Alles gaat voorbij

*

Alles gaat over de dagen, de nachten
Anderen dorst zo’n onnoemelijk verdriet
De wind en de wolken alles vervluchtigd
Gelijk je dromen als je wakker schiet
Alles gaat over het geraakt al vergeten
Onze kindertijd die nooit wederkeert
Dienen oorlog nachtenlang in de kelder
Bommen en granaten
Alles passeert

Waar is mijn schooltje
Waar is min kerke
Dat eeuwige leven in’t lang en in’t breed
Waar zijn de meesters die alles wisten
En de pasters en paterkes bij de vleet
Waar is dat werkkot van vader zaliger
Die planken en balken
Die boeren en knechten en paarden en karren
En waar is dat vlassersvolk in hemelsnaam

Ons vaders en moeders ze moeten al sterven
De schrokkerige dood kent geen ontzag
Waar zijn de geuren uit groodmoeders keuken
En hoe klonken de liedjes op nieuwjaardag
waar zijn de vrienden gebleven
En al de schoon muziek van de dorpsharmonie
De dronkaards en de kaarters Eugene en Daniel
En de dansende meiskjes Marjanne en Sofie

Maar we wilden liever al de zwartjes bekeren
En de wilde indianen van Noord Canada
Ter ere Gods ons jong leven ons leden
Zogezeid dat majoren in de gloria
Maar we maakten een vust naar regels en wetten
En we vloekten opstandig om dat al te zwaar juk
En we bekeerden ons gretig naar het volle leven
Naar vrouwen en kinders
Ons groot geluk

We vechten nu al jaren met witte woede
Van vriendschap en vrede in een groen paradijs
En toch wordt de wereld niet beter en niet schoonder
En we worden intussen ook zelf oud en grijs
En dan worden we op ’t einde ook nog ziek en gebrekkig
Gelijk dolende zielen in nevel en mist
Gelijk wattige wolken in een eindeloze hemel
Zo worden we zelf tenslotte uitgewist

Alles gaat over
Den hemel en helle
Die bange verzinsels zijn nu opgelost
Weerwolf en boeman
Spoken en heksen
We zijn nu voorgoed van den duvel verlost
En toch lees ik nog altijd sprookjes en fabels
Ik ga door mijn knieën voor een schoon verhaal
Ik vaar met Odysseus naar het eiland Itaca
En met Lancelot zoek ik naar de heilige graal

En ’s winters zette ik hier liedjes te schrijven
En haring te eten en karnemelkpap
Maar in de lente wacht me santieago
Te voete naar Compostella op stap
Om goed te begrijpen waarom dat alles alles veranderd
En toch blijft bestaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Maar dat is een raadsel dat is ik nooit ga verstaan
Dat alles sterft en opnieuw wordt geboren
Dat is een raadsel dat we nooit gaan verstaan

Willem Vermandere