Frankl over tijdelijkheid en sterfelijkheid

Vanaf het ogenblik dat wij op de wereld komen begint een ‘strijd’ met zoeken, vallen en opstaan.
Regelmatig worden wij geconfronteerd met vergankelijkheid, waarbij wij onze beperktheid komen te ontdekken. Zelfs de meest geliefde kunnen wij niet tegen houden heen te gaan en te verworden tot stof en as.

Het mag dan wel waar zijn dat wij van het leven kunnen zeggen dat de toekomst nog niet bestaat. Maar dat het het verleden niet meer zou bestaan, gaat gelukkig niet altijd op. Wij hebben nog heel wat herinneringselementen van het verleden, ruïnes, stenen maar ook documenten, die het verleden oproepen.

Ontegensprekelijk kunnen wij het heden niet negeren, al zouden sommigen dat nu en dan wel eens graag doen. Maar elke dag worden wij er mee geconfronteerd, wat niet altijd zo gezellig is. Maar dagelijks moeten wij dat (enig) werkelijk bestaande onder ogen zien en er mee trachten om te gaan.

Zij die denken dat de men zo maar voortkomt uit het niets en dat hij het leven is ‘binnengeworpen’ en bedreigd wordt door het niets, vergeten dat er een Plan van een Goddelijke Maker is en dat de meerderheid van de mensen tot ontstaan komen door de liefdesdaad van hen die voor hen waren en mededragers zijn van een geschiedenis.

Juist met dat besef van oorsprong, verleden, en het zich plaatsen in het heden met een blik naar de toekomst, kan een mens dan juist ‘met het oog op de vergankelijkheid van het menselijk bestaan’, een zin vinden in het leven.

*

Te herinneren:

• Existentialisme legt nadruk op het heden <-> quiëtisme  leert eeuwigheid = echte werkelijkheid in plaats van het heden => fatalisme <-> pessimisme van existentialisme.
• met eeuwigheid wordt bedoeld: wereld die gelijktijdig heden, verleden en toekomst omvat => vier-dimensionale wereld
• verleden, heden & toekomst = louter illusies van ons bewustzijn.
• bewustzijn => wat lijkt op opeenvolging in tijd = zelfbedrog
• pessimist
• ontologie van de logotherapie <> ontologie van de tijd
• leven = levenslange periode van vraag-en-antwoord
• menselijke verantwoordelijkheid rust op het ‘activisme van de toekomst’

mystiek & filosofie

Tijdelijkheid en sterfelijkheid: een ontologisch essay1

Viktor E. Frankl

Oog in oog met de vergankelijkheid van het leven kunnen we zeggen dat de toekomst nog niet bestaat, dat het verleden niet meer bestaat en dat het enige dat werkelijk bestaat, het heden is. We kunnen ook zeggen dat de toekomst niets is, dat het verleden ook niets is en dat de mens voortkomt uit het niets; dat hij het leven is ‘binnengeworpen’ en bedreigd wordt door het niets. Hoe kan een mens dan ‘met het oog op de vergankelijkheid van het menselijk bestaan’, een zin vinden in het leven?

De existentiële filosofie beweert dat hij dat kan. Wat deze filosofie ‘tragisch heldendom’ noemt, is de mogelijkheid om ‘ja’ te zeggen tegen het leven ondanks zijn vergankelijkheid. Existentialisme legt de nadruk op het heden, hoe vergankelijk het heden ook mag zijn. Het tegenovergestelde kan worden gezegd van het quiëtisme, dat…

View original post 3,840 more words