandaag nodig hebben zijn mensen die hun stem willen verheffen om de gewone man en vrouw, jongens en meisjes van alle slag aan het woord te laten en hun een plaats te bezorgen in een voor hen leefbare omgeving.

Zij weet het zeker dat dit een eeuw voor de vrouw wordt, maar hopelijk zal zij ook inzien hoe die vrouw aan het roer het moet opnemen voor het algemeen welzijn van plant, dier en elk mens. Voorzeker mag het deel-tijddilemma, de loonkloof, huiselijk geweld niet ontbreken. Vooral dat laatste is kenbaar enorm toegenomen in deze corona tijd. Maar geweld onder kinderen is ook een enorm opvallend probleem geworden. De laatste maanden zijn wij overstelpt met moorden gepleegd door minderjarigen. Uit de hand gelopen pesterijen, met dood tot gevolg van ocharme 13 en 14 jarigen.
Onze maatschappij zit duidelijk met een groot probleem van normen en waarden.

Het is goed te merken dat zij inziet dat in onze huidige maatschappij wel genoeg ellende is voor nog minstens vijf boeken.

Zij sprak de afgelopen drie jaar vaak over ‘gelijke kansen‘. Als het ging om te lage schooladviezen voor kinderen met lager opgeleide ouders of (groot)ouders met een migratie-achtergrond bijvoorbeeld. Of over het lerarentekort, dat inmiddels door heel Nederland en België pijnlijk voelbaar is. Maar zoals in België voelen nog minder leerkrachten er iets voor om in scholen les te geven waar ‘minderbegaafden’, ‘minderheden’ of ‘allochtonen’ zitten. Niet veel leerkrachten staan te popelen om les te gaan geven in scholen met relatief meer leerlingen met risico’s op achterstanden. Van den Hul schreef er een initiatiefnota over en bestookte onderwijsministers Slob en Van Engelshoven geregeld met Kamervragen en moties.

Zij zegt

Maar de meeste indruk maakten niet de debatten, Kamervragen, of stemmingen (al blijft het natuurlijk best een bijzonder gevoel als een motie wordt aangenomen, zoals deze bijvoorbeeld😊). De meeste indruk maakten de gesprekken die ik had met de mensen die ik onderweg tegenkwam.

Gesprekken met leraren, over hun gigantische werkdruk en hun zorgen over de toekomst van ons onderwijs. Met ouders, die soms al jaren worstelden met het vinden van passend onderwijs voor hun kind. Met leerlingen in het Voortgezet Speciaal Onderwijs, die me vroegen om in debatten ook het VSO niet te vergeten. Gesprekken met vluchtelingen uit Congo en Soedan in een kamp in Oeganda, dat we bezochten tijdens een indrukwekkend werkbezoek aan Oost-Afrika. En vooral: de vele gesprekken met vrouwen in de vrouwenopvang, die me vertelden over hun pijn en hun dromen.

Want daarmee begon het allemaal voor mij, met een heel persoonlijke initiatiefnota over geweld achter de voordeur. Een onderwerp dat voor mij veel meer is dan alleen politiek: ik kan er helaas zelf als voormalig slachtoffer over meepraten. Best bloot voelde dat, jezelf zo kwetsbaar opstellen onder het oog van collega’s, pers en publiek. Maar ik ben blij dat ik zo een steentje heb kunnen bijdragen aan het bespreekbaar maken van dat hardnekkige taboe. {Waarom ik door wil als Kamerlid}

 

Met meer dan een jaar een proberen om te gaan met een ons zeer beperkende pandemie zijn er heel wat taboes boven water komen drijven die aangepakt moeten worden. Dus heel wat werk aan de winkel.

Wat gisteren nog opviel op het nieuws was hoe een Iraans leraar Engels hier een korte cursus had gelopen en zo de mogelijkheid kreeg om hier als bemiddelaar te kunnen optreden. Opmerkelijk was hoe goed die man in één jaar tijd Nederlands had geleerd. Tegenover veel Belgen en Nederlanders die een bepaalde job niet willen uitvoeren, omdat ze deze te min voor zichzelf vinden, heeft deze man de handen uit de mauwen gestoken, hogeschool gevolgd en op één jaar tijd een diploma behaald waarmee hij nu verder kan en in België ook zijn diensten kan aanbieden.

Overal in Europa hebben wij zulke moedige en hardwerkende durvers en blijvelingen nodig. Zij zullen binnenkort ook moeten meewerken om onze landen weer op de juiste weg te helpen na de coronacrisis.

Niet enkel politici moeten hun oor te luisteren leggen ook zeer vele mensen die het nog steeds niet geloven dat wij met een echte pandemie te maken hebben en dat wij ook nood hebben aan mensen van het buitenland om onze verouderde bevolking aan te vullen en op te vangen.

+

Voorgaande

Waarom doen we niets aan de oorzaak?

Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal

Politici handig gebruik makend van immigranten en jihad angst

Gastvrijheid: een pijnlijke weg om anderen te verwelkomen

++

Aanvullend

Hoe omgaan met huidige moeilijkheden

Politici die trachten het geloof in de privesfeer te duwen of uit de maatschappij te bannen

Met christenen flirtende politici

De politicus en schaamte

Wie of welke generatie verantwoordelijk

Democratische ondergang

Een tijd van plicht, verantwoordelijkheid en verantwoording

+++

Verder gerelateerd

Werkelijkheid

Vluchtelingen, medemensen in nood: welkom!

Interview in Tertio: “Hopen is daden stellen”

Kamerlid in Coronatijd

Kirsten van den Hul

Verkiezingscampagnes gaan vaak over wie het hardst kan roepen. Wie het meest in het nieuws is, wie de concurrentie het best kan aftroeven, wie het meest gevatte antwoord geeft in debatten. Ik heb mijzelf een ander doel gesteld deze campagne. Ik wil vooral luisteren.

De afgelopen vier jaar heb ik mij als Kamerlid met veel liefde verdiept in veel verschillende onderwerpen. Van kansengelijkheid in ons onderwijs tot de aanpak van ‘huiselijk’ geweld, van eerlijke handel tot LHBT-veiligheid. De berichten, mails, brieven en telefoontjes die ik over al die onderwerpen kreeg waren daarbij vaak van onschatbare waarde. In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen van 17 maart leg ik mijn oor dan ook graag te luisteren bij (ervarings)deskundigen in het land: studenten, professionals, onderzoekers, mensen die uit eigen ervaring kunnen spreken. Op zoek naar de meest prangende problemen, en wat daar volgens jullie aan gedaan moet worden.

Zo sprak ik vandaag met…

View original post 217 more words