Een leven terug onder taliban

New York, Washington D.C., nabij Shanksville (alle in de Verenigde Staten) op 11 september 2001 getroffen door de terreurorganisatie Al Qaeda onder leiding van de Saoedi-Arabische multimiljonair Osama bin Laden.

Een niet te vergeten dag

Over enkele weken herdenken wij weer 11 september, toen wij eerst dachten dat er ongeluk was gebeurd. Maar toen wij op rechtstreekse beelden op televisie een tweede vliegtuig in de World Trade Centre zagen vliegen, wisten wij snel dat dit niet om zo maar een ongeluk ging. Dit was duidelijk met opzet gebeurd. Ook de leidinggevenden in Amerika wisten al snel dat het hier om een terreurdaad en zelfs om een oorlogsdaad ging.  Na deze terroristische aanslagen die worden beschouwd als de grootste uit de geschiedenis en waarbij bijna drieduizend mensen, afkomstig uit 87 landen, rechtstreeks omkwamen ging Amerika ten oorlog tegen Al Qaeda.

Uitschakelen van Moslimfundamentalisten

Deze terreurdaden op het einde van vorige eeuw zou de geallieerden in Afghanistan brengen om daar voor twee decennia hun best te doen om de Islamitische fundamentalisten uit te bannen. Maar zo makkelijk leek het niet te gaan om Moslim fundamentalisten uit te schakelen.
In een fatwa of juridisch advies in de islam, uit 1998 werd er door Al Qaeda elke moslim opgeroepen om Amerikanen en hun bondgenoten te doden, volgens die fatwa is dat de wil van Allah en een individuele plicht van elke moslim. Dat veroorzaakte een golfstroom van meerdere terroristische daden in meerdere kapitalistische maar ook in ontwikkelingslanden.
Moslimfanaten creëerden verscheidene Jihad groepen die als paddestoelen uit de grond rezen  in het Oosten zo wel als in het Zuiden. De VS vroegen aan Afghanistan (waar hij zich sinds 1996 ophield) om zijn uitlevering maar daar werd niet op in gegaan. Honderden Taliban-schriftgeleerden kwamen toen bijeen om te beraadslagen. Zij verzochten Bin Laden Afghanistan te verlaten en wensten te onderhandelen met de VS. De VS gingen daar niet op in. Wel slaagde men er in op 2 mei 2011  de Saoedi-Arabische terrorist en oprichter van de islamistische terreurorganisatie Al Qaida of Al Qaeda, Osama bin Laden, dood te schieten tijdens een operatie met Navy SEALs in het zwaarbeveiligde huis in de Pakistaanse stad Abbottabad, waar hij op dat moment verbleef. De dood van hun leider bracht de beweging echter niet tot stilstand. Het stichten van een verenigd volk naar het model van het voormalige kalifaat werd nog steeds als het heilige doel gesteld. Op meerdere plaatsen werden dan ook Moslim getrouwen getraind om her en der de ‘ongelovige staten’ te ondermijnen.

Een oorlog tegen terrorisme

Uit een Pew Research-enquête uit 2012 (voordat Da’ish/Daesh of ISIS terrein won) bleek dat de grote meerderheid van de Iraakse bevolking (74%) werkloosheid als een “zeer groot probleem” voor het land beschouwde. Daarentegen beschouwde minder dan de helft van de bevolking conflicten tussen religieuze groepen als een zeer groot probleem. Maar de druk van de extreem religieuze moslims werd overmate groot in de gebieden van Irak, Syrië, Iran en Afghanistan.

Als onderdeel van de War on Terror, brachten de Verenigde Staten van Amerika allerlei geruchten in de wereld die het zou vergoelijken om landen zoals Irak en Iran aan te vallen. Volgens de opgezette coalitie moest men het regime van Saddam Hoessein ten val brengen omdat deze de Iraakse bevolking zou onderdrukken, het internationale terrorisme zou ondersteunen en massavernietigingswapens zou hebben ontwikkeld, bezitten en hebben ingezet. Weldenkende geesten konden eerder vermoeden dat de olie een eerdere reden zal geweest zijn.

De Amerikanen waren in 2001 Afghanistan binnen gevallen met als doel Bin Laden te overmeesteren en zo een einde te maken aan zijn terroristische beweging. Zij dachten ook een democratisch land te kunnen opbouwen als zij de talibanregering konden afzetten om na een overgangsregering onder Hamid Karzai hem in 2004 als president te bevestigen in de eerste vrije verkiezingen van het land. In 2004 werd ook een nieuwe grondwet opgesteld waarbij men dacht een weg naar meer vrijheid te kunnen verkrijgen.

Blijvende strijd

Aanhangers van het voormalige talibanregime gaven hun land niet zo maar af en bleven de NAVO troepen bevechten. De wereld moest zien hoe zij bleven strijden met aanslagen en terreurdaden tegen de aanwezigheid van ‘ongelovigen’ in Afghanistan, en ook tegen de Afghaanse regering, die zij als een marionet beschouwden. Ze opereerden vanuit het Pakistaanse grensgebied.

In die twintig jaar die er nu over heen gegaan zijn, sneuvelden ruim 3500 van de Amerikaanse militairen; er vielen 51.000 burgerdoden en 120.000 doden onder de strijdende partijen, evenals medewerkers van het Rode Kruis.

Hun bloed schreeuwt uit de aarde,

schrijft Wim Houtman in het commentaar voor het Nederlands Dagblad.

Vraag hierbij is

hoe lang moeten buitenlandse strijdkrachten Afghanistan helpen om het land onder controle te krijgen.

Want men kan niet zeggen dat er tijdens die twintig jaar enige zekere controle is geweest. Het is heel de tijd een wankel iets geweest waarbij de gehele bevolking slachtoffer van geweest is. Er is geen enkel moment geweest waarbij de bevolking zich echt vrij kon voelen en kleren konden dragen die zij wilden aan doen, lessen volgen voor wat zij wensten te studeren, boeken lezen die zij graag wilden lezen. Overal en altijd bleef er een wakend oog dat na ging of Islamitische regels niet werden overtreden.

Van godsdienstvrijheid kon men ook niet echt spreken. Meerdeeren die zich niet als een moslim gedroegen of niet overtuigend genoeg uitten, werden voor de keus gesteld om het Islamitische geloof aan te nemen of een kopje kleiner gemaakt te worden (letterlijk). Heel wat mensen vonden zich meer dan eens genoodzaakt om de vlucht te nemen van waar zij verbleven. Overal kon men mensen zien sterven door het nutteloze geweld, waar precies geen einde aan kwam.

Chaos op een vluchtheuvel naar de vrijheid

Datgene wat als de sleutel tot de stabiliteit van de Afghaanse hoofdstad werd aanzien is de laatste dagen tot een hel van chaos omgetoverd.  De vele strijdkrachten die zogenaamd de Westerse waarden verdedigden blijken nu niet zo ‘broederlijk’ te zijn, maar enkel nog ogen te hebben om hun eigen hachje te redden. Het lijkt niet zo dat zij voorzieningen hebben getroffen om hun vroegere helpers nu mee te helpen evacueren.

De woordvoerder van de Taliban wees de militaire aanwezigheid van wie dan ook af en gaf te kennen dat hij die ook zo vlug mogelijk uit het land wenste. Hij zei:

Al degenen die in ons land willen blijven, zullen we zeker als indringers beschouwen.

De wanhoop die hen trof die met de geallieerden hadden geholpen, en nu door hen in de steek werden gelaten, was duidelijk te zien op de beelden die vanaf de nationale luchthaven, Hamid Karzai International Airport, de wereld werden ingestuurd.

**

Op hallucinante beelden kan men hoofdzakelijk mannen zien die mee met de vliegtuigen hollen en er op klimmen om zo aan hun land onder dreiging te ontkomen, nu de radicaal-islamitische taliban er de macht hebben gegrepen. Deze vliegtuigen stopten echter niet, met gevolg dat hoe hoger het vliegtuig ging de laatste ‘klevenden’ naar beneden storten om zo aan hun einde te komen. Op bepaalde zenders kon men zulke beelden van neerstortende mensen zien en van vertrappelde mensen verspreid over de tarmac.
Onze vraag bij het zien van zo veel mannen is, waar hun vrouwen zijn. Laten zij die zo maar achter voor de Taliban, zodat deze op hen wraak zou nemen?

In video’s van ooggetuigen is ook te zien en te horen hoe de Amerikaanse soldaten in de lucht schieten, in een poging de mensen tot bedaren te brengen. Met lede ogen kan het Westen zien hoe duizenden mensen op het tarmac doorgedrongen zijn, in een poging hun land te ontvluchten, maar ook hoe door hun eigen onbeheerstheid vliegtuigen niet veilig kunnen landen of opstijgen, wat de ‘ontscheping’ nog moeilijker maakt.

Volgens de Qatarese nieuwszender al-Jazeera hebben de taliban een cordon opgezet om mensen te verhinderen de terminal van de luchthaven binnen te gaan. De taliban, die zwaar bewapend zijn, zouden ook waarschuwingsschoten gelost hebben om mensen weg te houden.

Aarzelende westerse naties

Het is onbegrijpelijk dat België er zo lang over doet om zelfs maar tot de beslissing te komen om grote vliegtuigen te sturen om vluchtelingen op te vangen. Nederland en Duitsland hebben wel al vliegtuigen gestuurd. Maar de chaos is zo groot dat een Nederlands militair vliegtuig niet eens kon landen. Ten lange leste heeft België dan toch besloten vliegtuigen richting Kaboel te sturen. Maar tot enkele dagen geleden durfde een parlementslid voor Buitenlandse Zaken die lid is van de C’D&V of zogenaamd christelijke partij nog zeggen dt hij er geen graten in zag om Afghaanse vluchtelingen terug naar hun eigen land te sturen.

Alle commerciële vluchten van en naar Kaboel zijn intussen geschrapt. Alleen militaire vluchten zijn nog toegestaan. Daarmee proberen westerse landen in hoog tempo staatsburgers en ambassadepersoneel en andere medewerkers te evacueren.

De razendsnelle val van Kaboel zadelt de wereld met veel vragen én zorgen op. Hoe vreedzaam zal de machtswissel verlopen, welk soort regime zullen de taliban installeren en hoe zullen zij omgaan met de mensen die vroeger voedsel en ander materiaal of diensten aan de geallieerde troepen hebben geleverd? In welke mate zal men de klok nu al of niet terug draaien?

Bij velen is er wel de vrees dat men zich niet meer zal mogenkleden zoals men wenst alsook niet meer zal mogen uiten hoe en wat men wil zeggen of uitdrukken. Sommigen vrezen zelfs dat zij niet meer zullen mogen lachen.

Voorgaande

Uit de oude doos: Soennitische en Shiitische Moslims

Het failliet van de war on terror

Duizenden op de vlucht voor Taliban

++

Aanvullende lectuur

1. Te late hulp voor Syrië uit Westen voedingsbodem voor Vechters voor een Islamitische Staat
2. Fundamentalisme en religie #1 Noorwegen
3. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
4. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is
5. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 1
6. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 2
7. Veroverende geloofsgroep
8. Uitdrijving bevolking provincie Idlib
9. Politici die trachten het geloof in de privesfeer te duwen of uit de maatschappij te bannen

+++

Gerelateerd

1. De knikkers van Qadir
2. Bijleveld verantwoordt zich voor sturen militairen naar Afghanistan
3. Amerikaanse militaire delegatie bezoekt Turkije om de luchthaven van Kabul te bespreken
4. Afghanistan: de VS druipen af, komt Turkije in de plaats?
5. Chaos op luchthaven Kabul, duizenden Afghanen proberen te vertrekken
6. Taliban bedankt Afghanen voor achtergelaten wapens

Uit de oude doos: Soennitische en Shiitische Moslims #2

In het Nieuws: Belangrijke en interessante nieuwsfeiten in het licht van de Bijbel.

Deze keer het tweede en laatste deel van een achtergrondartikel van de hand van Keith Worthington, dat verscheen in the Christadelphianvan oktober 2006.

Soennitische en Shiitische Moslims (2)

De recente oorlog in Libanon

Vier dagen na het begin van hun oorlog tegen Hezbollah in juli 2006, had Israël alle doelen vernietigd die de luchtmacht, met behulp van de Israëlische militaire inlichtingendienst, bekend waren. In dit opzicht werden de voordelen merkbaar van de samenwerking van inlichtingendiensten, in de wereldwijde oorlog tegen het terrorisme. Voor de eerste keer in de geschiedenis van Israël hielpen Arabische landen Israël met hun inlichtingen over de posities van Hezbollah in Libanon. Het kan zijn dat zij Israël gebruikten als front voor het bereiken van hun grotere doel tegen Iran en de Shiitische revolutionaire fundamentalisten, en niet alleen maar tegen Hezbollah. Toen de staakt-het-vuren overeenkomst van 14 augustus 2006 in de VN tot stand was gekomen, zag Israël zich verre van het bereiken van de doelen die het zich had gesteld voor de campagne in Libanon. Omdat er aan beide kanten geen duidelijke overwinning was, en het de eerste keer was in de 58-jarige geschiedenis van het moderne Israël dat het faalde zijn tegenstanders te overwinnen, zou dit een drastische verandering teweeg kunnen brengen in het machtsevenwicht in het Midden-Oosten. Saudi Arabië, Koeweit en de andere Golfstaten zouden wel eens behoorlijk kunnen worstelen met het falen van Israël Hezbollah op de knieën te krijgen. De bitterste pil die zij moesten slikken, was de triomfantelijke wijze waarop de Libanese Shiitische groep en zijn ondersteuners in Teheran en Damascus zichzelf feliciteerden.

Gedurende het conflict was het een publiek geheim dat Saudi Arabië, Koeweit en andere Golfstaten er naar uitkeken dat Hezbollah verslagen zou worden, of dat de organisatie tenminste machteloos gemaakt zou worden, zelfs als dat een overwinning van Israël zou inhouden. Men was uit op een zware nederlaag van Hezbollah, niet alleen omdat het een slag zou toebrengen aan de Shiitische militaire macht, maar ook de as Teheran-Damascus zou breken. Er zijn nu signalen dat er in Riyad, Doha, Cairo en Amman sprake is van bittere teleurstelling dat Hezbollah er in slaagde stand te houden bij de aanval van Israël.

Sinds het staakt-het-vuren is de populariteit van Hezbollah toegenomen – niet alleen onder de Shiitische Moslims, maar bij de gehele locale bevolking, omdat zij ermee begonnen de puinhopen uit de straten van Libanon op te ruimen. Iran heeft Hezbollah genoeg geld gegeven om het hen mogelijk te maken duizenden dollars te geven aan elke familie die verliezen of schade heeft geleden in de oorlog, zodat zij voedsel en nieuwe meubels kunnen kopen en een jaar lang huur voor hun huizen kunnen betalen. Het is niet duidelijk wie de overhand zal hebben in een toekomstige confrontatie tussen Soennieten en Shiiten. Afgezien van hun theologische verschillen zijn hun nationale en internationale wrijvingen altijd ernstig geweest, omdat deze twee groepen wantrouwig zijn tegenover elkaar. Het Shiitische Iran heeft het Soennitische Saudi Arabië altijd gezien als het corrupte werktuig in de handen van de Verenigde Staten, terwijl radicale Soennieten menen dat Iran met de Verenigde Staten samenwerkt in Irak en Afghanistan.
+

Voorgaande:

Uit de oude doos: Soennitische en Shiitische Moslims