Sta op en ga voorwaarts

Meer dan eens vallen wij in ons leven.
Dan komt het er op aan
om weer recht te staan
en verder te gaan
~ Marcus Ampe

Na vallen weer opstaan om je ultieme levensdoel weer op te nemen

De nieuwe filosoof van Oudenburg op zijn blog “Denken over waarden voor een betere wereld aan de hand van oude en nieuwe zinvolle geschriften” schreef in december 2010:

Na het vallen kan je weer opstaan en je ultieme levensdoel weer opnemen. Zelfs uit de slavernij van het bezit, eten, roesmiddelen, drank, drugs, lust en luiheid kan God je verlossen. Ook de verblindende woede en afgunst, die je helemaal opslorpen kan Hij ontrekken aan je.

Het zit in je, ontdek het! God wil ook jou, net als de Israëlieten, graag bevrijden van alle slavernij, verslavingen, knechting, onderwerping ­ook van de slavernij van de zonde – het jammer zijn -, het gebrek aan oriëntatie naar je levensopdracht. Net als de Israëlieten, kom jij ook vaak in de verleiding terug te kijken, verlangend naar het genot van de zonde, terwijl je daarbij vergeet hoe ellendig je leven was, hoe je bergaf ging, toen je nog leefde als verslaafde aan de zonde.

Laat het boek Exodus je herinneren aan je bevrijding. Na vallen is opstaan mogelijk hoewel soms enorm moeilijk en wees niet hardleers, eigenzinnig, halsstarrig of kortzichtig. Dit is een van de lessen uit Exodus. Het is je gegeven om beter te worden. Kijk naar de toekomst en blijf niet hangen in het verleden. {Exodus [uittocht] Inleiding Exodus vervolg}

 

 

Niet hoe je valt, wel hoe je opstaat

Niet hoe je valt, wel hoe je opstaat

Aline zegt over deze spreuk

Dit doet me denken aan mijn beestje dat ‘perfectionisme’ heet. Het verstrikte me in een web van controle. Het stelde almaar hogere eisen en zorgde er heel subtiel voor dat ik mezelf en anderen voorbij liep. Ik was nog een schim van mezelf. Het beestje weet me nog steeds wonen. Maar stilaan durf ik uit te gaan van mijn eigenwaarde zodat ik minder in zijn val verstrikt geraak.

Luk zegt hierover

Tijdens een succesvolle loopbaan werd ik plots geconfronteerd met een diepe depressie. Plots was het licht uit. En vervolgens de wanhoop: al die mensen die op mij rekenen. Misschien wel het allerbelangrijkste was de onvoorwaardelijke steun. Van mijn echtgenote. En vooral van echte vrienden. Ze waren erbij toen ik viel. En ze waren erbij toen ik opstond.

Tot slot luisteren wij naar Abdelkarim hoe hij naar deze spreuk kijkt

Toen ik 12 was, zei een van de leerkrachten

“Dat bestaat niet, een school waar je door niets te doen toch goede punten haalt.”

Toenvoelde dat als een klap, maar ik ben er wel harder door gaanstuderen. Elf jaar later zocht ik hem met mijnmasterdiplomaingenieurswetenschappen in de hand weer op. Dat ik dat nog wist! Hijblij om wat ik had bereikt. Ik omdat ik had doorgezet.