Extremisme is terug van nooit weggeweest

Extremisme is terug van nooit weggeweest

In het jaar van de zogenmaamde “Chinese ziekte” waren er presidenten die gebruik maakten van het snel verspreidende virus, om mensen nog meer tegen elkaar op te zetten.

Bepaalde groepen waren maar al te graag bereid de schuld op iemand anders te steken, in plaats van in eigen boezem te kijken.

2020 was nog maar eens een jaar waar wij konden zien hoe de mensenrechten in meerdere landen werden geschonden. In de welstellende landen waren daar tegenover heel wat mensen die kloegen dat hun mensenrechten en hun vrijheden werden geschonden door de corona maatregelen. Van die vele klagers was de meerderheid zich niet bewust van de schandalig bevoorrechte positie waarin zij hier nog kunnen leven, dit terwijl er heel wat armoede en hongersnood zich in de wereld voor doet. Maar ook in eigen streek is in dit corona jaar de armoede fel toegenomen en hebben heel wat meer mensen hun toevlucht gezocht tot de voedselbanken.

Men kon heel duidelijk de tegenstellingen zien en op sociale media waarnemen, waarmee men het niet kon nalaten op te merken hoe de meerderheid van de bevolking wel oog had voor bepaalde maatregelen, maar een kleine minderheid voor de anderen het verbrodde, door hun egoïsme en hun kortzichtigheid.

In meerdere landen konden populistische partijen heel wat meer mensen naar zich toe trekken door valse berichten in de wereld te sturen, die via de populaire media makkelijk intrek konden vinden. Populistische regeringsleiders deinsden er niet voor terug om op onverantwoorde manier mensen te laten samen komen en mensen op te stoken zich te verzetten tegen virologen en tegen hen die wel de coronamaatregelen serieus namen.

De lockdown perioden riepen heel wat mensen op tot verzet, niet inziend dat het voor hun eigen bestwil en bescherming was. Maar dat is eigen aan het zelfzuchtig gedrag van bepaalde bevolkingsgroepen die makkelijk meegesleept kunnen worden met enkele agitanten en relschoppers, die niet liever hebben dan de wereld op zijn kop te zetten.

En in 2020 kwam de wereld als het ware letterlijk op zijn kop te staan. In de rijke landen nam de verslaggeving rond de ziekte zodanig toe dat de ogen als het ware gesloten bleven voor al het onrecht dat in de wereld plaats greep. Dat onrecht was helemaal niet verminderd maar had onzichtbaar en als het ware onhoorbaar zich ook verder over de aardbol verspreid.
Op dat vlak is er een trein op gang gekomen maar ook op hol geslagen die wij in 2021 zullen moeten gaan afremmen.

 

Op ramkoers met democratie en mensenrechten

 

Extreem nationalisme en extreemrechts,
religieus en levensbeschouwelijk gedreven extremisme,
extreem dictatoriaal communisme en extreem extremisme, neoliberaal en financieel extremisme…
allemaal hebben ze gemeen dat ze opgebouwd zijn uit dogma’s die geen enkele tegenspraak dulden.
Allemaal liggen ze in hetzelfde dodelijke ziekbed dat de ‘andere’ niet wil en kan erkennen,
tenzij als vijand.
Allemaal liggen ze op ramkoers met democratie en mensenrechten.