Waarom hebben we ‘iets’ of een andere ‘plek’ nodig – en hoe kunnen we er energie uithalen als we dat doen?

Mensen zijn van nature nieuwsgierig – we hebben de drang om te observeren en kennis te vergaren over wat nieuw en anders is, met behulp van onze zintuigen. Het geeft ons energie om meer te gaan ontdekken.

• Een behoefte om te verkennen, verrast te worden: we ondergaan een soms onbewuste waarneming als we naar buiten gaan: we kijken en merken overeenkomsten en verschillen op. Het gebeurt automatisch en snel. We zijn verrast door de smaak van een onbekend ingrediënt in een gerecht dat we thuis zouden willen uitproberen. We merken de manier waarop anderen met elkaar omgaan, ieder op zijn eigen manier. We voelen het verschil in klimaat, architectuur of dynamiek.
• Ons vrij voelen: er gebeurt iets magisch wanneer we onbekende plaatsen betreden.  We raken opgewonden om op een vrije manier te exploreren, niet wetend hoe we ons moeten gedragen. Dit geeft ons een ander soort energie in tegenstelling tot ons anders georganiseerde en enigszins voorspelbare dagelijkse leven. Net als kinderen verlangen we naar speelsheid.
• Verwelkomen en zich welkom voelen: er gaat niets boven het vooruitzicht om ergens heen te gaan waar we weten dat we welkom zijn of zelfs in de watten worden gelegd. Zoals naar een etentje bij een vriendin gaan of weten dat je opa dat specifieke gerecht zal koken dat je lekker vindt. We willen ook delen wat en wie we zijn, wat we “thuis” noemen. Mensen laten zien wat we kunnen, wat we leuk vinden, hoe we denken.

Het gebrek aan gastvrijheid in coronatijden
De coronacrisis heeft deze ervaringen een beetje voor ons gecensureerd. We hebben de neiging om voorzichtig te zijn als we nieuwsgierig zijn naar iemand of een andere plaats.

Covid-19 verandert letterlijk de dynamiek van de menselijke interactie en zelfs de architectuur van fysieke plaatsen. Denk bijvoorbeeld aan het idee om je eigen bestek mee te nemen bij een diner of de afstand tussen de tafels bij restaurants of marktkraampjes. Het is minder vrij. Er is altijd die alertheid. Dit maakt het moeilijker om deze vrije stroom van observatie, denken en sociale connectie te hebben. Toch is het niet onmogelijk…

Zo kunnen we onze zintuigen uitdagen en onze verbeelding gebruiken. En op een andere manier communiceren, ook met onze lichaamstaal en emoties. We kunnen misschien die barrière zodanig doorbreken dat we die ervaring van gastvrijheid tussen mensen kunnen herstellen. Die barrière is een ongewenst en onherbergzaam virus, gesymboliseerd door de beperking van ons ‘speelveld’ en de bedekking van onze monden en neuzen.

Hoe kan men verwelkomen en zich welkom voelen – en hier voldoening of energie uit putten? 

• Zomer in de buurt: het hoeft niet tropisch of ver te zijn. Zoek verrassing en gastvrijheid in de buurt of in de kleinere dingen!
• Wees je bewust van je gevoelens: een gevoel van ongemak, angst, achterdocht, alertheid kan invloed hebben op hoe je je voelt en wat je om je heen waarneemt. Het is belangrijk om naar deze emoties te luisteren omdat ze je iets willen vertellen. Probeer ze te begrijpen en te beheersen door ze uit te drukken aan je omgeving. Ze lijken een stuk minder eng als je ze specifiek kunt beschrijven. Zo wordt het makkelijker om aanwezig te zijn in het moment en ook de interessante, positieve dingen om je heen op te merken.
• Daag je zintuigen uit – observeer actief: leven met sociale restricties maakt vrije exploratie moeilijker. Het observeren moet dus misschien bewuster en actiever gebeuren.
• Wees je bewust van verbale en non-verbale uitdrukkingen: het verwelkomen en welkom voelen is op dit moment een uitdaging. Het virus zorgt voor een spanning tussen mensen, dat wordt vergroot door elkaar verkeerd te lezen en te begrijpen (als we een masker aan hebben). Dus elkaar feedback geven over hoe je je voelt en wat je denkt kan de kloof tussen mensen een beetje dichten.